PROFESSIONAL APPROACHES AFTER BECOMING PARENTS OF PEDIATRIC NURSES: QUALITATIVE STUDY

Yıl 2020, Cilt: 23 Sayı: 2, 227 - 232, 30.06.2020

Emriye Hilal Yayan Ayda Çelebioğlu Yeliz Suna Dağ , Mürşide Zengin , Sevgi Uruç

https://doi.org/10.17049/ataunihem.499361

Öz

Aim: This research is a qualitative study to determine the professional approaches after becoming parents of pediatric nurses.
Methods: When we started to work in the pediatric service we included 25 nurses who did not have children and had children when they were working. The semi-structured interview form developed by the researcher was used as data collection tool in the research. Interview form is comprise of questions on section 6 consisted of personal information, clinical environment, attitudes towards parents after parenting, attitudes towards children after parenting, nursing interventions and practices after parenting, and nursing roles after parenting. Descriptive analysis technique was used in analysing the data.
Results: It was determined that 92% of the nurses participating in the study were female and undergraduate degree, mean age was 33.00±4.89, the average of the working years in the pediatrics clinic was 8.88±4.25, and the average number of children they had was 1.60±.50. The analysis of the data revealed themes of empathy, change in nursing roles, emotionality and sharing with parents.
Conclusion: It can be said that nurses are more empathic in their nursing initiatives and practices after being a parent, and they take on educative and advocacy roles in their roles.

Anahtar Kelimeler

Child, Parent, Nurse

PEDİATRİ HEMŞİRELERİNİN EBEVEYN OLDUKTAN SONRA MESLEKİ YAKLAŞIMLARI: KALİTATİF ÇALIŞMA

Öz

Amaç: Bu araştırma pediatri hemşirelerinin ebeveyn olduktan sonra mesleki yaklaşımlarını belirlemeye yönelik nitel bir çalışmadır.
Yöntem: Araştırmaya pediatri servisinde çalışmaya başladığında çocuk sahibi olmayan ve çalışırken çocuk sahibi olan 25 hemşire dahil edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Görüşme formu; kişisel bilgiler, klinik ortam, hemşirelerin ebeveyn olduktan sonra ebeveynlere ve çocuklara karşı tutumları, hemşirelik girişim ve uygulamaları, hemşirelik rolleri olmak üzere 6 bölümü içeren sorulardan oluşmuştur. Verilerin çözümlenmesinde betimsel çözümleme tekniği kullanılmıştır.
Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin %92’sinin kadın ve lisans mezunu olduğu, yaş ortalamalarının 33.00±4.89, pediatri kliniğinde çalışma yılı ortalamalarının 8.88±4.25, sahip oldukları çocuk sayısı ortalamalarının 1.60±.50 olduğu belirlenmiştir. Verilerin analizi sonucunda empati, hemşirelik rollerinde değişim, duygusallık ve ebeveynle paylaşım temaları ortaya çıkmıştır.
Sonuç: Hemşirelerin, ebeveyn olduktan sonra hemşirelik girişim ve uygulamalarında çocuk ve ebeveynlerine karşı daha empatik yaklaştıkları ve rollerinde ise eğitici, savunucu ve danışmanlık rollerini üstlendikleri söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Çocuk, Ebeveyn, Hemşire

