Okul Müdürlerinin Yaşam Doyumunun İş Performansına Etkisi

Yıl 2023, Cilt: 10 Sayı: 2, 575 - 587, 25.06.2023

İsmet Bağır , Elif Karaşin , Ramazan Özdemir , Mizgin Karadağ , Mehmet Hanifi Bala , Metin Uğur

Öz

Bu araştırmanın amacı, ortaöğretim kurumlarında çalışan okul müdürlerin yaşam doyumu ile iş performansı arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Araştırmanın evreni 2021-2022 eğitim öğretim yılında Diyarbakır ili Yenişehir ve Sur merkez ilçelerinde görev yapan 401 müdürden oluşmaktadır. Araştırmanın örneklemi ise evrenden tesadüfî örnekleme yoluyla belirlenen 137 okul müdüründen oluşmaktadır. Araştırmanın veri toplama aracı üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm; cinsiyet, mesleki yıl/kıdem ve görev yapılan okul türü sorularını içeren demografik bilgiler bölümüdür. İkinci bölüm 1999 yılında Kirkman ve Rosen tarafından geliştirilen, “iş Performans Ölçeği” ve son olarak üçüncü bölümde 1985 yılında Diener ve arkadaşları tarafından geliştirilen ve Köker tarafından 1991 yılında Türkçeye uyarlanmış olan “Yaşam Doyumu Ölçeği” kullanılmıştır.
Araştırma verilerinin analizinde; aritmetik ortalama, standart sapma, frekans, yüzde değerleri, t-testi ve ANOVA hesaplanmıştır. Ayrıca korelasyon ve regresyon analizi kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda; okul müdürlerinin yaşam doyumu ile iş performansının cinsiyet, yaş ve kadro değişkenlerine göre anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği görülmüştür. Aynı zamanda müdürlerin yaşam doyum ile öğretmen performansı arasında 0,02 seviyesinde pozitif yönlü (0,664) kuvvetli bir ilişki olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Anahtar Kelimeler: Okul, Yaşam Doyumu, Müdür, İş performansı, Ortaöğretim.

Kaynakça

• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabi. 8. Baskı, Pegem.
• Diener, E. ve Suh, M. E. (1997). Focus on Emotion and Adult Development. K.Warner Schaie ve Powell Lawton (Edt.), Subjective Well-Being and Age: An International Analysis, Annual Review of Gerontology and Geriatrics, 17, 304-324.
• Diener, E., Suh, M. E., Lucas, E. R. ve Smith, H. (1999). “Subjective Well-Being: Three Decades of Progress”, Psychological Bulletin, 125 (2), 276–302.
• Dikmen, A. A., (1995). İş Doyumu ve Yaşam Doyumu İlişkisi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 50(3-4). 115-140.
• Izgar, H. (2008). Okul Yöneticilerinde İş Doyumu ile Örgütsel Bağlılık. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 317-334.
• Keser, A., (2005), İş Doyumu ve Yaşam Doyumu İlişkisi: Otomotiv Sektöründe Bir Uygulama. İş Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 7(2), 53-63.
• Kirkman, B. L. & Rosen, B. (1999). Beyond Self-Management: Antecedents and Consequences of Team Empowerment. Academy of Management Journal, 42(1), 58-74.
• Köroğlu, Ö. (2012). İçsel ve Dışsal İş Doyum Düzeyleri İle Genel İş Doyum Düzeyi Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi: Turist Rehberleri Üzerinde Bir Araştırma. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 13(2), 275-289.
• Saldamlı, A. (2008), Otel İşletmelerinde Bölüm Yöneticilerinin İş ve Yaşam Tatmini Belirlemeye Yönelik Bir Alan Araştırması. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, XXV(2), 693-719.
• Uludağ, G. (2019). İş Doyumu ve Yaşam Doyumu İlişkisi Bir Kamu Kurumunda Alan Araştırması. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimlerde Akademik Çalışmalar, (2), 216- 237.
• Uyguç, N., Y. Arbak, E. Duygulu ve N. H. Çıraklar. (1998). İş ve Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkinin Üç Temel Varsayım Altında İncelenmesi. D.E.Ü.İ.İ.B.F. Dergisi, 13(II), 193-204.
• Yiğit, R., B. Dilmaç ve M. E. Deniz. (2011). İş ve Yaşam Doyumu: Konya Emniyet Müdürlüğü Alan Araştırması. Turkish Journal of Police Studies, 13(3), 1-18.