Türk Kamu Yönetiminde Personel Motivasyonu ve Verimlilik Üzerine Etkileri Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi Örneği

Yıl 2020, Cilt: 20 Sayı: 1, 275 - 298, 07.03.2020

Abdulsemet Yaman Murat Duysak

https://doi.org/10.18037/ausbd.701826

Öz

Motivasyon insanı harekete geçiren, davranışlarını yönlendiren olgulardır. Verimlilik ise eldeki kaynaklarla en çok çıktıya ulaşma çabasıdır. İnsanlar fiziksel, duygusal ve düşünsel farklılıklara sahiptir. Bu durum insanların motivasyonunu etkileyen faktörlerin farklılaşmasına neden olmuştur. Bu farklılıklardan hareketle insanı harekete geçiren motivasyon faktörlerinin belirlenmesi ve ölçümü ile motivasyon faktörlerinin verimlilik üzerine etkilerine yönelik yargı özelinde literatür eksikliği bulunmaktadır.

Bu çalışmanın temel amacı, yargı süreçlerinin hızlandırılması noktasında kamu personellerinin motivasyonu ve verimlilik üzerine etkilerinin araştırılmasıdır. Bu amaçla çalışma, Türk yargı sisteminde faaliyet gösteren Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi’nde çeşitli unvanlarda görev yapan çalışanlar ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma kapsamında anket tekniği kullanılarak çalışanların konuya ilişkin algıları ölçülmeye çalışılmıştır. Bu çerçevede teorik bilgilere yer verilerek anket sonucu elde edilen bulgular ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Bölge Adliye Mahkemesi, Personel Motivasyonu, Türk Kamu Yönetimi, Verimlilik

