Açık ve uzaktan eğitimde öğrenme

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 4, 127 - 138, 31.10.2016

Belgin Boz Yüksekdağ

Öz

Bu çalışmada "Açık ve uzaktan eğitimde öğrenme nasıl olmalıdır?” sorusuna yanıt verilmeye çalışılmıştır. Yirmi birinci yüz yılda bireylerin değişen ve gelişen öğrenme gereksinimlerine bağlı olarak öğrenme etkinliklerinde de değişiklik olmuştur. Bu bağlamda, öğrenmenin tanımı, felsefi temeller açısından farklılaşan davranışçı, bilişsel ve yapılandırmacı öğrenme yaklaşımları ve her bir yaklaşımda öğrenenlerin ve öğreticilerin eğitimdeki yeri, rolü ve sorumlulukları, alan yazına dayalı olarak tartışılmıştır. Ardından açık ve uzaktan öğrenmede benimsenen yapılandırmacı yaklaşım açısından öğrenenlerin ve öğreticilerin bu eğitimdeki yeri ve sorumlulukları ve öğrenme ortamlarının özellikleri ele alınmıştır. Son olarak, açık ve uzaktan öğrenmede benimsenen yaklaşımın öğrenciler, öğreticiler ve öğrenme ortamları üzerindeki etkisine vurgu yapılarak gelecekteki açık ve uzaktan öğrenme uygulamalarına katkı sağlayabileceği düşünülen önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Öğrenme, açık ve uzaktan öğrenme

