“ANTRENÖRLERİN KARAR VERMEDE ÖZ SAYGI VE KARAR VERME DÜZEYLERİNİN BELİRLENMESİ”

Yıl 2019, Cilt: 21 Sayı: 4, 75 - 85, 30.12.2019

Kazım Nas Veysel Temel

Öz

Bu araştırmanın amacı, bireysel ve takım sporu
çalıştıran antrenörlerin karar vermede öz saygı ve karar verme stillerinin
çeşitli değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya koymaktır.
Araştırma nicel araştırma yöntemlerinden olan betimsel niteliktedir. Araştırma
grubunu İstanbul ilinde aktif görev alan bireysel ve takım sporları çalıştıran
69 Kadın (%57,5), 51 Erkek (%42,5) toplam 120 (Yaş Ort.= 25,52 ± 8,99) antrenör oluşturmaktadır. Araştırmaya
katılan antrenörlerin karar vermede öz saygı ve karar verme stillerini
belirlemek amacıyla Mann ve
diğerleri (1998) tarafından geliştirilen ve Deniz (2004) tarafından Türkçeye
uyarlanan Melbourne Karar Verme Ölçeği I-II Ölçeği (Melbourne Decision Making
Questionary) kullanılmıştır. Ölçümlerin, normal dağılıma uygun olup
olmadığım belirlemek için çarpıklık-basıklık (skewness-kurtosis) normallik
dağılım testi kullanılmıştır. Bunun sonucunda ise t-testi ve One way - Anova
testleri uygulanmıştır. Farkın kaynağını belirlemek için POST HOCK Sheff
testlerine bakılmıştır. Araştırmaya
katılan antrenörlerin karar
vermede özsaygı, karar verme alt boyutlarından dikkatli karar verme, kaçıngan
karar verme, erteleyici karar verme ve panik karar verme puan ortalamaları ile
orta ve orta seviyenin üzerinde olduğu anlaşılmaktadır. Kişisel özelliklere göre ise antrenörlerin karar verme alt
boyutlarından dikkatli karar verme düzeylerinin eğitim, baba mesleği ve aktif
spor yapma durum değişkenlerine göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık
gösterdiği, cinsiyet, hizmet yılı, yaşamının çoğunu geçirdiği yerleşim yeri,
anne mesleği değişkenlerine göre ise istatistiksel olarak anlamlı bir fark
bulunamamıştır. 

Anahtar Kelimeler

Karar verme, Antrenör, spor

“DETERMINATOIN OF THE COACHES’ SELF-ESTEEM AND DECISION-MAKING LEVELS”

Öz

The aim of this research is to find out
whether self-esteem and decision-making styles of individual  and team sports coaches differ according to
various variables. The research is a descriptive qualitative research
method. The research group consisted of a total of 120 coaches (mean age =
25.52 ± 8.99), 69 women (57.5%) and 51 men (42.5%), who were active in
individual and team sports in Istanbul. Melbourne Decision Making Questionnaire (I-II)
developed by Mann et al. (1998) and adapted into Turkish by Deniz (2004) was
used to determine the self-esteem and decision-making styles of the
participants. Skewness-kurtosis normality distribution test was
used to determine whether the measurements were suitable for normal
distribution. As a result, t-test and One way - Anova tests were applied. POST HOCK
Sheff tests were used to determine the source of the difference. It was understood that the self-esteem of the coaches participating in
the research was above the medium and medium level with the mean scores of decision
making, careful decision making, avoiding decision making, delaying decision
making and panic decision making. According to the personal characteristics, it
was found that  the coaches’ level of
careful decision from decision making of the sub-dimensions showed a
statistically significant difference according to the variables of education,
father's profession and active sports, and it was no found statistically
significant difference according to the variables of gender, year of service,
place of residence and mother's profession. 

Anahtar Kelimeler

Decision Making, Coache, Sports

Kaynakça

• 1. Akpınar, Ö., Temel, V., Birol, S.Ş., Akpınar, S. & Nas, K. (2015). Üniversitede Okuyan Hokey Sporcularının Karar Verme Stillerinin Belirlenmesi. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Eylül 2015, Sayı:9.
• 2. Akpınar, S., Bay, M., Ugur, S., Temel, V. & Nas, K. (2014). The examination of some variables in terms of some deciding styles of students who study at physical education and sports high school. Prime Journal of Social Science (PJSS), 3(3), 642-647.
• 3. Bacanlı, F. (2008). Kariyer karar verme süreci (R. Özyürek (Editör)). Kariyer Yolculuğu. Ankara: Ses Reklam İletişim Hizmetleri.
• 4. Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• 5. Dalkılıç, M. (2015). Examining Decision-making Levels of Athletes of Various Branches in Team Environments in Terms of Socio-demographic Variables. Anthropologist, 21(1,2): 31-38 (2015).
• 6. Deniz, M.E. (2004). Üniversite öğrencilerinin karar vermede öz saygı, karar verme stilleri ve problem çözme yöntemleri arasındaki ilişkinin incelenmesi üzerine bir araştırma. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(15), 25- 35.
• 7. Gür, A. (2001). Özürlülerin sosyal yasama uyum süreçlerinde sportif etkinliklerin rolü, Ankara: T.C. Başbakanlık Özürlüler Dairesi Başkanlığı Yayınları, 16.
• 8. Kızar, O., Dalkılıç, M., Ramazanoğlu, F. & Ulukan, H. (2015). Examining the Decision-making Levels of Glider Pilot Trainers and Glider Pilot Candidates in Terms of Socio-demographic Variables. Anthropologist, 21(1,2): 231-239.
• 9. Koçel, T. (2003). İşletme Yöneticiliği. Beta Yayınları.
• 10. Mann, M.E., Bradley, R.S. & Hughes, M.K. (1998). Global-Scale Temperature Patterns And Climate Forcing Over The Past Six Centuries. Nature, 392, 779-787.
• 11. Özdinç, O. (2005). Çukurova Üniversitesi Öğrencilerinin Sporun Ve Spora Katılımın Sosyalleşmeyle İlişkisi Üzerine Görüşleri. Spor Metre Dergisi. Cilt:3 Sayı:2., 77 -78, Ankara.
• 12. Rue, L.W. & Byars, L.L. (2003). Decision Making skills. Management: Skills and Applications, McGraw‐Hill Irwin, Boston, MA.
• 13. Savaşır, I. & Şahin N.H. (1997). “Bilişsel Davranışçı Terapilerde Değerlendirme: Sık Kullanılan Ölçekler”, Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• 14. Temel, V. & Birol, S.Ş. (2017). Bedensel Engelli Sporcuların Problem Çözme Becerilerinin Karar Verme Stillerine Olan Etkisinin Belirlenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 10 Sayı: 49.
• 15. Temel., V. (2015) Beden Eğitimi Öğretmenlerinin, Problem Çözme becerisi, karar verme stilleri ve öfke tarzları, Karadeniz teknik Üniversitesi, eğitim Bilimleri enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor anabilim Dalı, Doktora Tezi, Trabzon.
• 16. Yiğit, Ş., Dalbudak, İ., Musac, M., Gürkand, A.C.&Dalkılıç, M. (2016). Examining Decision Making Level of Wrestlers in Terms of Some Variable. Internatıonal Journal Of Env Ironmental & Scıence Educatıon.Vol. 11, no. 10, 3277 – 3284.
• 17. Zorba, E. (1999). Herkes için spor ve fiziksel uygunluk, Ankara: GSGM Eğitim Dairesi Yayınları.