Kitap İncelemesi
BibTex RIS Kaynak Göster
Yıl 2022, Cilt: 63 Sayı: 2, 1117 - 1134, 30.11.2022

Öz

Kaynakça

  • Amir-Moezzi, Mohammad Ali. “Dissimulation.” Encyclopaedia of the Qur’an, http://referenceworks.brillonline.com (15.09.2022).
  • Aybay, Zeliha Ülkühan. “İmâmiyye Şîası’nda İhtilâfü’l-Hadîs-Takiyye İlişkisi.” Yüksek Lisans Tezi, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, İzmir, 2018.
  • Bozkurt, Nahide. Abbâsîler. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2020.
  • Clarke, Lynda. “The Rise and Decline of Taqiyya in Twelver Shi’ism.” Reason and Inspiration in Islam: Theology, Philosophy and Mysticism in Muslim Thought, ed. Todd Lawson, içinde 46-63. London: I. B. Tauris in Association with the Institute of Ismaili Studies, 2005.
  • Demirel, Serdar. Ehl-i Sünnet ile İmâmiye Şiası Arası Karşılaştırmalı Hadis İlimleri. Çev. Alpaslan Tunçer. İstanbul: Karınca&Polen Yayınları, 2014.
  • Demirel, Serdar. “ʿUlūmu’l- hadis beyne Ehli’s-Sunne ve’l-Cemāʿa ve’ş-Şīʿati’l-İmāmī el-İs̠nā ʿAşerī.” Doktora Tezi, International Islamic University Malaysia, Kuala Lumpur, 2005.
  • Eren, M. Emin. "Reʾy Ehlinin Fakihinden Bir “Muhaddis” İnşa Etmek: ʿAbdulḳādir el-Ḳuraşī’nin (ö.775/1373) Ebū Ḥanīfe Biyografisinin Tahlili." Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 62:2 (2021): 289-343.
  • el-Esterābādī, Emīn. Fevāʾidu’l-Medeniyye. Kum: Muessesetu’n-Neşri’l-İslāmī, 1426.
  • Gadamer, Hans-Georg. Hakikat ve Yöntem. Çev. Hüsamettin Arslan ve İsmail Yavuzcan. İstanbul: Paradigma Yayıncılık, 2009.
  • Gleave, Robert. “Jaʿfar al-Ṣādeq i. Life.” Encyclopaedia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/jafar-al-sadeq-i-life (12.09.2022)
  • Gleave, Robert. “The Legal Efficacy of Taqiyya Acts in Imami Jurisprudence: Ali al-Karaki’s al-Risāla fi l-taqiyya.” Al-Qantara 34:2 (2013): 415-438.
  • Hey’etu’t-Taḥrir. “Mevsūʿatu’l-Eḥādīsi’l-Muşterike beyne’s-Sunne ve’ş-Şīʿa.” el-Kelime 87 (1436/2015): 185-190.
  • El-Ḥillī, İbnu’l-Muṭahhar. Mebādiu’l-Vuṣūl. Tah. M. ʿAli el-Baḳḳāl. Kum: Mektebetu’l-İʿlāmi’l-İslāmī, 1404.
  • Hitti, Philip K. Siyasi ve Kültürel İslam Tarihi. Çev. Salih Tuğ. İstanbul: Bilge Kültür Sanat, 2020.
  • Hodgson, Marshall G. S. İslam’ın Serüveni -İslam’ın Klasik Çağı-. Çev. Berkay Ersöz. Ankara: Phoenix, 2020.
  • el-Kāşānī el-Fayḍ. et-Tefsīru’ṣ-Ṣāfī. Kum: Muessesetu’l-Hādī, 1374/1416.
  • Kırbaşoğlu, M. Hayri. İslam Düşüncesinde Hadis Metodolojisi. Ankara: Ankara Okulu, 2006.
  • Kızılkaya, Sabri. “Cerh ve Tadil’de Mezhep Taassubu.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 1998.
