Employment Experiences of Unemployed Women with Public Relations Training: A Qualitative Study

Yıl 2025, Cilt: 25 Sayı: 3, 1556 - 1575, 30.11.2025

Büşra Küçükcivil , Figen Kayış

https://doi.org/10.11616/asbi.1742566

Öz

The aim of this research is to reveal the thoughts and experiences of women who have at least a bachelor's degree in public relations about the reasons for being unemployed. Interview technique was used in this research. In this context, interviews were conducted with 10 female participants who had a bachelor's degree in public relations and were looking for a job in the field. It was understood that the participants were looking for jobs in different positions in the public and private sectors and that they mostly followed job advertisements on digital platforms. According to the main findings of the study, it was found that the participants mostly emphasized inexperience as a reason for being unemployed and stated that they were disadvantaged due to being women. Moreover, it was also found that they generally did not consider the training they received in the field of public relations as sufficient and at this point they sought informal ways to improve themselves. In their suggestions regarding the career planning process, it was also revealed that the participants emphasized in detail that foresee the future based on their own experiences and set a direction for individuals receiving education in the field.

Anahtar Kelimeler

Communication , Public Relations , Public Relations Education , Public Relations Profession , Unemployed Women

Halkla İlişkiler Eğitimi Almış İşsiz Kadınların İstihdam Deneyimleri: Nitel Bir İnceleme

Öz

Bu araştırmanın amacı, halkla ilişkiler alanında en az lisans düzeyinde eğitim alan kadınların, işsiz kalma sebeplerine dair düşüncelerini ve deneyimlerini açığa çıkarmaktır. Bu araştırmada görüşme tekniği kullanılmıştır. İlgili kapsamda, halkla ilişkiler lisans mezuniyetine sahip ve alana yönelik iş arayışında bulunan 10 kadın katılımcı ile görüşme sağlanmıştır. Katılımcıların, kamu ve özel sektörde farklı pozisyonlarda iş aradıkları ve iş ilanlarını ise çoğunlukla dijital platformlardan takip ettikleri anlaşılmıştır. Araştırmanın temel bulgularına göre, katılımcıların işsiz kalmalarına yönelik çoğunlukla tecrübesizlik vurgusunu yaptıkları ve kadın olmalarından kaynaklı dezavantajlı bir duruma düştüklerini ifade ettikleri bulgulanmıştır. Dahası, halkla ilişkiler alanına dair aldıkları eğitimleri genellikle yeterli görmedikleri ve bu noktada kendilerini geliştirmek için informal arayışlara girdikleri de tespit edilmiştir. Katılımcıların kariyer planlama sürecine dair önerilerinde ise, kendi tecrübelerinden yola çıkarak geleceği öngören ve alanda eğitim alan bireylere bir yön tayin eden detaylı vurgulamalar yaptıkları da açığa çıkartılmıştır.

Anahtar Kelimeler

İletişim , Halkla İlişkiler , Halkla İlişkiler Eğitimi , Halkla İlişkiler Mesleği , İşsiz Kadınlar

Etik Beyan

Etik Kurul Belgesi, ilgili yere yüklenmiştir.

Destekleyen Kurum

Destekleyen kurum yoktur.

Teşekkür

Teşekkür yoktur.

