Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Dijital Çağda Medyanın Psikolojik Gücü: Algı Yönetimi Perspektifinden Kuramsal Bir Değerlendirme

Yıl 2018, Cilt: 22 Sayı: Özel Sayı 3, 2903 - 2913, 31.12.2018

Öz

Medya; gündelik hayattan
siyasete, toplumsal gelişmelerden, kültürel yapılara kadar çok geniş bir
yelpazede bireyleri etkilemekte, farklı anlamlandırma pratikleri sunmaktadır.
Sosyal medyanın yoğun bir kullanım alanı sunduğu dijital çağda, kitle iletişim
araçları kanalıyla aktarılan mesajları doğru olarak okumak önem
kazanmaktadır.  Medya metinlerinin
gerçeği olduğu gibi aktarmadığı, yeniden inşa edildiği kabul edildiğinde, “algı
yönetimi” konusu gündeme gelmektedir. Algı yönetimi çerçevesinde hedeflenen kişi
ya da toplumu ikna etmek amacıyla bir takım stratejilerden yararlanılmaktadır.
Manipülasyon ve dezenformasyon bu aşamada sıklıkla başvurulan teknikler olarak
karşımıza çıkmaktadır. Söz konusu çalışmada haber söylemi ve gerçeklik üzerinde
durulduktan sonra, medyanın psikolojik gücü ve algı yönetimi, küreselleşme ile
giderek ivme kazanan medyada manipülasyon ve dezenformasyon sorunsalı
alanyazına dayanarak irdelenmiş ve konuya genel bir bakış açısı kazandırılmaya
çalışılmıştır. 

Kaynakça

  • Aslan,K. (2004). Haber Nasıl Okunur?, Anahtar Kitaplar Yayınevi.
  • Barrett, M.(1996). Marx’tan Foucault’a İdeoloji, İstanbul: Sarmal Yayınevi.
  • Briggs, A. & Burke, P. (2011). Medyanın Toplumsal Tarihi. İstanbul: Kırmızı Yayınları.
  • Bourdieu, P. (2000). Televizyon Üzerine, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Brown, J.A. (1998). “Media Literacy Perspectives” Journal of Communication, 48(1), 44-57.
  • Chomsky, N. (2002). Medya Gerçeği. İstanbul: Everest Yayınları.
  • Çetinkuş, H., & Keleş, N., (2018). Muhabir-Habercinin Temel Kitabı, Ankara: Anadolu Ajansı Yayınları.
  • Gönenç, Ö. (2018). Medyada Algı Yönetimi, İstanbul: DER Yayınları.
  • Gültekin, M. (2016). Algı Yönetimi ve Manipülasyon, İstanbul: Pınar Yayınları.
  • Güneş, S. (1996), Medya ve Kültür, Ankara: Vadi Yayınları.
  • Işık, Y. (2014). Algıyı Yönetmek, İstanbul: Sis Yayıncılık
  • İnceoğlu, Y.(2005). “Medya okuryazarlığı: Neden gerekli?” N. Türkoğlu ve M.Cilman Şimşek, (Eds.), Medya okuryazarlığı içinde (27-39), İstanbul: Kalemus Yayıncılık.
  • Kline, S. & Stewart, K. & Murphy D. (2006). “Media Literacy İn The Risk Society: Toward A Risk Reduction Strategy”. Canadian Journal of Education. Vol. 29,Issue: 1, ss. 131-153.
  • M.Armand, (2004), Bilgi Toplumunun Tarihi, (çev. H.Yücel Altıner), İstanbul: İletişim Yay.
  • McLuhan, M.&Povers, B.(2001). Global Köy, (Çev: Bahar Öcal Düzgören), İstanbul: Scala Yayıncılık.
  • Meyer, T.(2002). Medya Demokrasisi, (Çev: Ahmet Fethi), İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Mora, N. (2011). Medya Çalışmaları Medya Pedagojisi ve Küresel İletişim, Ankara: Nobel Yayınları.
  • Mumford, L. (1996), Makina Efsanesi, (çev. Fırat Oruç), İstanbul: İnsan Yayınclık.
  • Oğuz, C. (2018). “İletişimde Yeni Bir Kavram: Medya Psikolojisi”, Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, C.2, s.12, S.87-108.
  • Öksüz, H. (2013) “Algı Yönetimi ve Sosyal Medya”, İdarecinin Sesi Dergisi, 156, 12- 15.
  • Özdemir,S. (1998). Medya Emperyalizmi ve Küreselleşme, İstanbul: Timaş Yayınları
  • Pekman, C. (2007). “Avrupa Birliğinde Medya Okuryazarlığı”. N. Türkoğlu ve M.Cinman Şimşek, (Eds.), Medya okuryazarlığı içinde (40-49), İstanbul: Kalemus Yayıncılık.
  • Potter, W. J. (2005). “Media Literacy”. Sage Publication, London.
  • Pustu, Y. (2017) “Algı Yönetimi: Kavramsal ve Teorik Bir Bakış Açısı”, B. Karabulut (ed), Algı Yönetimi, İstanbul, Alfa Yayınları, 310 -327.
  • Rigel, N. (2000). Haber, Der Yayınları.
  • Saydam, A. (2015). İletişimin Akıl ve Gönül Penceresi Algılama Yönetimi, Remzi Kitabevi, İstanbul.
  • Schiller, H. (1993). Zihin Yönlendirenler, (Çev: Cevdet Cerit), İstanbul: Pınar Yayınları.
  • Timisi, N. (2003), Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi, Ankara: Dost Yay.
  • Tokgöz, O. (2000). Temel Gazetecilik, İmge Kitabevi.
  • Torres, R. M. & Cano J. (1995). “Learning Style: A Factor to Critical Thinking? Journal of Agricultural Education, 36(4), 55–62.
  • Türk.M.S.(2014). Algı Yönetimi ve İletişim: Algının Ötesinde Bir Gerçeklik Var mı?, Algı Yönetimi, Alfa Yayınları
Yıl 2018, Cilt: 22 Sayı: Özel Sayı 3, 2903 - 2913, 31.12.2018

