Komedi Filmlerinde Şiddetin Sunumu: Türkiye’de En Çok İzlenen Komedi Filmleri Üzerine İçerik Analizi

Yıl 2020, , 354 - 376, 31.12.2020

Nermin Orta

https://doi.org/10.31123/akil.780065

Cited By: 1

Öz

İnsanlığın başlangıcından beri her daim var olan şiddet, anlamı genişleyerek, günümüze dek gelmiştir. Anlatıların da bir parçası olan şiddet, mitolojiden sinemaya pek çok sanat eseri içinde hikayenin önemli bir unsuru olarak işlev görmüştür. Komedi türü gibi en çok izlenen türler arasında yer alan ve bireyleri eğlendirmeye yönelik filmler içinde de şiddet öğeleri sıklıkla karşımıza çıkmaktadır. Türkiye’de komedi filmleri-şiddet ilişkisini ve komedi filmlerinin şiddet unsurlarını ne oranda perdeye yansıttığını ortaya koymak amacıyla yapılan bu çalışmada içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. En çok izleyici sayısına ulaşan ilk 20 film içindeki komedi filmleri araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Filmlerde şiddete yer verilip verilmediği, şiddetin kaynağı, cinsiyete göre dağılımı, şiddetin türü, ekrana nasıl yansıdığı gibi unsurlara cevap aranmış, ardından filmin içeriği ve şiddetin işlevi filmler üzerinden değerlendirilmiştir. Sonuçta komedi filmlerinin büyük bir kısmında diğer türlerde olduğundan çok daha fazla şiddet öğesinin yer aldığı ve bunların birer mizah unsuru olarak sunulup, şiddetin gerçek sonuçlarından uzak bir şekilde temsil edildiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

