Evaluation of The Swiss Federal Court Decision Dated 19.07.2023 Numbered 5A_133/2023 Regarding The Requirement of Signature in Holographic Will

Yıl 2025, Cilt: 74 Sayı: 2, 1175 - 1209, 19.09.2025

Elif Rumeysa Gürbüz , Ceren Sayın

https://doi.org/10.33629/auhfd.1581678

Öz

This study analyzes the Swiss Federal Court’s decision of 19.07.2023, numbered 5A_133/2023. The decision addresses whether the self-identification of the testator at the beginning of a holographic will meets the signature requirement and whether the handwritten name and surname on the envelope deposited to the inheritance office fulfill this condition. The Court examined the function, position, and form of the signature, referencing previous case law. It concluded that simply mentioning the testator’s name in the holographic will does not satisfy the signature requirement. Furthermore, the name written on the envelope cannot be considered a signature, as it does not establish a sufficient link between the will and the envelope. The Swiss Federal Court generally upholds formal strictness in holographic wills, and the principle of favor testamenti has limited application concerning form, though this approach has been recently criticized in legal doctrine. The Court prefers to leave this issue to the legislature, rather than relaxing strict formal requirements through judicial decisions. This study aligns with the Court’s conclusion but emphasizes that formal strictness in holographic wills is vital for legal security. It suggests a more careful approach in interpreting the signature’s form, position, and external elements.

Anahtar Kelimeler

Testamentary Disposition , Holographic Will , Signature , Favor Testamenti , Animus Signandi.

İsviçre Federal Mahkemesinin El Yazılı Vasiyetnamede İmza Şartına İlişkin 19.07.2023 Tarihli 5A_133/2023 Sayılı Kararının Değerlendirilmesi

Öz

Bu çalışmada, İsviçre Federal Mahkemesi’nin 19.07.2023 tarihli 5A_133/2023 sayılı kararı incelenmektedir. Kararda, mirasbırakanın el yazılı vasiyetnamesinin başında sadece kendini tanıtmasının imza şartını karşılayıp karşılamadığı ve miras dairesine tevdi edilen zarf üzerindeki mirasbırakanın el yazısıyla yazdığı ad ve soyadının bu şartı yerine getirip getirmediği tartışılmıştır. Federal Mahkeme, kararda detaylı bir şekilde imzanın işlevi, konumu ve şekli ile ilgili eski içtihatlara atıf yaparak değerlendirmeler yapmıştır. Neticede, el yazılı vasiyetnamede mirasbırakanın yalnızca hitap niteliğinde ismini anmasının imza şartını karşılamadığına karar verilmiştir. Ayrıca kararda, zarfa büyük harflerle yazılan ad ve soyadın, vasiyetname ile zarf arasında yeterli bağlantıyı kurmadığı gerekçesi ile imzanın sahip olması gereken işlevleri taşımadığı hükme bağlanmıştır. Konuya ilişkin içtihatlar incelendiğinde, kural olarak İsviçre Federal Mahkemesi’nin ölüme bağlı tasarruflarda şekilsel katılığa riayet ettiği, şekil söz konusu olduğunda favor testamenti ilkesinin sınırlı uygulama alanı bulduğu ancak doktrinde son zamanlarda bu durumun eleştirildiği görülmektedir. Federal Mahkeme ise sıkı şekil şartlarının hafifletilmesini yargı kararlarıyla sağlamaktan ziyade bu konuyu yasama organına bırakmayı tercih etmektedir. Çalışmada, nihai olarak Federal Mahkeme ile aynı sonuca ulaşılmıştır. Bununla birlikte, ölüme bağlı tasarruflarda şekilsel katılığın hukuk güvenliğini temin etmedeki önemi dikkate alındığında, imzanın şekli ve konumu ile dış unsurların yorumlanmasında daha titiz bir inceleme yapılması gerektiği kanaatindeyiz.

Anahtar Kelimeler

Ölüme Bağlı Tasarruf , El Yazılı Vasiyetname , İmza , Favor Testamenti , Animus Signandi , Vasiyetnamenin İptali.

Kaynakça

• Antalya, O. Gökhan. Miras Hukuku Cilt- III. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2021.
• Arpacı, Özge. “Mahkeme Kararları Işığında Ölüme Bağlı Tasarruf ile Sağlararası Hukuki İşlemlerin Ayrımında Geliştirilen Kriterler.” AHBVÜ-HFD 24, no. 1 (2020): 127-168.
• Ayan, Mehmet. Miras Hukuku. Ankara: Adalet Yayınevi, 2020.
• Baygın, Cem. “Ölüme Bağlı Tasarruflarda Yorum.” AÜEHFD 4, no. 1-2 (2000): 567-594.