Kaynakça

• 1. Çetinkaya B, Başbakkal Z. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniklerinde Çalışan Hemşirelerin Benlik Saygısı Düzeylerinin ve Çocuk Yetiştirme Tutumlarının İncelenmesi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2005;1(2):47-57.
• 2. Conk Z, Başbakkal Z, Bal Yılmaz H, Bolışık B, editors. Ankara: Akademisyen Tıp Kitabevi; 2013. 35-41 p.
• 3. Erdem Y, Duyan V. Pediatri Hemşirelerinin Çocuk Sevme Düzeylerine Etki Eden Faktörlerin İncelenmesi. Turkish Journal of Medical Sciences 2011;41(2):295-305.
• 4. Yazıcı Sorucuoğlu A, Güdücü Tüfekci F. Çocuk Hemşirelerinde Mesleki Profesyonel Değerler. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2015;6(2):105-9.
• 5. Tural Büyük E, Rızalar S, Güdek Seferoğlu E, Oğuzhan H. Çocuk ve Erişkin Kliniklerinde Çaışan Hemşirelerin Çocuk Sevme ve Çocuk Yetiştirme Tutumlarının İncelenmesi. Journal of Pediatric Research 2014;1(3):130-7.
• 6. Tutar Güven Ş, Kaya A, İşler Dalgıç A. Pediatric Nursing Students’ Status of Liking of Children and Affecting Factors. International Journal on New Trends in Education Their Implications 2016;7(1):50-6.
• 7. Rush B, Cook J. What Makes a Good Nurse? Views of Patients and Carers. British Journal of Nursing 2006;15(7):382-5.
• 8. Dalgalı B, Gürses İ. Merhametin Sağlık Hizmetlerindeki Yeri ve Önemi. Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2018;1(2):181-204.
• 9. Barnett MA, Sinisi CS. The İnitial Validation of a Liking of Children Scale. Journal of Personality Assessment 1990;55(1-2):161-7.
• 10. Kundak Z, Üzel Taş H, Keleş A, Eğicioğlu H. Bir Üniversite Hastanesinde Hemşirelik Mesleğinde İş Tatmini ve Motivasyon. Kocatepe Tıp Dergisi 2015;1(16):1–10.
• 11. Ünsar S, Akgün Kostak M, Kurt S, Erol Ö. Hemşirelerin Kendini Gerçekleştirme Düzeyleri ve Etkileyen Etmenler. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi 2011;4(1):2–6.
• 12. Akgün Kostak M, Semerci R, Kocaaslan EN. Hemşirelerin Çocuk Sevme Düzeyleri ve Çocuk Yetiştirme Tutumları. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2017;6(4):146-55.
• 13. Bektaş M, Ayar D, Bektaş İ, Selekoğlu Y, Akdeniz Kudubeş A, Sal Altan S. Hemşirelik Öğrencilerinin Çocuk Sevme Durumlarını Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi. Journal of Pediatric Research 2015;2(1):37-41.
• 14. Akgün Kostak M. Hemşirelik ve Ebelik Öğrencilerinin Çocuk Sevme Durumları , Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dersinin Çocuk Sevme Durumlarına Etkisive Etkileyen Faktörler. Cumhuriyet Hemşirelik Dergisi 2013;2(2):50-6.
• 15. Türk R, Kardaş Özdemir F, Kerimoğlu Yıldız G. Öğretmenlerin çocuk sevme durumlarının belirlenmesi: Kars örneği. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Dergisi 2017;7(1):45-52.
• 16. Erdoğan S, Nahcivan N, Esin N, editors. Hemşirelikte Araştırma. İstanbul; 2015. 155 p.
• 17. Yayan EH, Suna Dağ Y, Düken ME. Çocuk Hemşiresi ve Öğrencilerinin Empatik Eğiliminin Aile Merkezli Yaklaşımına Etkisinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi 2018;5(2):179-87.
• 18. Polat S, Küçük Alemdar D, Gürol A. Paediatric Nurses’ Experience With Death: The Effect of Empathic Tendency on Their Anxiety Levels. International Journal of Nursing Practice 2013;19(1):8-13.
• 19. Arifoğlu B, Sala Razı G. Birinci Sınıf Hemşirelik Öğrencilerinin Empati ve İletişim Becerileriyle İletişim Yönetimi Dersi Akademik Başarı Puanı Arasındaki İlişki. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi 2011;4(1):7-11.
• 20. Gürol A, Binici Y. Günübirlik cerrahi geçirecek çocukların annelerinin anksiyete düzeyleri ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hast. Dergisi 2017; 7(1):29-38.
• 21. Çevik Ü, Keleş S, Keser M, Reisli İ. Astımlı Çocuğu Olan Ebeveynlere Verilen Hemşirelik Eğitiminin Kaygı Düzeylerine Etkisi. Genel Tıp Dergisi 2006;16(2):53–9.
• 22. Yıldız D. Doğum Sonrası Dönemde Annelerin Bebek Bakımı Konusunda Danışmanlık Gereksinimleri ve Yaklaşımlar. Gülhane Tıp Dergisi 2008; 2008;50:294-8.
• 23. Çavuşoğlu H. Çocuk Sağlığı Hemşireliği. Ankara: Sistem Ofset Basımevi; 2013. 19-21 p.
• 24. Boztepe H. Pediatri Hemşireliğinde Aile Merkezli Bakım. Turkiye Klinikleri Journal of Nursing Sciences 2009;1(2):88-93.
• 25. Ward K. Perceived Needs of Parents of Critically Ill Infants in a Neonatal Intensive Care Unit. Journal of Pediatric Nursing 2001;27(3):281-6.
• 26. Schaffer P, Vaughn G, Kenner C, Donohue F, Longo A. Revision of a Parent Satisfaction Survey Based on the Parent Perspective. Journal of Pediatric Nursing 2000;15(6):373-7.
• 27. Hallström I, Runesson I, Elander G. Observed Parental Needs During Their Child’s Hospitalization. Journal of Pediatric Nursing 2002;17(2):140-8.
• 28. Boztepe H, Çavuşoğlu H. Bir Üniversite Hastanesindeki Uygulamaların Aile Merkezli Bakım Yönünden İncelenmesi Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi 2009;11-24.