A VALIDITY AND RELIABILITY STUDY OF A SELF-EFFICACY SCALE RELATED TO GEOMETRY

Yıl 2020, , 19 - 29, 31.12.2020

Fatih Furkan Baş Yasemin Katrancı

https://doi.org/10.31455/asya.732681

Öz

Geometry is at every point of our lives and allows us to study and understand the world we live in terms of place, shape, and position. However, mathematics, accordingly geometry has an important function in our lives, it is not liked by students and students are inadequate in achieving geometry. It is known that various cognitive and affective features affect students’ achievements, and one of these affective features emerges as self-efficacy beliefs. In this context, the aim of this study was to develop a scale to determine the self-efficacy for geometry. In order to determine the study group, convenient sampling was chosen. In the scope of this, 527 middle school students participated in this study. Within the scope of the validity studies of the scale, exploratory factor analysis was executed. As a result, it was presented that the scale consists of 18 items and three sub-factors. The confirmatory factor analysis was performed to test the structure revealed and the X2/df ratio of the scale was obtained as 1.55. This ratio proved that the structure of the scale is perfect. As a result of the reliability analysis, it was determined that both the scale and its sub-factors had high reliability. In conclusion, a valid and reliable scale was developed to measure the geometry self-efficacy of the students. The study was carried out with middle school students. Hence, the scale is appropriate to determine the self-efficacy related to the geometry of the students who study at this level. In order to use the scale at primary or high school levels, the relevant analysis should be repeated.

Anahtar Kelimeler

Geometry, Self-Efficacy, Scale Development, Validity, Reliability

GEOMETRİ İLE İLGİLİ ÖZ-YETERLİK ÖLÇEĞİNİN GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Öz

Geometri, yaşamın her noktasında bulunmakta olup yaşadığımız dünyayı yer, şekil ve konum açısından incelememize ve anlamamıza olanak sağlar. Ancak matematik dolayısıyla da geometri, yaşantımızda önemli bir işleve sahipken, öğrenciler tarafından sevilmemekte ve öğrenciler geometriyi başarmada yetersiz kalmaktadırlar. Öğrencilerin bu başarılarını ise çeşitli bilişsel ve duyuşsal özelliklerin etkilediği bilinmekte, bu duyuşsal özelliklerinden bir tanesi de öz-yeterlik inancı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu bağlamda, bu çalışmada geometriye yönelik öz-yeterliği belirlemek için bir ölçeğin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla çalışma tarama modelinde tasarlanmıştır. Çalışmaya katılacak öğrenciler elverişli örnekleme yöntemine göre belirlenmiştir. Bu yönteme göre çalışmaya 527 ortaokul öğrencisi dâhil olmuştur. Ölçeğin geçerlik çalışmaları kapsamında açımlayıcı faktör analizi gerçekleştirilmiştir. Sonuçta 18 madde ve üç faktörden meydana gelen bir ölçek ortaya konmuştur. Ortaya konan bu yapının sınanması amacıyla ise doğrulayıcı faktör analizi yapılmış ve ölçeğin X2/sd oranı 1.55 olarak elde edilmiştir. Bu oran açımlayıcı faktör analizi ile belirlenen yapının mükemmel uyum sergilediğini göstermiştir. Güvenirlik analizleri sonucunda ise hem ölçeğin tümünün hem de alt faktörlerinin yüksek güvenirliğe sahip olduğu belirlenmiştir. Sonuçta, öğrencilerin geometriye yönelik öz-yeterlikleri ölçmeye yarayan geçerli ve güvenilir bir ölçek geliştirilmiştir. Çalışma ortaokul öğrencileriyle yürütüldüğünden dolayı ölçek bu seviyede öğrenim gören öğrencilerin geometriye yönelik öz-yeterliklerinin belirlenmesinde uygundur. Ölçeğin ilkokul veya lise düzeyinde kullanımı için ilgili analizlerin tekrarlanması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

