A Conceptualization on the Political Actor in Turkey

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 4, 1 - 26, 16.10.2016

Ramazan Günlü

Öz

Concept of politics and the political actor have a feature that defines them mutually. Politics, from the view of its essence, scope and action, may make sense of depending on the politician’s phenomenology. It is necessary to have certain properties to distinct political activity from non-political activity in Turkey. The Republic of Turkey is a successor state which inherited Ottoman’s residuals. This feature creates uncertainties in terms of distinguishing political and non-political and defining the political actor in Turkey. This paper aims at to define and crystallize the concepts and implications of politics and the political actor in Turkey based on the historical perspective using interviews made with the politicians. In this framework, the paper discusses the relationship between the modern state and politics and the type of politicians required by modern institutions using the case of the relationship between politics and politicians in Turkey. Accordingly, the basic tension points, conflicts and compromises in Turkey will be elaborated and the features of periodical differences in the political sphere will be exhibited using the interviews. The conceptual framework of interviews’ data will be based on the concepts and essence about politics and politicians developed by Max Weber, Karl Manheim and Eduard Spranger.

Anahtar Kelimeler

Political actor, politician,, Turkey.

Türkiye’de Politik Aktör Üzerine Bir Kavramlaştırma

Öz

Politika kavramı ve politikacı, biri diğerini tanımlayan özelliğe sahiptir. Politika, mahiyet, faaliyet ve kapsam bakımından politikacının fenomenolojisine bağlı olarak anlamlandırılabilir. Türkiye’de politika faaliyetini politika olmayandan ayrıştırmak belirli özelliklerin ayırt edilmesini gerektirir. Türkiye Cumhuriyeti, devlet olarak imparatorluğun bakiyesi üzerine kurulmuş mirasçı bir devlettir. Bu özelliği Türkiye’de politika olanla politika olmayan arasında ayrım yapma ve bu çerçevede politikacıyı tanımlama açısından belirsizlikler yaratmaya adaydır. Elinizdeki makale, Türkiye’de politika ve politikacı kavram ve içerimlerini tarihsel bir çerçeveye yerleştirmeyi ve bu çerçevede politikacıların özelliklerini politikacılarla yapılmış mülakatlar çerçevesinde betimlemeyi ve kristalize etmeyi amaçlamaktadır. Bu çerçevede makale, modern devlet ve politika ilişkisini ve modern kurumların gerektirdiği politikacı tipini Türkiye’deki politika ve politikacı ilişkisi içinde ele alacaktır. Buna göre, Türkiye’de politikanın temel gerilim noktaları, çatışma ve uzlaşma alanları üzerinde durulacak, politik biyografiler aracılığıyla dönemsel farklılaşmaların özellikleri ortaya konulacaktır. Mülakat verilerini kavramlaştıracak olan çerçeve Max Weber, Karl Manheim ve Eduard Spranger’in politika ve politikacı hakkında geliştirdikleri kavram ve kapsama dayandırılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Politik aktör, politikacı,, Türkiye.

Kaynakça

• ABOU-EL-HAC, R. A. (2001). “Modern Devletin Doğası”(çev. O Özel-C. Şahin) Ankara: İmge.
• ANDERSON, P. (1988). “Gramsci-Hegemonya Doğu/Batı Sorunu ve Strateji”, İstanbul: Alan.
• BALOG, A. (2001).”Neue Entwiclungen in der soziologischen Theorie” Stuttgart: Lucius& Lucius.
• DELEUZE, G ve F. GUATTARİ (1993). “Felsefe Nedir?” (çev.T.Ilgaz)İstanbul: Yapı Kredi.
• COBEN, Diane. (1998) “Radical Heroes. Gramsci, Freireand the Politics of Adult Education.” New York-London: GarlandPub.
• ELLIOTT, J. E. (1981).”Marx and Engels On Economics, Politics and Society” . Santa Monica, California: GoodyearPub.
• GELLNER, E. (1999). “Karşılaştırmalı Perspektiften Türk Seçeneği” (der. S. Bozdoğan- R. Kasaba) (çev. N. Elhüseyni) Türkiye’de Modernleşme ve Ulusal Kimlik, İstanbul: Tarih Vakfı.
• GÖÇEK, F M. (1999) Burjuvazinin Yükselişi İmparatorluğun Çöküşü, çev. İ Yıldız, Ankara: Ayraç.
• GÜNLÜ, R. (2016). “Türkiye’de siyasal kültürün kavramlaştırılması üzerine yöntemsel müdahale” Eğitim Bilim Toplum C: 14, S: 55.
• HEPER, M. VeSAYARI, S. (2008). “Türkiye’de Liderler ve Demokrasi” (çev. Z. Bilgin) İstanbul: Kitap Yayınevi.
• KAZEPOV, Y. (1997). “The contribution of community action programmes in the fields of education, training and youth to development of citizenship with European dimension, Final Report”, Milano: Iard-InstitutoDiRicerca.
• KOÇER, H. A. (1987). “Türkiye’de Modern Eğitimin Doğuşu ve Gelişimi”, Ankara: Uzman Yay.
• LACLAU, E.ve ZAC, L. (1995). “Aralığı Kapatmak: Siyasetin Öznesi” (çev. A. Fethi) (yay.) E. Laclau, Siyasal Kimliklerin Oluşumu İstanbul: Sarmal.
• LENIN, V. I. (1999) “ ‘Sol’ Komünizm- Bir Çocukluk Hastalığı”(çev. M. İ. Erdost) Ankara: Sol Yay.
• MANNHEIM, K. (2002). “İdeooloji ve Ütopya”(çev. M. Okyayuz) Ankara: Epos.
• MARSHALL, T.H. ve BOTTOMORE, T. (2006). “Yurttaşlık ve Toplumsal Sınıflar”(- çev. A. Kaya) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
• QUATAERT, D (2003) “Osmanlı İmparatorluğu” 1700-1922, (çev. A Berktay), İstanbul: İletişim.
• ROSANVALLON, P. (2004). “Refah Devletinin Krizi”(çev. B. Şahinli) Ankara: Dost.
• SYPNOWICH, C. (2000). “The Culture of Citizenship” Politics&Society. C. 28, S. 4.
• TILLY, C. (2001). “Zor Sermaye ve Avrupa Devletlerinin Oluşumu”, (çev. K. Emiroğlu) Ankara: İmge.
• WEBER, M. (1987). “Sosyoloji Yazıları”(çev. T. Parla) İstanbul: Hürriyet Yay.
• WILLIAMSON, H. (2000). “Citizenship study, The contribution of community action programmes to active citizenship with European dimension Final Report”, School of social and Administrative Studies. University of Wales, Cardiff, United Kingdom.