Tez Özeti
BibTex RIS Kaynak Göster

Perception of God in Fabricated Hadith Narrations

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 2, 235 - 252, 27.12.2019

Öz

In this article, it is attempted to put forward the
imagination of Allah by making a selection from the narratives in the famous
works which is compiling the fabricated hadith. The imagination of Allah in the
fabricated hadith literature is also categorized, evaluated and illustrated
under certain headings, in connection with the reasons of the false narrative.
Looking at this picture, we can see that:

He is an anthropomorphic / human-form
entity. The most obvious characteristic of Allah is that He has characteristics
that resemble people rather than God. He sometimes rides a red camel, sometimes
a gray camel. Wears one or two shirts. The color of his shirt is usually green.
He has a dazzling crown on his head. He is on a green mattress made of gold and
on a cloth made of pearls. He is also like a teenager wearing gold shoes. He
wanders through the green gardens, stretches on his back, crosses his legs. He
handshakes and hugs people, gets tired and rests. He addresses people, lead
prayer as an imam, reads Qur'an, makes dhikr and writes. As can be seen, in the
manufactured narratives, “God" has qualities that cannot be attributed to
any being that is expected to be divine. However, in the formation of the
perception of God in the human form, the mental worlds and value judgments of
those who produce these rumors are revealed.

He is very big and has a huge body. He is
so huge that jinn, people, demons and angels, in short, if all beings from
creation to the present form a circle, they cannot surround Allah. God who is
very big in aspect of body, is also very heavy in proportion to his size. Even
sometimes the angels carrying the march (arş) have difficulty in carrying the
march. The owner of large body and immovable weight has of course magnificence.
He even shattered the mountain, where he manifested his grandeur, and the parts
of the mountain formed the largest mountains in different parts of the earth.
Also, his word is one of signs of his greatness. Because his voice is no
different than thunder. The closest beings to him are angels, but they are five
thousand years away.

He is side of political and faith disputes.
The emergence of political conflicts in the process that began with the
martyrdom of khalifa Osman, the fact that religion became intricate with
politics, the seriously affection of Islamic beliefs from foreign beliefs and
cultures and the dispute of whether Qur'an is created, due to such
controversial arguments, different groups engaged in the hadith fabrication
race to support their own views. So much so that they did not hesitate to abuse
Allah for their evil ambitions as they somehow abused the Prophet. As a result
of this attitude, a God emerged as follows: When Allah created all souls, He
chose Abu Bakr's soul among them after the souls of the Prophets. His caliphate
was realized not only by the allegiance of Muslims, but also by the allegiance
of two great angels, Gabriel and Michael. As for Omar; He is the first person
Allah will embrace. On the Day of Resurrection, Allah will shake hands with him
first. In addition, Omar will be the first person whom God will take to the
heaven by holding his hands. Ali is the prophet's substitute and caliph. He is
not killed and is still alive, hiding in a cloud. Thunder is his voice, and
lightning is his whip. On the Day of Judgement, Allah will place a bridge over
hell, and no one shall pass through that bridge except for those who Ali gives
permission. As for Muaviye; Allah sent him a golden pen through Gabriel as a
gift to write the Ayat al-Kursi.

It is clear how producers easily
fabricated hadiths in order to support themselves in political conflicts and
how they easily make God a side of political groups. When viewed from the point
of view of faith disputes, no different landscape is encountered.

He is racist. The most important feature
of the period in which the Umayyad dominated the Islamic world was the
expansion of Islamic geography with the conquest movements and the intense
feeling of Arab nationalism in the society. First of all, racist attitude which
did not fit the spirit of Islam at all exhibited by the Umayyads and then other
ethnic elements,  revealed the need to
search evidence of their superiority over all other nations;
as the easiest way to meet this need, they made the Prophet say the
virtues of their races, and thus invented many hadiths. They did not limit
themselves with that they made the Prophet say the virtues of their tribes, and
they have made Allah almost racist by connecting him with their tribes in a
way. In this context, Allah sometimes spoke Persian, sometimes Arabic, and
revealed Arabic revelation to all prophets. In the sight of Allah, the worst
language is Persian. The devils speak in the language of the Khuzestanians, in
other words in the Persian language, those selected for hell speak in the
language of the Bukharians, in other words in the Turkish language and those
selected for heaven speak Arabic in the language of the Arabs.













