RECONSTRUCTION OF POLITICAL COMMUNICATION WITH ETHICAL IDENTITY: COMMUNICATIVE ACTION

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 2, 187 - 204, 14.12.2017

Aytuğ Mermer

Öz

During the period from the Ancient Greek to the
present day, the communities living together have always had political
character. The political field is an area in which the communication between
the rulers and the  ruled is intense. But
most of the time,  those in power  shape political communication practices in
order to give legitimacy to their actions. This leads to the emergence of
ethical concerns in political communication. If re-shaped in terms of  the ethical points of view in political
communication, the political field will become more efficient and
accommodating. The objective of this study is to offer a proposal for this
through the Theory of Communicative Action.

Anahtar Kelimeler

Political communication, ethics, identity, theory of communicative action

SİYASAL İLETİŞİMİN ETİK KİMLİKLE YENİDEN İNŞASI: İLETİŞİMSEL EYLEM

Öz

Antik Yunan'dan günümüze geçen sürede bir arada
yaşayan insan topluluklarının her daim bir siyasi niteliği olmuştur. Siyasal
alan, yöneten ve yönetilenler arasında iletişimin yoğun oranda yaşandığı
bölgedir. Ancak çoğu zaman iktidarı elinde bulunduranlar eylemlerine meşruiyet
kazandırma amacıyla siyasal iletişim pratiklerini biçimlendirmektedir. Bu durum
siyasal iletişimde etik kaygıların doğmasına yol açmaktadır. Bu çalışma
yönetenlerin yönetilenlerle kurduğu siyasal iletişimin, etik bakış açısıyla
yeniden biçimlendirilmesi neticesinde siyasal alanın daha etkin ve uzlaşmacı
hale geleceği varsayımından hareketle, bu biçimlendirmeye İletişimsel Eylem
Kuramı ile bir öneri sunmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Siyasal iletişim, etik, kimlik, iletişimsel eylem kuramı

Kaynakça

• Aziz, Aysel (2003). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Atiker, Erhan (1998). Modernizm ve Kitle Toplumu. Ankara: Vadi Yayınları.
• Aristoteles (2004). Retorik (çev. Mehmet H. Doğan). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Bongrand, Michael (1992). Politikada Pazarlama. (çev. Fatoş Ersoy). Ankara: İletişim Yayınları.
• Coles, Romand (1992). Communicative Action and Dialogical Ethics: Habermas & Foucault. Polity, (25) 1, s. 71-94.
• Easton, David (1965). A Systems Analysis of Political Life. New York: John Wiley.
• Habermas, Jürgen (2001). İletişimsel Eylem Kuramı. (çev. Mustafa Tüzel). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Iyengar, Shanto-Richard Reeves, (1997). Do The Media Govern? Politicians, Voters and Reporters in America. Electoral Studies. 3(16), s. 429-452.
• Kalender, Ahmet (2000). Siyasal İletişim: Seçimler Ve İkna Stratejileri. Konya: Çizgi Kitabevi.
• Kapani, Münci (1997). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Karagöz, Emel (2007). Politik İletişime “Ortak İyi” Üzerinden Etik Bir Yaklaşım. (ed. İdil Sayımer ve Pınar Eraslan Yayınoğlu). İstanbul: Beta Basım A.Ş.
• Köker, Eser (1998). Politikanın İletişimi, İletişimin Politikası. Ankara: Vadi Yayınları.
• Macintyre, Alasdair (2001). Ethik’in Kısa Tarihi-Homerik Çağdan Yirminci Yüzyıla. İstanbul: Paradigma.
• Mcnair, Brain (2017). An Introduction To Political Communication. New York: Taylor and Francis.
• Mills, Wright (1974). İktidar Seçkinleri. (çev. Ünsal Oskay). Ankara: Bilgi Yayınevi
• Nimmo, Dan (1978). Political Communication and Public Opinion in America. New York: Goodyear Pub. Co.
• Odabaşı, Yavuz-Mine Oyman (2002). Pazarlama İletişimi Yönetimi. Eskişehir: Mediacat.
• Pieper, Annemarie (1999). Etiğe Giriş. İstanbul: Ayrıntı.
• Platon (1997). Complete Works. (ed. John. M. Cooper). Indianapolis: Hackett Publishing.
• Taylor, Charles (2011). Modernliğin Sıkıntıları. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Tokgöz, Oya (2008). Siyasal İletişimi Anlamak. Ankara: İmge Kitabevi.
• Topuz, Hıfzı (1991). Siyasal Reklamcılık: Dünyadan ve Türkiye’den Örneklerle. İstanbul: Cem Yayınevi.
• Wolton, Dominique (1990). Political Communication: The Construction of a Model. European Journal of Communication, (5)1, s. 9-28.