Çanakkale İli Belediye Sınırları İçerisindeki Peyzaj Alanlarında Sulama Sistemlerinin Projelenmesi ve İşletilmesindeki Hatalar

Yıl 2006, Cilt: 37 Sayı: 1, 81 - 90, 10.01.2011

Kürşad Demirel , Murat Yıldırım Gökhan Çamoğlu

Öz

Sulama, peyzaj çalışmalarındaki temel alt yapı sistemlerinden biridir. Bu çalışmada, Çanakkale İli Belediye sınırları
içerisinde bulunan 141 adet peyzaj alanındaki sulama sistemleri görsel olarak incelenmiştir. Ayrıca, bu peyzaj alanları içerisinde en
büyük 2. alana sahip olan Halk Bahçesi’ndeki 362 m2’lik parselde yağmurlama sulama sistemi projesi gerçekleştirilip, mevcut
yöntemle karşılaştırılmıştır. Proje kapsamında klasik döner tip yağmurlama başlığı yerine pop-up püskürtücü ayarlanabilir açılı
başlıklar kullanılarak yeni bir sulama programı oluşturulmuştur. Görsel olarak incelenen alanlarda, uygulanan yöntemdeki hatalar
sonucunda etkin bir sulama yapılmadığı gözlenmiştir. Gerçekleştirilen proje kapsamında ise, mevcut koşulda 693 m3 olan toplam
mevsimlik sulama suyu miktarının, projeleme sonucunda 355 m3’e düştüğü saptanmıştır. Sonuç olarak, bu alanda sulama sisteminin
belirli kurallara göre projelenmesi ve uygulanması yaklaşık % 50’ye varan su tasarrufu sağlamış olup, estetik açıdan da daha iyi bir
görüntünün oluşması sağlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çanakkale, Peyzaj, Sulama, Yağmurlama, Pop-up

Kaynakça

• Ak, T., 2005. Kentsel Dış Mekanlar Bağlamında Çanakkale Saat Kulesi ve Çevresine Yönelik Bir Görsel Analiz Çalışması. Çanakkale Onsekiz Mart Üniv. Fen Bil. Enst. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale. s, 94.
• Altunkasa, M.F., 1998. Peyzaj Mühendisliği. Çukurova Üniv. Ziraat Fak Yayınları No:123, Adana. s, 207.
• Anonim, 1973. “ Minimum Requirements For the Design, Installation and Performance of Irrigation Equipment” ASAE Standard. ASAE R264.1, ASAE Yearbook, St Joseph, Mıchigan USA. p, 505-506.
• Anonim, 2001. Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü Arşivinden, 1930–2001 Yıllarına Ait İklim Verileri.
• Anonim, 2005. Çanakkale Belediyesi Park Bahçe Müdürlüğü Dökümanları, Çanakkale.
• Benami, A., Dıskın, M.H., 1965. “Design of Sprinkler Irrigation” Technion-Israil Institute of Technology, Haifa-ISRAEL. p,178.
• Christiansen, E, J., Davis, J.R., 1967. “Sprinkler Irrigation Systems” Irrigation of Agricultural Lands. Ed. American Society of Agronomy, Wiskonsin, USA. p, 885–904.
• Demirel, K., 2005.Peyzaj Projelerinde Kullanılan Farklı Yağmurlama Sulama Başlıklarının Performanslarının Belirlenmesi Üzerinde Bir Araştırma, Çanakkale Onsekiz Mart Üniv. Fen Bil. Enst. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale. s, 64.
• Güngör, Y., Erözel, A.Z., Yıldırım, O., 1996. Sulama. Ankara Üniv. Ziraat. Fak. Ders Kitabı: 424,Yayın No:1443, Ankara.
• Kelkit, A., 2002. Çanakkale İli Süs Bitkileri Fidancılığının Durumu. Türk-Koop Ekin Dergisi, Ankara. s, 76-78.
• Özden, M.A., 1993. Peyzaj Çalışmalarında Farklı Sulama Tekniklerinin Uygulanabilirliği Üzerine Bir Araştırma, Ankara Üniv. Fen Bil.Enst. Yüksek Lisans Tezi, Ankara. s,2.
• Seçkin, Ö.B., 1998. Peyzaj Uygulama Tekniği. İstanbul Üniv. Yayın No:4105, İstanbul. s, 174–188.
• Smith, W.S., 1997. Landscape Irrigation Design and Management, John Wiley& Sons, Inc, New York. p. 9-11.
• Şahinler, Ç., Yazgan, S., 1997. Peyzaj Sulama Tasarımı ve Bursa Büyükşehir Belediyesi Soğanlı Kent Parkı Uygulaması.6. Ulusal Kültürteknik Kongresi. 5–8 Haziran 1997. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fak. ve Kültürteknik Derneği. s, 427–435.
• Yıldırım, O., 1994. Çim Alanlarının Sulanması. Çağdaş Yaşamda Çim Alanlar Sempozyumu II ve III. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Eğitim, Araştırma ve Geliştirme Vakfı Yayınları No:2. s,16- 46.
• Yıldırım, O., 1996. Sulama Sistemleri 2 Kitabı. Ankara Üniv. Ziraat Fak Yayınları No:1449, Ankara. s.165–166.
• Yıldırım, O., Korukçu, A., 1999. Damla Sulama Sistemlerinin Projelenmesi. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Tarımsal Yapılar ve Sulama Bölümü, Ders Notları (Basılmamış), Ankara. s,17.
• Yıldırım, M., 2003. Rekreasyon Alanı Sulama Sistemlerinde Uyulması Gerekli Kurallar. 2. Ulusal Sulama Kongresi, Bildiriler Kitabı, 16–19 Ekim 2003. Pine Bay Holiday Resort, Kuşadası-Aydın, Kültürteknik Derneği. s, 134–142.