Öğretmenlerin senkron uzaktan eğitim sürecinde yaşanan sorunlara ilişkin çözüm önerileri

Yıl 2021, Cilt: 7 Sayı: 1, 110 - 147, 27.01.2021

Cemal Bıyıklı Ayşe Oytun Özgür

Öz

Bu çalışmanın amacı senkron (eş zamanlı) ders sürecini yaşayan öğretmenlerin görüşlerinden hareketle bu süreçte yaşanan problemlere çözüm önerileri geliştirmektir. Araştırmada nitel araştırma türlerinden fenomenoloji desen tercih edilmiştir. Araştırma, Ankara ili, Çankaya ilçesinde bulunan özel bir okulda 2019-2020 öğretim yılının ikinci döneminde yapılmıştır. Araştırmaya 84 öğretmen katılmıştır. Araştırmanın verileri üç açık uçlu sorunun olduğu bir formla çevrimiçi yollarla toplanmıştır. Araştırmanın sonucunda öğretmenlerin senkron ders sürecinin verimli geçmesine ilişkin önerileri 9 kategori altında toplanmıştır. Bu kategoriler şu şekildedir; öğretim yöntem ve tekniklerinde değişiklik yapılmalı, öğrencilerle sağlıklı bir iletişim kurulmalı, öğrenci motivasyonunu arttırıcı etkinlikler yapılmalı, teknolojiyle ilgili problemler çözümlenmeli, öğrenme eksiklikleri takip edilmeli ve en kısa sürede giderilmeli, senkron ders planlaması ayrıntılı bir şekilde yapılmalı, velilerin üzerine düşen görevleri yapması sağlanmalı, öğretmenler okuldaki diğer çalışanlar ile işbirliği yapmalı, süreç değerlendirme esas alınmalıdır.