  • Koca, Ferhat. İslâm Hukuk Metodolojisinde Tahsis. İstanbul: TDV, 1996.
  • Kohlberg, Etan. “Muḥammad b. ʿAlī Zayn al-ʿĀbidīn.” EI2, VII, 397-400.
  • Kohlberg, Etan. “Some Imāmī-Shīʿī Views on Taqiyya.” Journal of the American Oriental Society 95:3 (1975): 395-402.
  • Kohlberg, Etan. “Taqiyya in Shiʿi Theology and Religion.” Secrecy and Concealment: Studies in the History of Mediterranean and Near Eastern Religions, ed. Hans G. Kippenberg ve Guy G. Stroumsa, içinde 345-80. Leiden: Brill, 1995.
  • Kuzudişli, Bekir. Şîa ve Hadis. İstanbul: Klasik, 2017.
  • Medoff, Louis. "Taqiya i. In Shiʿism." Encyclopædia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/taqiya-i-shiism (20.09.2022).
  • Muʿallim, Muḥammad ʿAli. al-Taqiyya fi fiqh ahl al-bayt. Byy: Dāru’l-Hudā, 1426.
  • Öz, Mustafa. “Caʿfer es-Sâdık.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 7:1-3.
  • Öz, Mustafa. “Muhammed el-Bâkır.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 30: 504-505.
  • Özdemir Özaykal, Merve. “Kur’ân’ın Umûm Bildiren İfadelerinin Haber-i Vâhidle Tahsisi Konusundaki Usûlî Tartışmalar” İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi 31 (2018): 203-229.
  • eṣ-Ṣadūk, İbn Bābeveyh. el-İʿtikādāt. Kum: 1414.
  • eṣ-Ṣadūk, Maʿāni’l-Ahbār. Beyrut: Dāru’l-Maʿrife, 1979.
  • Sever, Ali. “Takiyye Şîa Rivâyet Kültüründeki Derin Paradoks.” Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2:2 (2016): 119-124.
  • Şahavatov, Sabuhi. "İmâmiyye Şîası'nın Kur'ân'ın Tahrifi Konusuna Yaklaşımı." Usul İslam Araştırmaları 22 (2014): 43-61.
  • eş-Şehīdu’s̠-S̠ānī. Er-Riāye fī ʿİlmi’d-Dirāye. Kum: Mektebetu’l-Marʿaşī, 1407.
  • Şenzeybek, Aytekin. “Muhtâr Es-Sakafî’nin Hayatı Bağlamında İlk Keysâni Fikirlerin Ortaya Çıkışı.” Marife 15:2 (2015): 343-370.
  • eṭ-Ṭūsī, Ebu Caʿfer. ʿUddetu’l-Uṣūl. Kum: Setāre, 1376/1417.
  • Ümit, Mehmet. “Türkiye'de İlahiyat Fakültelerinde Yapılan Şiîlikle İlgili Doktora Tezleri.” İslami Araştırmalar 29:2 (2018): 422-447.
  • Ünal, İsmail Hakkı. İmâm Ebû Hanîfe'nin Hadis Anlayışı ve Hanefî Mezhebinin Hadis Metodu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1994.
  • Ünügür, Peyman. “Şîa’da Cerh-Ta’dil ve Bir Cerh Sebebi Olarak Sünnilik.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2011.
  • Ünügür, Peyman. “Şia’da Metin Tenkidi.” Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2017.
  • Ünügür Tekin, Peyman. “Hadiste Sünnî-Şiî Etkileşimi: Şehîd-i Sânî (ö. 965/1559) Örneği.” Osmanlı’da İlm-i Hadis, ed. Zekeriya Güler vd. içinde 687-709. İstanbul: İSAR Yayınları, 2020.
Yıl 2022, Cilt: 63 Sayı: 2, 1117 - 1134, 30.11.2022

