A Study on the Relationship of Work Engagement and Self-Efficacy with Academic Performance

Yıl 2023, Cilt: 25 Sayı: 4, 1456 - 1478, 25.12.2023

Vesile Çavuşoğlu , Abdullah Kıray

https://doi.org/10.32709/akusosbil.1093973

Öz

Performance provides organizations with benefits such as competitive advantage, increased productivity, effectiveness and sustainability. It is thought that the role of employee behaviors in increasing organizational performance is great. Studies within the scope of positive organizational behavior show that work engagement and self-efficacy affect performance. Therefore, the main purpose of the research is to examine the effects of work engagement and self-efficacy on academic performance. In this context, a model showing the relationship between the variables was developed by investigating the literature. In order to test the model, 318 academicians working at Çanakkale Onsekiz Mart University were selected as a sample. Data from this sample were collected through a questionnaire including work engagement scale, general self-efficacy scale and academic performance perception scale. Factor analysis, reliability analysis, correlation analysis and regression analysis were performed with the collected data. These analyzes were performed using IBM SPSS 20. According to the research findings, academics' foreign language self-efficacy does not affect their work engagement and self-efficacy. On the other hand, self-efficacy in scientific research is affected by work absorption, effort and resistance. Additionally, technology self-efficacy is affected by vigor at work, competence and self-confidence, effort and resilience. Finally, vigor at work, dedication, competence and self-confidence, effort and resistance affect effective teaching. It was concluded that there is a relationship between the high levels of academics' work engagement and self-efficacy and the increase in academic performance.

Anahtar Kelimeler

Work engagement, self-efficacy, academic performance

İşe Adanma ve Öz Yeterliliğin Akademik Performans ile İlişkisi Üzerine Bir Araştırma

Öz

Performans, örgütlere rekabet avantajı, verimlilik artışı, etkililik ve sürdürülebilirlik gibi faydalar sağlamaktadır. İşgören davranışlarının da örgüt performansını arttırmadaki rolünün büyük olduğu düşünülmektedir. Pozitif örgütsel davranış kapsamında yapılan çalışmalar işe adanma ve öz yeterliliğin performansı etkilediğini göstermektedir. Dolayısıyla araştırmanın temel amacını, işe adanma ve öz yeterlilik düzeyinin akademik performans üzerinde etkisinin incelenmesi oluşturmaktadır. Bu doğrultuda literatür taranarak değişkenler arasındaki ilişkiyi gösteren bir model geliştirilmiştir. Modeli test etmek için Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi’nde görev yapan 318 akademisyen örneklem olarak seçilmiştir. Bu örneklemden veriler işe adanma ölçeği, genel öz yeterlilik ölçeği ve akademik performans algı ölçeğinin yer aldığı anket formu aracılığıyla toplanmıştır. Toplanan veriler ile faktör analizi, güvenilirlik analizi, korelasyon analizi, ve regresyon analizi yapılmıştır. Bu analizler IBM SPSS 20 aracılığıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma bulgularına göre, akademisyenlerin yabancı dil öz yeterliliğini işe adanma ve öz yeterlilik etkilememektedir. Öte yandan bilimsel araştırma öz yeterliliğini işi özümseme ile çaba ve direnç etkilemektedir. Ek olarak teknoloji öz yeterliliğini, işte dinç olma, yeterlilik ve kendine güven, çaba ve direnç etkilemektedir. Son olarak da etkili ders anlatımını ise işte dinç olma, adanma, yeterlilik ve kendine güven, çaba ve direnç etkilemektedir. Buna göre akademisyenlerin işe adanma ve öz yeterlilik düzeylerinin yüksekliği ile akademik performans artışı arasında bir ilişki olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İşe adanma, öz yeterlilik, akademik performans

Etik Beyan

Bu çalışma, birinci yazarın ikinci yazarın danışmanlığında 19.01.2022 tarihinde tamamladığı “İşe Adanma ve Öz Yeterliliğin Akademik Performans Üzerindeki Etkisi: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi'nde Bir Araştırma” başlıklı yüksek lisans tezinden üretilmiştir.