Kaynakça

• Abacı, K. (2015, Ekim). Kamu sektöründe çalışanların motivasyonlarının, verimlilik üzerindeki etkilerine yönelik bir saha çalışması. 5. Ulusal Verimlilik Kongresinde sunulan bildiri, Ankara. Erişim adresi: https://anahtar.sanayi.gov.tr/tr/flipbook/kasim-2015/1066
• Akdemir, A. (2003). Temel İşletmecilik Bilgileri. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Ateş, H., Yıldız, B. & Yıldız, H. (2012). Herzberg’in çift faktör kuramı kamu okullarında çalışan öğretmenlerin motivasyon algılarını açıklayabilir mi? ampirik bir araştırma. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 7(2), 147-162.
• Aydın, A. (1999). İmalat sanayi ve alt kollarında verimlilik, üretim, istihdam, ücret ve işçi, saat göstergeleri. Ankara: MPM.
• Barlı, Ö. (2015). Davranış bilimleri ve örgütlerde davranış. İstanbul: Akif Yayın Evi.
• Binbaşıoğlu, E. (1992). Endüstri psikolojisi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
• Brislin, R. W., Kabigting, F., Macnab, B., Zukıs, B., Worthley, R. (2005). Evolving perceptions of Japanese workplace motivation. International Journal of Cross Cultural Management, 5, 87-113. doi: 10.1177/1470595805050829
• Deligöz, K. & Güzel D. (2016). Verimlilik açısından zaman yönetimi ve Erzurum adliyesi uygulaması. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 27, 437-449.
• Deniz, M. (2005). Örgütsel davranış boyutlarından seçmeler. Ankara: Nobel.
• Doğan, A. & Aydın, A. (1991). İmalatçı kamu kuruluşlarında maliyet ve verimlilik karşılaştırmaları. Ankara: MPM.
• Doğan, S. (2003). Çalışanların verimliliğinin arttırılmasında ergonomi ve önemi. Standard Ekonomik ve Teknik Dergisi, 496, 33-39.
• Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. & Çinko, M. (2016). Sosyal bilimlerde SPSS’le veri analizi (6. Baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Dündar, S., Özutku, H. & Taşpınar, F. (2007). İçsel ve dışsal motivasyon araçlarının işgörenlerin motivasyonu üzerindeki etkisi: Ampirik bir inceleme. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 105-119.
• Ekinci, F. (2008). Kamu personel yönetiminden insan kaynakları uygulamasına geçişin çalışanların verimliliğine etkisi. Maliye Dergisi, 155, 175-185.
• Eren, E. (2004). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta.
• Eren, E. (2013). Yönetim ve organizasyon. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Erkut, H. (1992). Verimlilik ve özendirme. Verimlilik Dergisi, 21(4), 15-16.
• Eroğlu, F. (2015). Davranış bilimleri. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Fındıkçı, İ. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Alfa.
• Güngör, P. (2011). The relationship between reward management system and employee performance with the mediating role of motivation: A quantitative study on global banks. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 24, 1510-1520.
• Göktepe, N. (2010). Hemşirelerin verimliliğe ilişkin tutumları ve bir ölçek geliştirme çalışması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• İslamoğlu, A. H. (2011). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Karakaş, Z., (2010). Yönetime katılmanın iş tatmini üzerine etkisi: Denizli’de tekstil sektöründe bir uygulama (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
• Koçel, T. (2001). İşletme yöneticiliği: Yönetim ve organizasyon, organizasyonlarda davranış, klasik - modern - çağdaş ve güncel yaklaşımlar. İstanbul: Beta.
• Korkmaz, A. (1997). Türk imalat sanayiinden verimlilik göstergeleri. Ankara: Milli Prodüktivite.
• Kuşluvan, Z. (1999). Örgütlerde motivasyonun önemi ve kullanılan motivasyon araçları. İnsan Kaynakları ve Yönetim Dergisi, 3, 55-64.
• López-Ortega, E. & Saloma-Velazquez, R. (2002). A worker productivity model. Proceedings of the 20 th International Conference of the System Dynamics Society, Palermo, Italy. doi:10.13140/RG.2.1.4477.2085
• Mahaney C. R. & Lederer A. L. (2006). The effect of intrinsic and extrinsic rewards for developers on information systems project success. Project Management Journal, 37(4), 42-54. doi: 10.1177/875697280603700405
• Mott, P. (1972). The characteristic of effective organization. New York, NY: Harper and Row Publisher.
• Mottaz J. C. (1985). The relative importance of intrinsic and extrinsic rewards as determinants of work satisfaction, The Sociological Quarterly, 26(3), 365-385.
• Öztürk, K. (2004). Kamu yönetiminde verimlilik, Türk İdare Dergisi, 445, 1-18.
• Pekel, H, N. (2001). İşletmelerde motivasyon - verimlilik ilişkisi devlet hava meydanları işletmesi Antalya havalimanı çalışanları arasında bir örnek olay araştırması (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Prokepenko, J. (1992), Verimlilik yönetimi uygulamalı el kitabı. Olcay Baykal, Nevda Atalay & Erdemir Fidan (Çev.), Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi.
• Sabuncuoğlu, Z. & Vergiliel Tüz, M. (2016). Örgütsel Davranış. Bursa: Alfa Aktüel.
• Şimşek, Ş. M., Akgemci, T. & Çelik, A. (2003). Davranış bilimlerine giriş ve örgütlerde davranış (3. baskı). Konya: Adım Matbaacılık.
• Şimşek, H., & Yıldırım, A. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Türk Dil Kurumu. Güncel Türkçe Sözlük. Erişim Adresi: http://www.tdk.gov.tr
• Tekeli, M. A. (2011). Örgüt verimliliğinin artırılmasında iletişimin rolü: Bitlis Hizan Milli Eğitim Müdürlüğü örneği (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Uçkun, G. & Pelit, E. (2003). Hizmet işletmelerinde işgören motivasyonunun önemi ve verimliliğe etkisi. Standart Dergisi, 493, 49-54.
• Ünlüönen, K., Ertürk, M. & Olcay, A. (2007). Otel işletmelerinde psiko-sosyal motivasyon araçları ve bu araçların farklı departmanlar üzerindeki etkisine yönelik Ankara ve İzmir otellerinde bir uygulama. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(19), 9-32.
• Yaşlıoğlu, M. M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: Keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46, 74-85.
• Yazıcıoğlu, Y. & Erdoğan, S. (2004). SPSS uygulamalı bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Detay.
• Yumuşak, S. (2008). İşgören verimliliğini etkileyen faktörlerin incelenmesine yönelik bir alan araştırması, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 7(2), 147-162.
• Young, P. V. (1968). Bilimsel sosyal incelemeler ve araştırma. Gazanfer Bingöl & Necati İşçil (Çev.), Ankara: Ege Matbaası.