Öz

Kaynakça

  • Amir-Moezzi, Mohammad Ali. “Dissimulation.” Encyclopaedia of the Qur’an, http://referenceworks.brillonline.com (15.09.2022).
  • Aybay, Zeliha Ülkühan. “İmâmiyye Şîası’nda İhtilâfü’l-Hadîs-Takiyye İlişkisi.” Yüksek Lisans Tezi, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, İzmir, 2018.
  • Bozkurt, Nahide. Abbâsîler. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2020.
  • Clarke, Lynda. “The Rise and Decline of Taqiyya in Twelver Shi’ism.” Reason and Inspiration in Islam: Theology, Philosophy and Mysticism in Muslim Thought, ed. Todd Lawson, içinde 46-63. London: I. B. Tauris in Association with the Institute of Ismaili Studies, 2005.
  • Demirel, Serdar. Ehl-i Sünnet ile İmâmiye Şiası Arası Karşılaştırmalı Hadis İlimleri. Çev. Alpaslan Tunçer. İstanbul: Karınca&Polen Yayınları, 2014.
  • Demirel, Serdar. “ʿUlūmu’l- hadis beyne Ehli’s-Sunne ve’l-Cemāʿa ve’ş-Şīʿati’l-İmāmī el-İs̠nā ʿAşerī.” Doktora Tezi, International Islamic University Malaysia, Kuala Lumpur, 2005.
  • Eren, M. Emin. "Reʾy Ehlinin Fakihinden Bir “Muhaddis” İnşa Etmek: ʿAbdulḳādir el-Ḳuraşī’nin (ö.775/1373) Ebū Ḥanīfe Biyografisinin Tahlili." Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 62:2 (2021): 289-343.
  • el-Esterābādī, Emīn. Fevāʾidu’l-Medeniyye. Kum: Muessesetu’n-Neşri’l-İslāmī, 1426.
  • Gadamer, Hans-Georg. Hakikat ve Yöntem. Çev. Hüsamettin Arslan ve İsmail Yavuzcan. İstanbul: Paradigma Yayıncılık, 2009.
  • Gleave, Robert. “Jaʿfar al-Ṣādeq i. Life.” Encyclopaedia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/jafar-al-sadeq-i-life (12.09.2022)
  • Gleave, Robert. “The Legal Efficacy of Taqiyya Acts in Imami Jurisprudence: Ali al-Karaki’s al-Risāla fi l-taqiyya.” Al-Qantara 34:2 (2013): 415-438.
  • Hey’etu’t-Taḥrir. “Mevsūʿatu’l-Eḥādīsi’l-Muşterike beyne’s-Sunne ve’ş-Şīʿa.” el-Kelime 87 (1436/2015): 185-190.
  • El-Ḥillī, İbnu’l-Muṭahhar. Mebādiu’l-Vuṣūl. Tah. M. ʿAli el-Baḳḳāl. Kum: Mektebetu’l-İʿlāmi’l-İslāmī, 1404.
  • Hitti, Philip K. Siyasi ve Kültürel İslam Tarihi. Çev. Salih Tuğ. İstanbul: Bilge Kültür Sanat, 2020.
  • Hodgson, Marshall G. S. İslam’ın Serüveni -İslam’ın Klasik Çağı-. Çev. Berkay Ersöz. Ankara: Phoenix, 2020.
  • el-Kāşānī el-Fayḍ. et-Tefsīru’ṣ-Ṣāfī. Kum: Muessesetu’l-Hādī, 1374/1416.
  • Kırbaşoğlu, M. Hayri. İslam Düşüncesinde Hadis Metodolojisi. Ankara: Ankara Okulu, 2006.
  • Kızılkaya, Sabri. “Cerh ve Tadil’de Mezhep Taassubu.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 1998.
  • Koca, Ferhat. İslâm Hukuk Metodolojisinde Tahsis. İstanbul: TDV, 1996.
  • Kohlberg, Etan. “Muḥammad b. ʿAlī Zayn al-ʿĀbidīn.” EI2, VII, 397-400.
  • Kohlberg, Etan. “Some Imāmī-Shīʿī Views on Taqiyya.” Journal of the American Oriental Society 95:3 (1975): 395-402.
  • Kohlberg, Etan. “Taqiyya in Shiʿi Theology and Religion.” Secrecy and Concealment: Studies in the History of Mediterranean and Near Eastern Religions, ed. Hans G. Kippenberg ve Guy G. Stroumsa, içinde 345-80. Leiden: Brill, 1995.
  • Kuzudişli, Bekir. Şîa ve Hadis. İstanbul: Klasik, 2017.
  • Medoff, Louis. "Taqiya i. In Shiʿism." Encyclopædia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/taqiya-i-shiism (20.09.2022).
  • Muʿallim, Muḥammad ʿAli. al-Taqiyya fi fiqh ahl al-bayt. Byy: Dāru’l-Hudā, 1426.
  • Öz, Mustafa. “Caʿfer es-Sâdık.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 7:1-3.
  • Öz, Mustafa. “Muhammed el-Bâkır.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 30: 504-505.
  • Özdemir Özaykal, Merve. “Kur’ân’ın Umûm Bildiren İfadelerinin Haber-i Vâhidle Tahsisi Konusundaki Usûlî Tartışmalar” İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi 31 (2018): 203-229.
  • eṣ-Ṣadūk, İbn Bābeveyh. el-İʿtikādāt. Kum: 1414.
  • eṣ-Ṣadūk, Maʿāni’l-Ahbār. Beyrut: Dāru’l-Maʿrife, 1979.
  • Sever, Ali. “Takiyye Şîa Rivâyet Kültüründeki Derin Paradoks.” Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2:2 (2016): 119-124.
  • Şahavatov, Sabuhi. "İmâmiyye Şîası'nın Kur'ân'ın Tahrifi Konusuna Yaklaşımı." Usul İslam Araştırmaları 22 (2014): 43-61.
  • eş-Şehīdu’s̠-S̠ānī. Er-Riāye fī ʿİlmi’d-Dirāye. Kum: Mektebetu’l-Marʿaşī, 1407.
  • Şenzeybek, Aytekin. “Muhtâr Es-Sakafî’nin Hayatı Bağlamında İlk Keysâni Fikirlerin Ortaya Çıkışı.” Marife 15:2 (2015): 343-370.
  • eṭ-Ṭūsī, Ebu Caʿfer. ʿUddetu’l-Uṣūl. Kum: Setāre, 1376/1417.
  • Ümit, Mehmet. “Türkiye'de İlahiyat Fakültelerinde Yapılan Şiîlikle İlgili Doktora Tezleri.” İslami Araştırmalar 29:2 (2018): 422-447.
  • Ünal, İsmail Hakkı. İmâm Ebû Hanîfe'nin Hadis Anlayışı ve Hanefî Mezhebinin Hadis Metodu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1994.
  • Ünügür, Peyman. “Şîa’da Cerh-Ta’dil ve Bir Cerh Sebebi Olarak Sünnilik.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2011.
  • Ünügür, Peyman. “Şia’da Metin Tenkidi.” Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2017.
  • Ünügür Tekin, Peyman. “Hadiste Sünnî-Şiî Etkileşimi: Şehîd-i Sânî (ö. 965/1559) Örneği.” Osmanlı’da İlm-i Hadis, ed. Zekeriya Güler vd. içinde 687-709. İstanbul: İSAR Yayınları, 2020.
Yıl 2022, Cilt: 63 Sayı: 2, 1117 - 1134, 30.11.2022

