OKULÖNCESİ DÖNEMDE YAŞAM BECERİLERİ

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 12, 710 - 719, 30.12.2018

Elif Yalçıntaş Sezgin

Öz

Yaşam
becerileri, çatışma çözme, problem çözme, arkadaşlık kurma ve sürdürme,
işbirliği, öz-farkındalık, yaratıcı düşünme, karar verme, eleştirel düşünme,
stresle baş edebilme, müzakere, değerlerin belirlenmesi, hayal kırıklığı ile
başa çıkma, geleceği  planlama, empati,
olumsuz duygularla baş etme, girişkenlik, aktif dinleme, saygı, hoşgörü, güven,
paylaşma, sempati, merhamet, sosyallik, benlik saygısı gibi prososyal  becerileri kapsamaktadır. Okulöncesi
yıllarında kazandırılması önemli olan yaşam becerileri sınıf ortamında,
okulöncesi öğretmenleri tarafından programın içerisinde yer verilmelidir. Yaşam
becerileri erken çocukluk döneminde prososyal davranışları gelişimini
desteklemekle birlikte,  uyum ve davranış
problemlerinin oluşmasını engellemekte ve çocukların sınıfa uyum kurmalarına
yardımcı olabilmektedir. Alan yazında yaşam becerileri programlarının
okulöncesi dönemdeki çocukların 
prososyal becerilerini desteklemesi 
ve problem davranışlarını azaltması üzerinde  etkisi 
ile ilgili araştırmalar yer almaktadır. 
Yaşam becerileri programları, okulöncesi çocuklarına “yönergelere uyma,
uygun bir şekilde arkadaşının ve öğretmenin dikkatini/ilgisini çekme,  öğretmenlerinden ve arkadaşlarından yardım
talep etme, paylaşma ve işlevsel iletişim becerileri, isteklerinin elde
edilmesinde yaşanan gecikmelere karşı toleranslı olmayı öğretmiştir. Bu
makalede, alan yazında yer alan  Hanley,
Heal, Tiger ve Ingvarsson (2007) tarafından hazırlanan okulöncesi yaşam
becerileri programı (Preschool Life Skills Program) incelenerek, öğretmenler
tarafından sınıf içerisinde uygulanabilir okulöncesi yaşam becerileri ve
ebeveyn katılımı tanıtılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yaşam Becerileri, Okulöncesi Eğitim, Yaşam Becerileri Programı

Kaynakça

• BORICH, G. (2017). Etkili Öğretim Yöntemleri. Araştırma Temelli Uygulama. (Çev. Ed. B. Acat) Ankara : Nobel Yayınları.
• CEGLOWSKI, D. (2004). How Stake Holder Groups Define Quality in Child Care. Early Childhood Education Journal, 32(2), 101-111.
• COHEN, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education (6th ed.). London and New York, NY Routledge Falmer.
• DİNÇER, Ç., ve Akgün, E. (2015). Okul Öncesi Öğretmenleri İçin Sınıf Yönetimi Becerileri Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi Becerilerinin Çeşitli Değişkenlerle İlişkisi. Eğitim ve Bilim Dergisi, Cilt 40(177) 187-201.
• ERG ve AÇEV (2016). Her Çocuğa Eşit Fırsat. Türkiye’de Erken Çocukluk Eğitiminin Durumu ve Öneriler. http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_HERKES-%C4%B0C%C4%B0N-ESIT-FIRSAT TURKIYEDE-ERKEN-COCUKLUK-EGITIMININ-DURUMU-VE-ONERILER.web_.pdf adresinden 12.11.2018 tarihinde erişilmiştir.
• RAO, N., Koong, M., Kwong, M. & Wong,M. (2003). Predictors of Preschool Process Quality in a Chinese Context. Early Childhood Research Quarterly, 18(3), 331-350.
• SARITAŞ, M. (2003). Sınıf Yönetimi ve Disiplinle İlgili Kurallar Geliştirme. L. Küçükahmet (Ed.) Sınıf Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınları.
• TERTEMİZ, N. (2007). Sınıf Yönetimi ve Disiplin. L. Küçükahmet (Ed.) Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• UYANIK Balat, G. (2010). Sınıf Yönetimi Kavramı ve Sınıf Yönetimi Modelleri. G. Uyanık Balat Ve H. Bilgin (Ed.) Okul Öncesi Eğitimde Sınıf Yönetimi. Ankara: Eğiten kitap.
• YILDIRIM, A., ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6. baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.