TÜRK HUKUKUNDA TUTUKLULUKTA AZAMİ SÜRE

Yıl 2010, Cilt: 59 Sayı: 1, 35 - 59, 01.03.2010

Metin Feyzioğlu Güneş Okuyucu Ergün

https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001591

Cited By: 1

Öz

Tutuklama peşin bir ceza değil, bir koruma tedbiridir. Dolayısıyla, geçici olmak zorundadır. Tutuklamaya ancak kanunda aranan bütün koşullar gerçekleştiğinde ve başka bir tedbirle tutuklamadan beklenen sonuca ulaşılması mümkün olmadığında başvurulmalıdır. Ayrıca belirtmek gerekir ki kanunda tutukluluk için öngörülen süreler, azami sürelerdir. Kanunda öngörülen bu azami süreler henüz dolmamış olmasına rağmen, somut olayın koşullarında tutuklamanın şartları ortadan kalkmış yahut tutuklama ile ulaşılması beklenen amaca ulaşılmış ya da tutukluluk makul süreyi aşmış olabilir. Böyle bir durumda tutukluluğa derhal son verilmelidir

Anahtar Kelimeler

Tutuklama, Tutuklama şartları, Şüpheden sanık yararlanır ilkesi, Suçsuzluk karinesi, İnsan hakları, Savunma hakkı

The Upper Limit of Arrest under Turkish Law

Öz

Arrest is not an advance penalty but instead a protective measure. It thus must be of a temporary nature. Arrest should be utilized only if all of the conditions required under the law are fulfilled and the intended result to be achieved by arrest cannot be achieved by any other type of measure. It is also noteworthy that the time periods envisaged by the law for the arrest are the upper limits. In certain cases, even if such upper time limits have not yet been reached, the conditions for arrest may have ceased to exist, or the intended result to be achieved by arrest may have already been achieved, or the term of arrest may have exceeded a reasonable period of time. In such cases, the arrest should immediately be terminated

Anahtar Kelimeler

Arrest, Conditions for arrest, Beyond any doubt principle in criminal trial, Presumption of innocence, Human rights, Right to defense

Kaynakça

• ANTOLISEI, Francesco: Manuale di diritto penale, parte speciale, vol. I, Milano 1999.
• CENTEL, Nur: Ceza Muhakemesi Hukukunda Tutuklama ve Yakalama, İstanbul 1992.
• CENTEL, Nur/ZAFER, Hamide: Ceza Muhakemesi Hukuku, İstanbul 2008.
• FEYZİOĞLU, Metin: Ceza Muhakemesinde Vicdani Kanaat, Ankara 2002.
• FEYZİOĞLU, Metin: “Suçsuzluk Karinesi: Kavram Hakkında Genel Bilgiler ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi”, AÜHFD, yıl: 1999, c. 48, sy. 1-4, ss. 135-163.
• FEYZİOĞLU, Metin: “5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu Hakkında Bazı Tespit ve Değerlendirmeler”, TBBD, yıl: 2006, sy. 62, ss. 27-61.
• FEYZİOĞLU, Metin: “Tutuklamaya Dair Uygulamada Görülen Bazı Sorunlar, Tesbitler, Değerlendirmeler”, (in) Prof. Dr. Ali Naim İnan’a Armağan, Ankara 2009, ss.1189-1193.
• FEYZİOĞLU, Metin: “Korkuya Sevk Etmemeli”, Cumhuriyet Gazetesi, 22.01.2009, s. 7.
• FOSCHINI, Gaetano: Sistema del diritto processuale penale, vol. I, Milano 1956.
• GAROFOLI, Vincenzo: Istıtuzioni di diritto processuale penale, Milano 2006.
• HAKERİ, Hakan/ÜNVER, Yener: Ceza Muhakemesi Hukuku, Temel Bilgiler, Ankara 2008.
• İNCİ, Z. Özen: Bir Koruma Tedbiri Olarak Türk Ceza Muhakemesi Hukukunda Tutuklama, Ankara 2008.
• KUNTER, Nurullah/YENİSEY, Feridun/NUHOĞLU, Ayşe: Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku, İstanbul 2006.
• NUHOĞLU; Ayşe: “Koruma Tedbiri Olarak Tutuklama”, (in) Ceza Muhakemesi Kanunun 3. Yılı, İstanbul 2009, ss. 175-191.
• ÖZGEN, Eralp: Ceza ve Ceza Muhakeme Hukuku Bilgisi, Eskişehir 1988.
• ÖZTÜRK, Bahri/ERDEM, Mustafa Ruhan: Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hukuku, Ankara 2007.
• ÖZTÜRK, Bahri /ERDEM, Mustafa Ruhan /ÖZBEK, Veli Özer: Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hukuku, Ankara 1999.
• ÖZTÜRK, Bahri/TEZCAN, Mahmut/ERDEM, Mustafa Ruhan/SIRMA, Özge/SAYGILAR, Yasemin F. /ALAN, Esra: Nazari ve Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hukuku, Ankara 2009.
• ŞAHİN, Cumhur: Ceza Muhakemesi Hukuku, I, Ankara 2007.
• ŞENTUNA, Mustafa Tarık: 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununda Tutuklama ve Adli Kontrol, Ankara 2007.
• TOROSLU, Nevzat: Cürümlerin Tasnifi Bakımından Suçun Hukuki Konusu, Ankara 1970.
• TOROSLU, Nevzat/FEYZİOĞLU, Metin: Ceza Muhakemesi Hukuku, Ankara 2009.
• ÜNAL, Şeref: Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, Ankara 1995.