The Effects of Machiavelli’s Thought of Human Nature on His Polittical Theory

Yıl 2020, , 90 - 110, 10.05.2020

Berfu Boyraz

https://doi.org/10.25294/auiibfd.734208

Cited By: 2

Öz

This study examines that the effects of Machiavelli’s view of human nature on his political philosophy. Primarily, Machiavelli's ideas and assumptions on human nature and his novel concepts of virtu and fortuna are examined by taking into consideration the philosophical essentials of Renaissance and the Italian political structure in that era of time. Then, the effects of Machiavelli's views on human nature on his political theory, or more comprehensively, on the whole state system that is envisioned by him since the formation of social order are also examined in that part of the study. In this sense, the main argument raised in this study is that Machiavelli has developed his own political theory based on absolute power, law, army and religion with reference to his view of human nature depicted by him as rational, evil, selfish and cunning. In this context, the study also tries to creat different perspectives on different reviews about Machiavelli in the literature and on the general political theory of Machiavelli.

Anahtar Kelimeler

Philosophy of human nature, political philosophy, Machiavelli

Machiavelli’nin İnsan Doğası Düşüncesinin Siyaset Kuramına Etkisi

Öz

Bu çalışma, Niccolò Machiavelli'nin siyaset felsefesinde, onun insan doğasına ait görüşlerinin nasıl bir etkisi olduğunu araştırmaktadır. Öncelikle Machiavelli'nin insan doğası düşüncesi ve Machiavelli düşüncesinde virtu ve fortuna kavramları; Rönesans'ın felsefi temelleri ve o dönem İtalyasının siyasal yapısı göz önünde bulundurularak incelenmiştir. Ardından Machiavelli’nin insan doğası hakkındaki görüşlerinin siyaset kuramındaki veya daha kapsamlı bir ifadeyle, Machiavelli’nin toplumsal düzenin oluş aşamasından başlayarak kurduğu tüm devlet sistemi üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bu çerçevede çalışmanın temel argümanı, Machiavelli’nin siyaset kuramını rasyonel, kötü, bencil ve kurnaz olarak tanımladığı insan doğası düşüncesine paralel olarak mutlak güç, yasa, ordu ve din üzerinden oluşturduğudur. Bu çerçevede çalışma ayrıca, literatürdeki Machiavelli hakkında yapılan farklı değerlendirmelere ve Machiavelli’nin genel siyaset teorisi üzerine farklı bir bakış açısı oluşturmaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