Kaynakça

• Akdemir, A. ve İnal, İ. H. (2022). Pandemi sürecindeki zaman yönetimi ve çalışan performansı ilişkisinde işe adanmışlık kavramının aracı rolü. İşletme Araştırmaları Dergisi, 14(1), 931-946.
• Aktaş, K. ve Akdemir, B. (2019). İşe adanmışlık ve örgütsel özdeşleşme ilişkisinin performans algısına etkisi üzerine bir araştırma. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 77, 307-348.
• Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2005). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri SPSS uygulamalı. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
• Apay, A. (2010). Genel Öz Yeterlik Ölçeği’nin (GÖYÖ) Türkçe’ye uyarlama çalışması. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 113-131.
• Arslantaş, H. İ. (2011). Öğretim elemanlarının öğretim stratejileri-yöntem ve teknikleri, iletişim ve ölçme değerlendirme yeterliklerine yönelik öğrenci görüşleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 487-506.
• Balkı, S., İlhan, İ., ve Özkoç, A. G. (2020). Mutfak çalışanlarında algılanan dışsal prestij ve işe adanmışlığının yenilik performansına etkisi: Nevşehir ilinde bir uygulama. Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(3), 401-412.
• Bandura, A. (1995). Exercise of personal and collective efficacy in changing societies. A. Bandura (Ed), Self-Efficacy in changing societies içinde (ss.1-45). Cambridge: Cambridge University Press.
• Bandura, A. (2009). Cultivate self-efficacy for personal and organizational effectiveness. E. A. Locke (Ed), Handbook of principles of organization behavior içinde (ss. 179-200). Newyork: Wiley.
• Cesário, F. ve Chambel, M. J. (2017). Linking organizational commitment and work engagement to employee performance. Knowledge and Process Management, 24(2), 152-158.
• Çaparlar, C. ve Dönmez A. (2016). Bilimsel araştırma nedir, nasıl yapılır?. Turkish Journal of Anaesthesiology & Reanimation, 44, 212-218.
• Deese, M. (2009). Testing An extention of the job demands-resources model: The addition of personal resources as mediators to the resources-engagement relationship (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). The Graduate School of Clemson University Industrial Organizational Psychology, USA.
• Demerouti, E., Mostert, K. ve Bakker, A. B. (2010). Burnout and work engagement: A thorough investigation of the independency of both constructs. Journal of Occupational Health Psychology, 15(3), 209-222.
• Erarslan, İ. (2015). Üniversitelerin uluslararası görünürlüğü: Akademik performans ve üniversite marka değeri ilişkisi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 37- 47.
• Erhan, T. (2022). Örgütsel özdeşleşmenin iş performansına etkisinde işe adanmışlığın aracılık rolü. İşletme Araştırmaları Dergisi, 14(2), 1278-1292.
• Eryılmaz, A. ve Doğan, T. (2012). İş yaşamında öznel iyi oluş, Utrecht İşe Bağlılık Ölçeğinin psikometrik niteliklerinin incelenmesi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 15(1), 49-55.
• Gözüm, S. ve Aksayan, S. (1999). Öz-Etkililik-Yeterlik Ölçeğinin Türkçe formunun güvenilirlik ve geçerliliği. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokul Dergisi, 2(1), 21-34.
• Gül, H. ve Erol, M. (2016). Muhasebe meslek mensuplarında işe bağlılık ve çalışma ahlakının mesleki etik davranışa etkisi. Mali Çözüm, 51-74.
• Güler, M., Köksal, O. ve Çetin, F. (2020). Ototelik kişilik, öz-yeterliliğin bireysel performans üzerindeki etkisinde fark yaratır mı?. İzmir İktisat Dergisi, 35(2), 271-283.
• Gür, R. (2017). Development of the academic performance perception scale. Eurasian Journal of Educational Research, 69, 177-197.
• Güran, R. ve Güler Kümbül, B. (2019). Termik santral çalışanlarında iş yükü ve zaman baskısının tükenmişlik üzerindeki etkisi: İş-aile çatışmasını yönetme öz-yeterliğinin aracılık etkisi. İktisat Araştırmaları Dergisi, 3(2), 153-176.
• Gürlek, M. ve Tuna, M. (2019). İşe adanmanın teorik temelleri ve ölçümü. Türk Psikoloji Yazıları, 22(44), 35-49.