Geometri, Öz-Yeterlik, Ölçek Geliştirme, Geçerlik, Güvenirlik

Kaynakça

• Aşkar, P. ve Umay, A. (2001). İlköğretim Matematik Öğretmenliği Öğrencilerinin Bilgisayarla İlgili Öz-Yeterlik Algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 1-8.
• Azar, A. (2010). Ortaöğretim Fen Bilimleri ve Matematik Öğretmeni Adaylarının Öz Yeterlilik İnançları. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6(12), 235-252.
• Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The Exercise of Control. New York: Freeman.
• Bandura, A. ; Barbaranelli, C.; Caprara, G. V. and Pastorelli, C. (1996). Multifaceted Impact of Self-Efficacy Beliefs on Academic Functioning. Society for Research in Child Development, 67(3), 1206-1222.
• Berkant, H. G. ve Çadırlı, G. (2019). Ortaokul Öğrencilerinin Geometri Öz-Yeterlik İnançlarının ve Geometrik Düşünme Becerilerinin İncelenmesi. Turkish Journal of Educational Studies, 6(3), 29-52.
• Brown, T. A. (2006). Confirmatory Factor Analysis for Applied Research. NY: Guilford Publications, Inc.
• Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş.; Kılıç-Çakmak, E.; Akgün, Ö. E.; Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş.; Çakan, M.; Tan, Ş. ve Atar, H. Y. (2014). TIMSS 2011 8. Sınıflar Türkiye Raporu. Ankara: YEGİTEK Yayınları. http://timss.meb.gov.tr/wp-content/uploads/TIMSS-2011-8-Sinif.pdf adresinden 26.12.2020 tarihinde erişildi.
• Cantürk-Günhan, B. ve Başer, N. (2007). Geometriye Yönelik Öz-Yeterlik Ölçeğinin Geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 68-76.
• Çokluk, Ö.; Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik: SPSS ve LISREL Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
• Çontay, E. G. ve Duatepe-Paksu, A. (2018). Yazma Etkinliklerinin 8. Sınıf Öğrencilerinin Başarılarına ve Geometriye Yönelik Öz-Yeterliklerine Etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(1), 167-198.
• Dursun, Ş. ve Dede, Y. (2004). Öğrencilerin Matematikte Başarısını Etkileyen Faktörler: Matematik Öğretmenlerinin Görüşleri Bakımından. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 217-230.
• Engs, R. C. (1996). Construct Validity And Re-Assessment of the Reliability of the Health Concern Questionnaire. (Eds. In H. L. R. Feldman and J. H. Humphrey), Advances in Health Education/Current Research (pp. 303-313). New York: AMS Press Inc.
• Erkek, Ö. ve Işıksal-Bostan, M. (2015). Uzamsal Kaygı, Geometri Öz-Yeterlik Algısı ve Cinsiyet Değişkenlerinin Geometri Başarısını Yordamadaki Rolleri. İlköğretim Online, 14(1), 164-180.
• Gorsuch, R. L. (1974). Factor analysis. Philadelphia: W. B. Saunders Company.
• Hoffman, B. and Spatariu, A. (2008). The Influence of Self-Efficacy and Metacognitive Prompting on Math Problem-Solving Efficiency. Contemporary Educational Psychology, 33, 875-893.
• Hooper, D.; Coughlan, J. and Mullen, M. (2008). Structural Equation Modeling: Guidelines for Determining Model Fit. The Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 53-60.
• Hu, L. and Bentler, P. M. (1999). Cutoff Criteria for Fit Indexes in Covariance Structure Analysis: Conventional Criteria Versus New Alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1-55.
• İlgin, M.; Azak, A. Z. and Takunyacı, M. (2012). Development of Self-Efficacy and Attitude Toward Analytic Geometry Scale (SAAG-S). Procedia-Social and Behavioral Sciences, 55, 20-27.
• Kline, P. (1994). An Easy Guide for Factor Analysis. NY. Routledge.
• Köklü, N. (2002). Sosyal Bilimler İçin Açıklamalı İstatistik Terimleri Sözlüğü. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Leech, N. L.; Barrett, K. C. and Morgan, G. A. (2005). SPSS for Intermediate Statistics: Use and Interpretation. NJ: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB] (2012). 12 Yıl Zorunlu Eğitim Soru ve Cevaplar. http://www.meb.gov.tr/duyurular/duyurular2012/12yil_soru_cevaplar.pdf adresinden 26.12.2020 tarihinde erişildi.
• Özgen, K. ve Bindak, R. (2008). Matematik Okuryazarlığı Öz-Yeterlik Ölçeğini Geliştirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16(2), 517-528.
• Özen, Y. ve Gül, A. (2007). Sosyal ve Eğitim Bilimleri Araştırmalarında Evren-Örneklem Sorunu. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 394-407.
• Özkan, E. ve Yıldırım, S. (2013). Geometri Başarısı, Geometri Öz-Yeterliği, Ebeveyn Eğitim Durumu ve Cinsiyet Arasındaki İlişkiler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 46(2), 249-261.
• Sakız, G. (2013). Başarıda Anahtar Kelime: Öz-Yeterlik. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26(1), 185-209.
• Schunk. D. H. (1991). Self-Efficacy and Academic Motivation. Educational Psychologist, 26(3 & 4), 207-231.
• Sümer, N. (2000). Structural Education Models. Turkish Psychological Articles, 3(6), 49-74.
• Şencan, H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenilirlik ve Geçerlik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Şişman, M.; Acat, M. B.; Aypay, A. ve Karadağ, E. (2011). TIMSS 2007 Türkiye Raporu. Ankara: EARGED Yayınları. http://timss.meb.gov.tr/wp-content/uploads/timss_2007_ulusal_raporu.pdf adresinden 26.12.2020 tarihinde erişildi.
• Tabachnick, B. G. and Fidell, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics. Boston: Allyn & Bacon.
• Thompson, B. (2004). Exploratory and Confirmatory Factor Analysis: Understanding concepts and applications. Washington: American Psychological Association.
• Yenilmez, K. ve Korkmaz, D. (2013). İlköğretim 6, 7 ve 8. Sınıf Öğrencilerinin Geometriye Yönelik Öz-Yeterlikleri İle Geometrik Düşünme Düzeyleri Arasındaki İlişki. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 7(2), 268-283.
• Yıldırım, S. (2011). Öz-Yeterlik, İçe Yönelik Motivasyon, Kaygı ve Matematik Başarısı: Türkiye, Japonya ve Finlandiya’dan Bulgular. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(1), 277-291.
• Yurt, E. (2014). Öz-Yeterlik Kaynaklarının Matematik Başarısını Yordama Gücü. Eğitim ve Bilim, 39(176), 159-169.
• Yıldırım, A.; Özgürlük, B.; Parlak, B.; Gönen, E. ve Polat, M. (2016). TIMSS 2015 Türkiye Raporu, Ankara: ODSGM Yayınları. http://timss.meb.gov.tr/wp-content/uploads/TIMSS_2015_Ulusal_Rapor.pdf adresinden 26.12.2020 tarihinde erişildi.
• Zimmerman, B. J. and Kitsantas, A. (1999). Acquiring Writing Revision Skill: Shifting from Process to Outcome Self-Regulatory Goals. Journal of Educational Psychology, 91(2), 241-250.