He attends worship. The words made up as hadith in order to encourage
the Muslims to do good deeds and to avoid the bad deeds, keep a very fluffy
quantity in the content of the fabricated hadith literature. Those who
fabricate hadiths assuming that they are doing a favorable work in the sight of
Allah without being attached to any restriction, have tended to give a role to
Allah in the narrations they invented. Especially, these words which are
invented to encourage people to perform some prayers, grant tremendous rewards
to small deeds and promise severe punishments to small sins. In one of them,
Allah read the Surahs of Taha and Yaseen a thousand years before creating Adam,
and when he became angry he saw the children reading the Qu'ran, by looking at
the earth, and he was full of joy. He did not only encourage the remembrance
and recitation of the Qur'an, he also encouraged the prayer; he even fired a
person who left the isha prayer before his presence by saying "I am not
your Lord. Go and look for another god".

Kaynakça

  • Abdülmaksûd, Ebû Muhammed Eşref. el-Kavâidü’t-tayyibât fi’l-esmâi ve’s-sıfât. Riyad: Mektebetü edvâi’s-selef, 1995.
  • Aclûnî, İsmail b. Muhammed. Keşfu’l-hafâ ve müzîlu’l-ilbâs amme’ş-tehera mine’l-ehâdîsi alâ elsineti’n-nâs. Thk. Muhammed Abdülaziz el-Hâlidî. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1997.
  • Adam, Baki. “Yahudilik”. Yaşayan Dünya Dinleri. 205-277, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2007.
  • Ahmed Emin. Fecru’l-İslâm. Kahire: y.y., 1959.
  • Ali el-Kârî, Ali b. Sultân Muhammed. Mevzûât. İstanbul: Matbaa-i âmire, 1289/1872.
  • Ali el- Kârî, Ali b. Sultân Muhammed. Mirkâtü’l-mefâtîh şerhu mişkâti’l-mesâbîh. Thk. Cemâl Aytânî. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 2001.
  • Ali el- Kârî, Ali b. Sultân Muhammed. el-Fıkhu’l-ekber ve şerhuhu. Trc. Yunus Vehbi Yavuz. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1979.
  • Âlûsî, Hayruddin. Cilâü’l-ayneyn fî muhâkemeti’l-Ahmedeyn, B.y: Matbaatü’l-medenî, 1981.
  • Bağdâdî, Ebû Bekir Ahmed b. Ali Hatîb. Târîhu Bağdâd, Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
  • Beyhakî, Ebû Bekr Ahmed b. Hüseyin b. Ali. el-Esmâ ve’s-sıfât. Thk. Fuâd b. Serâc Abdülgaffâr. Kahire: el-Mektebetü’t-tevfîkiyye, ts.
  • Buhârî, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmail. el-Câmiü’s-sahih. Riyad: Darü’s-selâm, 2000.
  • Dihlevî, Abdülaziz. Muhtasaru’t-tuhfeti’l-İsnâ Aşeriyye. Thk. Muhibbüddin el-Hatib. Kahire: y.y, 1983.
  • Ebû Zehv, Muhammed. el-Hadis ve’l-muhaddisûn. Kahire: Matbaatu Mısr, 1958.
  • Gündüz, Şinasi. “Yapı, Muhteva ve Kaynak Açısından Torah/Tevrat Kıssaları”, 4. Kur’ân Haftası Kur’ân Sempozyumu. Ankara: Fecr Yayınları, 1998.
  • Hâkim, Ebû Abdilâh Muhammed en-Neysâbûrî. el-Müstedrek ale’s-sahîhayn. Thk. H. Demirdâş Muhammed. Beyrut: el-Mektebetü’l-asriyye, 2000.
  • Heysemî, Nureddin Ali b. Ebî Bekir. Mecmeu’z-zevâid ve menbeu’l-fevâid. Beyrut: Dârü’l-fikr, 1412.
  • Hodgson, Marshal G.S. İslam’ın Serüveni. Trc. Komisyon. İstanbul: İz Yayıncılık, 1993.
  • İbn Abdürabbih, Ahmed b. Muhammed. el-Ikdü’l-ferîd. Thk. Ali Şiri. Beyrut: y.y, 1989.
  • İbn Adiy, Ebû Ahmed Abdullah el-Cürcânî. el-Kâmil fî duafâi’r-ricâl. Thk. Yahya Muhtar Gazâvî. Beyrut: Dârü’l-fikr, 1988.
  • İbn Arrâk, Ebû’l-Hasen Ali. Tenzîhü’ş-şerîati’l-merfûa ani’l-ahbârî’ş-şenîati’l-mevdûa. Thk. Muhammed Sıddık. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
  • İbn Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman. Def’u şübüheti’t-teşbîh bi ekeffi’t-tenzîh. Thk. Hasan es-Sekkâf. Ürdün: Dârü’l-İmâm en-Nevevî, 1413/1992.
  • İbn Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman. ed-Duafâ ve’l-metrûkîn. Thk. Abdullah el-Kâdî. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1406.
  • İbn Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman. el-İlelü’l-mütenâhiye fi’l- ehâdisi’l-vâhiye. Thk. Halil el-Meyis. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1403/1983.
  • İbn Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman. Kitâbü’l-mevzûât. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1995.
