SECONDARY CURRICULUM QUALFICATIONS COMPETENCIES STUDENT SCALE: A VALIDITY AND RELIABILITY STUDY

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 19, 43 - 70, 29.03.2022

Nizamettin Erkek , Faysal Özdaş , Mürşet Çakmak

https://doi.org/10.31455/asya.1034936

Cited By: 3

Öz

Today, rapid development and progress caused by change require education systems to be handled with a new perspective. Along with these developments and changes, the curricula are also updated and made to meet the needs. 8 key competencies were added to the curriculum in 2018 by the Ministry of National Education.
The aim of this study is to develop a valid and reliable scale to measure 8 key competencies in the curriculum. The study was conducted with secondary school students studying in Artuklu district of Mardin province in 2021 by using the scanning method. Expert opinions were sought for the scale developed as a 5-point Likert scale. After expert opinions, the scale was applied to secondary school students (N=586) for exploratory factor analysis. Analyzes were made using SPSS and AMOS programs. As a result of the analysis, it was seen that the scale was collected in 81 items, 8 competence areas and 15 dimensions. The data obtained were applied to secondary school students (N=1433) for confirmatory factor analysis. The model fit indices formed as a result of these analyzes were examined. It was concluded that these model fit indices were at an acceptable level with perfect fit. As a result, it was concluded that this scale is valid and reliable in terms of measuring the competencies in the secondary curriculum. It is suggested that this scale can be used for the competencies of the curriculum.

Anahtar Kelimeler

Curriculum, Competencies, Competencies, Scale Development, Validity, Reliability

ORTAOKUL ÖĞRETİM PROGRAMI YETERLİLİKLERİ YETKİNLİK ALANI ÖĞRENCİ ÖLÇEĞİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Öz

Günümüzde hızlı gelişme ve ilerlemenin oluşturduğu değişim, eğitim sistemlerinin yeni bir bakış açısıyla ele alınmasını gerektirmektedir. Bu gelişme ve değişimlerle beraber öğretim programları da güncellenmekte ve ihtiyaç karşılayıcı hâle getirilmektedir. Millî Eğitim Bakanlığı tarafından 2018 yılında öğretim programlarına 8 anahtar yetkinlik olan “Ana Dilde İletişim, Yabancı Dilde İletişim, Matematiksel Yetkinlik ve Bilim/Teknolojide Temel Yetkinlikler, Dijital Yetkinlik, Öğrenmeyi Öğrenme, Sosyal ve Vatandaşlıkla İlgili Yetkinlikler, İnisiyatif Alma ve Girişimcilik, Kültürel Farkındalık ve İfade” yetkinlikleri eklenmiştir.
Bu çalışmanın amacı öğretim programlarında yer alan 8 anahtar yetkinliğin ölçülmesi için geçerli ve güvenilir ölçek geliştirmektir. Çalışma 2021 yılında Mardin ilinin Artuklu ilçesinde okumakta olan ortaokul öğrencileri ile tarama yöntemi kullanılarak yapılmıştır. Beşli likert olarak geliştirilen ölçek için uzman görüşlerine başvurulmuştur. Uzman görüşlerinden sonra ölçek açımlayıcı faktör analizi için ortaokul öğrencilerine (N=586) uygulanmıştır. Analizler SPSS ve AMOS programları kullanılarak yapılmıştır. Yapılan analiz sonucunda 8 yetkinlik alanı ölçeğinin toplam da 81 madde ve 15 boyutta toplandığı görülmüştür. Elde edilen veriler doğrulayıcı faktör analizleri için ortaokul öğrencilerine (N=1433) uygulanmıştır. Bu analizler sonucunda oluşan model uyum indeksleri incelenmiştir. Bu model uyum indekslerinin mükemmel uyum ile kabul edilebilir düzeyde oldukları sonucuna ulaşılmıştır. Sonuç olarak bu çalışma ortaokul öğretim programlarında yer alan 8 anahtar yetkinliğin ölçülmesi açısından 8 farklı ölçek olarak yeterli derecede geçerli ve güvenilir olduğu sonucuna varılmıştır. Bu ölçeğin öğretim programlarının yetkinlikleri konularında kullanılabileceği önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Öğretim Programı, Yetkinlikler, Yeterlikler, Ölçek Geliştirme, Geçerlik, Güvenirlik

