Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sistemine kayıtlı öğrencilerin çevrimiçi öğrenme ortamlarında bilgi paylaşma davranışları

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 3, 47 - 63, 31.07.2017

Fikret Er Bilal Saraç

Öz

Anadolu Üniversitesi, Açıköğretim Sistemine kayıtlı öğrencilerin öğrenme süreçlerine katkı sağlayacak tüm modern teknolojiyi kullanmaktadır. Sistemin sağladığı internet platformları ile birlikte gelişen çevrimiçi öğrenme yeni bir paylaşım dünyası oluşturmuştur. Yeni teknolojilerin gelişmesi, internet ve beraberinde ortaya çıkan çevrimiçi öğrenme ortamları, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sisteminin yardımcıları konumundadırlar. Bu noktada araştırmanın amacı, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sisteminde öğrenim gören öğrencilerin çevrimiçi öğrenme ortamlarında bilgi alma ya da verme etkinliklerini koymak olarak belirlenmiştir. Araştırma Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sisteminde 2016-2017 eğitim-öğretim döneminde kayıtlı olan öğrencilerle yürütülmüştür. Araştırmada Yücel ve Ergün (2015) tarafından Türkçe'ye uyarlanan, Tseng ve Kuo (2014) tarafından geliştirilen, 10 sorudan oluşan ve her sorunun şıklarında beşli Likert kullanılan “Bilgi Paylaşma Davranışı Ölçeği” ile veriler anket yoluyla toplanmıştır. Öğrenciler uygulanmak istenen ankete Öğrenci Otomasyonunda oluşturulan Anket Sistemi üzerinden çevrimiçi ve gönüllülük esasına göre ulaşmışlardır. Anket veri derleme işlemi Mart -Nisan 2017 tarihleri arasında yürütülmüştür. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sistemine Kayıtlı Öğrencilerin Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarında Bilgi Paylaşma Davranışlarının ölçüldüğü bu çalışma sonuçları yardımıyla öğrencilerin öğrenme deneyimlerinin daha da arttırılması için yapılabilecekler hakkında fikir edinilmesi söz konusu olacaktır.

Anahtar Kelimeler

Çevrimiçi öğrenme, bilgi paylaşımı, Bilgi Paylaşma Davranışı Ölçeği

Kaynakça

• Alakurt, T. ve Keser, H. (2015). Bilgi paylaşma davranışları ölçeği: ölçek geliştirme çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24 (3), 1033-1054. Berge, Z. L. (1995). The Role of the online instructor/facilitator. Facilitating Computer Conferencing: Recommendations From the Field. Educational Technology. 35 (1), 22- 30. Bock, G. W., and Kim, Y. G. (2002). Breaking the myths of rewards: an exploratory study of attitudes about knowledge sharing. Information Resource Management Journal, 15 (2), 14–21. Bock, G.-W., Zmud, R. W., Kim, Y.-G., & Lee, J.-N. (2005). Behavioral intention formation in knowledge sharing: examining the roles of extrinsic motivators, social-psychological forces, and organizational climate. MIS Quarterly, 29 (1), 87–111. Brown, A. L. (1988). Motivation to learn and understand: On taking charge of one's own learning. Cognition and Instruction, 5 (4), 311-321. Cummings, J. N. (2004). Work groups, structural diversity, and knowledge sharing in a global organization. Management Science, 50, 352-364. Ghadirian, H., Mohd Ayub, A. F., Silong, A. D., Abu Bakar, K. B., & Hossein Zadeh, A. M. (2014). Knowledge sharing behaviour among students in learning environments: a review of literature. Asian Social Science, 10 ( 4), 38-45. Göksel, A., Aydıntan, B. ve Bingöl, D. (2011). Örgütlerde bilgi paylaşım davranışı: sosyal sermaye boyutundan bir bakış. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65 (4), 87- 109. Hrastinski, S. (2009). A theory of online learning as online participation. Computers & Education, 52 (1), 78–82. Ma, W. W. K., & Yuen, A. H. K. (2011). Understanding online knowledge sharing: an interpersonal relationship perspective. Computers & Education, 56, 210–219. Nonaka, I., & Takeuchi, H. (1995). The knowledge-creating company: how Japanese companies create the dynamics of innovation. New York: Oxford University Press. Pala, F. K. ve Erdem, M. (2015). Çevrimiçi öğrenme ortamları ve katılım. B. Akkoyunlu, A. İşman & H. F. Odabaşı, (Eds.), Eğitim Teknolojileri Okumaları 2015 (ss. 213-232). TOJET, Ankara. Pulakos, E. D., Dorsey, D. W., & Borman, W. C. (2003). Hiring for knowledge-based competition. In S. E. Jackson, M. A. Hitt, & A. S. Denisi (Eds.), Managing knowledge for sustained competitive advantage: Designing strategies for effective human resource management (pp. 155-176). San Francisco: Jossey-Bass. AUAd 2017, Cilt 3, Sayı 3, 47‐63 Er ve Saraç 62 Shoda, Y. and Mischel, W. (1993). Cognitive social approach to dispositional inferences: What if the perceiver is a cognitive social theorist? Personality and Social Psychology Bulletin, 19, 574-585. Sönmez, H. (Eds) (2009). Biyoistatistik. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 1952, Açıköğretim Fakültesi Yayını No: 1013. Sönmez, H., Aydın, S. ve Er, F. (2017). Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sistemindeki öğrencilerin mükemmeliyetçiliğe bakışlarının değerlendirilmesi. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi AUAd, 3(1), 77-95. Tseng, F. C. and Kuo, F. Y. (2014). A study of social participation and knowledge sharing in the teachers’ online professional community of practice. Computers & Education, 72, 37–47. Tsiu, L., Chapman, S. A., Schnirer, L. and Stewart, S. (2006). A handbook on knowledge sharing: strategies and recommendations for researchers, policymakers, and service providers. Alberta: Community-University Partnership. Wasko, M. M., and Faraj, S. (2000). “It is what one does”: why people participate and help others in electronic communities of practice. Journal of Strategic Information Systems, 9 (2/3), 155–173. Wei, F. H. and Chen, G. D. (2006).Collaborative mentor support in a learning context using a ubiquitous discussion forum to facilitate knowledge sharing for lifelong learning. British Journal Of Educational Technology, 37 (6), 917-935. Yılmaz, R. (2017). Sanal öğrenme topluluğundaki öğrencilerin bilgi paylaşma davranışlarına etki eden faktörlerin incelenmesi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 7 (1), 16-30. Yücel, Ü. A. ve Ergün, E. (2015). Çevrimiçi öğrenme ortamlarında Bilgi Paylaşma Davranışı Ölçeği’nin Türkçe uyarlaması: Bir geçerlik ve güvenirlik çalışması. Başkent University Journal of Education, 2 (2), 219-228.