ÇOCUKLARA YABANCI DİL ÖĞRETİMİNDE EYLEMSEL YAKLAŞIM

Yıl 2014, Sayı: 28, 67 - 80, 01.05.2014

Ebubekir Bozavlı

Öz

Birey, onun yaşamında vazgeçilmez bir yer tutan dil daha açık bir ifadeyle söylemler sayesinde iletişim kurarak varlığını sürdürür. Anadilini sürekli kullanarak edinir. Çevresinde bulunan bireylerle hatta tek kaldığı zamanlarda bile sürekli konuşma isteği sergileyerek öğrenmede son derece etkin olduğunu kanıtlar. Yabancı dil öğretiminde dili kullanma imkanlarımızın yetersiz olduğu doğal olmayan ortamlarda, görev temelli etkinliklerin uygulanması öğrenenleri anadilini edinen bireyler kadar etkin kılan yöntemlerden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Biz bu çalışmada eylemsel yaklaşımın genel bir görünümünü çizdikten sonra özellikle okulda erken yaşlarda yabancı dil öğretiminde uygulanmasının öğrenen açısından yararlarını, öğretim sürecinin sonraki dönemlerine yapacağı muhtemel katkıları betimlemeyi amaçlamaktayız. Yöntem olarak nitel araştırma yöntemi kullanılmış, veriler tematik analiz yöntemiyle çözümlenmiştir. Yaparak yaşayarak öğrenme, hayata yakınlık ve güncellik ilkelerini içerisinde barındıran görev temelli etkinlikler öğrenenleri dilbilgisi kurallarının yoğun öğretiminden uzaklaştırarak yabancı dil öğretiminde ve kullanımında onları etkin kılmaktadır. Görev temelli etkinlikleri ilköğretimin ilk sınıflarından itibaren uygulamak öğrenenlerin bu yaşlarda sahip oldukları bireysel yeterliliklerden doğallık, uysallık, merak dolayı, onların ileriki sınıflarda yabancı dili kullanmada göstermiş olacakları muhtemel kaygılarını, korkularını ortadan kaldırmalarını sağlayabilecektir

Anahtar Kelimeler

Öğrenme, yabancı dil, görev, etkinlik, anadil, çocuk

Approach Actionel in Foreign Language Teaching For Children

Öz

An individual survives by establishing verbal communication through capacity language more clearly discourse which has a place essential in his life. He acquires his native language by using it continuously. He shows that he wants to learn substantially by displaying his enthusiasm to talk individuals in his environment and he practices it even when he is alone. In non-natural environments where possibility of use language is insufficient, in foreign language teaching, task- based activities are considered to be a method that makes learner’s foreign language active such as learner’s native language. In this article, after drawing a general overview of the method, we aim to analyze his benefits for learner’s who learn language foreign at early age in the school and determine his possible contributions to next cycles of teaching foreign language. Qualitative research methods were used in this article and the results were interpreted in thematic analysis approach. Task-based activities that have principles of learning by doing and living and rules of life relationship, of actuality make learner’s active in using and learning foreign language by removing them of teaching intense of rules grammatical. Doing task-based activities from primary school lead to destroy fears, anxieties that learner’s will show in using and practicing language oral in classes next, on account of their individual qualifications spontaneity, amenableness, curiosity that they have in this age

Anahtar Kelimeler

Learning, foreign language, task, activity, native language, child

Kaynakça

• A. Miller, G. (1956). Langage et Communication, Paris: Presses Universitaire de France.
• Bagnoli, P. (2010). La perspective actionnelle: Didactique et Pédagogie par l’action en Interlangue. Montevideo, Uruguay: FLA foro de lenguas de ANEP.
• Bange, P.(2005). L’apprentissage d’une langue étrangère, cognition et interaction, Paris: L’Harmattan.
• Beaupré, L. (2010). Le jeu, une façon naturelle d’apprendre. Centre d’excellence pour le développement des jeunes enfants. Disponible à l’adresse
• Online: http://www.enfant-encyclopedie.com/pages/PDF/JeuFRmcP.pdf
• Bourguignon, Claire (2006) De l’approche communicative à l’approche communic’ationnelle: une rupture épistémologique en didactique des langues-cultures, in Synergie Europe, la richesse de la diversité: recherche et réflexions dans l’Europe des langues et des cultures.
• Conseil de L’Europe (2000) Un cadre européen commun de référence pour les langues: apprendre, enseigner, évaluer; apprentissage des langues, citoyenneté européenne. Strasbourg: Division des politiques linguistiques.
• Delacroix, H. (1930). Le langage et la pensée, Paris: Librairie Félix Alcan.
• Delasalle, D. (2005). L’apprentissage des langues à l’école: Diversité des pratiques Tome 1, France: L’harmattan.
• Erin, Y. (2006). İlköğretim Build up your English For Grade 6 Student’s Book. İstanbul: Prizma Pres Matbaacılık.
• Girardet, J. ve Pécheur, J. (2002). Campus, Méthode de français. Paris: Clé International.
• Girardet, J. (2011). Enseigner le FLE selon une approche actionnelle: quelques propositions méthodologiques, Birezilya: Conférence, Actes du XIIème colloque pédagogique de l’alliance française de Sao Paulo
• Giroux, S. ve Tremblay, G. (2002). “Méthodologie des sciences humaines de la recherche en action, Kanada: Editions du Renouveau Pédagogique.
• İleri, E. (2011). A step to English, Ankara: Bilge Yayıncılık.
• O’Neil, C. (1993). Les enfants et l’enseignement des langues étrangères, Paris: Les éditions Didiér.
• Pluskwa, D. ve Willis D. ve Willis J. L’approche actionnelle en pratique: la tâche d’abord, la grammaire ensuite. Novoprint. İspanya (l’ouvrage coordonné par Marie-Laure Lions et Philiphe Liria en 2003 intitulé “onze articles pour mieux et faire le point, l’approche actionnelle dans l’enseignement des langues.)
• Puren, C. (2002). Perspectives actionnelles et perspectives culturelles en didactique des langues-cultures: vers une perspective co-actionnelle co-culturelle, langues modernes, Paris: APLV.
• Schiffler, L. (1991). Pour un enseignement interactif des langues étrangères. Paris: Les éditions Didiér.
• Tagliante, C. (2006). La classe de langue. Paris: Clé International.
• TDK http://www.tdk.gov.tr
• Yalçınkaya, L. ve Bağdu, L. ve Sazer, B. A. (2011). My English 8, Ankara: Ekoyay Eğitim Yayıncılık.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2000). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.