Gaita Örneklerinde Entamoeba Histolytica ile Entamoeba Dispar Ayrımında PCR ve ELISA Yöntemlerinin Değerlendirilmesi

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 4, 131 - 138, 31.12.2019

Özer Akgül Filiz Akyüz Eda Okaygün Kurt Yaşar Ali Öner

Öz

Amaç: Amibik infeksiyonlar, barsakta kolonizasyonun yanı sıra, karaciğer, akciğer ve beyin gibi
konak dokularda da invazyon ve hasara neden olabilen ciddi paraziter hastalıklardır. Rutinde
amebiyaz tanısı, dışkının mikroskopik incelemesinde Entamoeba histolytica (E. histolytica) kist
ve trofozoitlerinin görülmesiyle konulmaktadır. Ancak E. histolytica’ya benzer morfolojide olup
non-patojen olan Entamoeba türlerinin de olduğu anlaşılmış, Enzyme-linked immunosorbent
assay (ELISA) ve son yıllarda Polimerase Chain Reaction (PCR) tanıda kullanılmaya
başlanmıştır. Bu çalışmada, E. histolytica ve E. dispar ayrımını yapmak için multipleks PCR
yöntemi kullanılmış ve sonuçlar ELISA ile mikroskopi verileri ile kıyaslanmıştır.
Gereç ve yöntem: Çalışmaya kronik inflmatuar barsak hastalığı olan ve mikroskopisinde
Entamoeba kistleri görülen toplamda 83 hastanın dışkı örneği dahil edilmiştir. Örneklerdeki
Entamoeba türlerinin varlığı mikroskopi ile değerlendirilmiş ve tür ayrımında ELISA ve PCR
yöntemleri üretici firmanın önerileri doğrultusunda uygulanmıştır.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 83 hastanın 48 tanesi (% 58) E. histolytica açısından PCR ile
pozitif olarak bulunmuştur. PCR ile pozitif olarak bulunan 48 örneğin 40 tanesinde (% 48) E.
histolytica II antijeni ELISA ile pozitif olarak belirlenmiştir.
Sonuç: Mikroskopik tanı yöntemi ile E. histolytica’nın diğer Entamoeba türleri ile kolaylıkla
karışabileceği bilinmektedir. ELISA ile kıyaslandığında Entamoeba DNA’sını saptayan PCR
yönteminin duyarlılık ve özgüllüğünün ise daha yüksek olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Entamoeba histolytica, Entamoeba dispar, ELISA, PCR

Kaynakça

• 1. Topçu AW., Söyletir G, Doğanay M. Gastrointestinal Sistem Enfeksiyonları. Topçu AW, Güner S, Doğanay M. İnfeksiyon Hastalıkları ve Mikrobiyolojisi. 4. Baskı. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevi; 2002. 1901-1908.
• 2. Cui Z, Li J, Chen Y, Zhang L. Molecular epidemiology, evolution, and phylogeny of Entamoeba spp. Infect Genet Evol 2019;75:104018
• 3. Robertson LJ, Clark CG, Debenham JJ, Dubey JP, Kváč M, Li J et al. Are molecular tools clarifying or confusing our understanding of the public health threat from zoonotic enteric protozoa in wildlife? Int J Parasitol Parasites Wildl 2019;9:323-341.
• 4. Ravdin JI. Entamoeba histolytica (amebiasis). In: Mandell GL, Bennett JE, Dolin R, Mandell, Douglas and Bennett’s principles and practice of infectious diseases. 5th Ed. Churchill Livingstone, Inc., Philadelphia, Pa. 2000. 2798-2810.
• 5. Clark CG, Diamond LS. Methods for cultivation of luminal parasitic protests of clinical importance. Clin Microbiol Rev 2002;15:329-341.
• 6. Tanyüksel M, Petri WA Jr. Laboratory diagnosis of amebiasis. Clin Microbiol Rev 2003;16(4):713- 729.
• 7. Soares NM, Azevedo HC, Pacheco FTF, De Souza JN, Del-Rei RP, Teixeira MCA et al. A CrossSectional Study of Entamoeba histolytica/dispar/ moshkovskii Complex in Salvador, Bahia, Brazil. Biomed Res Int 2019;1-7.
• 8. Lejeune M, Rybicka JM, Chadee K. Recent discoveries in the pathogenesis and immune response toward Entamoeba histolytica. Future Microbiol 2009;4(1):105-118.
• 9. Rosmaria B. Entamoeba histoloytica and Entamoeba dispar: Diffentiation by Enzyme_ linked Immunsorbet Assay (ELISA) and ıts clinical correlation in pediatric patients. Parasitiol Latinoam 2006;61:37-42.
• 10. Lebbad M, Svard SG. PCR diffrentiation of Entamoeba histolytica and Entamoeba dispar from patients with amoeba infection initially diagnosed by microscopy. Scand J Infect Dis 2005;37(9):680- 685.
• 11. Calderaro A, Gorrini C, Bommezzadri S, Piccolo G, Dettori G, Chezzi C. Entamoeba histolytica and Entamoeba dispar: comparison of two PCR assays for diagnosis in a non-endemic setting. Trans R Soc Trop Med Hyg 2006;100(5):450-457.
• 12. Nohınková E, Pysová I, Tùmová P, Tolarová V.Pathogenic Entamoeba histolytica-a rare incidence in persons microscopically positive for cysts in faeces. Cas Lek Cesk 2007;146(2):132-136.
• 13. Gonin P, Trudel L. Detection and diffrentiation of Entamoeba histolytica and Entamoeba dispar isolates in clinical samples by PCR and enzymelinked immunosorbent assay. J Clin Microbiol 2003;41(1):237-241.
• 14. Kurt O, Demirel M, Östan I, Sevil NR, Mandıracıoğlu A, Tanyüksel M, Ak M, Dağcı H. Investigation of the prevalence of amoebiasis in Izmir province and determination of Entamoeba spp. using PCR and enzyme immunoassay. New Microbiol 2008;31(3):393-400.
• 15. Dağcı H, Erdoğan DD, Toz SO, Kurt O, Üstün S, Akarca U. Diffrentiation of Entamoeba histolytica and Entamoeba dispar by PCR: A preliminary study in Izmir, Turkey. New Microbiol 2007;30(1):45-48.
• 16. Mengeoğlu FZ, Aktaş E, Külah C, Cömert FB. Dışkı örneklerinde ELISA yöntemi ile Entamoeba histolytica’nın saptanması. Türk Parazitoloji Derg 2009;33(1):1-3.