• Hava, K. (2019. Öğretim üyelerinin öğrenme ortamlarında yeni teknolojileri kullanma düzeyinin belirlenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 165-181.
• İmamoğlu, S. Z., Erat, S. ve Ayber, E. D. (2021). Öz yeterlilik ve örgütsel özdeşleşmenin yenilikçi davranış ve görev performansı üzerindeki etkisi: Eğitim sektöründe bir araştırma. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 13(24), 210-225.
• İnce, M. ve Bozkurt, O. B. (2019). İşe bağlılık ile iş performansı arasındaki ilişkide iş zanaatkârlığının aracılık rolü: Zanaatkârlar üzerine bir araştırma. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(38), 69-84.
• Jondeau E. ve Rockinger M. (2003). Conditional volatility, skewness, and kurtosis: Existence, persistence, and comovements. Journal of Economic Dynamics & Control, 27(10), 1699-1737.
• Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
• Kanten, P. (2012). İşgörenlerde işe adanmanın ve proaktif davranışların oluşumunda örgütsel güven ile örgütsel özdeşleşmenin rolü (Yayımlanmamış doktora tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
• Kaplan, M., Tüm, Y. ve Karagöz, A. (2019). İş yeri yalnızlığının görev performansı üzerindeki etkisi: Öz yeterliliğin düzenleyici rolü. Y. A. Unvan (Ed), Sosyal beşeri ve idari bilimler alanında araştırma ve derlemeler içinde (ss. 159-174). Ankara: Gece Akademi.
• Kaptanoğlu, D. ve Özok, A. F. (2006). Akademik performans değerlendirmesi için bir bulanık model. İTÜ Dergisi, 5(1), 193-204.
• Kartal, N. (2017). Sağlık çalışanlarında işe cezbolma, işe yabancılaşma ve performans arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Kemer, E. (2021). Mesleki öz yeterlilik ile iş performansı arasındaki ilişkide eğitim seviyesinin düzenleyici rolü: Aşçılar üzerine bir araştırma. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 9(2), 899-920.
• Kuok, A. C. H. ve Taormina, R. J. (2017). Work engagement: Evolution of the concept and a new inventory. Psychological Thought, 10(2), 262-287.
• Latham, G. P. ve Locke, E. A. (1991). Self-regulation through goal setting. The Academy of Management Review, 50, 212-247.
• Lunenburg, F. C. (2011). Self-efficacy in the workplace: Implications for motivation and performance. International Journal of Management, Business, and Administration, 14(1), 1-5.
• Luszczynska, A., Gutie´rrez-Don˜a, B. ve Schwarzer, R. (2005). General self-efficacy in various domains of human functioning: Evidence from five countries. International Journal of Psychology, 40(2), 80–89.
• Maslach, C. ve Leiter, M. P. (2008). Early predictors of job burnout and engagement. Journal of Applied Psychology, 93(3), 498-512.
• Muliati, L., Asbari, M., Nadeak, M., Novitasari, D. ve Purwanto, A. (2022). Elementary school teachers performance: How the role of transformational leadership, competency, and self-efficacy?. International Journal of Social And Management Studies, 3(1), 158-166.
• Mungasia, J. A., Ouda, J. B. ve Otieno, K. (2022). Teachers’ self-efficacy and their performance appraisal in public secondary schools. American Journal of Education and Technologies, 1(2), 88-94.
• Nguyen, H. M., Nguyen, C., Ngo, T. T. ve Nguyen, L. V. (2019). The effects of job crafting on work engagement and work performance: A study of Vietnamese commercial banks. Journal of Asian Finance, Economics and Business, 6(2), 189-201.
• Oladipo, S., Olowoye, B. ve Adenaike, A. (2010). Comparative study of the study of the effect of study tect of study technology mode of echnology mode of instruction and lecture method on the academic performance of university students in Nigeria: Implication for academic staff capacity development. Academic Leadership Journal, 8(2).
• Özbaş, S. (2014). Sınıf öğretmeni adaylarının biyoloji öz-yeterlik algıları. Asya Öğretim Dergisi, 2(1), 56-63.