Kaynakça

• Alon, T., Doepke, M., Olmstead-Rumsey, J. ve Tertilt, M. (2020, April). The Impact of COVID-19 On Gender Equality. National Bureau of Economic Research, s. 1-37.
• Bernays, E. (2015). Crystallizing Public Opinion. Open Road Media.
• Botan, C. ve Hazleton, V. (2010). Public Relations Theory II. New York: Routledge.
• Braun, V., ve Clarke, V. (2006). Using Thematic Analysis in Psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101.
• Broom, G. (1982). A Comparison of Sex Roles in Public Relations. Public Relations Review, 8(3), s. 17-22.
• Broom, G. ve Dozier, D. (1986). Advancement for Public Relations Role Models. Public Relations Review, 12(1), s. 37-56.
• Broom, G. ve Sha, B.-L. (2013). Cutlip and Center’s Effective Public (Eleventh Edition b.). Pearson Education.
• Broom, G., Casey, S. ve Ritchey, J. (1997). Toward a Concept and Theory of Organization Public Relationships. Journal of Public Relations Research, 9(2), s. 83-98.
• CIPR. (2024). PR Population Report. 30.09.2025 tarihinde, https://newsroom.cipr.co.uk/cipr-releases-analysis- of-census-data-shedding-new-light-on-pr-population adresinden alındı.
• Correll, S., Benard, S. ve Paik, I. (2007). Getting a Job: Is There a Motherhood Penalty? American Journal of Sociology, 112(5), s. 1297-1339.
• Davies, C. A. (2008). Reflexive Ethnography: A Guide to Researching Selves and Others. Routledge.
• Dozier, D., Sha, B.-L. ve Shen, H. (2013). Why Women Earn Less Than Men: The Cost of Gender Discrimination in U.S. Public Relations. Public Relations Journal, 7(1), s. 1-21.
• Fitch, K. ve Third, A. (2010). Working Girls: Revisiting the Gendering of Public Relations. Prism, 7(4), s. 1-13. Franklin, B., Hogan, M., Langley, Q., Mosdell N. ve Pill, E. (2009). Key Concepts in Public Relations. Sage Publications.
• Friedman, M. (2020). Capitalism and Freedom. University of Chicago Press.
• Grunig, J. ve Hunt, T. (1984). Managing Public Relations. Holt, Rinehart & Winston.
• Grunig, L., Toth, E., Hon, L. ve Scrimger, J. (2001). Women in Public Relations: How Gender Influences Practice. Canadian Journal of Communication, 26(4), 557-559.
• Guy, M. ve Newman, M. (2004). Women’s Jobs, Men’s Jobs: Sex Segregation and Emotional Labor. Public Administration Review, 64(3), s. 289-298.
• Gürün Karatepe, S., ve Şahin, L. (2023). İstanbul’da Eğitimli Kadın İşsizlerin, İşsizlik Nedenleri Üzerine Bir Araştırma. Çalışma İlişkileri Dergisi, 14(1), s. 36-58.
• İmik Tanyıldızı, N. (2011). Türkiye’de Halkla İlişkiler Mesleğinde Kadın. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi 13(20), s. 75-81.
• Kaderoğlu Bulut, Ç. ve Hacısalihoğlu, E. (2021). İletişim Fakültesi Öğrencilerinin Medya Emek Piyasasına Dönük Algı ve Beklentileri: Ankara örneği. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi, 8(2), s. 261-296.
• Kent, M. ve Taylor, M. (2002). Toward a Dialogic Theory of Public Relations. Public Relations Review, 28(1), s. 21- 37.
• Koçyiğit, M. ve Küçükcivil, B. (2021a). The Effect of Digitalization Process on Public Relations Education: A Research on Academics. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (37), 310-328.
• Koçyiğit, M. ve Küçükcivil, B. (2021b). Covid-19 Pandemi Sürecinde Halkla İlişkiler Eğitiminde Dijitalleşme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (36), 326-349.
• Lane, A. ve Johnston, K. (2017). Bridging the Writing Gap Between Student and Professional: Analyzing Writing Education in Public Relations and Journalism. Public Relations Review, (43), s. 314-325.
• Ledingham, J. ve Bruning, S. (1998). Relationship Management in Public Relations: Dimensions of an Organization-Public Relationship. Public Relations Review, 24(1), s. 55-65.
• Ledingham, J. ve Bruning, S. (2000). Public Relations as Relationship Management. New York: Routledge.
• Lune, H. ve Berg, B. L. (2017). Qualitative Research: Methods for the Social Sciences. Pearson.
• Malterud, K., Siersma, V. D. ve Guassora, A. D. (2016). Sample Size in Qualitative Interview Studies: Guided by Information Power. Qualitative Health Research, 26(13), s. 1753-1760.
• Michaelson, D. ve Stacks, D. W. (2014). A Professional and Practitioner’s Guide to Public Relations Research, Measurement, and Evaluation. Business Expert Press.
