MEDYA VE ÇOCUK İSTİSMARI

Yıl 2019, Sayı: 10, 107 - 122, 30.11.2019

Sait Yıldırım

https://doi.org/10.33404/anasay.644174

Cited By: 3

Öz

Çocuk
istismarı biyolojik, psikolojik, sosyolojik ve daha birçok etkenden beslenerek
ortaya çıkan bir eylemdir. İstismar vakaları aile ve sosyal çevreden
kaynaklanan ihmaller sonucunda da gerçekleşmektedir. Bu noktada çalışma
içerisinde belirlenen ihmallerden kaynaklanan istismar vakalarını önlemeyi
amaçlayan, aynı zamanda bu ihmallerin ortaya çıkış koşullarını derleyen bu
araştırmada medya, tüketim olgusu ve bağımlılık üzerine odaklanılmıştır.
Çalışmada medya kullanımı ve tüketim alışkanlıkları üzerine literatür taraması
gerçekleştirilmiştir. Bu bağlamda ebeveynlerin, çocukların medya kullanımı
üzerine otorite sağlayamadıkları ve bu süreci sağlıklı bir şekilde
yönetemedikleri saptanmıştır. Çocukluk döneminde medya kullanımı ve oyun
bağımlılığı ile çocukların aile bağları ve kişisel ilişkiler noktasında
yetersiz oldukları tespit edilmiştir. Ebeveynler ve çocuklar arasında oluşan
kopukluğun çocukların ihmal ve istismara maruz kalma noktasında etkili olduğu
ve bu bağlamda çocukların ihmal ve istismara uğradıklarında bu konuyu
güvendikleri yetişkinlerle paylaşamadıkları ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda
gelişen ihmal ve istismar vakalarında eylemin gerçekleşmesine ek olarak
istismarın süreklilik kazanması önemli bir problem olarak gündeme gelmiştir.
Sonuç olarak istismar vakalarında ebeveyn ve çocuk ilişkisinin sağlıklı bir
biçimde yönetilmesi ve problemlerin tespit edilerek önerilerin sunulması
çalışmanın esas amacını teşkil etmiştir.

Anahtar Kelimeler

Medya, Tüketim Kültürü, Çocuk İstismarı, Saldırganlık

Kaynakça

• Referans1 (2017a). Çocuk Bakım Kuruluşlarında Çalışan Personele Yönelik İstismar ile Mücadele Rehber Kitapçığı. Yayın No:7. Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı.
• Referans2, (2017b). Çocuk Dijital Oyunlar İçin Çocuk ve Aile Rehberliği Çalıştayı Sonuç Raporu. Yayın No:9. Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı.
• Referans3 Albert.(1971). Social Learning Theory. Stanford University. General Learning Press
• Referans4 BOZKURT, Aras., GENÇ-KUMTEPE, Evrim. (2014). Oyunlaştırma, Oyun ve Eğitim: Gamification.” Akademik Bilişim. (7). 1-8.
• Referans5 BÜYÜKBAYKAL, Güven. (2007). “Televizyonun Çocuklar Üzerindeki Etkisi”. İletişim Fakültesi Dergisi, 31-44.
• Referans6 ÇETİN, Zeynep. (2004). “Çocukların Cinsiyet Rol Kazanımında Televizyonun Etkisi”. Toplum ve Sosyal Hizmet. 15 (2). 67-71.
• Referans7 DAĞLI, E. Tolga, İNANICI, Mehmet Akif. (2011). İhmal ve İstismara Uğrayan Çocuğa Bütüncül Yaklaşım. Ankara: Türkiye Çocuk ve Genç Psikiyatrisi Derneği.
• Referans8 FREUD, Sigmund. (1989). Cinsel Yasaklar ve Normaldışı Davranışlar. (Çev. Muammer Sencer). İstanbul: Ara Yayıncılık.
• Referans9 KARABOĞA, Mehmet Tahir. (2018). “Medya Çağında Çocuk ve Çocuk Kültürü: Şiddet ve Tüketim Kültürünün Yansımaları”. Uluslararası Çocuk Edebiyatı ve Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 1-17.
• Referans10 SZALAVİTZ, Maia., Perry Bruce .D. (2017), Köpek Gibi Büyütülmüş Çocuk. (Çev. Belgin Selen Haktanır). İstanbul: Koridor Yayıncılık.
• Referans11 TÜRK CEZA KANUNU (TCK). (2004). Türk Ceza Kanunu, (Kanun No:5237, 6/1). Yürürlüğe Giriş Tarihi: 26.9.2004).
• Referans12 UCİM. (Ucim Saadet Öğretmen Çocuk İstismarı ile Mücadele Derneği). 2017. http://www.ucim.org.tr/. (Erişim Tarihi: 01.11.2019).
• Referans13 UNİCEF, (2017). Dijital Bir Dünyada Çocuk Olmak. New York: Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu.