KURUMSAL SOSYAL SORUMLULUĞUN TÜRKİYE’DEKİ İLETİŞİM FAKÜLTELERİNİN MÜFREDATINDA BİR DERS OLARAK ANALİZİ: BAŞKENT ÜNİVERSİTESİ VAKA ÇALIŞMASI

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 12, 843 - 866, 01.12.2017

Senem Güngör

Öz

Sosyal Sorumluluk SS kavramının Türkiye’deki yakın zamanlı gelişimi ve popülerliği, bu araştırma için makul bir başlangıç noktası teşkil etmektedir. Kurumsal Sosyal Sorumluluğun KSS araştırma gündemlerinde üst sıralarda bulunması, teorik ve yönetimsel tartışmalara da yansır görünmekte ve bu, KSS’nin ideolojiden gerçekliğe taşındığını vurgulamaktadır. Günümüzde, Birleşmiş Milletler BM üyesi ve Avrupa Birliği AB aday ülkesi olan Türkiye, bu gerçekliği Türk iş kuruluşları ve kamu kurumları üzerinden takip etmektedir. KSS’nin kökenleri ulusun tarihindeki filantropik faaliyetlerde bulunabilir olsa da, son on yılda Türk iş kuruluşları arasında daha tanınmış bir hale gelmiştir. 2000’lerden sonra, Türkiye’deki birçok kuruluş tüketicilerin ve diğer paydaşların gözündeki kurumsal imajını medyayı kullanmak suretiyle konumlandıracak pazarlama ve iletişim stratejilerine giderek daha bağlı kalmakta ve sosyal sorumluluk taşıyan inisiyatiflerini bu stratejilerde göstermektedir. KSS şu anda çağdaş iş faaliyetlerinin önemli bir boyutu olarak görünse de, bir kuruluş içerisinde KSS yönelimi geliştirmenin teorik ve pratik yönleri akademik çalışmalarda ancak yakın zamanda yer bulabilmiştir. Bu noktada, bu araştırma İletişim Fakültelerindeki KSS çalışmalarına odaklanmakta ve bu fakültelerin müfredatlarında bu kavrama nasıl yer verdiğini incelemektedir. Bu araştırma, toplumların yaşam standartlarını yükseltmek, farkındalığını ve anlaşılan toplumsal faaliyetleri artırmak için oluşturdukları modellerin ve projelerin altını çizmektedir. Bu araştırma, Ankara Başkent Üniversitesi, İletişim Fakültesi’ndeki “Sosyal Sorumluluk Kampanyaları” dersine odaklanmaktadır. Anılan ders, gerçek hayattaki projeler yoluyla sosyal sorumluluk SS entegrasyonu ve geliştirme hakkındaki kararı göstermektedir. Dersin yaklaşımları KSS’nin evrimi ve çeşitli modelleri, kuruluşun niceliksel verileri ve hissedarları yoluyla kuruluşun kültürüne ve stratejisine entegrasyonunu temin etmektedir. Sonuç olarak, bu araştırma üniversitelerde SS’ye ilişkin sistematik, disiplinler arası bir derse olan ihtiyacı belirtmektedir

