GÜÇLENDİRMENİN HASTA GÜVENLİĞİ KÜLTÜRÜNE ETKİSİ

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 13, 102 - 111, 30.04.2019

Ali Arslanoğlu

Öz

Bu araştırmada güçlendirilen sağlık çalışanlarının hasta güvenliğine katkısı incelenmiştir. Hastane yöneticilerinin çalışanlara aktarmış oldukları yetkilerin sağlık çalışanlarının güçlendirilmesine sebep olacağı düşünülmektedir. Güçlenme sayesinde sağlık çalışanlarının hastane ortamında karşılaşacakları zorlukları daha kolay bir şekilde aşacağı aşikârdır. Hasta güvenliğinde güçlenmiş personelin gelişimini sağlamak için iyi bir hasta güvenliği kültürünün oluşturulması gereklidir. Bu şekilde oluşturulan bir sistematik uygulama gelecek nesillere aktarılmasında pozitif etki yaratabilir. Bu şekilde sağlık çalışanlarının hata yapmaları engellenmiş olabilir.Araştırma Ocak 2017 ila Nisan 2017 tarihleri arasında araştırmaya katılmayakabul eden 508 kişiyle yapılmıştır. Çalışmaya katılanların%50,8’i hemşire, %74,4’ü kadın, %53,7’si evli,%87,5’i 40 yaş altında, %57,2’si ön lisans ve lisans mezunu olduğunu, %48,2’si 41-50 saat arasında çalıştığını beyan etmiştir. Güçlendirme ile hasta güvenliği kültürü arasında ilişkinin ve güçlendirmenin hasta güvenliği kültürü üzerine etkisi olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak; yetkilendirilmiş ve güçlendirilmiş olan insan kaynağı hasta güvenliği kültürünü artırabilmek için önemli bir kaynak olduğu düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Güç, Güçlendirme, Hasta Güvenliği

Kaynakça

• Akalın, H. E. (2004). “Hasta Güvenliği Kültürü: Nasıl Geliştirebiliriz?.” ANKEM Dergisi, 18(Ek-2): 12-13. Akçakaya, M. (2010). “Örgütlerde Uygulanan Personel Güçlendirme Yöntemleri: Türk Kamu Yönetiminde Personel Güçlendirme.”Karadeniz Araştırmaları Dergisi(25): 145-174. Altındiş, S. (2010). “Sağlık Hizmetlerinde Olay Raporlama ve Hasta Güvenliğine Etkileri.”Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi(1), 17-32. Altındiş, S. veÖzutku, H. (2011). “Psikolojik Güçlendirme ve Güçlendirmeyi Etkileyen Faktörler: Türkiye’deki Devlet Hastanelerinde Bir Araştırma.”Sosyal Bilimler Dergisi, 13(1): 161-191. Amiri, M., Khademian, Z. and Nikandish, R. (2018). The Effect of Nurse Empowerment Educational Program on Patient Safety Culture: a Randomized Controlled Trial. BMC Medical Education, 1-8. Armstrong, K., Laschinger, H. andWong, C. (2009). “Workplace Empowerment andMagnetHospitalCharacteristics as Predictors of PatientSafetyClimate.” Journal of NursingCareQuality, 24 (1): 55–62. Bordin, C., Bartram, T. and Casimir, G. (2007). “The Antacedents and Consequences of Psychological Empowerment among Singaporean IT Employees.”Management Research News, 30(1): 34-46. Conger, J. and Kanungo, R. (1988). “The Empowerment Process: Integrating Theory and Practice.” The Academy of Management Review.” 13(3): 471-482. Erkul, M., Bilişli, Y. ve Özdoğan Tüm, N. (2015). “Hemşirelerde Hasta Güvenliği Kültürü Algısı: Üniversite Hastanesi Örneği.”The Journal of Academic Social Science(12): 330-337. Feng, X., Acord, L., Cheng, Y., Zeng, J. and Song, J. (2001). “The relationship Between Management Safety Commitment and Patient Safety Culture.” International Nursing Review,58: 249–254. Filiz, E. (2009). Hastanede Hasta Güvenliği Kültürü Algılamasının ve Sağlık Çalışanları ile Toplumun Hasta Güvenliği Hakkındaki Tutumunun Belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya. Fujita, S., Seto, K., Ito, S., Wu, Y., Huang, C.-C.and Hasegawa, T. (2013). “The Characteristics of Patient Safety Culture in Japan, Taiwan and the United States.”BMC Health Services Research, 13(20): 1-10. Hartline, M.D. andFerrell, O.C. (1996). “The Management of Customer-Contact Service Employees: an Empiricalİnvestigation.” Journal of Marketing, 60: 52-70. Karaca, A. ve Arslan, H. (2014). “Hemşirelik Hizmetlerinde Hasta Güvenliği Kültürünün Değerlendirilmesine Yönelik Bir Çalışma.”Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi, 1(1): 9-18. Karaçelebi, F.G. (2016). Algılanan Güç Mesafesinin İşletmenin Personel Güçlendirme Faaliyetlerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Kerse, G. ve Karabey, C. (2014). “Personel Güçlendirme İle Bireyin Yaratıcılık Algısı Arasındaki İlişki: Bankacılık Sektöründe Bir Uygulama.”Akdeniz İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14 (29): 22-41. Kılıçaslan, S. ve Kaya, A. (2018). “Personel Güçlendirme İle Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Kamu Kurumu Çalışanları Örneği.”Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 10(1): 57-71. Meydan, C.H. ve Şeşen, H. (2015). Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulamaları. Ankara: Detay Yayıncılık. Proenca, E.J. (2007). “Team Dynamics and Team Empowerment in HealthCareOrganizations.” HealthCare Management Review, 32 (4): 370-378, Robinson, L.J., Neeley, S.E. andWilliamson, K. (2011). “Implementing Service Recovery Through CustomerRelationship Management: İdentifyingtheAntecedents.” Journal of Services Marketing, 25 (2): 90–100. Sorra, J.S. ve Nieva, V.F. (2004). HospitalSurvey on PatientSafetyCulture. Rockville, MD: AHRQ Publ. No. 04-0041. Sözer, E. (2012). Hasta Güvenliği Kültürü ve Ölçüm Yöntemleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir. SpenceLaschinger, H.K.(2008). “Effect of Empowerment on Professional PracticeEnvironments, WorkSatisfaction, andPatientCareQualityFurtherTestingtheNursingWorklife Model.” Journal of NursingCareQuality, 23 (4): 322–330. Şahanalan, V. (2016). Küçük ve Orta Ölçekli İşletmelerde Yetkilendirme ve Sorumluluk Paylaşımı Üzerine Bir Alan Araştırması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. TDK. (2015). Türkçe Sözlük. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları. Yücel, İ. ve Koçak, D. (2016). “Örgüt Kültürü ile Personel Güçlendirme Arasındaki İlişkiye Yönelik Bir Araştırma.” Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7 (12): 1-24.