SELF-LEADERSHIP STRATEGIES AND INDIVIDUAL INNOVATIVENESS: A RESEARCH ON THE SUCCESSFUL AGING

Yıl 2022, Cilt: 22 Sayı: 1, 107 - 122, 31.03.2022

Cemalettin Öcal Fidanboy

https://doi.org/10.11616/asbi.959711

Öz

Using up-to-date technology has become an indispensable element for all individuals to maintain daily life. It is a well-known fact that employees and retirees over a certain age in business life experience significant difficulties in adapting to new technologies. The starting point of the research is to empirically determine the relationship between innovativeness and self-leadership strategies that can be developed by an elderly employee or retiree using current technologies. These strategies consist of cognitive strategies that the individual can affect himself/herself in a positive way. It is thought that self-leadership strategies that can be developed by middle-aged and elderly individuals can be associated with innovation and that individuals who can strengthen their innovativeness by using these strategies can contribute to the successful aging process. In the study, a survey was conducted with 167 individuals over a certain age using convenience sampling method. Hypotheses were analyzed, confirmatory factor analyzes were performed, and relationships were tested. The findings showed that there are relationships between the self-leadership and innovativeness behaviors of older individuals.

Anahtar Kelimeler

Individual Innovativeness, Self-Leadership, Successful Aging, Organizational Behavior

Öz Liderlik Stratejileri ve Bireysel Yenilikçilik: Başarılı Yaşlanma Üzerine Bir Araştırma

Öz

Günlük hayatı idame ettirebilmek için güncel teknoloji kullanmak tüm bireyler için vazgeçilmez hale gelmiştir. İş yaşamındaki orta yaş üzerindeki çalışanların yeni teknolojilere uyum konusunda sıkıntılar yaşadıkları da bilinen bir gerçektir. Araştırmanın çıkış noktası, güncel teknolojileri kullanan orta yaş üzeri çalışanların veya çalışma açısından halen aktif olan emeklilerin geliştirebileceği öz liderlik stratejilerinin yenilikçilikle ilişkilerinin görgül olarak belirlenmesi ve bireysel yenilikçiliğin başarılı yaşlanma sürecine katkısına yönelik önerilerin geliştirilmesidir. Öz liderlik stratejileri, bireyin kendisini olumlu yönde etkileyebileceği bilişsel stratejilerden oluşmaktadır. Orta yaş üzeri çalışanlar geliştirilebilecek öz liderlik stratejilerinin bireysel yenilikçilikle ilişkilendirilebileceği ve bu stratejileri kullanarak yenilikçiliğini güçlendirebilen bireylerin başarılı yaşlanma sürecine katkı sağlanabileceği düşünülmüştür. Araştırmada kolayda örnekleme yöntemi kullanılarak 45 yaşın üzerindeki 167 bireyle anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Hipotezler analiz edilmiş, doğrulayıcı faktör analizleri yapılmış, ilişkiler sınanmış ve örneklem kapsamındaki bireylerin hangi yenilikçilik sınıflandırmada oldukları belirlenmiştir. Bulgular, örneklem kapsamındaki orta yaş üzeri bireylerin öz liderlik ve yenilikçilik davranışları arasında orta düzeyde anlamlı ilişkilerin bulunduğunu, aynı zamanda orta yaş üzerinde aktif çalışanların ve emeklilerin teknolojik yeniliklere sorgulayıcı bir bakış açısından baktıklarını göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Öz Liderlik, Bireysel Yenilikçilik, Başarılı Yaşlanma, Örgütsel Davranış

