Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 20, 82 - 94, 15.05.2020

Öz

İnsan etkisiyle ekolojik uyumun ve doğal ekosistemin bozulması
birçok çevresel soruna ve yıkıma neden olmuştur. İnsanlığın
aşırı tüketimi ve doğayı fazlasıyla tahrip etme durumu
tüm türler üzerinde geri dönülemez etkiler yaratmıştır. Ekolojik
sosyal hizmet yaklaşımı, sosyal hizmet mesleğinin temelinde
barındırdığı çevresi içinde birey yaklaşımının ve ekolojik bakış
açısının kapsamını değiştirmiş, doğa ile uyum içinde yaşama,
çevresel farkındalıkların arttırılması, türler arasında ayrımcılık
yapılmaması ve sosyal hizmet uzmanlarının çevresel farkındalıklarının
arttırılması görüşlerini kuvvetle önermektedir.
Ekolojik sosyal hizmetin bütün yaşam formlarının birbirine
bağlı olduğu gerçeğine dayanması, türler arası ayrıma da karşı
çıktığı anlamına gelebilir. Bu makalede, türler arasında ayrımcı
olmayı ifade eden türcülük kavramı açıklanarak, ekolojik sosyal
hizmet ile ilişkisi üzerinde durulacaktır.

Kaynakça

  • Allen-Meares, P. and Lane, B. A. (1987). Grounding social work practice in theory: ecosystems. Social Casework 68, 515–521. Alston, M. (2013). Enviromental social work: Accounting for gender in climate disasters. Australian Social Work, 66 (2), 218-233. Auerswald, E. H. (1968). Interdisciplinary versus ecological approach. Family Process 7 (2), 202–215. Barut, B., Kara, Y. (2020). Ekolojik sosyal hizmet perspektifinden hortikültürel terapi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31 (1), 218-240. Bay, U. (2015). “Ecological social work”, in Enclyclopedia of Social Work. UK: Oxford University Press. Berger, R. M. (1995). Habitat destruction syndrome. Social Work, 40, 441-443. Bekoff, M. (2007). The emotional lives of animals. Novato, CA: New World Library. Bekoff, M. and Goodall, J. (2003). The ten trusts: What we must do to care for the animals we love. New York, NY: Harper Collins. Besthorn, F. H. and Meyer, E. E. (2010). Environmentally displaced persons: Broadening social work’s helping imperative. Critical Social Work, 11 (3), 123-138. Besthorn, F. H. (2013). ‘Radical equalitarian ecological justice’, in Gray, M., Coates, J. and Hetherington, T. (eds), Environmental Social Work, Oxon, Routledge, ss. 31-45. Birden, B. (2016). Çevre etiğinde bireyin ahlaki sorumluluğuna kısa bir bakış. Türkiye Biyoetik Dergisi, 3 (1), 4-14. Boat, B. W. (1995). The relationship between violence to children and violence to animals: An ignored link? Journal of Interpersonal Violence, 10, 229-235. Bookchin, M. (1980). Toward an ecological society. Montreal: Black Rose. Bronfenbrenner, U. (1979). The ecology of human development: Experiments by nature and design. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. Caviola, L., Everett, J. A. C., and Faber, N. S. (2018). The moral standing of animals: towards a psychology of speciesism. Journal of Personality and Social Psychology. Advance online publication. http://dx.doi.org/10.1037/pspp0000182 Coates, J. (2003). Ecology and social work: toward a new paradigm. Halifax: Fernwood Publishing. Diamond, C. (1978). Eating meat and eating people. Philosophy, 53(206), 465-479. Dominelli, L. (2014). Promoting environmental justice through green social work practice: A key challenge for practitioners and educators. International Social Work, 57 (4), 338-345. Doi: 10.1177/0020872814524968. Dunayer, J. (2004). Speciesism. Derwood: Ryce. Dylan, A. and Coates, J. (2012). The spirituality of justice: Bringing together the eco and social. Journal of Religion & Spirituality in Social Work: Social Thought, 31 (1-2), 128-149. Erten, S. (2007). Ekosentrik, antroposentrik ve çevreye yönelik antipatik tutum ölçeğinin türkçeye uyarlama çalışması. Eurasian Journal of Educational Research, 28, 67-74. Faver, C. A. (2013). Enviromental beliefs and concern about animal welfare: Exploring the connections. Journal of Sociology & Social Welfare, 40 (4), 149-168. Ferguson, I. (2009). Another world is possiple! Reclaiming the radical tradition. In V. Leskošek (Ed.), Theories and methods of social work, exploring different perspectives (pp. 81-98). Ljubljana: University of Ljubljana. Ferreira, S. B. (2010). Eco-spiritual social work as a precondition for social development. Ethics and Social Welfare, 4 (1), 3-23. Fook, J. (2002). Social work – Critical theory and practice. London: Sage Publications. Germain, C. B. and Gitterman, A. (1980). The life model of social work practice. New York: Columbia University Press. Gray, M., Coates, J. (2012). Environmental ethics for social work: Social work’s responsibility to the non-human world. International Journal of Social Welfare, 21 (3), 239–247.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Yunus Kara Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 15 Mayıs 2020
Kabul Tarihi 27 Mart 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 7 Sayı: 20

Kaynak Göster

APA Kara, Y. (2020). EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK. Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(20), 82-94.
AMA Kara Y. EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK. ASBİDER. Mayıs 2020;7(20):82-94.
Chicago Kara, Yunus. “EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK”. Akademi Sosyal Bilimler Dergisi 7, sy. 20 (Mayıs 2020): 82-94.
EndNote Kara Y (01 Mayıs 2020) EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK. Akademi Sosyal Bilimler Dergisi 7 20 82–94.
IEEE Y. Kara, “EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK”, ASBİDER, c. 7, sy. 20, ss. 82–94, 2020.
ISNAD Kara, Yunus. “EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK”. Akademi Sosyal Bilimler Dergisi 7/20 (Mayıs 2020), 82-94.
JAMA Kara Y. EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK. ASBİDER. 2020;7:82–94.
MLA Kara, Yunus. “EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK”. Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, c. 7, sy. 20, 2020, ss. 82-94.
Vancouver Kara Y. EKOLOJİK SOSYAL HİZMET BAĞLAMINDA TÜRCÜLÜK. ASBİDER. 2020;7(20):82-94.
Creative Commons License

Akademi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.