• Newsom, D., Turk, J. ve Kruckeberg, D. (2013). This is PR: The Realities of Public Relations (Eleventh Edition b.). Boston: Wadsworth.
• Öksüz, B. ve Görpe, S. (2014). Türkiye’de Halkla İlişkiler Alanında Kadının Yeri: Akademisyenler, Uygulamacılar ve Meslek Örgütü Temsilcilerinin Konuya Yaklaşımları. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (47), s. 125-142.
• Patton, M. Q. (2002). Qualitative Research & Evaluation Methods. Sage Publications.
• Pavlik, J. (1987). Public Relations: What Research Tells Us. California: Sage Publications.
• Pearson, R. (2009). Perspectives on Public Relations History. R. Heath, E. Toth, & D. Waymer (Dü) içinde, Rhetorical and Critical Approaches to Public Relations II. (s. 92-109). New York: Routledge.
• Poffenberger, C. (2007). A Double Standard: Women Leaders in Public Relations and Corporate Communications. The University of Georgia.
• Price-Robertson, R. (2011). What is Community Disadvantage? Understanding the Issues, Overcoming the Problem. 01.07.2025 tarihinde https://library.bsl.org.au/jspui/bitstream/1/2501/1/What%20is%20community%20disadvantage%20understan ding.pdf adresinden alındı.
• Ruler, B., Vercic, D., Bütschi, G. ve Flodin, B. (2004). A First Look for Parameters of Public Relations in Europe. Journal of Public Relations Research, 16(1), s. 34-63.
• Sallot, L., Lyon, L., Acosta-Alzuru, C. ve Jones, K. (2003). From Aardvark to Zebra: A New Millennium Analysis of Theory Development in Public Relations Academic Journals. Journal of Public Relations Research, 15(1), s. 27- 90.
• Seidman, I. (2019). Interviewing as Qualitative Research: A Guide for Researchers in Education and the Social Sciences. Teachers College Press.
• Serini, S., Toth, E., Wright, D. ve Emig, A. (1997). Watch for Falling Glass. Women, Men, and Job Satisfaction in Public Relations: A Preliminary Analysis. Journal of Public Relations Research, 9(2), s. 99-118.
• Sha, B.-L. ve Toth, E. (2005). Future Professionals’ Perceptions of Work, Life, and Gender Issues in Public Relations. Public Relations Review, 31(1), s. 93-99.
• Şahin, E. ve Acar Şentürk, Z. (2019). Türkiye’de Halkla İlişkiler ve Reklamcılık Alanında Çalışan Kadınların İş Yaşamında Toplumsal Cinsiyet Ayrımcılığına İlişkin Bakış Açıları. Kadem Kadın Araştırmaları Dergisi, 5(2), 321- 358.
• TBMM. (2025). Türkiye Büyük Millet Meclisi. 31.05.2025 tarihinde 28.Dönem Milletvekilleri Sandalye Dağılımı: https://www.tbmm.gov.tr/sandalyedagilimi adresinden alındı.
• TDK-Türk Dil Kurumu. (2025). Avantaj. 01.06.2025 tarihinde https://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı.
• TDK-Türk Dil Kurumu. (2025). Dezavantaj. 01.06.2025 tarihinde https://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı.
• TDK-Türk Dil Kurumu. (2025). İşsizlik. 24.09.2025 tarihinde https://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı.
• Tokgöz, O. (2006). Türkiye’de İletişim Araştırmalarında İletişim Eğitiminin Rolü ve Önemi. Küresel İletişim Dergisi, (1), s. 1-12.
• Topic, M., Cunha, M., Reigstad, A., Jelen-Sanchez, A. ve Moreno, A. (2020). Women in Public Relations (1982-2019). Journal of Communication Management, 24(4), s. 391-407.
• Toth, E. ve Grunig, L. (1993). The Missing Story of Women in Public Relations. Journal of Public Relations Research, 5(3), s. 153-175.
• TÜHİD. (2025). TÜHİD-Türkiye Halkla İlişkiler Derneği. 01.10.2025 tarihinde, https://www.tuhid.org/ adresinden alındı.
• Uluslararası Çalışma Örgütü-ILO. (2025). Concepts and Definitions. 02.06.2025 tarihinde https://www.ilo.org/surveyLib/index.php/catalog/5724/download/49601 adresinden alındı.
• Weaver-Lariscy, R., Cameron, G. ve Sweep, D. (1994). Women in Higher Education Public Relations: An Inkling of Change? Journal of Public Relations Research, 6(2), s. 125-140.
• Wilcox, D., Cameron, G. ve Reber, B. (2015). Public Relations: Strategies and Tactics (Eleventh Edition b.). Pearson.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• YÖK. (2025). Halkla İlişkiler ve Tanıtım Programı Bulunan Tüm Üniversiteler. 23.04.2025 tarihinde Yükseköğretim Kurulu: https://yokatlas.yok.gov.tr/lisans-bolum.php?b=10087 adresinden alındı.