GİRİŞİMCİ KENT SÖYLEMLERİ BAĞLAMINDA SÜRDÜRÜLEBİLİR EKOTURİZM POTANSİYELİ ÜZERİNE BİR İNCELEME: BURDUR İLİ ÖRNEĞİ

Yıl 2022, Sayı: 12 (Özel Sayı), 74 - 97, 31.12.2022

Gökhan Kalağan Esin Şengün

Öz

Turizm, sürekli olarak değişime uğrayan dinamik bir süreçtir. Kentleşmenin yoğunlaştığı son zamanlarda turist profilinin zamanla değişmesiyle, çevre bilincinin artması ve sürdürülebilir kalkınmayla birlikte doğaya olan ilgi ve kültürel zenginlikleri tanıma talebini arttırmıştır. Kentlerin ve ülkelerin kalkınmasında uyguladıkları politikalarda da değişen turist taleplerine paralel olarak ekoturizmin geliştirilmesi hedeflenmeye başlanmıştır. Bu çalışma ile Göller Bölgesi’nin başkenti olarak anılan Burdur ilinin; Türkiye’nin turizm faaliyetlerinde önemli bir yeri olan Ege ve Akdeniz bölgelerinin geçiş lokasyonunda yer alması, doğal kaynakları, tarihi değerleri ve kültürüyle önemli ekoturizm potansiyeline sahip olması nedeniyle kentin mevcut ekoturizm potansiyeli ile kentteki ekoturizm kapsamında faaliyet gösteren Lisinia Doğal Yaşam Alanı ve Kemer Akpınar Yayla Evleri yatırımlarının kente kazandırdıkları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırma sonucuna göre; Burdur ilinin ekoturizm kapsamındaki mevcut kaynaklarından maksimum düzeyde faydalanabilmesi ve gerek kentin kalkınması gerekse bölgeye yönelik turizm talebinin arttırılması bakımından öneriler sunulmuş, böylelikle kentteki ekoturizm ve diğer turizm yatırım faaliyetlerinin hem kentin gelişmesine hem de diğer kentlerle rekabet gücü kazanmasında önemli avantajlar elde etmesini sağlayacağı sonucu ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

Ekoturizm, Sürdürebilirlik, Lisinia, Kemer Yayla Evleri, Burdur

AN INVESTIGATION ON SUSTAINABLE ECOTOURISM POTENTIAL IN THE CONTEXT OF ENTREPRENEUR'S CITY DISCLAIMERS: THE CASE OF BURDUR

Öz

Tourism is a dynamic process that is constantly changing. With the increase in the tourist profile, the increase in environmental awareness and sustainable development, the interest in nature and the demand for recognizing cultural riches have increased. In the policies implemented in the development of cities and countries, the development of ecotourism has begun to be aimed in parallel with the changing tourist demands. With this study, the province of Burdur, which is known as the capital of the Lakes Region; Lisinia Natural Habitat and Kemer Akpınar Yayla Houses, which operate within the scope of ecotourism in the city, with the existing ecotourism potential of the city, as it is located at the transition location of the Aegean and Mediterranean regions, which have an important place in Turkey's tourism activities, and has an important ecotourism potential with its natural resources, historical values and culture. In this study, it has been tried to reveal the benefits of the investments to the city. According to the results of the research; Suggestions have been presented for Burdur province to make maximum use of its existing resources within the scope of ecotourism and to increase the tourism demand for both the development of the city and the region. Thus, it has emerged that all kinds of investment activities in the city will provide significant advantages both in the development of the city and in gaining competitive power with other cities.

