The Problem of the Identity of Jesus as “Son of God” in the New Testament

Yıl 2018, , 155 - 181, 01.04.2018

Zafer Duygu

https://doi.org/10.1501/Ilhfak_0000001486

Öz

One of the most important christological epithets for Jesus in the New Testament and in traditional Christianity is “Son of God” (ό υἱὸς τοῦ Θεοῦ). The epithet “Son of God” is seen in the pre-Christ period very commonly both in Jewish and pagan cultural circles. In fact, the epithet was received in the Jewish circles with more human significance and it must likewise have been used by the Jerusalem community of Jesus’ first followers as the royal title in connection with the concept of Christ. However, with the spread of Christianity in the pagan world, the meaning of “Son of God also changed. Paul of Tarsus and the authors of the Gospels of the New Testament interpreted this epithet as Jesus’ supernaturality and divinity,and repositioned Jesus in this frame. This article deals with the issue how Jesus was transformed from a “virtuous human” status to a “divine being” status through the meaning proposed by Paul in the epithet “Son of God”

Anahtar Kelimeler

Jesus, Son of God, New Testament, Synoptic Gospels, Jerusalem Church

İsa’nın Yeni Ahit’te “Tanrı Oğlu” olarak tanımlanması meselesi

Öz

Yeni Ahit’te ve geleneksel Hıristiyanlık anlayışında İsa’yı tanımlamak amacıyla kullanılan en önemli kristolojik unvanlardan birisi “Tanrı Oğlu”dur (ό υἱὸς τοῦ Θεοῦ). Tanrı Oğlu anlayışının İsa öncesi dönemde hem Yahudi hem de pagan kültür çevrelerinde de yaygın bir şekilde benimsendiği görülmektedir. Nitekim Yahudi çevrelerinde daha çok beşeri anlamlarıyla yer bulan Tanrı Oğlu ifadesi, benzer şekilde İsa’nın ilk takipçilerinden oluşan Kudüs cemaati tarafından da İsa’ya Mesih kavramıyla bağlantılı şekilde kraliyet unvanı olarak nispet edilmiş olmalıdır. Ancak Hıristiyanlığın pagan dünyada yayılmasıyla birlikte Tanrı Oğlu unvanı da anlam değişikliğine uğramıştır. Bu süreçte Tarsuslu Pavlus ve Yeni Ahit’te yer alan İncil metinlerini kaleme alan yazarlar, söz konusu bu ifadeyi insanüstü ve ilahi bir varlık olarak yorumlamışlar ve İsa’yı da bu çerçevede yeniden konumlandırmışlardır. Bu makalede, “Tanrı Oğlu” ifadesine Pavlus tarafından yüklenen anlamla, İsa’nın “erdemli beşer” statüsünden “ilahi varlık” statüsüne nasıl dönüştürüldüğü ele alınmaktadır

Anahtar Kelimeler

İsa, Tanrı Oğlu, Yeni Ahit, Sinoptik İnciller, Kudüs Cemaati

Kaynakça

• Adam, Baki. Yahudilik ve Hıristiyanlık Açısından Kur’an’ın Tartışmalı Konuları. İstanbul: Pınar Yayınları, 2016.
• Aydın, Fuat. Pavlus Hıristiyanlığına Giriş. Ankara: EskiYeni Yayınları, 2017.
• Aydın, Mahmut. Tarihsel İsa: İmanın Mesih’inden Tarihin İsa’sına. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2015.
• ---------. “Yahudi Bir Peygamberden Gentile Tanrı’ya: İsa’nın Tanrısallaştırılması Süreci”, İslâmiyât 3:4 (2000), ss.47-74.
• Bateman, Herbert W. IV. “Defining the Titles ‘Christ’ and ‘Son of God’ in Mark’s Narrative Presentation of Jesus,” Journal of Evangelical Theological Soci- ety 50:3 (2007), ss.537-559.
• Bousset, Wilhelm. Kyrios Christos. İngilizce terc. J. E. Steely. New York: Abingdon Press, 1970.
• Bultmann, Rudolf. Theology of the New Testament. İngilizce terc. Kendrick Grobel. Waco: Baylor University Press, 2007.
• Cullmann, Oscar. The Christology of the New Testament. İngilizce terc. Shirley C. Guthrie ve Charles A. M. Hall. Philadelphia: Westminster Press, 1963.
• Dreyer, Yolanda. “Son-of-God Traditions in the Synoptic Gospels: Ferdinand Hahn’s Diachronic Perspective,” HTS: Theological Studies 57:182 (2001), ss.506-530.
• Duygu, Zafer. Hıristiyanlık ve İmparatorluk: Geç Antikçağ’da Kilise-Devlet İlişkile- ri ve Kristoloji Paradigmaları. İstanbul: Divan Yayınları, 2017.
• Ehrman, Bart D. How Jesus Became God: The Exaltation of a Jewish Preacher from Galilee. New York: HarperOne, 2014.
• ---------. The New Testament: A Historical Introduction to the Early Christian Wri- tings. New York: Oxford University Press, 2000.
• Fitzmyer, Joseph A. The Dead Sea Scrolls and Christian Origins. Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans Publishing Co., 2000.
• Fossum, Jarl. “Son of God,” The Anchor Yale Bible Dictionary (New York: Double- day, 1992), c.6, ss.128-137.
• Fowler, W. Warde. Roman Ideas of Deity in the Last Century before the Christian Era. Londra: Macmillan and co., 1914.
• Gündüz, Şinasi. Pavlus: Hıristiyanlığın Mimarı. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2004.
• Hay, Lewis S. “The Son-of-God Christology in Mark,” Journal of Bible and Reli- gion 32:2 (1964), ss.106-114.
• Ignatius, The Epistle of Ignatius to the Ephesians, (Yunanca metin: http://www.greekdoc.com/index.html).
• Incigneri, Brian J. The Gospels to the Romans: The Setting and Rhetoric of Mark’s Gospel. Leiden & Boston: Brill, 2003.
• Kim, Seyoon. “The ‘Son of Man’” as the Son of God. Tübingen: Mohr Siebeck, 1983.
• Lyonnet, Stanislav ve Leopold Sabovrin. Sin, Redemption and Sacrifice: A Biblical and Patristic Study. Roma: Editrice Pontificio Istituto Biblico, 1998.
• Maccoby, Hyam. The Myth-Maker: Paul and the Invention of Christianity. New York: Harper&Row, 1986.
• Peppard, Michael. The Son of God in the Roman World: Divine Sonship in Its Social and Political Context. New York: Oxford University Press, 2010.
• Telford, W. R. The Theology of the Gospel of Mark. Cambridge & New York: Cambridge University Press, 2002.
• Waddell, James A. The Messiah: The Comparative Study of the Enochic Son of Man and the Pauline Kyrios. New York & Londra: T &T Clark, 2011.