Power Relations and Exercise in Educational Institutions

Yıl 2021, , 627 - 644, 30.07.2021

Viliem Kurtulaj

https://doi.org/10.30964/auebfd.809552

Cited By: 1

Öz

The exercise of power can be noticed in any social or institutional relationship. In educational institutions, especially in the pre-university ones, power exercise can have a greater impact as students are not yet fully developed personalities or full subjects. This theoretical research is mainly based on a Foucauldian approach in terms of exploring and analyzing power relations in pre-university educational institutions. A deeper understanding the effects of power exercise in schools might give school leaders, teachers and students the opportunity and the means to handle and control power relations during the educational process. At educational institutions, power is exercised by all actors, but in different proportions and dimensions. Power exercise can be controlled if the actors are aware of the power they exercise and the power that is exercised on them. The paper argues that, since the power exercise cannot be avoided and the authority in classroom remains the same, one of the ways in which power exercise can be controlled is through the teaching methods. It shows that the most appropriate form of teaching is the one that does not try to conceal or hide the exercise of power through changing the techniques of teaching.

Anahtar Kelimeler

education, school, pedagogy, power relations, Michel Foucault

Eğitim Kurumlarında İktidar İlişkileri ve Uygulanışı

Öz

İktidar kullanımı, herhangi bir sosyal veya kurumsal ilişkide fark edilebilir. Eğitim kurumlarında, özellikle üniversite öncesi kurumlarda, iktidar uygulanışı, öğrenciler henüz tam olarak gelişmiş kişilikler veya tam denekler olmadığından daha büyük bir etkiye sahip olabilir. Bu kuramsal araştırma, esas olarak üniversite öncesi eğitim kurumlarında güç ilişkilerinin incelenmesi ve analiz edilmesi açısından Foucaultcu bir yaklaşıma dayanmaktadır. Eğitim kurumlarında, sınıfta/oditoryumda iktidar ilişkileri, yaratıcılık, yenilikçilik, bilgi üretimi, özümseme vb. için bir engel haline gelebilir çünkü öğretmenlerin, öğrencilerin ve akademisyenlerin düşünce özgürlüğünü engelleyebilirler. Okullarda iktidarın uygulanışının etkilerinin daha derin bir şekilde anlaşılması, okul idarecilerine, öğretmenlere ve öğrencilere eğitim sürecinde bunları idare etme ve kontrol etme fırsatını ve araçlarını verebilir. Eğitim kurumlarında iktidar, tüm aktörler tarafından ancak farklı oran ve boyutlarda kullanılır. İktidarın uygulanışı, aktörler uyguladıkları iktidarın ve üzerlerinde uygulanan iktidarın farkındaysa kontrol edilebilir. Bu makale, iktidarın uygulamasından kaçınılamayacağı ve sınıftaki otorite aynı kaldığı için, iktidar uygulamasının kontrol edilebileceği yollardan birinin öğretim yöntemleri aracılığıyla olduğunu savunmaktadır. En uygun öğretme biçiminin, öğretme tekniklerini değiştirerek iktidar uygulamasını saklamaya veya gizlemeye çalışmayan bir öğretim biçimi olduğunu gösterir.

Anahtar Kelimeler

eğitim, okul, pedagoji, iktidar ilişkileri, Michel Foucault

Kaynakça

• Apple, M. W. (1986) Teachers and Texts. New York: Routledge
• Apple, M. W. (1990). Ideology and Curriculum. New York: Routledge.
• Apple, M. W. (2013). Knowledge, Power, and Education. New York and London: Routledge
• Biesta, J. J. G. (1998). Pedagogy Without Humanism: Foucault and the Subject of Education. Interchange, Vol. 29/1, 1-16.
• Bourdieu, P. & Passeron, J. C. (1990). Reproduction in Education, Society and Culture. London: SAGE Publications Ltd.
• Deacon, R. (2006). Michel Foucault on Education: A Preliminary Theoretical Overview. South African Journal of Education, Vol. 26/2, 177-187.
• Fiske, J. (1989). Reading the Popular. Boston: Unwin Hyman
• Foucault, M. (1971). J. K. Simon: A Conversation with Michel Foucault. Partisan Review, 38, 192-201.
• Foucault, M. (1980). Power/Knowledge: Selected Interviews & Other Writings 1972-1977. Edited by Colin Gordon. New York: Pantheon Books.
• Foucault, M. (1982). The Subject and Power. Afterword to Dreyfus HL & Rabinow P. Michel Foucault: Beyond Structuralism and Hermeneutics. Brighton: Harvester.
• Foucault, M. (2002). Omnes et Singulatem. In J. D. Faubion (Ed.), Essential Works of Foucault 1954–1984, volume 3: Power (pp. 298–325). London: Penguin Books.
• Foucault, M. (2009). Pushteti dhe Dija. Tirana: ISP & Dita 2000.
• Foucault, M. (2011). Historia e Seksualitetit 1. Tirana: UET Press. Freire, P. (1982). Education as the Practice of Freedom (M. B. Ramos, Trans.). In Education for Critical Consciousness, 1-84. New York: Continuum.
• Freire, P. (2005). Pedagogy of the Oppressed. New York and London: Continuum.
• Gössling, H. J. (1993). Subjekt Werden. Historisch-systematische Studien zu einer pädagogischen Paradoxie. Weinheim: Deutscher Studien Verlag.
• Peters, R. S. (1963). Reason and Habit: The Paradox of Moral Education. In W. R. Niblett (Ed.), Moral Education in a Changing Society, 46-65. London: Faber & Faber Ltd.
• Young, R. (1990). A Critical Theory of Education. Habermas and Our Children’s Future. New York: Teacher’s College Press.
• Wayne, A. (2007). Epistemology of the Oppressed: The Dialectics of Paulo Freire's Theory of Knowledge. Journal for Critical Education Policy Studies, Vol. 5/2.
• Willis, P. (1999). Critical Education in the New Information Age. Labor Power, Culture, and the Cultural Commodity. New York: Rowman & Littlefield Publishers, Inc.