RESİMDE SEMBOLİK İMGELEMİ OLUŞTURAN PSİKOLOJİK ETKENLER

Yıl 2009, Sayı: 15, 43 - 46, 24.08.2010

Serpil Kapar

Öz

Her sanat eseri ortaya çıktığı zamanın, mekânın ve sanatçısının sembolü olma özelliğini taşırken, kimi sanatçılar
resimlerinin temel dilini de bu sembolik göstergeler üzerinden kurgulamışlardır. Bu resimlerde sembolik imgeler, bilinçaltı,
bilinçdışı ve çocukluğa dair yaşanmış anılar ile önemli yer tutarlar. Sembollerin, çocukluğun ilk dönemlerinde ve ilkel topluluklar
tarafından da kullanılan anlatım biçimleri olmaları, bu göstergelerin önemli birer iletişim aracı olduğunu da göstermektedir.
Resimlerde kullanılan semboller, çalışmayı ortaya çıkaran kişinin kendisi ve çevresiyle özel bağlar kurmaktadır.
Sanatçı için aynı zamanda önemli bir iletişim aracı olma özelliğini taşıyan sembolik imgeler, doğrudan algılanan nesnelerden
farklı olarak, bireyin yaşam sürecinde belli olaylara tanıklık etmiştir ve imge olmalarına karşın, nesnenin aslı ile özdeş
değillerdir. Sanatçının seçtiği nesneler belli bir duyguya, yaşanmışlığa ve fikre karşılık gelen anlamıyla resim içinde sistemli
olarak yeniden üretildiklerinde sembollere dönüşürler. Böylelikle dış kaynaklardan arınmış sembol imge, resmi oluşturan
duygu ve düşüncenin etkin bir aracı durumuna gelir

Anahtar Kelimeler

İmge, sembol, bilinçaltı

Kaynakça

• CÖMERT, Bedrettin, Croce Estetiği, İstanbul, 2007.
• DURANT, Gilbert, Sembolik İmgelem, İstanbul, GENÇTAN, Engin, Psikanaliz ve Sonrası, İstanbul, KANDİNSKİ, Wasili, Sanatta Zihinsellik Üstüne, İstanbul, 1993.
• KLEE, Paul, Çağdaş Sanat Kuramı, Ankara, 2006.
• KUÇURADİ, İoanna, Sanata Felsefeyle Bakmak, Ankara, 1997.
• MAY, Rollo, Yaratma Cesareti, İstanbul, 1987.
• SARTRE, Jean Paul, İmgelem, İstanbul, 2006.
• STORR, Anthony, Yaratma Dürtüsü, İstanbul,1992.
• TÜGEL, Hanne."Yaratıcı İnsan" Geo Dergisi, Eylül WEBER, Jean-Paul, Sanat Psikolojisi, İstanbul,1993.
• Anthony STORR, Yaratma Dürtüsü, İstanbul, 1992, s.56 H.TÜGEL; a.y.e., s.73