şiddet, komedi filmleri,, türk sineması

Kaynakça

• Abisel, N. (2005). Türk Sineması Üzerine Yazılar. Ankara: Phoenix.
• Alemdar, K., Erdoğan, İ. (1994). Popüler Kültür ve İletişim, Ankara: Ümit Yayıncılık
• Aydın Ö. (2012). İfade Özgürlüğüne Vurulmuş Pranga Simgesel Şiddet, Umut Vakfı Hukukun Gençleri Sempozyum Dizisi-3: Hukuk Felsefesi, Antalya, 11-12 Ekim 2012, 1-7. umut.org.tr.
• Aziz, A. (1993). Medya, Şiddet Ve Kadın:1993 Yılında Türk Basınında Kadınlara Yönelik Şiddetin Yer Alış Biçimi. Proje Yürütücüsü: Aysel Aziz, Proje Koordinatörleri: Eser Köker, Abdülrezak Altun, Mine Gencel, Nilgün Tutal Küçük. Ankara: Başbakanlık Kadın Ve Sosyal Hizmetler Müsteşarlığı Kadının Statüsü Ve Sorunları Genel Müdürlüğü.
• Baudrillard, J. (2004). Tüketim Toplumu. (H. Deliceçaylı ve F. Keskin, Çev), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bourdieu, P., L. J. D. Wacquant. (2003). Düşünümsel Bir Antropoloji için Cevaplar. (Ökten, N. Çev). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Browne, N., Webb, T., Fisherr K., Cook, B., McArthur, D., Peek-Asa, C., Kraus, J. (2002). American Film Violence: An Analytic Portrait. Journal Of Interpersonal Violence, Vol.17, No.4, 351-370).
• Casique, L., Furegato, A., & Regina, F. (2006). Violence Against Women: Theoretical Reflections. Revista Latino-Americana de Enfermagem, 14(6), 950-956.
• Coker, A. L., Smith, P. H., Mckeown, R. E., & King, M. J. (2000). Frequency And Correlates Of İntimate Partner Violence By Type: Physical, Sexual, And Psychological Battering. American Journal Of Public Health, 90(4), 553-559.
• Dünya Sağlık Örgütü, Şiddet Ve Sağlık Üzerine Dünya Raporu: Özet. Cenaova: WHO, 2002
• Fromm, E. (1994). Sevginin ve Şiddetin Kaynağı. (Salman, Y. ve İçten, N., Çev.). İstanbul: Payel Yayınları.
• Gerbner, G., Morgan, M., Signorielli N. (1999). Profiling Television Violence. International Media Monitoring İçinde. S.335-365. New York: Hampton Press.
• Jackson, S. M., Cram, F., & Seymour, F. W. (2000). Violence and sexual coercion in high school students' dating relationships. Journal of family violence, 15(1), 23-36.
• Karabağ, İ. (2010). Dil ve Şiddet. İstanbul: İkaros Yayınları
• Karayel, B. (2007). Keselim mi Yoksa Besleyelim mi, SinemaTürk, 5, 25-26.
• Köse, A., ve Beşer, A. (2007). Kadının Değiştirilebilir Yazgısı “Şiddet”. Anadolu Hemşirelik Ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 10(4), 114-121.
• Leymann, H. (1990). Mobbing And Psychological Terror At Workplaces. Violence And Victims, 5(2), 119-126.
• Leymann, H. (1996). The content and development of mobbing at work, European Journal of Work and Organizational Psychology, 5:2, 165-184.
• Mcıntosh, W. D., Murray, J. D., Murray, R. M., & Manian, S. (2003). What's So Funny About A Poke İn The Eye? The Prevalence Of Violence İn Comedy Films And İts Relation To Social And Economic Threat İn The United States, 1951-2000. Mass Communication And Society, 6(4), 345-360.
• Mutlu, E. (1997). Televizyon, Çocuklar Ve Şiddet. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi| Istanbul University Faculty Of Communication Journal, (4). 41-77.
• Orta, Nermin (2016). Tecavüzü Seyretmek, Agora Kitaplığı, İstanbul.
• Özbulduk Kılıç, I. (2018). Seyirci Deneyiminde Film Tercihini Etkileyen Motivasyonlar ve Filmlerin Alımlanması : Recep İvedik Örneği. TRT Akademi , 3 (5) , 322-343.
• Özsöz, C. (2014). Pierre Bourdieu: Simgesel Şiddet, Eğitim, İktidar. Cogito, 74, 290-311.
• Pişkin, G. (2007). Hızlı ve Dengesiz Değişime Tepki Olarak Sinemada Şiddet: Türkiye Örneği: 1980-2006. 38. Icanas-Ankara Türkiye Kültürel Değişim ve Hareketlilik Bildiri Kitapçığı, 573-593.
• Retzinger, S. M. (1991). Shame, Anger, And Conflict: Case Study Of Emotional Violence. Journal Of Family Violence, 6(1), 37-59.
• Ryan, M., & Kellner, D. (1997). Politik Kamera. (E. Özsayar, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
• Sanatel, K. (2000). Korku-Gerilimde Rönesans, Sinema, Sayı:65, İstanbul
• Stossel, S. (1997). The Man Who Counts The Killings. Atlantic Monthly, 279(5), 86-100.
• Süalp, Z.T.A.(2009). Yabanıl, Dışarlıklı ve Lümpen “Hiçlik” Kutsamaları. Deniz Bayrakdar (Ed.), Türk Film Araştırmalarında Yeni yönelimler VIII: Sinema ve Politika, 8. Kitap içinde (133-145). İstanbul: Bağlam Yayınları.
• Toker, T. (2014). Türk Sinemasında Şiddet: 2002-2012 Yılları Arasında Gişe Hasılatı Yapan Beş Filmdeki Şiddet Öğeleri Üzerine Bir Araştırma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ünlü, A. (2007). Şiddete Gülmek: Geleneksel Türk Tiyatrosunda Şiddet ve Mizah, Tiyatro Araştırmaları Dergisi, Sayı: 24, 27-41.
• Ünsal, A. (2007). Genişletilmiş Bir Şiddet Tipolojisi. Cogito, Aylık Düşünce Dergisi, 6-7.
• Yüce, D. (1995). Sinema İnsanı Tanımaktır, Yeni Yüzyıl Gazetesi, 11 Mayıs 1995.
• Zillmann, D. (2000). Humor And Comedy. Media Entertainment: The Psychology Of İts Appeal, 37-57.