Uluslararası İlişkiler ve Siyaset Teorisi’nde Postyapısalcılık Yaklaşımı: Richard Ashley ve Ernesto Laclau

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 3, 1957 - 1969, 06.11.2024

Deniz Dinç

https://doi.org/10.46868/atdd.2024.788

Öz

Bu çalışma, Richard Ashley ve Ernesto Laclau’nun siyasi teorilerinin karşılaştırmalı bir incelemesini sunarak, ikisinin de postyapısalcı düşünceyle olan ortak köklerine vurgu yapmaktadır. Her iki bilim insanı da farklı açılardan yaklaşım gösterse de, politik kimliklerin ve güç dinamiklerinin oluşumuna dair eleştirel perspektiflerden bakış açıları sunmaktadırlar. Ashley, Frankfurt Okulu’nun eleştirilerini paylaşarak pozitivist düşünce yöntemine karşı post-pozitivist bir yaklaşım geliştirmektedir. Ashley güvenlik ve egemenlik gibi uluslararası ilişkiler disiplininde kullanılan geleneksel kavramların oluşumunu ve bu kavramların doğal kabul edilmesinin problemlerini vurgulamıştır. Dolayısla Ashley’nin çalışmalarında genel olarak yapısalcılığa, özel olarak neorealizmin determinizmine yoğun eleştiriler bulunmaktadır. Laclau’nun eserlerinde keşfedilen söylem kuramı, politik kimliklerin oluşumunda söylemin önemini vurgulamaktadır. Laclau, söylem, hegemonya ve halkın oluşumu gibi kavramlarda dil yoluyla toplumsalın oluşumunu incelemektedir. Laclau, öznellik meselesinde sınıfçı bakış açısı yerine halk kimliği altında çoğulcu siyasetin popülist kurucu dinamiklerine odaklanmıştır. Bu karşılaştırmalı analiz makalesinde, politikanın geleneksel anlayışlarını yeniden tanımlamada postyapısalcılığın epistemolojik ve metodolojik bağlamda derin etkisi vurgulanarak, politik özneliklerin oluşumu ve güç ilişkilerinin karmaşık doğası hakkında karşılaştırmalı bir özgün bakış açısı sunmak amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Siyaset Teorisi, Uluslararası İlişkiler Teorileri, Postyapısalcılık, Richard Ashley, Ernesto Laclau

Poststructuralism in International Relations and Political Theory: Richard Ashley and Ernesto Laclau

Öz

This paper presents a comparative analysis of the political theories of Richard Ashley and Ernesto Laclau, emphasising their common roots in poststructuralist thought. Although both scholars approach from different angles, they offer critical perspectives on the formation of political identities and power dynamics. Ashley shares the criticisms of the Frankfurt School and develops a post-positivist approach against the positivist method of thinking. Ashley emphasises the formation of traditional concepts used in the discipline of international relations such as security and sovereignty and the problems of taking these concepts for granted. Therefore, Ashley's work is heavily critical of structuralism in general and the determinism of neorealism in particular. The discourse theory explored in Laclau's works emphasises the importance of discourse in the formation of political identities. Laclau analyses the formation of the social through language in concepts such as discourse, hegemony and the formation of the public. Instead of a classist perspective on subjectivity, Laclau focuses on the populist constitutive dynamics of pluralist politics under the identity of the people. In this comparative analysis article, the profound epistemological and methodological impact of poststructuralism in redefining traditional understandings of politics is highlighted, offering an original comparative perspective on the formation of political subjectivities and the complex nature of power relations.

Anahtar Kelimeler

Political Theory, International Relations Theories, Poststructuralism, Richard Ashley, Ernesto Laclau

Kaynakça

• Akgün, R. C. (2023). The Necessity and Chance in Aristotle’s Theory of Society and Ethics. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 6 (2), 215-225. https://doi.org/10.47948/efad.1367934
• Akgün, R. C. (2024). Georg Simmel’s Stranger and Walter Benjamin’s Flaneur’s Ways of Seeing and Knowing. HUMANITAS - Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (23), 41-52. https://doi.org/10.20304/humanitas.1384552
• Ashley, R. K. (1981). Political Realism and Human Interests. International Studies, Quaterly, 25, 204-236.
• Ashley, R. K. (1989). Living on Border Lines: Man, Post-Structuralism and War. In J. Der Derian & M. Shapira (Eds.), International/Intertextual Relations: Postmodern Readings of World Politics (pp. 259-322). Lexington Books.
• Ashley, R. K. (2000). Poverty of Neorealism. In Linklater (Ed.), International Relations: Critical Concepts in Political Science (pp. 1572-1632). Routledge.
• Ateş, K. (2023). Amerikan Popülistleri Popülist Miydi? Liberal Popülizm Eleştirisinin Sınırları Üzerine. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 78 (3), 605-626. https://doi.org/10.33630/ausbf.1293608
• Aykutalp, A. (2020). Radikal Demokrasi ve Popülist Siyasetin Öznesi Olarak Halk’ın İnşası. FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, (29), 53-78.
• Campell, D. (2010). Poststructuralism. In T. Dunne, M. Kurki, & S. Smith (Eds.), International Relations Theories: Discipline and Diversity (2nd ed., pp. 213-237). Oxford University Press.
• Dinç, D. (2020). Na Beregu "Imperii". Kriticheskiy Analiz Kontseptsii Hardta i Negri [İmparatorluk Kıyısında: Hardt ve Negri’nin Kavramının Eleştirel Analizi]). Polis. Political Studies, (2), 92-108. Doi: 10.17976/jpps/2020.02.07
• Dinç, D. (2022). Rethinking early Soviet nationality policies within the poststructuralist context: Marxist legacy, Soviet nation-building, and contingency. Social Science Information, 61 (2-3), 271-296. Doi: https://doi.org/10.1177/05390184221112596
• Geras, N. (1987). Post-Marxism. New left review, 163, 40-82.
• Keyman, F. (2003). Eleştirel Düşünce: İletişim, Hegemonya, Kimlik/Fark. In A. Eralp (Ed.), Devlet, Sistem ve Kimlik Uluslarası İlişkilerde Temel Yaklaşımlar. İletişim Yayınları.
• Köker, L. (2008). İki Farklı Siyaset Bilgi Teorisi-Siyaset Bilimi İlişkileri Açısından Pozitivizm ve Eleştirel Teori. Dipnot Yayınları.
• Laclau, E. (1979). Ideology and Politics in Marxist Theory: Capitalism, Fascism, Populism. Verso.
• Laclau, E. (1996). Emancipations(s). Verso.
• Laclau, E. (2005). On Populist Reason. Verso.
• Laclau, E., & Mouffe, C. (2014). Hegemony and socialist strategy: towards a radical democratic politics. Verso.
• Machiavelli, N. (2008). The Prince. Indianapolis/Cambridge: Hackett Publishing Company, Inc.
• Martin, G. (1999). Fifty Key Thinkers in International Relations. Routledge.
• Mouffe, C. (1999). Deliberative Democracy or Agonistic Pluralism? Social Research, 66 (3), 745-758.
• Mouffe, C. (2018). For A Left Populism. Verso.
• Wood, E. M. (1999). The Retreat From Class: A New ‘True’ Socialism. Verso.