Form and Interpretation Analysis of Ludwig van Beethoven’s Op.57 No.23 Appassionata Sonata

Yıl 2020, , 1173 - 1186, 31.12.2020

Ecem Alnıaçık

https://doi.org/10.32709/akusosbil.812837

Öz

German composer Beethoven who lived in the 18th and 19th centuries became one of the milestones in the history of music and the piano repertoire with his compositions. Beethoven played a transitional role between the classic period and romantic period. His compositional style was derived from the influence of Joseph Haydn and Wolfgang Amadeus Mozart. He adopted their traits into his own style as well as enhancing them. Beethoven’s compositional life is often divided into three periods. In his Waldstein Sonata Op.53 and Appasionata Sonata Op.57 that were composed in his middle period, his style began changing towards a more unique and personal path. The first and third movements of this sonata are in a sonata allegro form whereas the second movement is in a variation form. This sonata displays very clearly the innovations that Beethoven brought to the Sonata Form, one of which is the style of lyrical expression. This led to the emergence of new ideas regarding interpretations of his works. This study will focus on the aspects of the Appasionata Sonata such as Beethoven’s volatile compositional style and the differences between this sonata and its contemporaries along with a structural analysis. The readers will also find a comparison section in which the interpretations by Wilhelm Kempff, Alfred Brendel and Vladimir Horowitz is discussed. This study is aimed to give guidance to pianists who interpret the Appasionata Sonata by presenting a structural analysis and comparison between various interpretations in the lights of examples from his middle period.

Anahtar Kelimeler

Beethoven, piano, sonata, op.57 Appassionata Sonata

Ludwig van Beethoven’ın Op.57 No.23 Appassionata Sonatı’nın Form ve Yorumculuk Bakımından İncelenmesi

Öz

18.-19. yüzyılda yaşamış Alman besteci Ludwig van Beethoven, piyano, oda müziği ve orkestra için yazdığı eserlerle, müzik tarihinin ve piyano edebiyatının önemli bestecilerinden biri olmuştur. Klasik dönem ile romantik dönem arasında bir köprü oluşturmuş, Joseph Haydn ve Wolfgang Amadeus Mozart gibi dönemin önde gelen bestecilerinden etkilenip, onların stillerini geliştirerek kendi üslubunu ortaya çıkarmıştır. Bestecinin üç ayrı dönemde incelenen yaratıcılığının orta (ikinci) dönemine denk gelen, Op. 53 ‘Waldstein Sonatı’yla aynı zamanlarda bestelediği Op. 57 ‘Appassionata Sonatı’, bestecinin üslubunun değiştiği, kendine özgü bir stil ortaya koyduğu başlıca piyano sonatlarındandır. Üç bölümden oluşan bu sonatın birinci ve üçüncü bölümleri ‘sonat allegro’, ikinci bölüm ise ‘çeşitleme’ formunda bestelenmiştir. Bu sonatta, bestecinin sonat formuna getirdiği yenilikler net bir şekilde görülmektedir. Bu dönemde değişen form ile birlikte lirik anlatım tarzı da dönemin önemli özelliklerindendir. Bu da eserlerini yorumlamada yeni fikirlerin ortaya çıkmasına sebep olmaktadır. Bu çalışmada, ‘Appassionata Sonatı’, bestecinin değişen üslubu ve diğer sonatlarına göre farklılıklarıyla birlikte incelenecek, form analizi yapılacak ve Wilhelm Kempff, Alfred Brendel ve Vladimir Horowitz gibi yetkin piyanistler tarafından farklı yorumlarına yer verilecektir. Bu çalışmanın amacı, Ludwig van Beethoven’ın orta dönem sonatlarına örnek olarak, ‘Appassionata Sonatı’nı yorumlamak isteyen piyanistlere, eserin form analizi ve farklı yorumlarının karşılaştırılmasını sunarak katkı sağlamaktır.

Anahtar Kelimeler

Beethoven, piyano, sonat, op.57 Appassionata Sonatı

Kaynakça

• Altay, G. (2011). Periyodik, Aperyodik ve Karma Tema Kuruluşları, Form Bilgisi Ders Notları. Bilkent Üniversitesi, Ankara.
• Altay, G. (2014). Ludwig van Beethoven. http://muziktarihindegezintiler.blogspot.com.tr/2014/09/ludwig-van-beethoven.html (Erişim Tarihi: 13.05.2018)
• Bloomberg C. (2007). Beethoven’s Piano Sonatas An Analyses of Compositional Trends from 1795-1822 (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Washington State University School of Music College of Liberal Arts, Washington.
• Boran, İ. ve Yıldız Şenürkmez, K. (2010). Kültürel Tarih Işığında Çoksesli Batı Müziği. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Caplin, W. E. (2000). Classical Form. Oxford: Oxford University Press.
• Çakıcı Uzar, A. (2017). Beethoven’ın Son Dönem Üslubu, Son Piyano Sonatları,ve “Op.106, Hammerklavier”. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18 (33): 379-399.
• İlyasoğlu, E. (1994). Zaman İçinde Müzik. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Karaçil, V. (2010). L.Van Beethoven’ın Op.90 Mi Minör, Op.101 La Majör, Op.109 La Majör, Op.110 La Bemol Majör Piyano Sonatlarının İncelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Müzik Anasanat Dalı, İzmir.
• Lockwood, L. (2013). Beethoven Müzik ve Hayat (The Music and the Life) (Kılıç, Çev.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Ludwig van Beethoven (2009). Piano Sonata No.23, Op.57 “Appassionata” http://www.classicalnotes.net/classics3/appassionata.html (Erişim Tarihi:17.12.2017).
• Mimaroğul, İ. (2009). Müzik Tarihi. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Şen, Ü. (2005). Sanat Eğitiminde Bilimsel Araştırma Yöntemlerinin Kullanılması, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(1):343-360.
• Youtube. Kempff, W. (1960)Stüdyo Kaydı. https://www.youtube.com/watch?v=UCbLHfYkiwg (Erişim Tarihi: 10.10.2020)
• Youtube. Brendel, A. (1971) Stüdyo Kaydı. https://www.youtube.com/watch?v=5knEJumGjNI (Erişim Tarihi: 10.10.2020)
• Youtube. Horowitz, V.(1959)Stüdyo Kaydı.https://www.youtube.com/watch?v=nrYaWqdePXQ (Erişim Tarihi: 10.10.2020)