The Use of Neuroscientific Foundations in Acting Education: Neurosomatic Acting as A Practical Approach

Yıl 2024, Cilt: 30 Sayı: 53, 141 - 151, 31.10.2024

Fatoş Su Özkarataş

https://doi.org/10.32547/artvision.1482434

Öz

This article explores the perspectives of Cartesian dualism and semiology that influence theatre practices, the phenomenological dimensions that define the experiences of actors and audiences, the embodied nature of process and performance, the transformative potential of somatic approaches, as well as the interconnectedness of mind and body with neuroscientific foundations. Focusing on the potential transformative power of neuroscientific foundations in acting education processes; this study proposes practical applications of neuroscientific foundations for actor training pedagogy and methodologies. The Neurosomatic Acting Approach, which is the subject of this research, focuses on the complex relationship between the mind and physical existence of human beings, re-evaluates the principles of the art of acting from a neuroscientific perspective and aims to develop a comprehensive practice by exceeding the boundaries of traditional acting disciplines. At the center of this approach is how the theatrical expression is shaped by a phenomenological experience, heightened awareness of presence and neuroscientific acting techniques built through somatic practices. From this center, the Neurosomatic Approach to acting aims to provide actors with a holistic and interdisciplinary perspective. As an original value, this article is a comprehensive exploration of the theoretical foundations, practical application suggestions and potential outcomes of the Neurosomatic Acting Approach in the context of contemporary theatre and performance studies.

Anahtar Kelimeler

Neuroscience, Acting, Neurosomatic Acting, Theatre

Teşekkür

I would like to thank Prof. Süreyya TEMEL and Prof. Rick KEMP.

Oyunculuk Eğitiminde Nörobilimsel Temellerin Kullanımı: Pratik Bir Yaklaşım Olarak Nörosomatik Oyunculuk

Öz

Bu makale, Kartezyen ikilik ve semiyolojinin tiyatro uygulamalarını etkileyen bakış açılarını, oyuncuların ve seyircilerin deneyimlerini tanımlayan fenomenolojik boyutları, süreç ve performansın bedenleşmiş doğasını, somatik yaklaşımların dönüştürücü potansiyelini, aynı zamanda nörobilimsel temellerle zihin ve bedenin birbirine bağlılığını araştırmaktadır. Nörobilimsel temellerin oyunculuk eğitim süreçlerindeki potansiyel dönüştürücü gücüne odaklanan bu çalışma; nörobilimsel temellerin oyuncu eğitimi pedagojisi ve metodolojilerine yönelik pratik uygulamalar önermektedir. Bu araştırmanın konusu olan Nörosomatik Oyunculuk Yaklaşımı; insanın zihinsel ve fiziksel varlığı arasındaki karmaşık ilişkiye odaklanarak, oyunculuk sanatının ilkelerini nörobilimsel bir bakış açısıyla yeniden değerlendirir ve geleneksel oyunculuk disiplinlerinin sınırlarını aşarak kapsamlı bir uygulama pratiği geliştirmeyi amaçlar. Bu yaklaşımın merkezinde, fenomenolojik bir deneyim, yüksek mevcudiyet farkındalığı ve somatik uygulamalarla oluşturulmuş nörobilimsel oyunculuk tekniklerinin teatral ifadeyi nasıl şekillendirdiği yer alır. Nörosomatik oyunculuk yaklaşımı bu merkezden hareket ederek, oyunculara bütüncül ve disiplinlerarası bir bakış açısı kazandırmayı amaçlar. Özgün bir değer olarak bu makale, çağdaş tiyatro ve performans çalışmaları bağlamında Nörosomatik Oyunculuk Yaklaşımının teorik temellerinin, pratik uygulama önerilerinin ve potansiyel sonuçlarının kapsamlı bir araştırması niteliğindedir.

Anahtar Kelimeler

Oyunculuk, Nörobilim, Nörosomatik Oyunculuk, Tiyatro

Teşekkür

Prof. Süreyya TEMEL, Prof. Rick KEMP'e saygıyla teşekkürlerimi sunarım.

