The Role of Emotional Intelligence on the Self-Leadership of Trekkers

Yıl 2022, , 42 - 55, 14.06.2022

Mehmet Ertaş , Mehmet Işık

https://doi.org/10.17123/atad.906084

Öz

The purpose of this study is to reveal the role of emotional intelligence on the self-leadership of trekkers. Data were collected from trekking leaders by using quantitative methods through an online questionnaire. In total, 239 usable questionnaires were obtained. Quantitative analyzes were applied in this study such as explanatory factor analysis to reveal the validity and reliability of the scales, correlation analysis to determine the relationship between variables, and regression analysis to find out the effect of emotional intelligence on self-leadership. As a result of the analysis, it was concluded that emotional intelligence was effective on trekkers' self-leadership. The well-being and sociability variables of emotional intelligence have a positive effect on self-leadership, while the self-control variable has a negative effect. The fact that trekking leaders are highly motivated, compatible with the environment and able to cope with stress has a positive effect on their self-leadership. Also, the study offers guiding suggestions to mountaineering clubs and trekkers on emotional intelligence and self-leadership.

Anahtar Kelimeler

Self-leadership, Emotional intelligence, Trekking, wellbeing, Successful performance

Doğa Yürüyüşçülerinin Öz-Liderliklerinde Duygusal Zekânın Rolü

Öz

Bu çalışmanın amacı, doğa yürüyüşlerinde liderlik yapan bireylerin öz-liderlikleri üzerinde duygusal zekânın rolünü ortaya çıkarmaktır. Veriler doğa yürüyüşlerinde liderlik yapan bireylerden çevrimiçi anket yoluyla toplanmıştır. Toplamda kullanılabilir 239 anket elde edilmiştir. Çalışmada, ölçeklerin geçerliklerini ve güvenirliklerini ortaya çıkarmak amacıyla açıklayıcı faktör, değişkenler arasındaki ilişkiyi ortaya koymak için korelasyon ve duygusal zekânın öz-liderlik üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla regresyon analizi gibi nicel analizler uygulanmıştır. Analizler sonucunda duygusal zekânın doğa yürüyüşçülerinin öz-liderlikleri üzerinde etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öz-liderlik üzerinde duygusal zekânın iyi oluş ve sosyallik değişkenleri pozitif, öz-kontrol değişkeni negatif yönlü etkilidir. Doğa yürüyüşçülerinin yüksek motivasyona sahip, çevre ile uyumlu ve stres ile baş edebilen kişiler olmaları öz-liderlikleri üzerinde pozitif etkiye sahiptir. Ayrıca çalışma, dağcılık kulüplerine ve doğa yürüyüşçülerine duygusal zekâ ve öz-liderlik konularında yol gösterici öneriler sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Öz-liderlik, Duygusal zekâ, Doğa yürüyüşü, İyi oluş, Başarılı performans

