EĞİTİM HİZMETLERİNDE YERELLEŞME SORUNSALI: YEREL İDARECİLER VE MERKEZİ YÖNETİM YETKİLİLERİ AÇISINDAN AMPİRİK BİR DEĞERLENDİRME

Yıl 2018, Cilt: 20 Sayı: 1, 41 - 55, 30.06.2018

Gülsüm Gürler Hazman Mustafa Küçükilhan

Öz

Eğitim; kişinin yaşadığı toplum içinde yetenek, tutum ve diğer davranış biçimlerini geliştirdiği sürece verilen genel addır. Yaşam boyunca edinilen tüm bilgi veya tecrübeler kolay elde edilememekte, pek çok sorunla karşılaşılmaktadır. Yapılan bu çalışmada, yaşanabilecek sorunlar eğitim hizmetlerinde yerelleşme çerçevesinde ele alınmıştır. Afyonkarahisar il merkezinde; merkezi idare olarak milli eğitim müdürlüğü yetkilileri (30 kişi) ve yerel idare olarak belediye yetkililerinin (30 kişi) eğitim hizmetlerinin yerelleşmesi durumunda karşılaşabilecekleri muhtemel sorunlar değerlendirilmiştir. Eğitim hizmetlerinin yerelleşme sürecinde yaşanan sorunların tarafımızdan belirlenen 5 farklı kategoride, yerel yöneticiler ve merkezi idareciler açısından ne şekilde değerlendirildiğine odaklanılmıştır. Elde edilen bulgular çerçevesinde hem merkezi idare yetkililerinin hem de yerel yöneticilerinin eğitim hizmetlerinin yerelleşme sorunsalı karşısında özellikle sorunlar ve çözüm önerileri açısından hemfikir kaldıkları yani 2 grup arasında anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Eğitim Hizmetlerinde Yerelleşme, Eğitim Hizmetleri Sorunları, Eğitim Hizmet Politikaları

DECENTRALIZATION PROBLEMATIC IN EDUCATIONAL SERVICES: AN EMPIRICAL EVALUATION ACCORDING TO LOCAL ADMINISTRATORS AND CENTRAL GOVERNMENT AUTHORITIES

Öz

Education, in general as long as it develops skills, attitudes and other forms of behavior in the society in which the person lives. All these knowledge and experience acquired through life are not obtained easily and faced with many difficulties. These problems deal with in the context of decentralization in education services and the approaches of the central government and local authorities. The problems that can be faced in the decentralization process of education services by the national education authority (30 persons) as the central administration and the municipal authorities (30 persons) as the local administration. It is focused on how the problem evaluated by local managers and central administrators during the decentralization process of education services in 5 different categories determined by us. It was obtained that there is no significant difference between the two groups that means both are agree. 

Anahtar Kelimeler

Decentralization in Education Services, Problems of Education Services, Education Policies

