Tarih öncesi dönemlerden beri bir yapı malzemesi olarak ahşap; dayanıklılığı, öz ısısı ve dokusuyla
kullanım sürekliliği gösteren bir malzeme olmuştur. Bu malzemenin kullanım tekniğinde zaman
içerisinde birçok değişim ve gelişim gerçekleşmiştir. Buna bağlı olarak Türkiye’deki geleneksel ahşap
işçiliğini birçok kültürel etkileşimin ve değişimlerin şekillendirdiği görülmektedir. Bu süreçte Selçuklu ve
Osmanlı ahşap işçiliğinde önemli bir üretim tekniği olarak kündekâri de gelişmiştir. Kündekari tekniğinde
üretim, motif tasarımı, ağaç malzeme, makine‐teçhizat seçimi ve kalifiye işçilik ile uzun sürede
yapılabilmektedir. Elde edilen ürünün ortaya çıkmasında bu bileşenlerin her biri ayrı ayrı öneme sahip
olup birbirleri ile etkileşimleri, sonucu aynı oranda etkilemektedir. Bu çalışmada, günümüzde
unutulmaya yüz tutmuş ve ancak bazı özel yapılarda kullanılan bu ahşap sanatının gelişimi ve detayları
hakkında bilgiler verilerek; günümüz ortalama ahşap işçiliği teknolojisine sahip bir atölyede, bir kapı ve
masa uygulamasının evreleri ele alınmıştır. Sonuç olarak gelişen teknoloji ve değişen talepler karşısında
ecdadın sanatı ve zanaatı bir araya getirdiği kündekari tekniğinin incelikleri ve ortalama bir ustalık
seviyesine sahip yapı öğretmenliği öğrencileri tarafından bitirme ödevi olarak yapılabileceği
gösterilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2011 |
Gönderilme Tarihi | 8 Ağustos 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Cilt: 11 Sayı: 1 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.