İnsan doğası felsefesi, siyaset felsefesi, Machiavelli

Kaynakça

• Ağoğulları, M. A. (2015). “Niccolo Machiavelli: Prensin İktidarından Devlete”. Ağaoğulları M. A. (Ed.). Sokrates'ten Jakobenlere Batı'da Siyasal Düşünceler. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Airaksinen, T. (2011). Against all the odds: Machiavelli on Fortune in Politics. L, Donskis (Ed.) Niccolo Machiavelli: History, Power and Virtue (226), Rodopi, 1-14.
• Akal, C. B. (2018). “Machiavelli, Makyavelizm ve Meşruiyet Sorunu”, Machiavelli, Makyavelizm ve Modernite: Akal, C. B. (drl.). Dost Kitabevi, Ankara, 26-42.
• Althusser, L. (2010). İki Filozof: Machiavelli – Feurbach. (Çev. A. Tümertekin), İthaki Yayınları, İstanbul.
• Anglo, S. (2001). “Niccola Machiavelli: Siyasal ve Askeri Çöküşün Anatomisi”, Siyasal Düşüncenin Temelleri, B. Redhead (drl.), (Çev. Hikmet Özdemir), Alfa Yayınları, İstanbul. 95-111.
• Armaner, T. (2018). “Machiavelli, Fichte ve Siyasi Erdem”, Machiavelli, Makyavelizm ve Modernite: Akal, C. B. (drl.). Dost Kitabevi, Ankara, 96-103.
• Arnhart, L. (2011). Platon’dan Rawls’a Siyasi Düşünce Tarihi. (Çev. A. K. Bayram), Adres Yayınları, Ankara.
• Baldini, E. (2018). “Machiavelli, Makyavelizm ve SiyasiModernite Sorunu”, Machiavelli, Makyavelizm ve Modernite: Akal, C. B. (drl.). Dost Kitabevi, Ankara, 11-25.
• Beiner, R. (1993). Machiavelli, Hobbes and Rousseau on Civil Religion. The Review of Politics, 55(4): 617-638.
• Bloch, E. (2002). Rönesans Felsefesi Üzerine, (Çev. H. Portakal), Cem Yayınevi, İstanbul
• Bumin, T. (2018). “Machiavelli Okumaları”, Machiavelli, Makyavelizm ve Modernite: Akal, C. B. (drl.). Dost Kitabevi, Ankara, 81-95.
• Febvre, L. (1995). Rönesans İnsanı. (Çev. M. A. Kılıçbay), İmge Kitabevi, Ankara.
• Forde, S. (1992). “Varieties of Realism: Thucydides and Machiavelli”. The Journel of Politics, 54(2): 372-393.
• Genç, Ö. (2017). “Rönesans Döneminde Avrupa Tarihyazımı ve Niccolo Machiavelli”.
• Gülenç, K. (2014). “Niccolo Machiavelli” A, Tunçel, ve K, Gülenç (Ed.) Siyaset Felsefesi Tarihi Platon’dan Zizek’e. Doğu Batı Yayınları, Ankara.
• Gramsci, A. (2014). Hapishane Defterleri. (Çev. A. Cemgil), Belge Yayınları, İstanbul.
• Hale, J. (2002). “Machiavelli ve Bağımsız Devlet”. D, Thomson (Ed.) içinde, Siyasi Düşünce Tarihi. Metropol Yayınları, İstanbul, 27-45.
• Kadıoğlu, M. (2011). “Hümanizm”. Sosyoloji Konferansları, 0 (23): 157-165.
• Karaböcek, C. (2014). “Her dem yeni Machiavelli”. Felsefelogos Dergisi, (54): 121-130.
• King, R. (2018). İktidar Filozofu: Machiavelli. (Çev. V. Atmaca), Alfa Yayınları, İstanbul.
• Köker, L. (2004). “Rönesans ve Niccolo Machiavelli”. Ağaoğulları, M. A., & Köker, L. (ed.). Tanrı Devletinden Kral Devlete. Ankara: İmge Kitapevi.
• Machiavelli, N. (2017a). Prens. (Çev. K. Atakay),Can Yayınları (Minikitap), İstanbul.
• Machiavelli, N. (2014). Savaş Sanatı (Çev. A. Tolga), Say Yayınları, Ankara.
• Machiavelli, N. (2017b). Tutis Livius’un İlk On Kitabı Üzerine Söylevler. (Çev. A. Tolga), Say Yayınları, Ankara.
• Newell, W. R. (1987). “How Original Is Machiavelli? A Consideration of Skinner’s Interpretation of Virtue and Fortune”. Political Theory, 15(4): 612-634.
• Plamenatz, J. P. (1963). Man and Society: Political and Social Theory (1). McGraw-Hill.
• Rahe, P. A. (2005). Machiavelli’s Liberal Republican Legacy, Cambridge University Press.
• Satıcı, M. (2015). “Ahlak-Politika İlişkisi Bakımından Machiavelli’nin Politika Teorisi”. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, (20): 113-130.
• Schmitt, C. (2006). Siyasal Kavramı. (Çev. E. Göztepe), Metis Yayıncılık, İstanbul.
• Senemoğlu, O. (2016). “Machiavelli’den Hobbes’a Rönesans Dönemi Siyaset Teorisinde İnsan Doğası ve Toplum Anlayışı”. İnsan ve İnsan Bilim, Kültür ve Düşünce Dergisi, 3(8): 77-100.
• Skinner, Q. (2004). Düşüncenin Ustaları: Machiavelli. (Çev. C. Atilla), Altın Kitaplar, İstanbul.
• Skinner, Q. (2014). Modern Siyasal Düşüncenin Temelleri Birinci Cilt: Rönesans. (Çev. E. Buğlalılar, & B. Yıldırım) Ankara: Phonix Yayınevi.
• Strauss, L. (2017). Politika Felsefesi Nedir? (Çev. S. Zelyüt), Öteki Yayınevi, İstanbul.
• Şenel, A. (1990). Siyasal Düşünceler Tarihi. V Yayınları, Ankara.
• Tunçel, A. (2014). “‘Uyum’suz Bir Cumhuriyetçi: Machiavelli”. Felsefelogos Dergisi, (54): 35-50.
• Okan, E. (2016). “Thyke ya da Fortuna”. D.Ü. Sanat Tasarım ve Mimarlık Fakültesi Yayını, 1(1): 1-14.
• Öztürk, A. (2013). “Machiavelli Düşüncesinde Cumhuriyetçi Özgürlük ve Kurucu Lider İmgesi”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 68(2): 181-204.
• Öztürk, A. (2014).“Machiavelli’nin Tarih anlayışı”. Felsefelogos Dergisi, (54): 77-90.
• Viroli, M. (1989). “Republic and Politics in Machiavelli and Rousseau”. History of Political Thought, 10(3): 405-420.
• Viroli, M. (1998). Founders of Modern Political and Social Thought: Machiavelli. Oxford Universıty Press, New York.
• Yakar, T. (2014). “Machiavelli’de İnsan Doğası” Felsefelogos Dergisi, (54): 131-144.
• Zelyüt, S. (2018). “Makyavelyen Virtu”. Machiavelli, Makyavelizm ve Modernite: Akal, C. B. (drl.) Dost Kitabevi, Ankara.
• Zeybekoğlu, A. E. (2006). Machiavelli ve Biz. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 64(1): 109-128.