  • İbn Hanbel, Ebû Abdillah Ahmed b. Muhammed. el-Müsned. Ürdün: Beytü’l-efkâri’d-düveliyye, 2005.
  • İbn Ebî Şeybe, Muhammed b. Osman. el-Arş vemâ ruviye fîhi. Thk. Muhammed b. Halîfe et-Temîmî. Riyad: Mektebetü’r-rüşd, 1415/1998.
  • İbn Ebî Şeybe, Muhammed b. Osman. el-Musannef fi’l-ehâdîs ve’l-âsâr. Thk. Yusuf el-Hût. Riyad: Mektebetü’r-rüşd, 1409.
  • İbn Ebî’l-Hadîd, İzzüddin Hamid. Şerhu nehci’l-belâğa. Beyrut: y.y, 1954.
  • İbn Hacer, Ebû’l-Fadl Ahmed b. Ali el-Askalânî. Lisânü’l-mîzân. Beyrut: Müessetü’l-A’lemî, 1986.
  • İbn Hibbân, Muhammed b. Ahmed b. Ebî Hâtim el-Büstî. Kitâbü’l-mecrûhîn mine’l-muhaddisîn ve’z-zuafâ ve’l-metrûkîn. Thk. Mahmud İbrahim Zayed. Haleb: Dârü’l-va’y, 1396.
  • İbn Kayserânî, Ebû’l-Fadl Muhammed b. Tâhir. Kitâbü mağfireti’t-tezkira fi’l-ehâdîsi’l-mevdûa. Thk. İmâdüddin Ahmed Haydar. Beyrut: Müessesetü’l-kütübi’s-sekâfiyye, 1406/1985.
  • İbn Kuteybe, Ebû Muhammed Abdullah Müslim. Garîbü’l-hadîs. Thk. Abdullah el-Cebûrî. Bağdat: Matbaatü’l-ânî, 1389/1970.
  • İbn Kuteybe, Ebû Muhammed Abdullah Müslim. Te’vîlü muhtelifi’l-hadîs. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
  • İsbahânî, Ebû Muhammed Abdullah b. Muhammed b. Hıyân. el-Azametü. Thk. Rıza Muhammed İdris el-Mübârekfûrî. Riyad: Dârü’l-âsıme, 1408/1987.
  • Kandemir, Yaşar. Mevzû Hadisler Menşei Tanıma Yolları Tenkidi. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, 1997.
  • Kelâbâzî, Ebû Nasr Ahmed b. Muhammed b. el-Hüseyn. et-Tearruf li mezhebi ehli’t-tasavvuf. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1400.
  • Kermî, Zeynüddin Merî b. Yusuf. Ekâvîlü’s-sikât fi te’vili’l-esmâi ve’s-sıfât ve’l-âyâti’l-muhkemâti ve’l-müştebihât. Thk. Şuayb Arnavut. Beyrut: Müessetü’r-Risâle, 1406.
  • Küçük, Abdurrahman-Tümer, Günay. Dinler Tarihi. Ankara: Ocak Yayınları, 1988.
  • Nevevî, Ebû Zekeriya Yahya b. Şeref. el-Minhâc şerhu sahîhi Müslim ibni’l-Haccâc. Beyrut: Dâru ihyâi’t-türâsi’l-arabî, 1392/1972.
  • Özafşar, Mehmet Emin. İdeolojik Hadisçiliğin Tarihi Arka Planı, Mihne Olayı ve Haşeviye Olgusu. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 1999.
  • Pâkistânî, Zekeriya b. Gulâm. el-Ehâdîsü’d-dıâf ve’l-mevzûât fi’l-esmâi ve’s-sıfât. Beyrut: Dâru ibn Hazm, 2001.
  • Sarıçam, İbrahim. Emevî-Hâşimî İlişkileri. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1997.
  • Sıbâî, Mustafa. es-Sünne ve mekânetühâ fî teşrîi’l-İslâmî. Kahire: y.y, 1961.
  • Süyûtî, Celâleddin. el-Leâli’l-masnûa fi’l-ehâdîsi’l-mevdûa. Beyrut: Dârü’l-marife, 1983.
  • Süyûtî, Celâleddin. Tedrîbü’r-râvî fî şerhi takrîbi’n-Nevevî. Thk. Abdülfettâh Abdüllatîf. Riyad: Mektebetü’r-Riyâd, ts.
  • Şehristanî, Muhammed b. AbdülKerîm Ahmed. el-Milel ve’n-nihâl. Thk. Muhammed Seyyid Kîlânî. Beyrut: Dârü’l-marife, 1404.
  • Şevkânî, Muhammed b. Ali. el-Fevâidü’l-mecmûa fi’l ehâdîsi’l-mevdûa. Thk. Abdurrahman el-Muallimi. Beyrut: el-Mektebetü’l-İslâmî, 1407/1986.
  • Taberânî, Süleyman b. Ahmed. el- Mu’cemü’l-evsât. Thk. Târık b. İvadullah b. Muhammed. Kahire: Dârü’l-Haremeyn, 1415/1994.
  • Taberânî, Süleyman b. Ahmed. el-Mucemü’l-kebîr. Thk. Hamdi b. Abdülmecid es-Selefî. Musul: Mektebetü’l-ulûm ve’l-hikem, 1983.
  • Taberî, Ebû Cafer Muhamed b. Cerîr. Târîhü’l-ümem ve’l-mülûk. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1407.
  • Taşköprüzâde, Ahmed b. Mustafa. eş-Şekâikü’n-numaniyye fî ulemâi’d-Devleti’l-Osmâniyye. Beyrut: Dârü’l-kitâbi’l-Arabî, 1975.
  • Tunçbilek, Hasan Hüseyin, “İslâm’ın Dışındaki Monoteist Düşünce ve İnançlarda Ulûhiyet Anlayışı”. Marife Dergisi 1/1 ( 2003): 131
  • Watt, Montgomery. İslâm Düşüncesinin Teşekkül Devri. Trc. Ethem Ruhi Fığlalı. Ankara: Umran Yayınları, 1981.
  • Yavuz, Yusuf Şevki. “Halku’l-Kur’ân”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 15: 371-375. Ankara: TDV Yayınları, 1979.
  • Zehebî, Şemsüddin Muhammed b. Osman. el-Arş. Thk. Muhammed b. Ali et-Temîmî. Medine: İmâdetü’l-bahsi’l-ilmîyyi bi’l-câmiati’l-islâmiyye, 2003.
  • Zehebî, Şemsüddin Muhammed b. Osman. Mizânu’l-itidâl fî nakdi’r-ricâl. Thk. Ali Muhammed el-Becâvî. Beyrut: Dârü’l-marife, 1963.
  • Zerkeşî, Bedruddin. et-Tezkira fi’l-ehâdîsi’l-müştehira. Thk. Mustafa Abdülkadir Ata. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1986.

Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 2, 235 - 252, 27.12.2019

Öz

Kur’an-ı Kerim ve sahih hadis rivayetleri İslam’ın Allah tasavvurunu
açıkça ortaya koymaktadır. Ancak Hz. Osman’ın şehit edilmesiyle başlayan,
farklı itikâdî ve siyasi fırkaların teşekkülüyle neticelenen süreçte Allah’ın
otoritesini yanına almak isteyen kimi grup ve şahıslar Allah hakkında da hadis
uydurmaktan çekinmemişlerdir. Bunun neticesinde nasıl bir Allah tasavvuru
ortaya çıkmıştır? Bu makale uydurma rivayetlerdeki Allah tasavvurunu ortaya
koymayı amaçlamaktadır. Bu doğrultuda öncelikle uydurma hadisleri derleyen
meşhur eserlerdeki Allah ile ilgili rivayetlerden hareket edilmiştir. Bu
rivayetler uydurulma gerekçeleri de göz önünde bulundurularak kategorize
edilmiş ve Allah tasavvuru resmedilmiştir. Sonuçta; insan biçimli, cismen çok
büyük, itikâdî ve siyasi ihtilafların tarafı, kavmiyetçi ve ibadete çok düşkün olan
bir Allah tasavvurunun ortaya çıktığı görülmektedir.