Kaynakça

• Bowling, A. ve Dieppe, P. (2005). What is Successful Ageing and Who Should Define It? Bmj, 331(7531), 1548-1551.
• Büyükbeşe, T., Direkçi, E. ve Erşahan, B. (2017). Üniversite Öğrencilerinin Duygusal Zekalarının İletişim Becerilerine ve Bireysel Yenilikçilik Seviyelerine Etkisi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(2), 221-236.
• Çataloğlu, S. (2018). Yaşlılık, Değer ve Teknoloji. Uluslararası İnsan Çalışmaları Dergisi, 1(1), 27-35.
• Çetin, D. ve Bülbül, T. (2017). Okul Yöneticilerinin Teknostres Algıları ile Bireysel Yenilikçilik Özellikleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(3), 1241-1264.
• Ertuğ, N. ve Kaya, H. (2017). Hemşirelik Öğrencilerinin Bireysel Yenilikçilik Profilleri ve Yenilikçiliğin Önündeki Engellerin İncelenmesi. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 14 (3): 192-197.
• Godwin, J. L., Neck, C. P. ve Houghton, J. D. (1999). The Impact of Thought Self-Leadership on Individual Goal Performance: A Cognitive Perspective, The Journal of Management Development, 18(2), 153-169.
• Görgün Baran, A. (2008). Yaşlılıkta Sosyalizasyon ve Yaşam kalitesi. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 1(2), 86-97.
• Gündüz, Ş. (2020). Öğretmenlerin Bireysel Yenilikçilik ile Dijital Yerlilik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, Vol. 46, No 205, 261-277.
• Güripek, E., İnce, C. ve Eren, S. (2021). Bireysel Yenilikçilik Sınıflandırması ve Öz Yeterlilik İlişkisi: Mutfak Çalışanlarında Bir Araştırma. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17(33), 278-302.
• Handa, M. ve Gupta, N. (2009). Gender Influence on the Innovativeness of Young Urban Indian Online Shoppers. Vision, 13(2), 25-32.
• Horn, J. L. ve Cattell, R. B. (1967). Age Differences in Fluid and Crystallized Intelligence. Acta Psychologica, 26, 107-129.
• Houghton, J. D. ve Neck, C. P. (2002). The Revised Self‐Leadership Questionnaire: Testing a Hierarchical Factor Structure for Self‐Leadership. Journal of Managerial Psychology. Vol 17, No 8, 672-691.
• Houghton, J. D. ve Yoho, S. K. (2005). Toward a Contingency Model of Leadership and Psychological Empowerment: When Should Self-Leadership be Encouraged? Journal of Leadership & Organizational Studies, 11(4), 65-83.
• Hurt, H. T., Joseph, K. ve Cook, C. D. (1977). Scales for The Measurement of Innovativeness. Human Communication Research, 4, 58-65.
• Khan, M. A. (2000). Self-Leadership: Factors Influencing Self-Managing Activities of Professionals in For-Profit Organizations. American University.
• Kılıçer, K. ve Odabaşı, H. F. (2010). Bireysel Yenilikçilik Ölçeği (BYÖ): Türkçeye Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38(38), 150-164.
• Lovelace, K. J., Manz, C. C. ve Alves, J. C. (2007). Work Stress and Leadership Development: The Role of Self-Leadership, Shared Leadership, Physical Fitness, and Flow in Managing Demands and Increasing Job Control, Human Resource Management Review, 17, 374-387.
• Manz, C. C. (1983). Improving Performance Through Self‐Leadership. National Productivity Review, Vol. 2, No. 3, 1983, pp. 288-297.
• Manz, C. C. (1986). Self-Leadership: Toward an Expanded Theory of Self-Influence Processes in Organizations, Academy of Management Review, 11(3), 585-600.
• Manz, C. C. ve Sims Jr, H. P. (1991). Superleadership: Beyond the Myth of Heroic Leadership. Organizational Dynamics, 19(4), 18-35.
• Marion, R. ve Uhl-Bien, M. (2001). Leadership in Complex Organizations. The Leadership Quarterly, 12(4), 389-418.
• Nayci, Ö. (2021). Sınıf Öğretmenlerinin Bireysel Yenilikçilik Özellikleri ile Çevrim İçi Eğitimde Rol ve Yeterlilikleri Arasındaki İlişki. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 108-122.
• Neck, C.P. ve Houghton, J. D. (2006). Two Decades of Self-Leadership Theory and Research: Past Developments, Present Trends, and Future Possibilities, Journal of Managerial Psychology, Vol. 21 Iss: 4 pp. 270 – 295.
• Özkan, S. ve Asar, A. S. (2021). Hemşirelerin Yapay Organ Nakline Yaklaşımlarının ve Bireysel Yenilikçilik Durumlarının İncelenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 5(2), 239-250.
• Özkan, Y. ve Purutçuoğlu, E. (2010). Yaşlılıkta Teknolojik Yeniliklerin Kabulünü Etkileyen Sosyalizasyon Süreci. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 23(23), 37-46.
• Özütürker, M. (2021). Yaşlı Ayrımcılığı. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17(36), 3043-3056.
• Pearce, C.I. ve Manz, C.C. (2005). The New Silver Bullets of Leadership: The Importance of Self and Shared Leadership in Knowledge Work, Organizational Dynamics, 34(2): 130-140.
• Rogers, E. M. (1983). Diffusion of Innovations, 3th Edition. New York: Free Press.
• Tabak, A., Turköz, T. ve Basım, H. N. (2011). Çalışanların Öz Liderlik Algılamalarının İzlenim Yönetimi Taktikleri Kullanımına Etkisi: Savunma sanayinde bir araştırma, ODTÜ Geliştirme Dergisi, 38, 21-50.
• Tekedere, H. ve Arpacı, F. (2016). Orta Yaş ve Yaşlı Bireylerin Internet ve Sosyal Medyaya Yönelik Görüşleri, Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 20(2), 377-392.
• Tuna, Ö. (2021). Örgüt Kültürü Tiplerinin Bireysel Yenilikçilik Üzerine Etkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 22(1), 199-218.
• Uğurluoğlu, Ö. (2010). Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(1), 175-191.
• UN (United Nations). (2017). World Population Ageing 2017: Highlights. United Nations, New York.
• Yapıcı, İ. Ü. ve Kaya, S. (2020). Biyoloji Öğretmenlerinin Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi (Diyarbakır İli Örneği). Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 19(73), 348-362.
• Yenice, N. ve Tunç, G. A. (2019). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ile Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27(2), 753-765.
• Yenice, N. ve Yavaşoğlu, N. (2018). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri ile Bireysel Yaratıcılıkları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 14(2), 107-128.