Kaynakça

• Bora, T. (Ed.). (2011). Boşuna Mı Okuduk? Türkiye’de Beyaz Yakalı İşsizliği, (1. Baskı). İstanbul: İletişim. Yayınları.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Cabı, E. ve Yalçınalp, S. (2013). Öğretmen AdaylarIna Yönelik Mesleki Kaygı Ölçeği (MKÖ): Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(44), 85-96.
• Can, A. (2018). SPSS ile Bilimsel Araştırma Sürecinde Nicel Veri Analizi. Ankara: Pegem Akademi.
• Cansoy, R. (2018). Uluslararası Çerçevelere Göre 21. Yüzyıl Becerileri ve Eğitim Sisteminde Kazandırılması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7(4), 3112-3134.
• Civelek, M. E. (2018). Yapısal Eşitlik Modellemesi Metodolojisi. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Çokluk, Ö.; Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik: SPSS ve LISREL Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Demi̇rel, Ö. (2019). Eğitimde Program Geliştirme Kuramdan Uygulamaya, (26. Basım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Field, A. (2009). Discovering Statistics Using SPSS. Thousand Oaks: Sage Publications.
• Gömleksiz M. N. (2005). Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 339-384.
• Gültekin, M. (2017). Program Geliştirmeye İlişkin Temel Kavramlar. (Editörler: B. Oral ve T. Yazar). Eğitimde Program Geliştirme ve Değerlendirme İçinde (s. 1-40). Ankara: Pegem A Yayınları.
• Harari, Y. N. (2020). 21. Yüzyıl İçin 21 Ders, (Çev. S. Siral). İstanbul: Kolektif Kitap.
• Hoşgörür, V. ve Gezgin, G. (2005). Ekonomik ve Sosyal Kalkınmada Eğitim. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 1-12.
• Karagöz, Y. (2016). SPSS-AMOS23 Uygulamalı İstatistiksel Analizler. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Kavan, N. (2021). Özel Eğitim Öğrencilerinin Okuduğunu Anlama Becerilerini Geliştirmede Teknoloji Destekli Öğretimin Etkisi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (AUJEF), 5(3), 264-284.
• Kline, P. (1994). An Easy Guide to Factor Analysis. New York: Routledge.
• MEB. (2018). T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı. https://mufredat.meb.gov.tr/Veliler.aspx adresinden 20.11.2021 tarihinde erişildi.
• MEB. (2019). İlköğretim Türkçe Öğretim Pogramı. Talim Terbiye Kurul Başkanlığı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=663 adresinden 18.11.2021 tarihinde erişildi.
• Meydan, C. M. ve Şeşen, H. (2015). Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulamaları, (2. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• OECD. (2018). The Future of Education and Skills Education. https://www.oecd.org/education/2030/E2030%20Position%20Paper%20(05.04.2018).pdf adresinden 02.12.2021 tarihinde erişildi.
• Otrar, M.; Gülten, D. Ç. ve Özkan, E. (2012). İlköğretim Öğrencilerine Yönelik Öğrenme Stilleri Ölçeği Geliştirilmesi (AÖS-İ). Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 305-318.
• Özdamar, K. (2016). Ölçek ve Test Geliştirme Yapısal Eşitlik Modellemesi IBM SPSS, IBM SPSS AMOS ve MINTAB Uygulamalı. Eskişehir: Nisan Kitabevi.
• Özdaş, F. (2019). Öğretim Programlarında Yer Alan Yeterliliklere İlişkin Öğretmen Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Cumhuriyet International Journal of Education, 8(3), 771-790.
• Öztürk, E. ve Koç, K. H. (2017). Endüstri 4.0 ve Mobilya Endüstrisi. İleri Teknoloji Bilimleri Dergisi, 6(3), 786-794.
• Pektaş, Ö. ve Pesen, A. (2021). Öğretim Programı Farkındalık Ölçeğinin (ÖPFÖ) Geliştirilmesi: Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. International Journal of Current Approaches in Language Education and Social Sciences, 3(1), 115-132.
• Seçer, İ. (2017). SPSS ve LISREL ile Pratik Veri Analizi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tavşancıl, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Woodhall, M. (1994). Eğitim Ekonomisi: Toplu Bir Bakış. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(6), 281-294.
• Yıldırım, İ. (2019). Development of the Curriculum Literacy Scale: A Validity and Reliability Study. Harran Education Journal, 4(2), 1-28.
• Yurtbakan, E. ve Akyıldız, S. (2020). Aile Okul Algısı ve Katılımı Ölçeği: Bir Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(30), 328-346.