Öz

Kaynakça

  • Aslan,K. (2004). Haber Nasıl Okunur?, Anahtar Kitaplar Yayınevi.
  • Barrett, M.(1996). Marx’tan Foucault’a İdeoloji, İstanbul: Sarmal Yayınevi.
  • Briggs, A. & Burke, P. (2011). Medyanın Toplumsal Tarihi. İstanbul: Kırmızı Yayınları.
  • Bourdieu, P. (2000). Televizyon Üzerine, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Brown, J.A. (1998). “Media Literacy Perspectives” Journal of Communication, 48(1), 44-57.
  • Chomsky, N. (2002). Medya Gerçeği. İstanbul: Everest Yayınları.
  • Çetinkuş, H., & Keleş, N., (2018). Muhabir-Habercinin Temel Kitabı, Ankara: Anadolu Ajansı Yayınları.
  • Gönenç, Ö. (2018). Medyada Algı Yönetimi, İstanbul: DER Yayınları.
  • Gültekin, M. (2016). Algı Yönetimi ve Manipülasyon, İstanbul: Pınar Yayınları.
  • Güneş, S. (1996), Medya ve Kültür, Ankara: Vadi Yayınları.
  • Işık, Y. (2014). Algıyı Yönetmek, İstanbul: Sis Yayıncılık
  • İnceoğlu, Y.(2005). “Medya okuryazarlığı: Neden gerekli?” N. Türkoğlu ve M.Cilman Şimşek, (Eds.), Medya okuryazarlığı içinde (27-39), İstanbul: Kalemus Yayıncılık.
  • Kline, S. & Stewart, K. & Murphy D. (2006). “Media Literacy İn The Risk Society: Toward A Risk Reduction Strategy”. Canadian Journal of Education. Vol. 29,Issue: 1, ss. 131-153.
  • M.Armand, (2004), Bilgi Toplumunun Tarihi, (çev. H.Yücel Altıner), İstanbul: İletişim Yay.
  • McLuhan, M.&Povers, B.(2001). Global Köy, (Çev: Bahar Öcal Düzgören), İstanbul: Scala Yayıncılık.
  • Meyer, T.(2002). Medya Demokrasisi, (Çev: Ahmet Fethi), İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Mora, N. (2011). Medya Çalışmaları Medya Pedagojisi ve Küresel İletişim, Ankara: Nobel Yayınları.
  • Mumford, L. (1996), Makina Efsanesi, (çev. Fırat Oruç), İstanbul: İnsan Yayınclık.
  • Oğuz, C. (2018). “İletişimde Yeni Bir Kavram: Medya Psikolojisi”, Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, C.2, s.12, S.87-108.
  • Öksüz, H. (2013) “Algı Yönetimi ve Sosyal Medya”, İdarecinin Sesi Dergisi, 156, 12- 15.
  • Özdemir,S. (1998). Medya Emperyalizmi ve Küreselleşme, İstanbul: Timaş Yayınları
  • Pekman, C. (2007). “Avrupa Birliğinde Medya Okuryazarlığı”. N. Türkoğlu ve M.Cinman Şimşek, (Eds.), Medya okuryazarlığı içinde (40-49), İstanbul: Kalemus Yayıncılık.
  • Potter, W. J. (2005). “Media Literacy”. Sage Publication, London.
  • Pustu, Y. (2017) “Algı Yönetimi: Kavramsal ve Teorik Bir Bakış Açısı”, B. Karabulut (ed), Algı Yönetimi, İstanbul, Alfa Yayınları, 310 -327.
  • Rigel, N. (2000). Haber, Der Yayınları.
  • Saydam, A. (2015). İletişimin Akıl ve Gönül Penceresi Algılama Yönetimi, Remzi Kitabevi, İstanbul.
  • Schiller, H. (1993). Zihin Yönlendirenler, (Çev: Cevdet Cerit), İstanbul: Pınar Yayınları.
  • Timisi, N. (2003), Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi, Ankara: Dost Yay.
  • Tokgöz, O. (2000). Temel Gazetecilik, İmge Kitabevi.
  • Torres, R. M. & Cano J. (1995). “Learning Style: A Factor to Critical Thinking? Journal of Agricultural Education, 36(4), 55–62.
  • Türk.M.S.(2014). Algı Yönetimi ve İletişim: Algının Ötesinde Bir Gerçeklik Var mı?, Algı Yönetimi, Alfa Yayınları
Toplam 31 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Seçil Utma Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 31 Aralık 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 22 Sayı: Özel Sayı 3

Kaynak Göster

APA Utma, S. (2018). Dijital Çağda Medyanın Psikolojik Gücü: Algı Yönetimi Perspektifinden Kuramsal Bir Değerlendirme. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(Özel Sayı 3), 2903-2913.

Creative Commons Lisansı
ATASOBEDAtatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari-AynıLisanslaPaylaş 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.