Kaynakça

  • Abdülmaksûd, Ebû Muhammed Eşref. el-Kavâidü’t-tayyibât fi’l-esmâi ve’s-sıfât. Riyad: Mektebetü edvâi’s-selef, 1995.
  • Aclûnî, İsmail b. Muhammed. Keşfu’l-hafâ ve müzîlu’l-ilbâs amme’ş-tehera mine’l-ehâdîsi alâ elsineti’n-nâs. Thk. Muhammed Abdülaziz el-Hâlidî. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1997.
  • Adam, Baki. “Yahudilik”. Yaşayan Dünya Dinleri. 205-277, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2007.
  • Ahmed Emin. Fecru’l-İslâm. Kahire: y.y., 1959.
  • Ali el-Kârî, Ali b. Sultân Muhammed. Mevzûât. İstanbul: Matbaa-i âmire, 1289/1872.
  • Ali el- Kârî, Ali b. Sultân Muhammed. Mirkâtü’l-mefâtîh şerhu mişkâti’l-mesâbîh. Thk. Cemâl Aytânî. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 2001.
  • Ali el- Kârî, Ali b. Sultân Muhammed. el-Fıkhu’l-ekber ve şerhuhu. Trc. Yunus Vehbi Yavuz. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1979.
  • Âlûsî, Hayruddin. Cilâü’l-ayneyn fî muhâkemeti’l-Ahmedeyn, B.y: Matbaatü’l-medenî, 1981.
  • Bağdâdî, Ebû Bekir Ahmed b. Ali Hatîb. Târîhu Bağdâd, Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
  • Beyhakî, Ebû Bekr Ahmed b. Hüseyin b. Ali. el-Esmâ ve’s-sıfât. Thk. Fuâd b. Serâc Abdülgaffâr. Kahire: el-Mektebetü’t-tevfîkiyye, ts.
  • Buhârî, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmail. el-Câmiü’s-sahih. Riyad: Darü’s-selâm, 2000.
  • Dihlevî, Abdülaziz. Muhtasaru’t-tuhfeti’l-İsnâ Aşeriyye. Thk. Muhibbüddin el-Hatib. Kahire: y.y, 1983.
  • Ebû Zehv, Muhammed. el-Hadis ve’l-muhaddisûn. Kahire: Matbaatu Mısr, 1958.
  • Gündüz, Şinasi. “Yapı, Muhteva ve Kaynak Açısından Torah/Tevrat Kıssaları”, 4. Kur’ân Haftası Kur’ân Sempozyumu. Ankara: Fecr Yayınları, 1998.
  • Hâkim, Ebû Abdilâh Muhammed en-Neysâbûrî. el-Müstedrek ale’s-sahîhayn. Thk. H. Demirdâş Muhammed. Beyrut: el-Mektebetü’l-asriyye, 2000.
  • Heysemî, Nureddin Ali b. Ebî Bekir. Mecmeu’z-zevâid ve menbeu’l-fevâid. Beyrut: Dârü’l-fikr, 1412.
  • Hodgson, Marshal G.S. İslam’ın Serüveni. Trc. Komisyon. İstanbul: İz Yayıncılık, 1993.
  • İbn Abdürabbih, Ahmed b. Muhammed. el-Ikdü’l-ferîd. Thk. Ali Şiri. Beyrut: y.y, 1989.
  • İbn Adiy, Ebû Ahmed Abdullah el-Cürcânî. el-Kâmil fî duafâi’r-ricâl. Thk. Yahya Muhtar Gazâvî. Beyrut: Dârü’l-fikr, 1988.
  • İbn Arrâk, Ebû’l-Hasen Ali. Tenzîhü’ş-şerîati’l-merfûa ani’l-ahbârî’ş-şenîati’l-mevdûa. Thk. Muhammed Sıddık. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
  • İbn Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman. Def’u şübüheti’t-teşbîh bi ekeffi’t-tenzîh. Thk. Hasan es-Sekkâf. Ürdün: Dârü’l-İmâm en-Nevevî, 1413/1992.
  • İbn Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman. ed-Duafâ ve’l-metrûkîn. Thk. Abdullah el-Kâdî. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1406.
  • İbn Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman. el-İlelü’l-mütenâhiye fi’l- ehâdisi’l-vâhiye. Thk. Halil el-Meyis. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1403/1983.