Anahtar Kelimeler

senkron ders, nitel araştırma, uzaktan eğitim

Kaynakça

• Acarbay, C. (2016). Havacılık hizmetiçi eğitiminde uzaktan eğitim. Açık öğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi (AUAd), 2 (1), 148-161. https://dergipark.org.tr/tr/ download/article-file/401403 adresinden 05.09.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Altınay, F., Altınay, Z. ve İşman, A. (2004). Roles of the students and teachers in distance education. Turkish Online Journal of İstance Education – TOJDE, 5(4), 58-80. http://tojde. anadolu.edu.tr/tojde19/index.htm adresinden 02.08.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Aşiroğlu, S., & Koç Akran, S. (2018). Öğretmen adaylarının ders planlarının ve öğretim uygulamalarının incelenmesi. E-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 5(3), 1-13. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/606255 adresinden 08.08.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Babaoğlan, E., Çelik, E. & Nalbant, A. (2018). İdeal öğrenci velisi üzerine nitel bir çalışma. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 9, (1), 51-65. DOI: 10.19160/ijer.370497.
• Baki, A., Karal, H., Çebi, A., Şılbır, L. & Pekşen, M. (2009). Uzaktan eğitimde öğretim yönetim sistemi ve senkron eğitim platformu tasarım süreci: KTÜ Örneği. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 1(1), 85-101. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/201296 adresinden 05.09.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Çelenk, S. (2003). Okul başarısının ön koşulu: Okul aile dayanışması. İlköğretim-Online, 2(2), 28-34.
• Çığlık, H. & Bayrak, M. (2015). Uzaktan öğrenme ve yapısalcı yaklaşım, IJODE, 1(1), 87-102.
• Dada, D. (2006). E-readiness for developing countries: moving the focus from the environment to the users. The Electronic Journal of Information Systems in Developing Countries (EJISDC), 27(6), 1-14. DOI: https://doi.org/10.1002/j.1681-4835.2006.tb00183.x Doğan, Ş. (2013). Öğretim elemanlarının e-öğrenme sistemine yönelik hazırbulunuşluk düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Erdem, A.R. & Okul, Ö. (2015). Sınıf öğretmenlerinin öğrencilerle iletişim becerileri. Çağdaş Yönetim Bilimleri Dergisi, 1(2), 4-13. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/408082 adresinden 05.09.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Gökmen, Ö.F., Duman, İ. & Horzum, M.B. (2016). Uzaktan eğitimde kuramlar, değişimler ve yeni yönelimler. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi (AUAd), 2(3), 29-51. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/402011 adresinden 30.08.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Gros B., & Silva, J. (2005). La formación del profesorado como docentes en los espacios virtuales de aprendizaje [Teacher training as professors in the virtual spaces of learning]. http://www.redkipus.org/aad/images/recursos/31-959Gros.pdf adresinden 30.06.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Holmberg, B. (1995). Theory and practice of distance education (2rd Edition). London: Routledge.
• Holmes, B. & Gardner, J. (2006). E-learning: concepts and practice. London: SAGE Publications.
• Howland, J. & Picciotto, H. (2003). Professional development from the inside: Teacher collaboration in the independent secondary school. https://www.mathed.page /teaching/ collaboration.pdf adresinden 06.09.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• İşman, A. (1998). Uzaktan eğitim. Sakarya: Değişim Yayınları.
• Kayabaşı, Y. (2012). Öğretmenlerin Öğretim Sürecinde Kullandıkları Öğretim Yöntem Ve Teknikleri İle Bunları Tercih Etme Nedenleri. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(27), 45-65. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/854137 adresinden 25.08.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Konur, K. B. & Konur, B. (2011). İlköğretim öğretmenlerinin kullandıkları ölçme değerlendirme metotlarına ilişkin görüşleri. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 5(2), 138-155. https://dergipark.org.tr/tr /download/article-file/39833 adresinden 27.07.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Lim, W., Son, J. W. & Kim, D. J. (2018). Understanding preservice teacher skills to construct lesson plans. International Journal of Science And Mathematics Education, 16(3), 519-538. DOI: 10.1007/s10763-016-9783-1
• Midkiff, S. P. & Da Silva, L. A. Leveraging the web for synchronous versus asynchronous distance learning. http://citeseerx. ist.psu.edu/viewdoc/ download?doi=10.1.1.5. 3925&rep= rep1&type= pdf adresinden 06.09.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Moore, M. G. & Kearsley, I. G. (2012). Distance education: A systems view of online learning (3rd Edition). New York: Wadsworth Publishing.
• Nicol, D. (2007). Formative assessment and self‐regulated learning: A model and seven principles of good feedback practice. Studies in Higher Education, 31(2), 199‐218. DOI: https://doi.org/10.1080/03075070600572090
• Novak, J.D. (1991). Clarify with concept maps. The Science Teacher, 58(7), 44-49.
• Özçelik, D. A. (1992). Eğitim programları ve öğretim (Genel öğretim yöntemi). Ankara: ÖSYM Yayınları. Sabuncuoğlu, Z. (1987). Çalışma psikolojisi. Bursa: Uludağ Üniversitesi Basımevi.
• Ucar, H. & Kumtepe, A.T. (2019). Be motivated and motivate: an ınterview with John M. Keller. eLearn, July, 5(7). DOI: 10.1145/3329488.3331178
• Uğurlu, C. T. (2013). Öğretmenlerin iletişim becerisi ve empatik eğilim davranışlarının çocuk sevme düzeyleri üzerine etkisi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 3(2), 51-61.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Yılmaz, K. & Çelik, M. (2020). Öğretmenler arasında mesleki işbirliğine yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(2), 731-740. DOI: https://doi.org/10.33206/mjss.584856
• Yılmazsoy, B. & Kahraman, M. (2018). Uzaktan eğitimde sosyal ağlar ve öğreticinin etkinliği. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi (AUAd), 4(2), 5-9. https://dergipark.org.tr /tr/download/article-file/465540 adresinden 01.07.2020 tarihinde güncellenmiştir.
• Yorgancı, S. (2014). Web tabanlı uzaktan eğitim yönteminin öğrencilerin matematik başarılarına etkileri. K. Ü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23 (3), 1401-1420. https://www.researchgate.net / publication/299595258 adresinden 06.09.2020 tarihinde güncellenmiştir.