Anahtar Kelimeler

Kurumsal Sosyal Sorumluluk, İletişim, Ders Tasarımı, Kurumsal

Kaynakça

• Adaman, F., Çarkoğlu, A. & Şenatalar, B. (2001). Hanehalkı Gözünden Türkiye’de Yolsuzluğun Nedenleri ve Önlenmesine İlişkin Öneriler. İstanbul: TESEV.
• Akyıl, L. (2017, 28 Mart). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramının Gelişimi. Indigo .
• Erişim: https://indigodergisi.com/2017/03/kurumsal-sosyal-sorumluluk-nedir/
• Aktan, Ç. C. & Börü, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Ç. C., Aktan (Ed.), Kurumsal Sosyal Sorumluluk: İşletmeler ve Sosyal Sorumluluk (s. 11-36). İstanbul: İGİAD Yayınları.
• Anca, C. E. & Roderick, B. (2007). The Influence of Brand Image and Company Reputation Where Manufacturers Market To Small Firms: A Customer Value Perspective. Industrial Marketing Management Journal, 36 (2), s. 230-240.
• Ataman, G. (2001). İşletme Yönetimi: Temel Kavramlar & Yeni Yaklaşımlar. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Aydede, C. (2007). Yükselen Trend: Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İstanbul: MediaCat Kitapları
• Bhaduri, S.N. & Selarka, E. (2016). Corporate Governance and Corporate Social Responsibility of Indian Companies. Singapur: Springer.
• Bikmen, F. (2003).Corporate Philanthropy in Turkey: Building on Tradition, Adapting to Change. SEAL - Social Economy and Law Project Journal, Autumn, s.2.
• Boatright, J. R. (2003). Ethics and the Conduct of Business. New Jersey: Prentice Hall.
• Carroll, A. B. (1979). A Three-Dimensional Conceptual Model of Corporate Performance.
• The Academy of Management Review, 4, (4), s. 497-505.
• Carroll, A. B. (1999). Corporate Social Responsibility - Evolution of a Definitional Construct. Business & Society, 38 (3), s. 268-295.
• Çelikaleli, B. (2017). Türkiye ve Avrupa Örnekleri Işığında Kurumsal Sosyal Sorumluluk: Küçük ve Orta Büyüklükteki İşletmeler İçin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Projesi. İstanbul: TURKFONED.
• Elias, R. Z. (2004). An Examination of Business Students' Perception of Corporate Social Responsibilities Before and After Bankruptcies. Journal of Business Ethics, 52 (3), s. 267- 281.
• Forsythe, D. F. (1989). The United Nations in the World Political Economy. London: Palgrave Macmillan.
• Friedman M. (2007) The Social Responsibility of Business Is to Increase Its Profits. W.C., Holzinger M., Richter K. (Eds). Corporate Ethics and Corporate Governance. Berlin: Springer.
• Gioia, D. A. (2002). Business Education’s Role in The Crisis of Corporate Confidence. Academy of Management Executive, 16(3), s.142–145.
• Kadıbeşegil, S. (2006). İtibar Yönetimi. İstanbul: Mediacat Yayıncılık.
• Kotler,P. & Lee, N.(2008). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İstanbul: MediaCat Yayınları Kuburlu, C., (2017, 21 Mart). 80 milyon TL’lik sorumluluk. Hürriyet. Erişim: http://www.hurriyet.com.tr/80-milyon-tllik-sorumluluk-40402782
• Leonard, D. & McAdam, R. (2003). Corporate Social Responsibility in a Total Quality Management Context: Opportunities for Sustainable Growth. Corporate Governance: The İnternational Journal of Business in Society, 3 (4), s. 36-45.
• McGee, J. (1998). Commentary on “Corporate Strategies and Environmental Regulations: an Organizing Framework” by A. M. Rugman and A. Verbeke. Strategic Management Journal, 19 (4), s. 377-387.
• Mohr, L.A., D. J. Webb & E. Haris, (2001). Do Consumers Expect Companies to be Socially Responsible? The Impact of Corporate Social Responsibility on Buying Behavior. The Journal of Consumer Affairs, 35 (1), s. 45–71.
• Moir, L. (2001). What Do We Mean by Corporate Social Responsibility? Corporate Governance: The İnternational Journal of Business in Society, 1 (2), s. 16-22.
• Mele, D. (2009). Corporate Social Responsibilitiy Theories. A., Crane (Ed.), The Oxford Handbook of Corporate Social Responsibility, (s. 47-83). Oxford: Oxford University Press.
• Moura-Leite, R. C. & Padgett, R.C. (2011). Historical Background of Corporate Social Responsibility. Social Responsibility Journal, 7 (4), s. 528-539.
• Özgener, Ş. (2004). İş Ahlakının Temelleri:Yönetsel Bir Yaklaşım. İstanbul: Nobel Yayınevi.
• Özkol, E., Çelik, M. & Gönen, S. (2005). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramı ve Muhasebenin Sosyal Sorumluluğu. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 27, s.134-145.
• Porter, M. E., & Kramer, M. (2002, December). The Competitive Advantage of Corporate Philanthropy. Harvard Business Review, s. 5-16.
• Post, J. E., W. Frederick, Lawrence, A. T. & Weber, J. (1996). Business and Society. 8. ed. McGraw-Hill Inc., 1996.
• Savaş, V. (2000). İktisatın Tarihi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Sert, N. Y. (2012). Türkiye’de Özel Sektörün Kurumsal Sosyal Sorumluk Anlayışına İlişkin Yarar Algısı: Kurumsal Sosyal Sorumluluk Faaliyetlerinin Duyurulmasında Web Sitelerinin Kullanılması. Academic Journal of Information Technology, 3(9), s. 31-50.
• Shaw, L. C. (2012). Brief Guide to Corporate Social Responsibility. London: SAGE Publications.
• Sliwka, D. (2003). Organizational structure and innovative activity. Economics of Governance, 4(3), s. 187-214.
• Sobczak, A., Debucquet , G. & Havard, C. (2006). The Impact of Higher Education on Students’ and Young Managers’ Perception of Companies and CSR : An Exploratory Analysis. Corporate Governance, .6 (5), s. 463-474.