Anahtar Kelimeler

Ecotourism, Sustainability, Lisinia, Kemer Plateau Houses, Burdur

Kaynakça

• Akkar, M. E. (2006). Kentsel Dönüşüm Üzerine Batı’daki Kavramlar, Tanımlar, Süreçler ve Türkiye, Planlama Dergisi, 36(2), s.29-38.
• Aslantaş, H. (2002). Dünya Turizmindeki Değişim İçinde Türk Turizmi, 6.Bilkent Turizm Forumu Bildirisi, 21 Mart, Ankara.
• Akşit S. (2007). Doğal Ortam Duyarlılığı Açısından Sürdürülebilir Turizm, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(2), s.441-460.
• Altıparmak, M. (2002). Turizm Çeşitlendirilmesi Sürdürülebilir Turizm ve Planlama, Turizm Bakanlığı 2. Turizm Şurası Bildirileri, Ankara.
• Apalı, Y. (2015). Ekoturizmin Sosyolojik Açıdan Değerlendirilmesi ve Ardahan’ın Ekoturizm Potansiyeli, Ardahan Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), s.111-124.
• Arslan, Y. (2005). Erdek ve Çevresinin Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(13), s.29-53.
• Atayeter, Y. Tozkoparan, U. Yayla, O. ve Sakar, T. (2018). Coğrafi Bir Mekân Olarak Burdur İli’nin Doğa Turizmi Potansiyelinin Değerlendirilmesi, Sosyal Bilimlerinde Güncel Akademik Çalışmalar, 1(1), Ankara: Gece Kitaplığı.
• Bakırcı, M. (2002). Ekoturizm, Turizm Şurası Bildirileri, Cilt.II, 12-14 Nisan 2002, Turizm Bakanlığı, Ankara. s.243–248.
• BAKA, (2022). Batı Akdeniz Kalkınma Ajansı, Batı Akdeniz (TR61) Bölgesi, https://baka.ka.gov.tr/turizm , (Erişim Tarihi: 20.08.2022).
• Baykal, F., Ataberk, E. ve Alparslan, H. (2020). Kentsel Ekoturizm: Arka Plandaki Aktörler ve Başarı Örnekleri. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 31(3), s.217-227.
• Bozgeyik, A., (2005). Girişimcilere Yol Haritası, Hayat Yayınları.
• Butty, A., Berclaz, J., Pfefferlé, M. ve Maret, J. (2014). Urban Ecotourism, Case Study, Module 713. Haute Ecole de Gestion Tourisme. İsviçre: Valais.
• BURDUR, (2021). Her Yönü ile Burdur 2021, Burdur Valiliği, Burdur.
• Candan, E. Akbey, F. ve Başer, N. E. (2004). Bilgi Ekonomisi ve Birikim Sürecinin Mekândan Kopması. 3.Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, Eskişehir, 25-26 Kasım, s.341-350.
• Demir, C., ve Çevirgen, A. (2006). Ekoturizm Yönetimi, Ankara: Nobel Yayınları.
• DOKA, Doğu Karadeniz Kalkınma Ajansı, Olması Gereken Ekoturizm, s.1-16. https://www.doka.org.tr/dosyalar/page_705/attachment/zubeyde-hanim-altun-ipek-olmasi-gereken-eko-turizm.pdf , (Erişim Tarihi: 10.09.2022).
• Düşmezkalender, E. Özhasar, Y. ve Yordam, S. (2019). Yayla Turizmi: Karadeniz Bölgesi’neDüzenlenen Turlar Üzerine Bir İnceleme, II.Uluslararası Eğitim Kongresi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
• Erbaş, E. (2019). Social Business Model and Sharing Economy for Community-Based Tourism Development: A Case Study of Lisinia Doğa. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 7(4), s.2399-2417.
• Erdem, D. (2016). Yayla Turizminin Cenneti Kemer, Göller Bölgesi Aylık Hakemli Ekonomi ve Kültür Dergisi Ayrıntı, 4(43), s.1-10.
• Erdoğan, N. (2003). Çevre ve (Eko)turizm. Ankara: Erk Yayıncılık.
• Gales, L. P. (2003). Le Retour Des Villes Européennes. Sociétés Urbaines, Mondialisation, Gouvernement et Gouvernance, Paris: Presses de Sciences Po, s.285-291.
• Gössling S. (1999). Ecotourism: A means to safeguard biodiversity and ecosystem function?, Ecological Economics, 29(2), s.303-320.
• GEKA, (2020). Güney Ege Kalkınma Ajansı, Ekoturizm, Yıl:7 S:23, Ankara Ofset.
• Harvey, D. (2003). Sosyal Adalet ve Şehir, (Çev.Mehmet Moralı), İstanbul: Metis Yayınları.
• Harvey, D. (2012). Sermayenin Mekânları, Eleştirel Bir Coğrafyaya Doğru, İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Higham, J., ve Luck, M. (2002). Urban Ecotourism: A Contradiction in Terms?, Journal of Ecotourism, 1(1), s.36–51.