Öz

Kaynakça

  • Amir-Moezzi, Mohammad Ali. “Dissimulation.” Encyclopaedia of the Qur’an, http://referenceworks.brillonline.com (15.09.2022).
  • Aybay, Zeliha Ülkühan. “İmâmiyye Şîası’nda İhtilâfü’l-Hadîs-Takiyye İlişkisi.” Yüksek Lisans Tezi, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, İzmir, 2018.
  • Bozkurt, Nahide. Abbâsîler. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2020.
  • Clarke, Lynda. “The Rise and Decline of Taqiyya in Twelver Shi’ism.” Reason and Inspiration in Islam: Theology, Philosophy and Mysticism in Muslim Thought, ed. Todd Lawson, içinde 46-63. London: I. B. Tauris in Association with the Institute of Ismaili Studies, 2005.
  • Demirel, Serdar. Ehl-i Sünnet ile İmâmiye Şiası Arası Karşılaştırmalı Hadis İlimleri. Çev. Alpaslan Tunçer. İstanbul: Karınca&Polen Yayınları, 2014.
  • Demirel, Serdar. “ʿUlūmu’l- hadis beyne Ehli’s-Sunne ve’l-Cemāʿa ve’ş-Şīʿati’l-İmāmī el-İs̠nā ʿAşerī.” Doktora Tezi, International Islamic University Malaysia, Kuala Lumpur, 2005.
  • Eren, M. Emin. "Reʾy Ehlinin Fakihinden Bir “Muhaddis” İnşa Etmek: ʿAbdulḳādir el-Ḳuraşī’nin (ö.775/1373) Ebū Ḥanīfe Biyografisinin Tahlili." Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 62:2 (2021): 289-343.
  • el-Esterābādī, Emīn. Fevāʾidu’l-Medeniyye. Kum: Muessesetu’n-Neşri’l-İslāmī, 1426.
  • Gadamer, Hans-Georg. Hakikat ve Yöntem. Çev. Hüsamettin Arslan ve İsmail Yavuzcan. İstanbul: Paradigma Yayıncılık, 2009.
  • Gleave, Robert. “Jaʿfar al-Ṣādeq i. Life.” Encyclopaedia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/jafar-al-sadeq-i-life (12.09.2022)
  • Gleave, Robert. “The Legal Efficacy of Taqiyya Acts in Imami Jurisprudence: Ali al-Karaki’s al-Risāla fi l-taqiyya.” Al-Qantara 34:2 (2013): 415-438.
  • Hey’etu’t-Taḥrir. “Mevsūʿatu’l-Eḥādīsi’l-Muşterike beyne’s-Sunne ve’ş-Şīʿa.” el-Kelime 87 (1436/2015): 185-190.
  • El-Ḥillī, İbnu’l-Muṭahhar. Mebādiu’l-Vuṣūl. Tah. M. ʿAli el-Baḳḳāl. Kum: Mektebetu’l-İʿlāmi’l-İslāmī, 1404.
  • Hitti, Philip K. Siyasi ve Kültürel İslam Tarihi. Çev. Salih Tuğ. İstanbul: Bilge Kültür Sanat, 2020.
  • Hodgson, Marshall G. S. İslam’ın Serüveni -İslam’ın Klasik Çağı-. Çev. Berkay Ersöz. Ankara: Phoenix, 2020.
  • el-Kāşānī el-Fayḍ. et-Tefsīru’ṣ-Ṣāfī. Kum: Muessesetu’l-Hādī, 1374/1416.
  • Kırbaşoğlu, M. Hayri. İslam Düşüncesinde Hadis Metodolojisi. Ankara: Ankara Okulu, 2006.
  • Kızılkaya, Sabri. “Cerh ve Tadil’de Mezhep Taassubu.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 1998.
  • Koca, Ferhat. İslâm Hukuk Metodolojisinde Tahsis. İstanbul: TDV, 1996.
  • Kohlberg, Etan. “Muḥammad b. ʿAlī Zayn al-ʿĀbidīn.” EI2, VII, 397-400.
  • Kohlberg, Etan. “Some Imāmī-Shīʿī Views on Taqiyya.” Journal of the American Oriental Society 95:3 (1975): 395-402.
  • Kohlberg, Etan. “Taqiyya in Shiʿi Theology and Religion.” Secrecy and Concealment: Studies in the History of Mediterranean and Near Eastern Religions, ed. Hans G. Kippenberg ve Guy G. Stroumsa, içinde 345-80. Leiden: Brill, 1995.
  • Kuzudişli, Bekir. Şîa ve Hadis. İstanbul: Klasik, 2017.
  • Medoff, Louis. "Taqiya i. In Shiʿism." Encyclopædia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/taqiya-i-shiism (20.09.2022).
  • Muʿallim, Muḥammad ʿAli. al-Taqiyya fi fiqh ahl al-bayt. Byy: Dāru’l-Hudā, 1426.
  • Öz, Mustafa. “Caʿfer es-Sâdık.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 7:1-3.
  • Öz, Mustafa. “Muhammed el-Bâkır.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 30: 504-505.
  • Özdemir Özaykal, Merve. “Kur’ân’ın Umûm Bildiren İfadelerinin Haber-i Vâhidle Tahsisi Konusundaki Usûlî Tartışmalar” İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi 31 (2018): 203-229.
  • eṣ-Ṣadūk, İbn Bābeveyh. el-İʿtikādāt. Kum: 1414.
  • eṣ-Ṣadūk, Maʿāni’l-Ahbār. Beyrut: Dāru’l-Maʿrife, 1979.
  • Sever, Ali. “Takiyye Şîa Rivâyet Kültüründeki Derin Paradoks.” Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2:2 (2016): 119-124.
  • Şahavatov, Sabuhi. "İmâmiyye Şîası'nın Kur'ân'ın Tahrifi Konusuna Yaklaşımı." Usul İslam Araştırmaları 22 (2014): 43-61.
  • eş-Şehīdu’s̠-S̠ānī. Er-Riāye fī ʿİlmi’d-Dirāye. Kum: Mektebetu’l-Marʿaşī, 1407.
  • Şenzeybek, Aytekin. “Muhtâr Es-Sakafî’nin Hayatı Bağlamında İlk Keysâni Fikirlerin Ortaya Çıkışı.” Marife 15:2 (2015): 343-370.
  • eṭ-Ṭūsī, Ebu Caʿfer. ʿUddetu’l-Uṣūl. Kum: Setāre, 1376/1417.
  • Ümit, Mehmet. “Türkiye'de İlahiyat Fakültelerinde Yapılan Şiîlikle İlgili Doktora Tezleri.” İslami Araştırmalar 29:2 (2018): 422-447.
  • Ünal, İsmail Hakkı. İmâm Ebû Hanîfe'nin Hadis Anlayışı ve Hanefî Mezhebinin Hadis Metodu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1994.
  • Ünügür, Peyman. “Şîa’da Cerh-Ta’dil ve Bir Cerh Sebebi Olarak Sünnilik.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2011.
  • Ünügür, Peyman. “Şia’da Metin Tenkidi.” Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2017.
  • Ünügür Tekin, Peyman. “Hadiste Sünnî-Şiî Etkileşimi: Şehîd-i Sânî (ö. 965/1559) Örneği.” Osmanlı’da İlm-i Hadis, ed. Zekeriya Güler vd. içinde 687-709. İstanbul: İSAR Yayınları, 2020.