Kaynakça

• Atay, B. (2010), Yerel Yönetimlerin Eğitim Yönetimine Katkısı, 9. Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu. Elazığ http:// www.pegem.net/akademi/sempozyumbildiri_detay.aspx?id=121918, (10.05.2016).
• Biewer, G. Buchner T. Shevlin M. Fiona S. Jan S. Sárka K. Miguel F. Mario Toboso M. Susana Rodríguez D. (2015),“Path ways to Inclusion in European Higher Education Systems”, European Journal of Disability Research, V.9 (4), 278-289.
• Bucak, E. B. (2000), Eğitimde Yerelleşme. Ankara: Detay Yayıncılık
• Çınkır, Ş. (2002). “Eğitim Yönetiminde Yerelleşmenin Üstünlükleri ve Sakıncaları”, Eğitim Araştırmaları Dergisi, 8, 101–110.
• Çubukçu, Z. Yılmaz, B. Y. ve İnci, T. (2016). “Karşılaştırmalı Eğitim Programları Araştırma Eğilimlerinin Belirlenmesi – Bir İçerik Analizi”,Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 5(1), 446-468.
• Dönmez, B. (2002), “Bir Okul Geliştirme Modeli Olarak Laboratuvar Okulları Uygulamasının Değerlendirilmesi”,Eğitim ve Bilim Dergisi, 27(126), 70-83.
• Erdem, H.H. (2012), “Edgar Morin’de İnsanlık Durumu ve Geleceğin Eğitimi Düşüncesi”, FLSF (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi), 13, 75-88.
• Erdoğan, İ. (2016), “Eğitim Psikolojisine Dair Ontolojik Bir Değerlendirme”, Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt:13-2, Sayı:25, 1, 89-102.
• Fiske, E. B.,(1996), Decentralization of Education Politics and Consensus, The World Bank Washington, D.C.
• Gedikoğlu, T. (2005), “Avrupa Birliği Sürecinde Türk Eğitim Sistemi: Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1), 66-80.
• Gözler, K. (2008), İdare Hukuku Dersleri. İstanbul: Ekin Yayınevi.
• Gülcan, M.G. (2016), Avrupa Birliği ve Eğitim, Ankara: Pegem Akademi.
• Günday, M. (2002),İdare Hukuku,Ankara: İmaj Yayınları.
• Gürbüz, Sait ve Faruk Şahin (2016), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Gürler Hazman, G. Küçükilhan, M. (2016),“Yarı Kamusal Mal ve Hizmet Olarak Temel Eğitim Hizmetleri: Sorunlar ve Çözüm Önerilerine Bölgesel Bir Bakış”, Uluslararası Ekonomik Araştırmalar Dergisi,2 (2), 63-80
• Gürsel, M., (2012), Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi, (Kavramlar, Süreçler ve Uygulamalar), Konya: Eğitim Kitabevi.
• Jamieson, P. 2009. The Matter of Informal Learning Planning for Higher Education. Planning for Higher Education, S. 37 (2), 18-25.
• Kamer, S.T. Şimşek, A.S. (2016), “Türk Eğitim Tarihi Dersine Yönelik Öğretmen Adaylarının Tutumlarının Ölçülmesi”, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 17 (2), 663-678.
• Karabacak, N. (2015),“Türk Eğitim Sistemindeki FATİH Projesinin CIPP Modeline Göre İncelenmesi”, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 700-719
• Karataş, S.,Eşberk Başyayla Y., Taş, A., Topçu B.,(2017), “Okul Yöneticilerinin Eğitimle İlgili Kararlara Katılmada Karar Mercileri ve Yerinden Yönetim Anlayışına İlişkin Görüşleri”, Journal of Theoretical Educational Science / Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 10 (1), 73-94.
• Kerimoğlu, E. Kızılçelik, S. Gündüz M. (1996), Eğitim Sosyolojisi, Sosyoloji Teorileri–3. İzmir: Saray Kitapevleri.
• Keskin, N., E., (2008), “Dünya Bankası ve Eğitimde Yerelleşme: Kamu Okullarında İşletmecilik”, Küreselleşme ve Demokratikleşme Uluslararası Sempozyumu Bildiri Kitabı, Akdeniz Üniversitesi İİBF Yayını, 617-624
• Koçak Usluel, Y. (1995),“Milli Eğitim Bakanlığı Merkez Örgütü Yöneticilerinin Yerelleşme Konusundaki Görüşleri”, Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kösterelioğlu, İ. Bayar, A. (2014), “Türk Eğitim Sisteminin Sorunlarına İlişkin Güncel Bir Değerlendirme”, International Journal of Social Science, 25-(1), 177-187.
• Kurt, T. (2006), “Eğitim Yönetiminde Yerelleşme Eğilimi”, Kastamonu Eğitim Dergisi, C. 14(1), 61-72.