Kaynakça

• Andreasen, N. C. (2019). Yaratıcı beyin: Dehanın nörobilimi (K. Güney, Çev.). Arkadaş Yayın Evi. (Orijinal çalışma 2005’de yayınlandı).
• Auslander, P. (2002). From acting to performance essays in modernism and postmodernism. Routledge.
• Bharucha, R. (2006). Interview. J. Christie, R. Gough, & D. Wat (Eds.), A performance cosmology: Testimony from the future, evidence of the past içinde (s. 216). Routledge.
• Bogart, A., & Landau, T. (2005). The viewpoints book: A practical guide to viewpoints and composition. Theatre Communications Group. https://stilluntitledproject.wordpress.com/wp-content /uploads/2014/11/anne-bogart-and-tina-landau-the-viewpoints-book.pdf
• Bradley, K. K. (2009). Rudolf Laban. Routledge.
• Calvin, W. H., & Ojemann, G. A. (2009). Neil’in beyniyle konuşmalar: Düşünce ve dilin sinirsel doğası (G. Koca, Çev.). Metis Yayınları. (Orijinal çalışma 1995’de yayınlandı).
• Ceylan, T. M. (2012). Ortak benlik. Ayrıntı Yayınları.
• Cole, T., & Chinoy, H. K. (Eds.). (1970). Actors on Acting: The theories, techniques, and practices of the world's great actors, told in their own words. Three Rivers Press.
• Damasio, A. R. (1999). The feeling of what happens: Body and emotions in the making of consciousness. Houghton Mifflin Harcourt.
• Davis, T. C., & Marx, P. W. (Eds.). (2021). The Routledge companion to theatre and performance historiography. Routledge.
• Evans, M., & Kemp, R. (Eds.). (2016). The Routledge companion to Jacques Lecog. Routledge.
• Greenfield, S. (2006). İnsan beyni: Beynimizin kumanda merkezinde bir gezi (B. Çekmece, Çev.). Varlık Yayınları. (Orijinal çalışma 1997’de yayınlandı).
• Hagen, U. (2008). Respect for acting. John Wiley & Sons.
• Hodge, A. (Ed.). (2001). Twentieth-century actor training. Routledge.
• ISMETA. (t.y.). Propriyosepsiyon. The International Somatic Movement Education and Therapy Association 05.06.2019 tarihinde https://ismeta.org/about-ismeta/scope-of-practice adresinden edinilmiştir.
• Kaderli, Z. (2017). Tarihsel ve sosyo-kültürel bağlamı içinde beden ve bedenleşme deneyiminin teorik çerçevesi. Grafiker Yayınları.
• Kapadocha, C. (2017). The development of somatic acting process in UK-based actor training. Journal of Dance & Somatic Practices, 9(2), 213-221. https://doi.org/10.1386/jdsp.9.2.2131
• Kemp, R. (2012). Embodied acting: What neuroscience tells us about performance. Routledge.
• Kohler Amory, K. (2010). Acting for the twenty-first century: A somatic approach to contemporary actor training. Perfformio, 1(2), 5-20. http://wellnesscke.net/downloadables/Actingfor theTwenty-firstCentury.pdf
• Kranser, D. (2000). I hate strasberg. D. Kranser (Ed.), Method acting reconsidered: Theory, practice, future içinde (s. 3-39). Palgrave Macmillan. https://doi.org/10.1007/978-1-349-62271-9
• Lehmann, H. T. (2006). Postdramatic theatre (K. Jürs-Munby, Çev.). Routledge.
• McCaw, D. (2016). Bakhtin and theatre: Dialogues with Stanislavsky, Meyerhold and Grotowski. Routledge.
• Ramachandran, V. S. (2016). Öykücü beyin (A. C. Çevik, Çev.). Alfa Basım. (Orijinal çalışma 2012’de yayınlandı).
• Rifat, M. (2009). Göstergebilimin ABC’si. Say Yayınları.
• Rose, S. (2008). 21. yüzyılda beyin (L. C. Yılmaz, Çev.) Evrensel Basım Yayın. (Orijinal çalışma 2006’da yayınlandı).
• Salata, K. (2013). The unwritten Grotowski: Theory and practice of the encounter. Routledge.
• Seale, C. (1999). Quality in qualitative research. Sage Journals, 5(4), 465-478. https://doi.org/10.1177/107780049900500402
• Silverberg, L. (1998). The Sanford Meisner approach: An actor's workbook (A career development book). Smith & Kraus Pub. Inc.
• Sinigaglia, C., & Rizzolatti, G. (2016). Beyindeki aynalar (D. Keleş, Çev.). Alfa Yayınları. (Orijinal çalışma 2008’de yayınlandı).
• Tanrıdağ, O. (Ed.). (2015). Sosyal nörobilim: Beyin araştırmalarından davranış bilimlerine ve sosyal bilimlere yeni yaklaşımlar. Nobel Tıp Kitabevleri.
• Wolford Wylam, L. (2001). The Grotowski source book (R. Schechner, & L. Wolford Wylam, Ed.). Routledge.
• Yıldırım, C. (2000). Bilim felsefesi. Remzi Kitabevi.
• Zarilli, P. B. (2002). Acting (Re)considered: A theoretical and practical guide. Routledge.