Kaynakça

• Ahmed, A. K. (2013). Teacher-centered versus learner-centered teaching style. Journal of Global Business Management, 9(1), 22. Aydın, C. H. (2011). Açık ve uzaktan öğrenme: öğrenci adaylarının bakış açısı. Ankara. Pegem Akademi. Balaban-Salı, J. (2006). Tutumların Öğretimi, (Ed. Ali Şimşek), İçerik Türlerine Dayalı Öğretim, Nobel Yayın Dağıtım Ankara, s. 133-162. Brooks, J. G. ve Brooks, M. G., (1999). In search of understanding: The case for constructivist classrooms, Virginia, Association for Supervision and Curriculum Development. Demirel, Ö. (2009). Öğrenme Yaşantıları Sağlama. Öğretme Sanatı: Öğretim İlke ve Yöntemleri. 15. Baskı. Pegem Akademi.132-174. Duckworth, E. (2009). Helping students get to where ideas can find them. The New Educator, 5(3),185-188. Dupin-Bryant, P. A. (2004). Teaching styles of interactive television instructors: a descriptive study. The American Journal of Distance Education, 18(1), 39-50. Eby (2013). Uzaktan Eğitim Ortamlarının Tasarımı: Yazılım Mühendisliği Yaşam Döngüsü Yaklaşımı. Kültür Ajans. Erdem, E. ve Demirel, Ö. (2002). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Constructivism in currıculum development. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 81-87. file:///C:/Users/Kullan%C4%B1c%C4%B1/Downloads/5000048850-5000066322-1- PB%20(3).pdf. Erişim tarihi: 27.08.2016. Erdem, M (2002). Proje Tabanlı Öğrenme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 172-179. file:///C:/Users/Kullan%C4%B1c%C4%B1/Downloads/5000048839- 5000066310-1-PB%20(2).pdf Erişim tarihi: 10.08.2016. Ertmer, P. A. ve Newby, T. J. (2013). Behaviorism, Cognitivism, Constructivism: Comparing Critical Features From an Instructional Design Perspective. Performance Improvement Quarterly, 26(2) 43-71. http://northweststate.edu/wpcontent/uploads/files/21143_ftp.pdf Erişim tarihi: 10.08.2016 Fisher, M. D. (2004). Faculty and student perceptions of community and socially constructed knowledge ın a virtual learning community. Unpublished PhD thesis, Widener University. Johnson, A. E. (2008). Nursing faculty’s transition to teaching online. Nursing Education Perspectives, 29(1), 17-22. http://cmapsconverted.ihmc.us/rid=1N1711P3W-X7ZBC3- 1587/Johnson_2008_A%20Nursing%20Faculty's%20TRANSITION%20to%20Teachin g%20Online.pdf Erişim tarihi: 21.09.2016 Johnson, C. G. (2005). Lessons learned from teaching web-based courses: The 7-year itch. Nursing Forum, 40(1), 11-17. Jonassen, D. (1999). Designing Constructivist Learning Environments. http://www.davidlewisphd.com/courses/EDD8121/readings/1999-Jonassen.pdf Erişim tarihi: 05. 09. 2016. Joyner, C.C. (2009). Social Presence In The Asynchronous Online Learning Environment: Doctoral Learners’ Lived Experiences. University Of Phoenix, PhD thesis, (Advisor: Dr. Betty Jean Jones). Kurubacak, G. (2007). Research categories and needs for online learning: A Delphi Study to promote excellence. Journal of School Educational Technology (New Learning and Teaching Models: Redefining Education), 4(1), 43-52. (ERIC Document Reproduction Service No. ED496093) McLeod, G. (2003). Learning theory and instructional design. Learning Matters, 2(2003), 35- 43. Murphy, K. L., Mahoney, S. E., Chen, C-Y., Mendoza-Diaz, N. V. ve Yang, X. (2005). A constructivist model of mentoring, coaching, and facilitating online discussions. Distance Education, 26(3), 341-366. Özden, Y. (2005). Eğitimde Yeni Değerler. (Geliştirilmiş 6. Baskı), Pegem A Yayıncılık, Ankara. Özer, B. (2003). Bilgi İşleme Kuramı. İçinde: Gelişim ve Öğrenme. Anadolu Üniversitesi Yayınları. Perkins, D. (1999). The many faces of constructivism. Educational Leadership, 57(3), 6-11. Ryan, M., Carlton, K. H, Ali, N. S. (1999). Evaluation of traditional classroom teaching methods versus course delivery via the World Wide Web. Journal of Nursing Education, 38(6), 272-277. Schunk, D. H. (2012). Learning Theories. An Educational Perspective. Sixth Edition. Pearson. file:///C:/Users/Kullan%C4%B1c%C4%B1/Desktop/T%C3%9CM%20KLAS%C3%96 RLER/K%C4%B0TAP%20B%C3%96L%C3%9CM%C3%9C/%C3%B6%C4%9Fren me%20teorileri%20schunk.pdf. Erişim tarihi: 27.09.2016. Şaşan, H. H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça Eğitim, 74(75), 49-52. Tekin, E. (2003). Klasik koşullama ve Edimsel Koşullama. İçinde: Gelişim ve Öğrenme. Anadolu Üniversitesi Yayınları. Thurmond, V.A., ve Wambach, K. (2004). Understanding interactions in distance education: A rewiev of the literature. http://itdl.org/journal/Jan_04/Jan_04.pdf#page=17. Erişim tarihi: 23.09.2016. Titterington LC. (2007). Case studies in Pathophysiology: The development and evaluation of an interactive online learning environment to develop higher order thinking and argumentation. The Ohio State University, PhD thesis, (Advisor: Dr. David L. Haury). Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Cambridge, MA: Harvard University. https://books.google.com.tr/books?hl=tr&lr=&id=Irq913lEZ1QC&oi=fnd&pg=PR13& dq=Mind+in+society:+The+development+of+higher+psychological+processes.+Cambr idge,+MA:+Harvard+University.&ots=H9HqE4Efme&sig=G0dn4k9fOGO3TT9s5lZN 5_Y7lqU&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false. Erişim tarihi: 12.10.2016. Weimer, M. (2002). Learner-Centered Teaching. San Francisco: Jossey Bass. http://www.dartmouth.edu/~physteach/ArticleArchive/Weimer_excerpt.pdf Erişim tarihi: 01.10.2016. Wolk, R. (2010). Education: the case for making it personal. Educational Leadership, 67(7), 16-21.