The review of "Serdar Demirel. Takıyye Şîa Rivâyet Kültüründekı̇ Derin Paradoks. İstanbul: Rıhle Kitap, 2016. 152 s. ISBN: 978-605-5634-41-4"

Yıl 2022, Cilt: 63 Sayı: 2, 1117 - 1134, 30.11.2022

Öz

This is the review of the book entitled "Takıyye Şîa Rivâyet Kültüründekı̇ Derin Paradoks." by Serdar Demirel.

Kaynakça

  • Amir-Moezzi, Mohammad Ali. “Dissimulation.” Encyclopaedia of the Qur’an, http://referenceworks.brillonline.com (15.09.2022).
  • Aybay, Zeliha Ülkühan. “İmâmiyye Şîası’nda İhtilâfü’l-Hadîs-Takiyye İlişkisi.” Yüksek Lisans Tezi, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, İzmir, 2018.
  • Bozkurt, Nahide. Abbâsîler. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2020.
  • Clarke, Lynda. “The Rise and Decline of Taqiyya in Twelver Shi’ism.” Reason and Inspiration in Islam: Theology, Philosophy and Mysticism in Muslim Thought, ed. Todd Lawson, içinde 46-63. London: I. B. Tauris in Association with the Institute of Ismaili Studies, 2005.
  • Demirel, Serdar. Ehl-i Sünnet ile İmâmiye Şiası Arası Karşılaştırmalı Hadis İlimleri. Çev. Alpaslan Tunçer. İstanbul: Karınca&Polen Yayınları, 2014.
  • Demirel, Serdar. “ʿUlūmu’l- hadis beyne Ehli’s-Sunne ve’l-Cemāʿa ve’ş-Şīʿati’l-İmāmī el-İs̠nā ʿAşerī.” Doktora Tezi, International Islamic University Malaysia, Kuala Lumpur, 2005.
  • Eren, M. Emin. "Reʾy Ehlinin Fakihinden Bir “Muhaddis” İnşa Etmek: ʿAbdulḳādir el-Ḳuraşī’nin (ö.775/1373) Ebū Ḥanīfe Biyografisinin Tahlili." Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 62:2 (2021): 289-343.
  • el-Esterābādī, Emīn. Fevāʾidu’l-Medeniyye. Kum: Muessesetu’n-Neşri’l-İslāmī, 1426.
  • Gadamer, Hans-Georg. Hakikat ve Yöntem. Çev. Hüsamettin Arslan ve İsmail Yavuzcan. İstanbul: Paradigma Yayıncılık, 2009.
  • Gleave, Robert. “Jaʿfar al-Ṣādeq i. Life.” Encyclopaedia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/jafar-al-sadeq-i-life (12.09.2022)
  • Gleave, Robert. “The Legal Efficacy of Taqiyya Acts in Imami Jurisprudence: Ali al-Karaki’s al-Risāla fi l-taqiyya.” Al-Qantara 34:2 (2013): 415-438.
  • Hey’etu’t-Taḥrir. “Mevsūʿatu’l-Eḥādīsi’l-Muşterike beyne’s-Sunne ve’ş-Şīʿa.” el-Kelime 87 (1436/2015): 185-190.
  • El-Ḥillī, İbnu’l-Muṭahhar. Mebādiu’l-Vuṣūl. Tah. M. ʿAli el-Baḳḳāl. Kum: Mektebetu’l-İʿlāmi’l-İslāmī, 1404.
  • Hitti, Philip K. Siyasi ve Kültürel İslam Tarihi. Çev. Salih Tuğ. İstanbul: Bilge Kültür Sanat, 2020.
  • Hodgson, Marshall G. S. İslam’ın Serüveni -İslam’ın Klasik Çağı-. Çev. Berkay Ersöz. Ankara: Phoenix, 2020.
  • el-Kāşānī el-Fayḍ. et-Tefsīru’ṣ-Ṣāfī. Kum: Muessesetu’l-Hādī, 1374/1416.
  • Kırbaşoğlu, M. Hayri. İslam Düşüncesinde Hadis Metodolojisi. Ankara: Ankara Okulu, 2006.
