Uzaktan eğitimde kurumsal modeller ve öğrenen destek hizmetleri uygulamaları

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 2, 29 - 48, 30.04.2019

Hakan Genç

Öz

Yükseköğretimde yaşanan paradigma değişiminin meydana getirdiği rekabetçi ortamda yükseköğretim kurumları da işletme modeline doğru bir geçiş yaşamaktadır. Bu gelişmeler kurumların rekabetçi üstünlük kurmaları gerekliliğini de ortaya koymaktadır. Değerler zinciri modeline göre bir kurumun rekabetçi üstünlük sağlayabilmesi ve bunu sürdürebilmesi için değerler oluşturması gerekmektedir. Değerler oluşturulabilmesi ve analiz edilebilmesi için kurumun faaliyetlerinin belirli bileşenlere ayrıştırılması gerekmektedir. Bu bileşenlerinden biri de destek hizmetleridir. Bu çalışmada uzaktan eğitimde kurumsal modeller, yükseköğretimde paradigma değişimi ve değerler zinciri açıklanmaktadır. Ayrıca değerler zinciri modelinde ayrıştırılmış bir bileşen olan destek hizmetleri, uzaktan eğitim kurumları ve uygulamaları bağlamında ele alınmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Uzaktan eğitimde kurumsal modeller, öğrenen destek hizmetleri, değerler zinciri modeli, yükseköğretimde paradigma değişimi