• İşçi, B. Pınarcı, N. ve Gül, A. (2018). Kentsel Ekoturizm ve Isparta Kent Merkezinde Uygulanabilirliği, Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (1), s.101-115.
• Jessop, B. (2006). Hegemonya, Post-Fordizm ve Küreselleşme Ekseninde Kapitalist Devlet. (Der: Alev Özkazanç ve Betül Yarar), İstanbul: İletişim Yayınları.
• Jessop, B. ve Sum, N. (2000). An Entrepreneurial City in Action: Hong Kong’s Emerging Strategies in and for (Inter)Urban Competition, Urban Studies, 37(12), s. 2287-2313.
• Kahraman, N. ve Türkay, O. (2012). Turizm ve Çevre. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Kaypak, Ş. (2010). Ekolojik Turizmin Sürdürülebilirliği, Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(2), s.93-114.
• Koch, M. (2003). Social Inclusion and Cris is After Fordism, Aging Societies, New Sociology, The 6th Conference of the European Sociological Association, September 23th to 26th, 2003 Murcia, Spain, s.1-23.
• Koyun, A. (2016). Girişimci Kent Bağlamında Türkiye’deki Anakent Belediyelerine Sahip İllerin Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
• Kozak, Akoğlan Meryem ve Yılmaz, Gül Esra (2010). Otel Yöneticilerinin İç Girişimcilik Algılamaları: Frigya Bölgesi Örneği, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(1), s.85-97.
• Kurdoğlu, O. (2001). Koruma Alanları ve Ekoturizmin Karadeniz Bölgesi Açısından İrdelenmesi, Orman ve Av, Türkiye Ormancılar Derneği Yayını, 4(4).
• Kuter, N. ve Ünal, H. E. (2009). Sürdürülebilirlik Kapsamında Ekoturizmin Çevresel, Ekonomik ve Sosyo-Kültürel Etkileri. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 9(2), s.146-156.
• MARKA, (2011). Doğu Marmara Kalkınma Ajansı, Düzce Ekovizyon Çalışması, https://www.kentselstrateji.com/wp-content/uploads/V-19_Duzce-Yesil-Ucgen.pdf , (Erişim Tarihi: 07.09.2022).
• Ongun, U. Sop, S. A. Yeşiltaş, M. ve Akıncı Ekiztepe, B. (2017). Alternatif Bir Ekoturizm Merkezinin İncelenmesi: Lisinia Doğa Örneği, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 9(16), s.49-60.
• Özışık, F. U. (2012). Küreselleşme-Yerelleşme Sürecinde Kentsel Yönetişim: Kalkınma Ajansları ve İzmir Örneği, Kent Kültürü ve Yönetimi Hakemli Elektronik Dergisi, 5(4), s.129-145.
• Özkan Y. E. ve Sıdal, S., (2008). Kentin Dönüşümü ve Yoksulluk, Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 24(6), s.22-49.
• Sezen, I., Yılmaz, S., ve Külekçi A. E. (2011). Ekoturizm İçin Öneri Alanlarıyla Bayburt, Ulusal Akdeniz Çevre ve Orman Sempozyumu, Kahramanmaraş.
• Sönmez Ö. G (2005). Kentsel Dönüşüm Süreçlerinde Aktörler-Beklentiler Riskler, Kentsel Dönüşüm Dergisi, 53(1), s.16-21.
• Sungur, Z. (2012). Sürdürülebilir Ekoturizmin Toplumsal Etkileri: Türkiye’den Örnekler, Internatıonal Conference On Eurasıan Economıes, s.338-344.
• MEVKA, (2012). Mevlâna Kalkınma Ajansı, TR52-12-TD02/08 Karaman Turizminin Çeşitlendirilmesine Yönelik Ekoturizm Eylem Planı Projesi, EUROPA Danışmanlık, s.1-69.
• Şahin, Y. (2010). Kentleşme Politikası, Murathan Yayınevi, Trabzon.
• Hall, T. Ve Hubbard, P. (1998). The Entrepreneurial City: Geographies of Politics, Regime, and Representation, New York: Chichester, England.
• Western, D. (1993). Defıning Ecotourism, Ecotourism: A Guide For Planners &Managers. Cited in, Kreg Lindberg, Donald E. Havvkins, North Bennington: The Ecotourism Society, p.8.
• Wilson, S., Indera, S., & Agustina, C. (2014). The Ecotourism Industry in the Caribbean, Inter-American Development Bank.
• Wu, Y., Wang, H. L. ve Ho, Y. F. (2009). Urban Ecotourism: Defining and Assessing Dimensions Using Fuzzy Number Construction, Tourism Management, 31(6), s.739-743.
• Yücel, C. (2002). Turizmde Yükselen Değer: Ekoturizm, Türkiye Seyahat Acentaları Birliği Dergisi, Ar-Ge, Eylül, İstanbul.
• Zurnacı, N. (2012). Kırsal Turizmde; Girişimcilik ve Örgütlenme, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (2), s.65-70.