  • Kızılkaya, Sabri. “Cerh ve Tadil’de Mezhep Taassubu.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 1998.
  • Koca, Ferhat. İslâm Hukuk Metodolojisinde Tahsis. İstanbul: TDV, 1996.
  • Kohlberg, Etan. “Muḥammad b. ʿAlī Zayn al-ʿĀbidīn.” EI2, VII, 397-400.
  • Kohlberg, Etan. “Some Imāmī-Shīʿī Views on Taqiyya.” Journal of the American Oriental Society 95:3 (1975): 395-402.
  • Kohlberg, Etan. “Taqiyya in Shiʿi Theology and Religion.” Secrecy and Concealment: Studies in the History of Mediterranean and Near Eastern Religions, ed. Hans G. Kippenberg ve Guy G. Stroumsa, içinde 345-80. Leiden: Brill, 1995.
  • Kuzudişli, Bekir. Şîa ve Hadis. İstanbul: Klasik, 2017.
  • Medoff, Louis. "Taqiya i. In Shiʿism." Encyclopædia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/taqiya-i-shiism (20.09.2022).
  • Muʿallim, Muḥammad ʿAli. al-Taqiyya fi fiqh ahl al-bayt. Byy: Dāru’l-Hudā, 1426.
  • Öz, Mustafa. “Caʿfer es-Sâdık.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 7:1-3.
  • Öz, Mustafa. “Muhammed el-Bâkır.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 30: 504-505.
  • Özdemir Özaykal, Merve. “Kur’ân’ın Umûm Bildiren İfadelerinin Haber-i Vâhidle Tahsisi Konusundaki Usûlî Tartışmalar” İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi 31 (2018): 203-229.
  • eṣ-Ṣadūk, İbn Bābeveyh. el-İʿtikādāt. Kum: 1414.
  • eṣ-Ṣadūk, Maʿāni’l-Ahbār. Beyrut: Dāru’l-Maʿrife, 1979.
  • Sever, Ali. “Takiyye Şîa Rivâyet Kültüründeki Derin Paradoks.” Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2:2 (2016): 119-124.
  • Şahavatov, Sabuhi. "İmâmiyye Şîası'nın Kur'ân'ın Tahrifi Konusuna Yaklaşımı." Usul İslam Araştırmaları 22 (2014): 43-61.
  • eş-Şehīdu’s̠-S̠ānī. Er-Riāye fī ʿİlmi’d-Dirāye. Kum: Mektebetu’l-Marʿaşī, 1407.
  • Şenzeybek, Aytekin. “Muhtâr Es-Sakafî’nin Hayatı Bağlamında İlk Keysâni Fikirlerin Ortaya Çıkışı.” Marife 15:2 (2015): 343-370.
  • eṭ-Ṭūsī, Ebu Caʿfer. ʿUddetu’l-Uṣūl. Kum: Setāre, 1376/1417.
  • Ümit, Mehmet. “Türkiye'de İlahiyat Fakültelerinde Yapılan Şiîlikle İlgili Doktora Tezleri.” İslami Araştırmalar 29:2 (2018): 422-447.
  • Ünal, İsmail Hakkı. İmâm Ebû Hanîfe'nin Hadis Anlayışı ve Hanefî Mezhebinin Hadis Metodu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1994.
  • Ünügür, Peyman. “Şîa’da Cerh-Ta’dil ve Bir Cerh Sebebi Olarak Sünnilik.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2011.
  • Ünügür, Peyman. “Şia’da Metin Tenkidi.” Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2017.
  • Ünügür Tekin, Peyman. “Hadiste Sünnî-Şiî Etkileşimi: Şehîd-i Sânî (ö. 965/1559) Örneği.” Osmanlı’da İlm-i Hadis, ed. Zekeriya Güler vd. içinde 687-709. İstanbul: İSAR Yayınları, 2020.