Kaynakça

• Aydın, H. C. (2011). Açık ve uzaktan öğrenme: Öğrenci adaylarının bakış açısı. Ankara: Pegem.
• Awe, B. (tarihsiz). Organizational models of distance education in Nigerian Universities. https://www.academia.edu/4187473/Organisational_Models_of_distance_education Erişim tarihi: 22. 12. 2018
• Bates, A. T. (2005). Technology, e-learning and distance education. London: Routledge.
• Berge, Z.L. (1995). Facilitating Computer Conferencing: Recommendations From the Field. Educational Technology. 15(1), s. 22-30.
• Brindley, E. J., Walti, C. And Zavachki-Richter, O. (2004). The current context of learner support in open, distance and online learning: An introduction. In J. E. Brindley, C. Walti and O. Zawacki-Richter (Eds.), Learner support in open, distance and online learning environments (pp. 9-27). Oldenburg: BIS-Verlag der Carl von Ossietzky Universität Oldenburg.
• Bozkurt, A. (2013). Mega üniversitelerde öğrenci destek hizmetleri. Akademik Bilişim Konferansı’nda sunulan bildiri. Antalya: Akdeniz Üniversitesi
• Durak, G. (2017). Uzaktan eğitimde destek hizmetlerine genel bakış: sorunlar ve eğilimler. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(4), s. 160-173.
• Elloumi, F. (2004). Value chain analysis: A strategic approach to online learning. Anderson, T. (Ed.), Theory and practice of online learning içinde (s. 61-92). Canada: Athabasca University Press.
• Farnes, N. C., Ganor, M., Gil’ad, R., Guri-Rosenblit, S., Ovsyannikov, V., Shelley, M. A., ... & Mordvintseva, L. (2000). Distance education for the information society: Policies, pedagogy and professional development. https://scholar.googleusercontent.com/scholar?q=cache:7NHhY9hzdc0J:scholar.google .com/+Distance+education+for+the+information+society:+Policies,+pedagogy+and+pr ofessional+development&hl=tr&as_sdt=0,5 Erişim tarihi: 22. 12. 2018
• Genç, H. (2018). Açık ve uzaktan öğrenmede özel gereksinimli öğrencilere yönelik destek hizmetlerinde gereksinim ve önceliklerin belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Hanna, D. E. (2000). Emerging organizational models : The extended traditional university. D. E. Hanna (Ed.), Higher education in an era of digital competition: Choices and challenges içinde (92–113). Madison, WI: Atwood.
• Hanna, D. E. (2003). Organizational models in higher education, past and future. M. G.
• Moore & W. G. Anderson (Eds.), Handbook of distance education içinde (67-79). USA: Lawrence.
• Holmberg, B. (1995). Today’s overall picture of distance education. In D. Keegan (Ed.), Theory and practice of distance education (pp.1-18). London: Routledge.
• IGNOU (2007). Organisational Structure of Higher Distance Education Institution. http://egyankosh.ac.in/bitstream/123456789/8320/1/Unit-2.pdf Erişim tarihi: 22. 12. 2018
• Ipaye, B. (2007). Organisation of dual mode distance education institutions in Nigeria: present and future. Lagos: National Open University of Nigeria.
• Johnston, R. (1997). Distance Learning: medium or message?. Journal of Further and Higher education, 21(1), 107-122.
• Kaufman, D. (1989). Third generation course design in distance education. In R. Sweet (Ed.), Post-secondary Distance Education in Canada: Policies, Practices and Priorities (pp. 61-78). Canada: Athabasca University.
• Keast, A. D. (1997) Toward an effective model for implementing distance education programs. American Journal of Distance Education, 11(2), 39-55.
• Keegan, D. (2003). Introduction. In H. Fritsch (Ed.), The role of student services in elearning systems (pp. 1-6). FeernUniversitat in Hagen: ZIFF.
• Lapadula, M. (2003). Comprehensive look at online student support services for distance learners. American Journal of Distance Education, 17(2), 119-128. MarylandOnline, Inc. Consortium (2019) Course design rubric standarts. https://www.qualitymatters.org/qa-resources/rubric-standards/higher-ed-rubric. Erişim tarihi: 26. 04. 2019
• McNay, I. (1995). From the collegial academy to corporate enterprise: The changing cultures of universities. T. Schuller (Ed.), The changing university? içinde (105–115). Buckingham, England, Bristol, PA: Open University.
• Mcnay, I. (2006). Looking back, looking ahead. Education in Changing Envrionment Konferansı’nda sunulmuş bildiri özeti. https://scholar.googleusercontent.com/scholar?q=cache:KcLKJEpyuKUJ:scholar.googl e.com/+Salford,+2006,+Looking+back,+looking+ahead.&hl=tr&as_sdt=0,5 Erişim tarihi: 20. 01. 2019
• Moore, M. G., & Kearsley, G. (2012). Distance education: A systems view of online learning. USA: Wadsworth
• Muyinda, P. B. (2012). Open and distance learning in dual mode universities: A treasure unexploited. J. M. Moore & A. Benson (Eds.), International perspectives of distance learning in higher education içinde (34-50). New York: InTech.
• Okur, R. M. (2012). Açık ve uzaktan öğrenmede öğretim elemanlarına yönelik çevrimiçi destek sistemi tasarımı. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Pathak, V., & Pathak, K. (2010). Reconfiguring the higher education value chain. Management in Education, 24(4), 166-171.
• Peters, O. (1998). Learning and teaching in distance education:Analysis and interpretatitons from an international perspective. London: Kogan Page.
• Porter, M. E. (1985) Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior Performance. New York: Free Press
• Rekkedal, T., & Qvist-Eriksen (2003). Internet based e-learning, pedagogy an support systems. In H. Fritsch (Ed.), The role of student services in e-learning systems (pp. 8- 32). FeernUniversitat in Hagen: ZIFF.
• Rogers, D.L. (2000). A Paradigm Shift: Technology Integration for Higher Education in the New Millennium. AACE Journal, 1(13), 19-33.
• Schlosser, L. A., & Simonson, M. (2009). Distance education: Definition and glossary of terms (3rd ed.). Charlotte, NC: Information Age.
• Simonson, M., Smaldino, S., & Zvacek, S. M. (Eds.). (2014). Teaching and learning at a distance: Foundations of distance education. USA: IAP.
• Simpson, O. (2012). Supporting students for success in online and distance education. New York: Routledge.
• Taylor, James C. (2001) Fifth generation distance education. Instructional Science and Technology, 4(1), 1-14.
• Thorpe, M. (2003). Collaborative on-line learning: transforming learner support and course design. In A. Tait, R. Mills (Eds.), Rethinking learner support in distance education (pp. 198-210). London: Routledge.
• Tucker, J., & Neely, P. (2010). Unbundling faculty roles in online distance education programs. The International Review of Research in Open and Distributed Learning, 11(2), 20-32.
• Willis, B. (1993). Distance education: A practical guide. New Jersey: Educational Technology
• https://www.open.edu.au/ (Erişim tarihi: 18. 11. 2017) https://www.unisa.edu.au/ (Erişim tarihi: 24. 01. 2017) https://www.athabascau.ca/ (Erişim tarihi: 15. 01. 2019) https://www.uoc.edu/portal/en/ (Erişim tarihi: 15. 01. 2019) https://www.ouj.ac.jp/eng/ (Erişim tarihi: 15. 01. 2019)