THE RELATIONSHIP OF THE LITERAL MÜTESÂBIHÂT IN THE QUR'AN AND THE QURAN'S İ‘

Yıl 2022, Cilt: 10 Sayı: 2, 753 - 767, 30.08.2022

Mehmet Salmazzem

https://doi.org/10.18506/anemon.1052029

Öz

The greatest proof that the Qur'an is of divine origin is undoubtedly itself. Many i'jaz aspects of the Qur'an, which is a unique word with its many features in terms of meaning, are hidden in the subtleties of its words. However, there is a difference between believing in the miraculous aspect of the Qur'an and having knowledge of it. While all believers believe that the Qur'an is of divine origin, they cannot reveal its divinity based on its i'jaz characteristics. Demonstrating that the Qur'an has a unique structure requires primarily sincerity, scientific competence, a broad perspective, a clear and bright intelligence, as well as an innate ability.
In this study, it is revealed that the literal mutashabihat, which is one of the excuses put forward for the defamation of the Qur'an by the atheists, is an important example of the Qur'an's declarative i'jaz in the eyes of competent people. In this study, which aims to examine some literal mutashabihs in the Qur'an, the document analysis method will be applied.

Anahtar Kelimeler

The Qur, İ, Mutasabih, Literal Mutasabih

Kur’ân’daki Lafzî Müteşâbihâtın Kur’ân’ın İ‘câzıyla İlişkisi

Öz

Kur’ân’ın ilâhî kaynaklı olduğunun en büyük delili şüphesiz kendisidir. Mana yönünden sahip olduğu pek çok özelliğiyle benzersiz bir söz olan Kur’ân’ın pek çok i’câz veçhi, lafızlarındaki inceliklerde saklıdır. Ne var ki Kur’ân’ın mucizevî yönüne iman etmek ile ona vakıf olmak arasında fark vardır. Bütün müminler, Kur’ân’ın ilâhî menşeli olduğuna iman ederken i’caz özelliklerinden hareketle ilâhîliğini ortaya koyamazlar. Kur’ân’ın benzersiz bir yapıya sahip olduğunun ortaya konulması, başta samimiyet olmak üzere ilmî yeterliliğe, geniş bir perspektife, duru ve parlak bir zekâya sahip olmanın yanında fıtrî bir yeteneğe de ihtiyaç vardır.
Bu çalışmada, mülhitler tarafından Kur’ân’ın karalanması için ileri sürülen bahanelerden biri olan lafzî müteşâbihâtın, ehil isimlerin nazarında Kur’ân’ın beyânî i’cazının önemli örnekleri olduğu ortaya konulmaktadır. Kur’ân’daki bazı lafzî müteşâbihlerin incelenmesinin hedeflendiği bu çalışmada doküman analizi metoduna başvurulacaktır

