A Contribution to the Flora of the Region Between İnceburun (Kaş) and Çayağzı (Demre) (Antalya-Turkey)

Yıl 2020, Cilt: 20 Sayı: 5, 768 - 782, 30.11.2020

Özal Güner Özlem Çetin

https://doi.org/10.35414/akufemubid.699727

Öz

This study includes the flora of İnceburun (Kaş) and Çayağzı (Demre) regions, which comprises one of the important tourism centers in Turkey. Twelve field trips were made to study area at different times of the year 2018-2019. The collected plant species were pressed and dried according to herbarium procedures and stored after plant identification. In this area, a total of 414 plant taxa and 266 genera, belonging to 66 families, were determined. The number of endemic and rare taxa found in the research area is 28. The family represented by the highest number of taxa was Fabaceae (49 taxa), followed by Asteraceae (48 taxa), Lamiaceae (32 taxa), Poaceae (23 taxa), Apiaceae (18 taxa), Caryophyllaceae (15 taxa), Brassicaceae (14 taxa), Orchidaceae (14 taxa), Boraginaceae (12 taxa), and Plantaginaceae (12 taxa). According to National Red Lists based on criteria and categories of the IUCN, one taxon is critically endangered (CR), two taxa are endangered (EN), eleven taxa are vulnerable (VU), seven taxa are conservation dependent (CD), three taxa are near threatened (NT), four taxa are least concern (LC), of these, Ophrys argolica H.Fleischm. is assessed as VU at a global level. Fifteen taxa are included under CITES Appendix II and two species are also protected under Appendix I of the Bern Convention. Maquis, phrygana, forest, rocky, halophytic, and sand dune are the main vegetation types in the area.

Anahtar Kelimeler

Antalya, Endemism, Floristic Study, Mediterranean Region

Destekleyen Kurum

Ministry of Environment and Urbanization, General Directorate for Protection of Natural Assets

İnceburun (Kaş) ve Çayağzı (Demre) (Antalya-Türkiye) Arasındaki Bölge Florasına Katkılar

Öz

Bu çalışma, Türkiye'nin önemli turizm merkezlerinden birisi olan İnceburun (Kaş) ve Çayağzı (Demre) arasındaki bölgenin florasını içermektedir. Çalışma alanına 2018-2019 yılllarındaoniki arazi çalışması yapılmıştır. Toplanan bitki örnekleri standart herbaryum prosedürlerine göre preslenip kurutulduktan sonra bitki teşhisleri yapılarak saklanmıştır. Bu alanda 66 familyaya ait toplam 414 takson ve 266 cins tespit edilmiştir. Endemik ve nadir bitki taksonlarının sayısı 28’dir. En fazla taksonla temsil edilen familyalar sırası ile; Fabaceae (49 takson), Asteraceae (48 takson), Lamiaceae (32 takson), Poaceae (23 takson), Apiaceae (18 takson), Caryophyllaceae (15 takson), Brassicaceae (14 takson), Orchidaceae (14 takson), Boraginaceae (12 takson) ve Plantaginaceae (12 takson)’dir. IUCN kriterlerine ve kategorilerine dayalı Ulusal Kırmızı Listeye göre, bir tür kritik kategoride, iki taksondan tehlikede kategorisinde (EN), onbir takson duyarlı kategorisinde (VU), yedi takson korumaya tabi kategorisinde (CD), dört takson ise düşük riskli kategorisinde (LC), üç takson tehlikeye yakın kategorisinde (NT) yer almaktadır. Ophrys argolica H.Fleischm türü küresel seviyede VU kategorisinde değerlendirilmektedir. CITES listesinde yer alan 15 takson ve Bern sözleşmesinde yer alan 2 takson çalışma alanı içerisinde yayılışa sahiptir. Çalışma alanındaki vejetasyon tipleri maki, frigana, orman, kaya, halofitik ve kumuldur.