Serdar Demirel. Takıyye Şîa Rivâyet Kültüründekı̇ Derin Paradoks. İstanbul: Rıhle Kitap, 2016. 152 s. ISBN: 978-605-5634-41-4

Yıl 2022, Cilt: 63 Sayı: 2, 1117 - 1134, 30.11.2022

Öz

Bu yazıda Serdar Demirel'in Takıyye Şîa Rivâyet Kültüründekı̇ Derin Paradoks isimli eseri değerlendirilmiştir.

Kaynakça

  • Amir-Moezzi, Mohammad Ali. “Dissimulation.” Encyclopaedia of the Qur’an, http://referenceworks.brillonline.com (15.09.2022).
  • Aybay, Zeliha Ülkühan. “İmâmiyye Şîası’nda İhtilâfü’l-Hadîs-Takiyye İlişkisi.” Yüksek Lisans Tezi, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, İzmir, 2018.
  • Bozkurt, Nahide. Abbâsîler. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2020.
  • Clarke, Lynda. “The Rise and Decline of Taqiyya in Twelver Shi’ism.” Reason and Inspiration in Islam: Theology, Philosophy and Mysticism in Muslim Thought, ed. Todd Lawson, içinde 46-63. London: I. B. Tauris in Association with the Institute of Ismaili Studies, 2005.
  • Demirel, Serdar. Ehl-i Sünnet ile İmâmiye Şiası Arası Karşılaştırmalı Hadis İlimleri. Çev. Alpaslan Tunçer. İstanbul: Karınca&Polen Yayınları, 2014.
  • Demirel, Serdar. “ʿUlūmu’l- hadis beyne Ehli’s-Sunne ve’l-Cemāʿa ve’ş-Şīʿati’l-İmāmī el-İs̠nā ʿAşerī.” Doktora Tezi, International Islamic University Malaysia, Kuala Lumpur, 2005.
  • Eren, M. Emin. "Reʾy Ehlinin Fakihinden Bir “Muhaddis” İnşa Etmek: ʿAbdulḳādir el-Ḳuraşī’nin (ö.775/1373) Ebū Ḥanīfe Biyografisinin Tahlili." Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 62:2 (2021): 289-343.
  • el-Esterābādī, Emīn. Fevāʾidu’l-Medeniyye. Kum: Muessesetu’n-Neşri’l-İslāmī, 1426.
  • Gadamer, Hans-Georg. Hakikat ve Yöntem. Çev. Hüsamettin Arslan ve İsmail Yavuzcan. İstanbul: Paradigma Yayıncılık, 2009.
  • Gleave, Robert. “Jaʿfar al-Ṣādeq i. Life.” Encyclopaedia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/jafar-al-sadeq-i-life (12.09.2022)
  • Gleave, Robert. “The Legal Efficacy of Taqiyya Acts in Imami Jurisprudence: Ali al-Karaki’s al-Risāla fi l-taqiyya.” Al-Qantara 34:2 (2013): 415-438.
  • Hey’etu’t-Taḥrir. “Mevsūʿatu’l-Eḥādīsi’l-Muşterike beyne’s-Sunne ve’ş-Şīʿa.” el-Kelime 87 (1436/2015): 185-190.
  • El-Ḥillī, İbnu’l-Muṭahhar. Mebādiu’l-Vuṣūl. Tah. M. ʿAli el-Baḳḳāl. Kum: Mektebetu’l-İʿlāmi’l-İslāmī, 1404.
  • Hitti, Philip K. Siyasi ve Kültürel İslam Tarihi. Çev. Salih Tuğ. İstanbul: Bilge Kültür Sanat, 2020.
  • Hodgson, Marshall G. S. İslam’ın Serüveni -İslam’ın Klasik Çağı-. Çev. Berkay Ersöz. Ankara: Phoenix, 2020.
  • el-Kāşānī el-Fayḍ. et-Tefsīru’ṣ-Ṣāfī. Kum: Muessesetu’l-Hādī, 1374/1416.
  • Kırbaşoğlu, M. Hayri. İslam Düşüncesinde Hadis Metodolojisi. Ankara: Ankara Okulu, 2006.
  • Kızılkaya, Sabri. “Cerh ve Tadil’de Mezhep Taassubu.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 1998.
  • Koca, Ferhat. İslâm Hukuk Metodolojisinde Tahsis. İstanbul: TDV, 1996.
  • Kohlberg, Etan. “Muḥammad b. ʿAlī Zayn al-ʿĀbidīn.” EI2, VII, 397-400.
