ÖĞRETMENLERİN EMPATİ BECERİLERİ İLE SINIF YÖNETİMİ BECERİLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İLGİLİ LİTERATÜR BAĞLAMINDA İNCELENMESİ

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 4, 54 - 74, 30.10.2022

Öznur Dinçel , Reşat Çetin , Selda Berker

Öz

İnsanlar günlük yaşantılarında kimi zaman beden dillerini sözsüz iletişim olarak kullanma eğilimi gösterirler. Böyle zamanlarda empatik olabilmek için sözsüz iletişim becerilerinin de güçlü olması gerekmektedir. Kişilerin gerçek duygularını, fikirlerini anlayabilmek için öncelikle sözlü olmayan iletişimin (beden ve yüz hareketleri) iyi anlaşılması gerekir, bunun için de empati becerisine sahip olunması gereklidir. Empati göz yanılgılarını, duyguları ve ahlaki duyguları açıklamaya yardımcı olur. Empati sayesinde davranışların ve duyguların aynı seviyeye gelmesi sağlanır. Empatinin içgüdüsel bir önemi vardır. Empati ilk olarak psikoloji alanında varlığını göstermiştir ve empati kurmada başarılı olunduğunda, yapılan terapinin de başarılı sonuçlandığı ortaya çıkmıştır. Yapılan araştırmalara göre, empati eğitiminin verildiği ülkelerde bireylerin yaşantılarının olumlu olarak etkilendiği gözlemlenmiştir. Empatinin insan yaşamı üzerinde olumlu etkileri vardır ve empati bütünsel bir süreçtir. Empatinin sadece ilişki ve davranışlarda değil öğrenmede de çok önemli bir etkiye sahip olduğu varsayıldığında, bu etkinin öğretmenler tarafından gösterilen empati seviyesine bağlı olması beklenir. Bu bağlamdan yola çıkılarak araştırmanın amacı ilgili öğretmenlerin empati becerileri ile sınıf yönetimi becerileri arasındaki ilişkinin ilgili literatür bağlamında incelenmesidir.