Anahtar Kelimeler

Antalya, endemizm, Floristik Çalışma, Akdeniz Bölgesi

Kaynakça

• Akça, N., Araç, N. and Oruç, A. 2012. Kaş-Kekova specially protected aea marine Management plan and its implementation–MedPAN South Pilot Project Turkey, WWF Turkey. Aksoy, N. 2006. Maki. Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları-I (eds: Eken, G., Bozdoğan, M., İsfendiyaroğlu, S., Kılıç, D.T. and Lise, Y.) Doğa Derneği, Ankara. p. 40‐42. Anestiadou, K., Nikoloudakis, N., Hagidimitriou, M. and Katsiotis, A. 2017. Monumental olive trees of Cyprus contributed to the establishment of the contemporary olive germplasm. PlosOne, 12(11), e0187697. Atalay, İ. 1983. Vegetation Geography of Turkey. Ege University Press, İzmir. Atalayi İ. and Efe, R. 2010. Structural and distributional evaluation of forest ecosystems inTurkey. Journal of Environmental Biology, 31: 61-70. Aytaç, Z. and Duman, H. 2010. Kaş-Kekova ÖÇKB Biyolojik Çeşitliliğin Tespiti Projesi, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. Brummit, R.K. and Powell, C.E. 1992. Authors of plant names. Royal Botanic Gardens, Kew. Davis, P.H. 1965-1985. Flora of Turkey and the East Aegean Island (vols. 1-9). University Press, Edinburgh. Demir, V. 2011. Marine biological diversity assessment for marine conservation planning in Antalya-Kaş using decision support systems. Deniz Bilimleri ve İşletmeciliği Enstitüsü, İstanbul, 105. University, Available from: YÖK National Thesis Center (no: 302993). Deniz, İ.G. 2013. Critically Endangered (CR) Orchid specıes of Antalya province of Turkey, Acta Horticulturae, 1002:37-41. Deniz, İ.G., Aykurt, C. and Başaran, M.A. 2015. Taxonomic and ecologic properties of the endangered Iris pamphylica (Iridaceae) endemic to S.W. Anatolia. Journal of Applied Biological Sciences, 9(2): 01-06. Deniz, İ.G., Vural, M., Kara, Ö., Aykurt, C., Cappellaro, E., Başaran, M.A., Ülküdar, M., Kilis, B.T. and Kısa, A. 2016. Ophrys lycia (Likya Orkidesi, Kaş Orkidesi) koruma projesi, Tubitak Project No: 111T834. Efe, R., Soykan, A., Cürebal, İ. and Sönmez, S. 2011. Olive and Olive Oil Culture in the Mediterranean Basin. (Environment and Ecology in the Mediterranean Region. Cambridge Scholars Publishing. Eds. Efe R, Öztürk M, Ghazanfar S) Efe, R. and Greenwood, M. 2007. Vegetation zonation patterns on the Göksu Delta (Southern Turkey). Journal of Applied Science, 7: 2277-2284. Ekim, T. and Güner, A. 2000. The floristic richness of Turkey. Curtis’s Botanical Magazine, 17(2): 48-59. Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, M., Aytaç, Z. and Adıgüzel, N. 2000. Red data book of Turkish plants (Pteridophyta and Spermatophyta). Turkish Association for the Conservation of Nature, Ankara, Turkey. Fener, D. and Aykurt, C. 2019. The flora of Kıbrıs River wildlife development area (Kaş-Antalya/Turkey). BioDiCon, 12(1): 107-121. Gezer, A. 1986. The sylviculture of Pinus brutia in Turkey, CIHEAM Options Mediterraneennes, 1: 55-66. Göktürk, R.S. 2015. Phaselis Antik Kenti Florası I. Phaselis, 1: 81‐131. Göktürk, R.S. 2016. Phaselis Antik Kenti Florası II. Phaselis, 2: 57‐101. Göktürk, R.S. 2017. Phaselis Antik Kenti Florası III. Phaselis, 3: 187-224. İlseven, S. 2017. Analysis of maquis and garrigue communities on the island of Cyprus and comparison with Calabrian pine communities in terms of ecological characteristics, Journal of Environmental Biology, 38: 955-960. Özel, N. 2002. Country report: Turkey. In Bozzano M, Turok J (Eds.), Mediterranean Oaks Network, Report of the second meeting (pp. 48-50), International Plant Genetic Resources Institute, Rome, Italy. Wang. H.H., Wonkka. C.L., Treglia, M.L., Grant, W.E., Smeins, F.E., Rogers and W.E. 2015. Species distribution modelling for conservation of an endangered endemic orchid. AoB PLANTS, 7: 1-12.