  • Kohlberg, Etan. “Some Imāmī-Shīʿī Views on Taqiyya.” Journal of the American Oriental Society 95:3 (1975): 395-402.
  • Kohlberg, Etan. “Taqiyya in Shiʿi Theology and Religion.” Secrecy and Concealment: Studies in the History of Mediterranean and Near Eastern Religions, ed. Hans G. Kippenberg ve Guy G. Stroumsa, içinde 345-80. Leiden: Brill, 1995.
  • Kuzudişli, Bekir. Şîa ve Hadis. İstanbul: Klasik, 2017.
  • Medoff, Louis. "Taqiya i. In Shiʿism." Encyclopædia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/taqiya-i-shiism (20.09.2022).
  • Muʿallim, Muḥammad ʿAli. al-Taqiyya fi fiqh ahl al-bayt. Byy: Dāru’l-Hudā, 1426.
  • Öz, Mustafa. “Caʿfer es-Sâdık.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 7:1-3.
  • Öz, Mustafa. “Muhammed el-Bâkır.” Diyanet İslam Ansiklopedisi (DİA), 30: 504-505.
  • Özdemir Özaykal, Merve. “Kur’ân’ın Umûm Bildiren İfadelerinin Haber-i Vâhidle Tahsisi Konusundaki Usûlî Tartışmalar” İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi 31 (2018): 203-229.
  • eṣ-Ṣadūk, İbn Bābeveyh. el-İʿtikādāt. Kum: 1414.
  • eṣ-Ṣadūk, Maʿāni’l-Ahbār. Beyrut: Dāru’l-Maʿrife, 1979.
  • Sever, Ali. “Takiyye Şîa Rivâyet Kültüründeki Derin Paradoks.” Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2:2 (2016): 119-124.
  • Şahavatov, Sabuhi. "İmâmiyye Şîası'nın Kur'ân'ın Tahrifi Konusuna Yaklaşımı." Usul İslam Araştırmaları 22 (2014): 43-61.
  • eş-Şehīdu’s̠-S̠ānī. Er-Riāye fī ʿİlmi’d-Dirāye. Kum: Mektebetu’l-Marʿaşī, 1407.
  • Şenzeybek, Aytekin. “Muhtâr Es-Sakafî’nin Hayatı Bağlamında İlk Keysâni Fikirlerin Ortaya Çıkışı.” Marife 15:2 (2015): 343-370.
  • eṭ-Ṭūsī, Ebu Caʿfer. ʿUddetu’l-Uṣūl. Kum: Setāre, 1376/1417.
  • Ümit, Mehmet. “Türkiye'de İlahiyat Fakültelerinde Yapılan Şiîlikle İlgili Doktora Tezleri.” İslami Araştırmalar 29:2 (2018): 422-447.
  • Ünal, İsmail Hakkı. İmâm Ebû Hanîfe'nin Hadis Anlayışı ve Hanefî Mezhebinin Hadis Metodu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1994.
  • Ünügür, Peyman. “Şîa’da Cerh-Ta’dil ve Bir Cerh Sebebi Olarak Sünnilik.” Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2011.
  • Ünügür, Peyman. “Şia’da Metin Tenkidi.” Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, 2017.
  • Ünügür Tekin, Peyman. “Hadiste Sünnî-Şiî Etkileşimi: Şehîd-i Sânî (ö. 965/1559) Örneği.” Osmanlı’da İlm-i Hadis, ed. Zekeriya Güler vd. içinde 687-709. İstanbul: İSAR Yayınları, 2020.
Toplam 40 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Din Araştırmaları
Bölüm Eser Değerlendirmeleri
Yazarlar

Peyman Ünügür Tekin 0000-0001-6572-8770

Yayımlanma Tarihi 30 Kasım 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 63 Sayı: 2

Kaynak Göster

Chicago Ünügür Tekin, Peyman. “Serdar Demirel. Takıyye Şîa Rivâyet Kültüründekı̇ Derin Paradoks. İstanbul: Rıhle Kitap, 2016. 152 S. ISBN: 978-605-5634-41-4”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 63, sy. 2 (Kasım 2022): 1117-34.

Creative Commons Lisansı
Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.