Anahtar Kelimeler

Empati, Empati Becerileri, Sınıf Yönetimi, Öğretmen

Kaynakça

• Acun Kapıkıran N. , Kapıkıran Ş. ve Başaran B.I. (2010). Psikolojik danışma ve rehberlik öğrencilerinin empatik eğilimler ve algıladıkları anne ve baba olumlu sosyal davranışları: cinsiyetin farklılaştırıcı rolü. Ege Eğitim Dergisi, 1(11), 1–191.
• Adler, A. (1956). The individual psychology of Alfred Adler: A systematic presentation in selections from his writings. New York: Harper ve Row.
• Akkoyun, F. (1982). Empatik anlayış üzerine. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 15(2), 63-69.
• Alıcıgüzel, İ. (1998). Çağdaş okulda eğitim ve öğretim. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Altınbaş, K., Gülöksüz, S., Özçetinkaya, S. ve Oral, E. (2010). Empatinin biyolojik yönleri. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar Dergisi, 2(1),15-25.
• Atıcı, M. (2003). İstenmeyen davranışlarla başa çıkmada Glasser‟in problem çözme yaklaşımının uygulanması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim ve Bilim Dergisi, 28(128), 27-34.
• Avunduk, Y. (2016). Duygusal zekanın iş performansı üzerindeki etkisi: tıp doktorları ile toplu ulaşım şoförleri üzerinde karşılaştırmalı alan uygulaması (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Aytekin, H. (2003). Sınıf yönetimi (5. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Başar, H. (2003). Sınıf yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Başar, M. (2008). Çocuğun başarısında göz ardı edilen duyuşsal özelliklerin getirisi. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Başer, D., Kırlıoğlu, M. ve Kalaycı Kırlıoğlu, H.İ. (2019). Empati kavramına bauman çerçevesinden bir bakış. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 13(19),2323- 2344.
• Bonab, H.S. ve Essmati, A. ( 2015). Classroom management. Cumhuriyet Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Bilimleri Dergisi (CFD), 36(3).
• Bender, W. L. (2003). Relational discipline: strategies for in-your-face students. Boston: Pearson.
• Brophy, J. E. ve McCaslin, M. (1992). Teachers‟ reports of how they perceive and cope with problem students. Elementary School Journal, 93(1), 63–68.
• Cooper, B. (2004). Empathy, interaction and caring: teachers‟ roles in a constrained environment. Pastoral Care in Education Journal, 22(3), 12-21.
• Cooper, B. (2010). In search of profound empathy in learning relationships: understanding the mathematics of moral learning environments. Journal of Moral Education, 39(1), 79-99. Çağlayan, A. (2003). İlköğretimlerde eğitimde yönetim yönetimde kalite. İstanbul: Bilge Yayınları.
• Çelik, E. ve Çağdaş, A. (2008), Okul öncesi eğitim öğretmenlerinin empatik eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23-38. Dağda, G. (2017). Aday psikolojik danışmanların empatik eğilim ve duygularını ifade etme düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Doğu Akdeniz Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Kıbrıs.
• Demir, M. K. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının empati becerilerinin incelenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (33), 107,121.
• Diken, E. H. ve Aydoğdu, M. (2018). Fen bilgisi öğretmen adaylarının duygusal zekâları ile fen başarıları (genetik konusunda) Arasındaki İlişki. Online Fen Eğitimi Dergisi, 3(1), 1-13.
• Dökmen, Ü. (2008). Sanatta ve günlük yaşamda iletişim çatışmaları ve empati. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Ensari, H. ve Gündüz, Y. (2006). İlköğretim okullarında yönetim ve kalite. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Erdoğan, İ. (2008). Sınıf yönetimi. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Ersoy, E.G. ve Köşger, F. (2016). Empati: tanımı ve önemi. Osmangazi Journal of Medicine, 38 (2), 9-17.
• Freud, S. (1920). Group psychology and the analysis of the ego (Standard Edition). London: Hogarth.
• Goleman, D. (1995). Duygusal zeka. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Goleman, D. (1998). İşbaşında duygusal zeka. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Goleman, D. (2019). Duygusal zeka ve liderlik. İstanbul:Optimist Yayıncılık.
• Goroshit, M. ve Hen, M. (2016). Teachers‟ empathy: can it be predicted by self-efficacy. Teachers and Teaching, 22(7), 805-818.
• Gürtunca, A. (2013). Çocuklar ve ergenler için empati ölçeği türkiye geçerlik ve güvenirlik çalışması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Güvenç, Z. (2012). Sınıf öğretmenlerinin duygusal zekaları ile yansıtıcı düşünme becerileri arasındaki ilişki (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Hall, P. S. ve Hall, N. D. (2003). Building relationships with challenging children. Educational Leadership, 61 (1), 60-63.
• Hanna, F. J., Hanna, C. A., ve Keys, S. G. (1999). Fifty strategies for counseling defiant and aggressive adolescents: Reaching, accepting, and relating. Journal of Counseling and Development, 77, 395–404.
• Hoffman, M. L. (1982). Development of prosocial motivation: empathy and guilt. In N. Eisenberg (Ed.) The development of prosocial behavior. New York: Academic Press. İra, N. (2004) . Etkili sınıf yönetimi ve aktif öğrenme. Çağdaş Eğitim Dergisi, (310), 34- 39.
• Kabapınar, Y. (2015). Empatiyle gelişmek: Empatiyi geliştirmek: Çocuk ve empati. Ankara: Pegem Akademi.
• Karasu, F. ve Özdemir, A. (2019). Sağlıkla ilişkili bölümlerde öğrenim gören öğrencilerin duygusal zekâ düzeylerinin değerlendirilmesi. Sosyal Bilimler Dergisi - Journal of Social Sciences, 9 (18), 223-238.