  • İbn Cevzî, Ebû’l-Ferec Abdurrahman. Kitâbü’l-mevzûât. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1995.
  • İbn Hanbel, Ebû Abdillah Ahmed b. Muhammed. el-Müsned. Ürdün: Beytü’l-efkâri’d-düveliyye, 2005.
  • İbn Ebî Şeybe, Muhammed b. Osman. el-Arş vemâ ruviye fîhi. Thk. Muhammed b. Halîfe et-Temîmî. Riyad: Mektebetü’r-rüşd, 1415/1998.
  • İbn Ebî Şeybe, Muhammed b. Osman. el-Musannef fi’l-ehâdîs ve’l-âsâr. Thk. Yusuf el-Hût. Riyad: Mektebetü’r-rüşd, 1409.
  • İbn Ebî’l-Hadîd, İzzüddin Hamid. Şerhu nehci’l-belâğa. Beyrut: y.y, 1954.
  • İbn Hacer, Ebû’l-Fadl Ahmed b. Ali el-Askalânî. Lisânü’l-mîzân. Beyrut: Müessetü’l-A’lemî, 1986.
  • İbn Hibbân, Muhammed b. Ahmed b. Ebî Hâtim el-Büstî. Kitâbü’l-mecrûhîn mine’l-muhaddisîn ve’z-zuafâ ve’l-metrûkîn. Thk. Mahmud İbrahim Zayed. Haleb: Dârü’l-va’y, 1396.
  • İbn Kayserânî, Ebû’l-Fadl Muhammed b. Tâhir. Kitâbü mağfireti’t-tezkira fi’l-ehâdîsi’l-mevdûa. Thk. İmâdüddin Ahmed Haydar. Beyrut: Müessesetü’l-kütübi’s-sekâfiyye, 1406/1985.
  • İbn Kuteybe, Ebû Muhammed Abdullah Müslim. Garîbü’l-hadîs. Thk. Abdullah el-Cebûrî. Bağdat: Matbaatü’l-ânî, 1389/1970.
  • İbn Kuteybe, Ebû Muhammed Abdullah Müslim. Te’vîlü muhtelifi’l-hadîs. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, ts.
  • İsbahânî, Ebû Muhammed Abdullah b. Muhammed b. Hıyân. el-Azametü. Thk. Rıza Muhammed İdris el-Mübârekfûrî. Riyad: Dârü’l-âsıme, 1408/1987.
  • Kandemir, Yaşar. Mevzû Hadisler Menşei Tanıma Yolları Tenkidi. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, 1997.
  • Kelâbâzî, Ebû Nasr Ahmed b. Muhammed b. el-Hüseyn. et-Tearruf li mezhebi ehli’t-tasavvuf. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1400.
  • Kermî, Zeynüddin Merî b. Yusuf. Ekâvîlü’s-sikât fi te’vili’l-esmâi ve’s-sıfât ve’l-âyâti’l-muhkemâti ve’l-müştebihât. Thk. Şuayb Arnavut. Beyrut: Müessetü’r-Risâle, 1406.
  • Küçük, Abdurrahman-Tümer, Günay. Dinler Tarihi. Ankara: Ocak Yayınları, 1988.
  • Nevevî, Ebû Zekeriya Yahya b. Şeref. el-Minhâc şerhu sahîhi Müslim ibni’l-Haccâc. Beyrut: Dâru ihyâi’t-türâsi’l-arabî, 1392/1972.
  • Özafşar, Mehmet Emin. İdeolojik Hadisçiliğin Tarihi Arka Planı, Mihne Olayı ve Haşeviye Olgusu. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 1999.
  • Pâkistânî, Zekeriya b. Gulâm. el-Ehâdîsü’d-dıâf ve’l-mevzûât fi’l-esmâi ve’s-sıfât. Beyrut: Dâru ibn Hazm, 2001.
  • Sarıçam, İbrahim. Emevî-Hâşimî İlişkileri. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1997.
  • Sıbâî, Mustafa. es-Sünne ve mekânetühâ fî teşrîi’l-İslâmî. Kahire: y.y, 1961.
  • Süyûtî, Celâleddin. el-Leâli’l-masnûa fi’l-ehâdîsi’l-mevdûa. Beyrut: Dârü’l-marife, 1983.
  • Süyûtî, Celâleddin. Tedrîbü’r-râvî fî şerhi takrîbi’n-Nevevî. Thk. Abdülfettâh Abdüllatîf. Riyad: Mektebetü’r-Riyâd, ts.
