THE DETERMINATION AND SOLUTION OF THE PROBLEM ABOUT NOT HAVING CHILDREN PLAYGROUND IN SCHOOL WITH COOPERATIVE PROBLEM SOLVING METHOD

Yıl 2014, Cilt: 2 Sayı: 2, 189 - 209, 01.12.2014

Sakine Kaya Fatih Kaya

Öz

The aim of this research is to generate a solution fort he most crucial problem determined in a public school with cooperative problem solving method. For this reason the most important problem is determined as “inadequacy of children playground in school” in the school where this study is carried out and soltion offers are developed towards this problem. The data is gathered with the questionnaire prepared by Sakine KAYA, postgraduate student at Ankara University Educational Sciences Instıtute Department of Educational Administration and Policy. The scale is comprised of 1 question item that is to be answered with classical way and 3 problem writing part for answering this question and afterwards 1 question item consisting of a part with writing the most important problem item within 3 items. In order to determine the aim of the study the outcomes of the questionnaire is evaluated. The data of the study are gathered from the questionnaire results that is applied to the educational personel of a public school in the centre of Ankara. The study group consists of totally 20 educational personnel, 16 female and 4 male. In the end of the study the most important problem that is observed in apublic school is determined and solution offers towards this problem are revealed. 

Anahtar Kelimeler

-

İŞBİRLİKLİ SORUN ÇÖZME YÖNTEMİYLE OKULDA ÇOCUK OYUN ALANLARININ OLMAMASI SORUNUNUN TESPİTİ VE ÇÖZÜMÜ

Öz

Bu araştırmanın amacı işbirlikli sorun çözme yoluyla bir devlet okulunda tespit edilen en önemli soruna çözüm üretmektir. Bu amaçla çalışmanın yapıldığı devlet okulunda en önemli sorun “okulda çocuk oyun alanlarının yetersizliği” olarak tespit edilmiş ve buna yönelik çözüm önerileri geliştirilmiştir. Veriler Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Politikası Anabilim Dalı Yüksek Lisans Öğrencisi Sakine KAYA tarafından hazırlanan anket ile elde edilmiştir.  Ölçek 1 adet klasik yolla cevaplanacak soru maddesi ve bu soruya cevap verebilecekleri 3 adet sorun yazma bölümünden devamında ise 1 adet 3 madde içinden seçecekleri en önemli sorun maddesini yazacakları bölümden oluşmaktadır. Araştırmanın amacını belirlemek için anket sonuçları değerlendirilmiştir. Araştırmanın verileri Ankara ili merkezindeki bir devlet okulunun eğitici personeline uygulanan anket sonuçlarından elde edilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu 16 bayan 4 erkek toplamda 20 eğitici personel oluşturmaktadır. Yapılan araştırma sonucunda bir devlet ilköğretim okulunda gözlenen en önemli sorun tespit edilmiş ve bu soruna yönelik çözüm önerileri ortaya çıkarılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Oyun, Oyun alanları, Çocuk

Kaynakça

• Aksoy, Y. (2011). “Çocuk Oyun Alanları Üzerine Bir Araştırma”. İstanbul Aydın Üniver- sitesi, Fen Bilimleri Dergisi, Yıl:3, Sayı:6,, 82-106, Aralık 2011.
• Başal, H. (2007). “Geçmiş Yıllarda Türkiye’de Çocuklar Tarafından Oynanan Çocuk Oyunları”. Eğitim Fakültesi Dergisi, 243-266.
• Bulut, Z. ve Yılmaz, S. (2008). Permaculture Playground as a New Design Approach for Sustainable Society, International Journal of Natural and Engineering Sciences,1, 2, 35-40.
• Dinç, H.,(1993). Çocuk Oyun İşlevi ve Öğeleri. (Yüksek Lisans Tezi).Yıldız Üniversite- si, Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Fakültesi, Peyzaj Planlama Bölümü, İstanbul.
• Egemen, A. , Yılmaz, Ö. ve Akil, İ. (2004). “Oyun, Oyuncak Ve Çocuk.”. ADÜ Tıp Fa- kültesi Dergisi,, 39-42.
• Ergün, M. (1980). “Oyun Ve Oyuncak Üzerine -I”. Milli Eğitim., 102-119.
• Heseltine, P. ve Holborn, J. (1987). Playgrounds. The Planning, Design and Construction of Play Environments, Page:11.
• İnal, H. S. ( 2010). Ulaşılabilir Oyun Alanları Ve Spor Salonları İçin Düzenlemeler. II.U- lusal Engelli Bireyler için Fiziksel Aktivite Çalıştayı, 1-34.
• Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N. ve Kök, M. (2007). “Çocugun Gelişim Sürecinde eğitsel Bir Etkinlik Olarak Oyun.”. KKEFD- jOKKEF Sayı: 16.
• Mangır, M. Doç. Dr.; Aktaş, Y. Arş. Gör. (1993). Çocuğun Gelişiminde Oyunun Önemi. Yaşadıkça Eğitim, 14.
• MEB. (2010). “Kurum açılması ve kapatılmasına ilişkin esaslar”. Tebliğler Dergisi, Mart 2010, 2630.
• MEB. (2013). http://hbogm.meb.gov.tr/oho/Bahceler.html.
• Nicolopoulou, A. ve Çev: Dr. Bağlı, M. (2004). “Oyun, Bilişsel Gelişim ve Toplumsal Dünya Piaget, Vygotsky ve Sonrası.”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakülte- si Dergisi, cilt: 37, sayı: 2, 137-169.
• Özdemir, A. (2011). «Okul bahçesi peyzaj tasarım anlayışındaki değisim ve bu değişimin uygulamaya yansımalarının Bartin kenti örneğinde irdelenmesi”. Bartın Orman Fa- kültesi Dergisi, Cilt: 13, Sayı: 19, 41-51.
• Poyraz, H. (2003). Okul Öncesi Dönemde Oyun ve Oyuncak, Anı Yayıncılık.Ankara.
• Şişman, E. E. ve Özyavuz, M. (2010). «Çocuk Oyun Alanlarının Dağılımı ve Kullanım Yeterliliği Tekirdağ Örneği.». Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 13-22.
• Tema. (2013). http://www.tema.org.tr/SayfaBilesenleri/TemaHaberArsivi.aspx?id=328.
• Turgut, H. ve Yılmaz, S. ( 2010). Çocuk Oyun Alanlarının Oluşturulması. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi-Cilt: IV, Sayfa: 1618-1630.
• Ulutaş, A. (2011). “Okul Öncesi Dönemde Drama Ve Oyunun Önemi.”. Adıyaman Üni- versitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl : 4, Sayı : 6.
• Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Anka- ra: Seçkin Yayıncılık.