• Minzu, I. F. (2015),“Educational System - A Priority Concern of The European Union”, Internal Auditing & Risk Management, C.3(39), 1-9.
• Oni, J. O. Jegede A. A. Osisami, R. A. Illo. C. O. Lawal. R. O. Fabinu. F. A. (2016), “Enhancing Access toand Quality of Basic Education Through Head Teachers Leadership Functions”, International Journal of Educational Administration and Policy Studies. Academic Journals, 8(4), 33-36.
• Ölmez, C. ve Tonbul Y. (2011), “Eğitim Yönetiminin Yerelleşmesi Sürecinde Bir Uygulama: Eğitim Bölgeleri Danışma Kurulları”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(21), 153-179.
• Ömür, Y., E., (2017), “Eğitimde Neoliberal Yerelleşme ve Eleştirisi”, Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7 (1), 10-25.
• Öz, Y. (2013), “Eğitim Paydaşlarının Türk Eğitim Sisteminin Yerelleşme Süreci Hakkında Görüşlerine İlişkin Bir Araştırma”, Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir
• Özdemir, B. Ş. ve Beltekin, N. (2012), “Türk Eğitim Sisteminin Dönüşümünde Uluslararası Aktörler: IMF ve Dünya Bankası Örnekleri”, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, C. 9(1). 33-55.
• Sarıçay, N. (2006), Türkiye’de Eğitim Sektörünün Sorunları, Eğitimin Ekonomik Boyutu ve Çözümleri, İzmir Ticaret Odası Araştırma ve Meslekleri Geliştirme Müdürlüğü Arge Bülteni.
• Serter, N. (2014), “Türkiye’de Milli Eğitim Sistemi ve Sorunlar”, Yeni Türkiye Dergisi Türk Eğitimi Özel Sayısı, 58, 99-109
• Taşdemir, M. (2006), “Türk Eğitim Sistemi Zorunlu Öğretim ’de (İlköğretim) Toplulaştırma Uygulaması”, Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, Dergisi, C.7, S.1, 15-20.
• Taşçı, H. (2008),“Yerel Yöneticiler ve Okul Yöneticilerinin Eğitimde Yerelleşmeye İlişkin Kendilerini Hazır Görme Durumları”, Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
• Tekdere, M. (2013),“Eğitim Hizmetlerinin Yerelleşmesinin Ekonomik, Sosyal ve Siyasal Boyutları: Türkiye’de Uygulanabilirliği”, Yüksek Lisans Tezi, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uşak.
• Türkoğlu, R. (2004), “Eğitimde Yerelleşme Sorununa Kamu Yönetimi Temel Kanunu Tasarısı ve Yerel Yönetim Yasa Tasarısının Getirdiği Çözümler Konusunda Yerel Yöneticilerin Görüşleri”, İ.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (8).
• Topaloğlu, H. (2012), ”Türkiye’deki Eğitim Sendikaları Genel Merkez Yöneticilerinin Eğitim Yerelleşmesi ile İlgili Görüşleri”, Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
• Yayla, A. (2014), “Eğitim Kavramının Etik Açıdan Analizi”, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,11(1). 15.02.2017. http://efdergi.yyu.edu.tr
• Yılmaz, K. Altınkurt. Y. (2011), Öğretmen Adaylarının Türk Eğitim Sisteminin Sorunlarına İlişkin Görüşleri”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1), 942-973
• Afyonkarahisar İl Milli Eğitim Müdürlüğü 2015-2019 stratejik planı. https://afyon.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2015_12/24025744_afyonmem20152019stratejikplan.pdf, (20.02.2017).
• Afyonkarahisar İl Milli Eğitim Müdürlüğü Dergisi. http://afyon.meb.gov.tr/www/e-dergi/dosya/29 (20.02.2015). Gülsüm Gürler Hazman, Mustafa Küçükilhan; Eğitim Hizmetlerinde Yerelleşme Sorunsalı: Yerel İdareciler ve Merkezi Yönetim Yetkilileri Açısından Ampirik Bir Değerlendirme
• Colley, H. Hodkinson, P. Malcolm, J. (2002). Non-Formal Learning: Mapping the Conceptual Terrain, a Consultation Report Other University of Leeds, http://www.infed.org/archives/e-texts/colley_informal_learning.htm, (12.06.2016).
• Milli Eğitim Bakanlığı Web Sitesi http://mevzuat.meb.gov.tr/html/temkanun_0/temelkanun_0.html, (22.06.2016).
• Unesco, (2012), Decentralized Finance and Provision of Basic Education, Bangkok, https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000216312 (Erişim: 12.12.2017)