Anahtar Kelimeler

Kur’ân, İ’câzu’l-Kur’ân, Müteşâbih, Lafzî Müteşâbih

Kaynakça

• Arsel, İlhan. Kur’ân’ın Eleştirisi-1. İstanbul: Kaynak Yayınları, ts.
• Arsel, İlhan. Kur’ân’ın Eleştirisi-2. İstanbul: Kaynak Yayınları, 2015.
• Cerrahoğlu, İsmail. “İlhad Kelimesinin Anlamı ve Memleketimizdeki İlhad Hareketleri”. İslâmi Araştırmalar 5 (1987), 5-8.
• Cerrahoğlu, İsmail. Tefsir Usûlü. Ankara: TDV Yayınları, 1997.
• Cevherî, İsmail b. Hammad. es-Sıhâh Tâcu’l-Luga ve Sıhahu’l-Arabiyye. Beyrût: Dâru’l-‘İlmi’l-Melâyîn, 1984.
• Dozy, Doktor R. Târih-i İslâmiyyet. çev. Abdullah Cevdet. Mısır: Matabaa-i İctihad, 1908.
• Hatip el-İskâfî, Ebû Abdillah Muhammed b. Abdillah el-İsfahânî. Dürratü’t-Tenzîl ve Gürratü’t-Te’vîl,. Mekke: Câmiatu Ümmi’l-Kura, 2001.
• İbn Cemâa, Bedruddîn Ebû Abdullah Muhammed b. İbrahim. Keşfu’l-Me’ânî fi’l-Müteşâbihi’l-Mesânî. b.y.: Dâru’ş-Şerîf, ts.
• İbn Fâris, Ebu’l-Hüseyn Ahmed. Mu’cemu Makayisi’l-Lüğa. Beyrût: Dâru’l-Fikr, 1979.
• İbn Mânzur, Ebu’l-Fazıl Muhammed b. Mükerrem b. Ali el-Ensârî. Lisânü’l-Arab,. 6 Cilt. Kahire: Dâru’l-Maarif, ts.
• İbn Zübeyr es-Sakafî, Ebû Ca’fer Ahmed b. İbrâhim. Melâku’t-Te’vîl. Beyrût: Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye, 1971.
• İsfahânî, Ebü’l-Kāsım Hüseyn b. Muhammed b. el-Mufaddal er-Râgıb. Müfredâtü Elfâzi’l-Kur’ân. Dımaşk: Dâru’l-Kalem, 2009.
• Kirmânî, Mahmud. B. Hamza b. Nasır. el-Burhân fî Tevcihi Müteşâbihi’l-Kur’ân. Beyrût: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye, 1986.
• Kisâî, Ebu’l-Hasan Ali b. Hamza. Müteşâbihu’l-Kur’ân. Trablus: Külliyetu’d-Da’vatu’l-İslâmiyye ve’l-Lecnetü’l-Huffâzi ‘ala’-t-Turasi’l-İslâmiyye, 1994.
• Kuteybe, İbn. Te’vîlu Müşkili’l-Kur’ân,. Kahire: Mektebetu Dâru’t-Turâs, 1973.
• Margoliouth, D.S. The Early Development of Mohammedanısm. New York Charles Scrıbner’s Sons, Newyork, 1914.
• Mennâvî, Muhammed Abdurrauf. et-Tevkîf ‘ala Muhimmati’t-Tearif. Kahire: Dâru ‘Âlemi’l-Kutup, 1990.
• Salmazzem, Mehmet. Kur’ân’a Materyalist Yaklaşımlar. Ankara: Fecr Yayınları, 2020.
• Sinanoğlu, Mustafa. “İlhâd”. TDV İslam Ansiklopedisi. 22/90-92. İstanbul: TDV Yayınları, 2000.
• Suyûtî, Ebü’l-Fazl Celâlüddîn Abdurrahmân b. Ebî Bekr b. Muhammed el-Hudayrî. el-İtkân fî Ulûmi’l-Kur’ân,. Beyrût: Müessesetü’r-Risale, 2008.
• Zebidî, Ebu’l-Fazıl Muhammed b. Mükerrem b. Ali el-Ensârî. Tâcü’l-Arûs min Cevâhiri’l-Kâmûs. 40 Cilt. Kuveyt: Matbaatu Hukûmeti’l-Kuveyt, 1965.
• Yıldız, İ., “İslam ve Dini Çoğulculuk: Abdülaziz Sachedina Örneği”, İslam Düşüncesi Araştırmaları- III- Yaşadığımız Çağ, ed. Hasan Harmancı- İbrahim YILDIZ, Araştırma Yayınları, Ankara, 2021.
• Zemahşerî, Ebu’l-Kasım Cârullah Mahmûd b. Ömer b. Ahmed. Esâsü’l Belâğa. Beyrût: Dârü’l Kütûbi’l İlmiyye, 1998.
• Zerkeşî, Bedreddîn Muhammed b. Ahmed. el-Burhân fî Ulûmi’l-Kur’ân. Beyrût: Dâru’l-Marife, 1990.