The Principle of Induction and Abstraction in Aristotle’s Epistemology

Yıl 2020, , 615 - 624, 16.03.2020

Rafiz Manafov , Zehra Oruk

https://doi.org/10.18506/anemon.659171

Öz

Aristotle, who laid the foundations of the thought system up to the present, followed a more systematic path in understanding of existence and knowledge compared to previous philosophers. Aristotle, like his predecessors, accepted the notion of “universal”, but was separated from them in terms of the epistemic value he attributed to this concept. From Aristotle's point of view, science and knowledge are directly linked to universal concepts, but the way to achieve universality is through the particular. The determination of the basic properties of particles and universals is achieved through abstraction and induction. Therefore, both concepts are indispensable for Aristotle`s epistemology and ontology. In our study, we will discuss Aristotle's induction and abstraction concepts in relation to the substance principle.

Anahtar Kelimeler

Substance, abstraction, induction, particular, universal

Aristoteles’in Epistemolojisinde Tümevarım ve Soyutlama İlkesi

Öz

Günümüze kadarki düşünce sisteminin temellerini atan Aristoteles, varlık ve bilginin anlaşılması konusunda kendisinden önceki filozoflara nispetle daha sistemli bir yol izlemiştir. Aristoteles, önceki düşünürler gibi, tümel kavramını kabullenmiş, fakat bu kavrama yüklediği epistemik değer meselesinde onlardan ayrılmıştır. Aristoteles açısından bilim ve bilgi doğrudan tümel kavramlar ile bağlantılıdır, fakat tümeli elde etmenin yolu tikelden geçmektedir. Tikeller ve tümellerin temel özelliklerinin belirlenmesi ise soyutlama ve tümevarım sayesinde elde olunmaktadır. Bu nedenle de, her iki kavram Aristoteles epistemolojisi ve ontolojisi için vazgeçilmez öneme sahiptir. Biz de çalışmamızda, Aristoteles`in tümevarım ve soyutlama ilkelerini tözle ilişki bağlamında değerlendireceğiz.

Anahtar Kelimeler

Yöz, Soyutlama, Tümevarım, Tikel, Tümel

Kaynakça

• Aristoteles. (2019a). Metafizik, Ahmet Arslan (Çev.), İstanbul: Divan Kitap.
• Aristoteles. (2019 c). Oluş ve Bozuluş, Y. Gurur Sev (Çev.), İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Aristoteles. (2019b). Fizik, Saffet Babür (Çev.), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Aristoteles. (2017). Kategoriler-Önermeler, Furkan Akderin (Çev.), İstanbul: Say Yayınları.
• Aristoteles. (1989c). Organon I: Kategoryalar, H. Ragıp Atademir (Çev.), İstanbul: M.E.B. Yayınları.
• Aristoteles. (1989a). Organon III: Birinci Analitikler, H. Ragıp Atademir (Çev.), İstanbul: M.E.B. Yayınları.
• Aristoteles. (1989b). Organon IV: İkinci Analitikler, H. Ragıp Atademir (Çev.), İstanbul: M.E.B. Yayınları.
• Aristoteles. (2018). Hayvanların Oluşumu Üzerine Furkan Akderin (Çev.), İstanbul :Say Yayınları.
• Arslan, A. (2017). İlkçağ Felsefe Tarihi: Aristoteles, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Cevizci, A. (2018). Bilgi Felsefesi, İstanbul: Say Yayınları.
• Cevizci, A. (2002). Felsefe Sözlüğü, Ankara: Paradigma Yayınları.
• Cottingham, J. (2015). Akılcılık, Bülent Gözkan (Çev.), İstanbul: Dergah Yayınları.
• Denkel, A. (2011). İlkçağda Doğa Felsefeleri, İstanbul: Doruk Yayımcılık.
• Ross, D. (2017). Aristoteles, Ahmet Arslan (Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
• Russell, B. (2017). Felsefe Sorunları, Vehbi Hacıkadiroğlu (Çev.), İstanbul: Say Yayınları.
• Platon. (2015). Timaios, Furkan Akderin (Çev.), İstanbul: Say Yayınları.