• Rodgers, W. M., Hall, C. G., Blanchard, C. M., McAuley, E. ve Munroe K. J. (2002). Task and scheduling self-efficacy as predictors of exercise behavior. Psychology and Health, 17(4), 405-416.
• Saydan, R. (2008). Üniversite öğrencilerinin öğretim elemanlarından kalite beklentileri: Yüzüncü Yıl Üniversitesi İİBF örneği. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(1), 63-79.
• Schaufeli W. B., Bakker A. B. ve Salanova, M. (2006). The measurement of work engagement with a short questionnaire a cross-national study. Educational and Psychological Measurement, 66(4), 701-716.
• Schaufeli, W. B. (2012). Work engagement. what do we know and where do we go?. Romanian Journal of Applied Psychology, 14(1), 3-10.
• Scherbaum, C. A., Cohen-Charash, Y. ve Kern, M. J. (2006). Measuring general self-efficacy a comparison of three measures using item response theory. Educational and Psychological Measurement, 66(6), 1047-1063.
• Scholz, U., Doña, B. G., Sud, S. ve Schwarzer, R. (2002). Is general self-efficacy a universal construct? Psychometric findings from 25 countries. European Journal of Psychological Assessment, 18(3), 242-251.
• Schwarzer, R. ve Jerusalem, M. (1995). Generalized self-efficacy scale. J. Weinman, S. Wright ve M. Johnston (Ed), Measures in health psychology: A user’s portfolio. Causal and control beliefs içinde (ss. 35-37). Windsor, UK: NFER-Nelson.
• Sezgin, E. E. ve Düşükcan, M. (2020). Hemşirelerin öz yeterlilik inanç düzeylerinin performansları üzerindeki etkisi: Elazığ ili örneği. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3, 1559-1702.
• Sonnentag, S. ve Frese, M. (2001). Performance concepts and performance theory. S. Sonnestang (Ed), Psychological management of individual performance içinde (ss. 3-25). Chichester: John Wiley & Sons Ltd.
• Sümbüloğlu, K., Sümbüloğlu, V. ve Akyüz, K. (2005). Anket yöntemi ile bilimsel araştırma. Ankara: Songür Yayıncılık.
• Şahinbaş, F ve Erigüç G. (2019). Pozitif örgütsel davranış yaklaşımıyla işyeri arkadaşlığı ve işe adanma ilişkisi: Sağlık çalışanları üzerine bir araştırma. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 5(4), 1201-1225.
• Şimşek, Ö., Demir, S., Bağçeci, B. ve Kinay, İ. (2013). Öğretim elemanlarının teknopedagojik eğitim yeterliliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Ege Eğitim Dergisi, 14(1), 1-23.
• Timms, C. ve Brough, P. (2013). “I like being a teacher” Career satisfaction, the work environment and work engagement. Journal of Educational Administration, 51(6), 768-789.
• Turan, A. H. ve Çolakoğlu, B. E. (2008). Yüksek öğrenimde öğretim elemanlarının teknoloji kabulü ve kullanımı: Adnan Menderes Üniversitesinde ampirik bir değerlendirme. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(1), 106-121.
• Tutar, H. ve Altınöz, M. (2010). Örgütsel iklimin işgören performansı üzerine etkisi: OSTİM imalât işletmeleri çalışanları üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65(2), 195-218.
• Türkmen, E. (2009). İş karakteristikleri ve algılanan örgütsel destek kavramlarının öz-yeterlilik inancı ile ilişkisi ve öz-yeterlilik inancının çalışan performansı üzerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Uysal, Ş. (2015). Performans yönetimi sisteminin tanımı, tarihçesi, amaç ve temel unsurlarına genel bir bakış. Electronic Journal of Vocational College, 5(2), 32-39.
• Yavuzer, H. ve Göver İ. H. (2012). Akademik personelin yabancı dil durumu ve yabancı dil sınavlarına bakışı: Nevşehir örneği. NEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1, 136-158.
• Yeşiltaş, A., Şahin, S. ve Serezli, G. (2019). Çalışan mutluluğunun ve işe bağlılığın örgüt performansına etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(30), 664-673.
• Yücel Toy, B. ve Güneri Tosunoğlu, N. (2007). Sosyal bilimler alanındaki araştırmalarda bilimsel araştırma süreci, istatistiksel teknikler ve süreci, istatistiksel teknikler ve yapılan hatalar. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 1-20.