  • Şehristanî, Muhammed b. AbdülKerîm Ahmed. el-Milel ve’n-nihâl. Thk. Muhammed Seyyid Kîlânî. Beyrut: Dârü’l-marife, 1404.
  • Şevkânî, Muhammed b. Ali. el-Fevâidü’l-mecmûa fi’l ehâdîsi’l-mevdûa. Thk. Abdurrahman el-Muallimi. Beyrut: el-Mektebetü’l-İslâmî, 1407/1986.
  • Taberânî, Süleyman b. Ahmed. el- Mu’cemü’l-evsât. Thk. Târık b. İvadullah b. Muhammed. Kahire: Dârü’l-Haremeyn, 1415/1994.
  • Taberânî, Süleyman b. Ahmed. el-Mucemü’l-kebîr. Thk. Hamdi b. Abdülmecid es-Selefî. Musul: Mektebetü’l-ulûm ve’l-hikem, 1983.
  • Taberî, Ebû Cafer Muhamed b. Cerîr. Târîhü’l-ümem ve’l-mülûk. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1407.
  • Taşköprüzâde, Ahmed b. Mustafa. eş-Şekâikü’n-numaniyye fî ulemâi’d-Devleti’l-Osmâniyye. Beyrut: Dârü’l-kitâbi’l-Arabî, 1975.
  • Tunçbilek, Hasan Hüseyin, “İslâm’ın Dışındaki Monoteist Düşünce ve İnançlarda Ulûhiyet Anlayışı”. Marife Dergisi 1/1 ( 2003): 131
  • Watt, Montgomery. İslâm Düşüncesinin Teşekkül Devri. Trc. Ethem Ruhi Fığlalı. Ankara: Umran Yayınları, 1981.
  • Yavuz, Yusuf Şevki. “Halku’l-Kur’ân”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 15: 371-375. Ankara: TDV Yayınları, 1979.
  • Zehebî, Şemsüddin Muhammed b. Osman. el-Arş. Thk. Muhammed b. Ali et-Temîmî. Medine: İmâdetü’l-bahsi’l-ilmîyyi bi’l-câmiati’l-islâmiyye, 2003.
  • Zehebî, Şemsüddin Muhammed b. Osman. Mizânu’l-itidâl fî nakdi’r-ricâl. Thk. Ali Muhammed el-Becâvî. Beyrut: Dârü’l-marife, 1963.
  • Zerkeşî, Bedruddin. et-Tezkira fi’l-ehâdîsi’l-müştehira. Thk. Mustafa Abdülkadir Ata. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1986.
Toplam 57 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Din Araştırmaları
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Muhammet Ali Asar

Yayımlanma Tarihi 27 Aralık 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 2 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Asar, M. A. (2019). Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru. Antakiyat, 2(2), 235-252.
AMA Asar MA. Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru. Antakiyat. Aralık 2019;2(2):235-252.
Chicago Asar, Muhammet Ali. “Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru”. Antakiyat 2, sy. 2 (Aralık 2019): 235-52.
EndNote Asar MA (01 Aralık 2019) Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru. Antakiyat 2 2 235–252.
IEEE M. A. Asar, “Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru”, Antakiyat, c. 2, sy. 2, ss. 235–252, 2019.
ISNAD Asar, Muhammet Ali. “Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru”. Antakiyat 2/2 (Aralık 2019), 235-252.
JAMA Asar MA. Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru. Antakiyat. 2019;2:235–252.
MLA Asar, Muhammet Ali. “Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru”. Antakiyat, c. 2, sy. 2, 2019, ss. 235-52.
Vancouver Asar MA. Uydurma Hadis Rivayetlerinde Allah Tasavvuru. Antakiyat. 2019;2(2):235-52.

Flag Counter