Kaynakça

• Abdullahi, A. Z., Anarfo, E. B. ve Anyigba, H. (2020). The Impact of Leadership Style on Organizational Citizenship Behavior: Does Leaders' Emotional Intelligence Play a Moderating Role?, Journal of Management Development, 39 (9/10): 963-987.
• Acebes-Sánchez, J., Diez-Vega, I., Esteban-Gonzalo, S. ve Rodriguez-Romo, G. (2019). Physical Activity and Emotional Intelligence among Undergraduate Students: A Correlational Study, BMC public health, 19 (1): 1-7.
• Alotaibi, S. M., Amin, M. ve Winterton, J. (2020). Does Emotional Intelligence and Empowering Leadership Affect Psychological Empowerment and Work Engagement?, Leadership & Organization Development Journal, 41 (8): 971-991.
• Barbuto, J. E. ve Burbach, M. E. (2006). The Emotional Intelligence of Transformational Leaders: A Field Study of Elected Officials, The Journal of social psychology, 146 (1): 51-64.
• Batool, B. F. (2013). Emotional Intelligence and Effective Leadership, Journal of Business Studies Quarterly, 4(3): 84-94.
• Chan, J. T. ve Mallett, C. J. (2011). The Value of Emotional Intelligence for High Performance Coaching, International Journal of Sports Science & Coaching, 6 (3): 315-328.
• Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences. Mahwah: Lawrence Erlbaum.
• Deniz, M. E., Özer, E. ve Işık, E. (2013). Duygusal Zekâ Özelliği Ölçeği–Kısa Formu: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, Eğitim ve Bilim, 38 (169): 407-419.
• D'Intino, R. S., Goldsby, M. G., Houghton, J. D. ve Neck, C. P. (2007). Self-Leadership: A Process for Entrepreneurial Success, Journal of Leadership & Organizational Studies, 13 (4): 105-120.
• Doğan, S. ve Şahin, F. (2008). Kendi Kendine Liderlik Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması, Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26 (1): 139-164.
• Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A. G. ve Buchner, A. (2007). G*Power 3: A Flexible Statistical Power Analysis Program for the Social, Behavioral, and Biomedical Sciences, Behavior Research Methods, 39 (2): 175–191.
• Feldman, D. A. (1999). The Handbook of Emotionally Intelligent Leadership: Inspiring others to Achieve Results. Falls Church: Leadership Performance Solutions Press.
• Furtner, M. R., Rauthmann, J. F. ve Sachse, P. (2010). The Socioemotionally Intelligent Self-Leader: Examining Relations between Self-Leadership and Socioemotional Intelligence, Social Behavior and Personality: an International Journal, 38 (9): 1191-1196.
• Gardner, L. ve Stough, C. (2002). Examining the Relationship Between Leadership and Emotional Intelligence in Senior Level Managers, Leadership & Organization Development Journal, 23 (2): 68-78.
• George, J. M. (2000). Emotions and Leadership: The Role of Emotional Intelligence, Human Relations, 53 (8): 1027-1055.
• Göksoy, S., Engin, E. M. E. N. ve Yenipınar, Ş. (2014). Öğretmenlerin Öz Liderlik Rolleri ile Örgütsel Vatandaşlık Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (1): 103-116.
• Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J. ve Anderson, R. E. (2014). Multivariate Data Analysis (17. Baskı). Edinburg: Pearson.
• Hayashi, A. ve Ewert, A. (2006). Outdoor Leaders' Emotional Intelligence and Transformational Leadership, Journal of Experiential Education, 28 (3): 222-242.
• Horn, J. L. (1965). A Rationale and Test for the Number of Factors in Factor Analysis, Psychometrika, 30 (2): 179–185.
• Houghton, J. D. ve Neck, C. P. (2002). The Revised Self‐Leadership Questionnaire: Testing a Hierarchical Factor Structure for Self‐Leadership, Journal of Managerial Psychology, 17 (8): 672-691.
• Issah, M. (2018). Change Leadership: The Role of Emotional Intelligence, SAGE Open, 8 (3): 1-6.
• Kaiser, H. F. (1974). An Index of Factorial Simplicity, Psychometrika, 39 (1): 31-36.
• Konan, N. ve Atik, S. (2015). Kendi Kendine (Öz) Liderlik Ölçeğinin Eğitim Örgütleri için Türkçe’ye Uyarlanması, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, E-International Journal of Educational Research, 6 (3): 101-115.
• Krejcie, R. V. ve Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities, Educational and Psychological Measurement, 30 (3): 607–610.
• Lee, Y. H. ve Chelladurai, P. (2018). Emotional Intelligence, Emotional Labor, Coach Burnout, Job Satisfaction, and Turnover Intention in Sport Leadership, European Sport Management Quarterly, 18 (4): 393-412.
• Li, G. S. F., Lu, F. J. ve Wang, A. H. H. (2009). Exploring the Relationships of Physical Activity, Emotional Intelligence and Health in Taiwan College Students, Journal of Exercise Science & Fitness, 7 (1): 55-63.
• Maamari, B. E. ve Majdalani, J. F. (2017). Emotional Intelligence, Leadership Style and Organizational Climate, International Journal of Organizational Analysis, 25 (2): 327-345.
• Mayer, J. D. ve Salovey, P. (1997). What is Emotional Intelligence?. İçinde D. J. Sluyter (Editör) Emotional Development and Emotional Intelligence: Educational Implications (ss. 3–34). New York: Basic Books.
• Norman, G. R. ve Streiner, D. L. (1998). Biostatistics - The Bare Essentials. Hamilton: B.C. Decker Inc.
• Petrides, K. V. (2009). Psychometric Properties of the Trait Emotional Intelligence Questionnaire (TEIQue). İçinde C. Stough, D. H. Saklofske ve J. D. A. Parker (Editörler) Assessing Emotional Intelligence: Theory, Research, and Applications (ss. 85-102). Londra: Springer.
• Petrides, K. V. ve Furnham, A. (2000). On the Dmensional Structure of Emotional Intelligence, Personality and Individual Differences, 29 (2): 313-320.
• Prati, L. M., Douglas, C., Ferris, G. R., Ammeter, A. P. ve Buckley, M. R. (2003). Emotional Intelligence, Leadership Effectiveness, and Team Outcomes, The International Journal of Organizational Analysis, 11 (3): 21-40.
• Salovey, P. ve Mayer, J. D. (1990). Emotional Intelligence, Imagination, Cognition and Personality, 9 (3): 185–211.
• Schutte, N. S., Malouff, J. M., Hall, L. E., Haggerty, D. J., Cooper, J. T., Golden, C. J. ve Dornheim, L. (1998). Development and Validation of a Measure of Emotional Intelligence, Personality and Individual Differences, 25 (2): 167-177.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2015). Çok Değişkenli İstatistiklerin Kullanımı (6. Basımdan Çeviri) (Çevirmen: Baloğlu, M.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Türkiye Dağcılık Federasyonu. (2021). Dağcılık, https://tdf.gov.tr/dagcilik/, Erişim tarihi: 06 Temmuz 2021.
• Uğurluoğlu, Ö. (2010). Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Üzerine Bir Araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24 (1): 175-191.
• Vann, V., Sparks, B. ve Baker, C. (2017). A Study of Emotional Intelligence and Self-Leadership, SAM Advanced Management Journal, 82 (3): 18-28.