Transition from Classical to Neoclassical in Fiscal Theory: An Analysis from Governmentality Perspective

Yıl 2020, Cilt: 75 Sayı: 2, 607 - 636, 27.05.2020

Ceyhun Gürkan

https://doi.org/10.33630/ausbf.704379

Cited By: 1

Öz

Drawing on Michel Foucault’s analytics of governmentality, this paper addresses the fiscal theory of the classical political economy of the 18th century and that of the post-Ricardian economics in which the neoclassical mindset developed in the context of the transformation of liberalism. While the general approach places the classical and neoclassical distinction in the last quarter of the 19th century, Keynes’s classification of the post-Ricardo economics as ‘classical’ to distinguish his theory makes the classical-neoclassical distinction in fiscal theory ambiguous. Clarification of the meaning of this distinction defined by Keynes can be achieved through the logic of liberal government as well as its ethical philosophy and politics. Since the most concrete form of the liberal governmental reason and problematics, which have been transformed since the 18th century, is observed through public finances, it is possible to evaluate the transition of the fiscal theory
from classical to neoclassical, from there to Keynes and then to neoliberalism in light of this sort of analysis. Foucault’s history and analytics of governmentality provide a framework, method, and set of tools through which we can engage with the history and theory of public finance from a different perspective.

Anahtar Kelimeler

Classical political economy, Neoclassical economics, (Neo)liberalism, Fiscal theory, Governmentality

Maliye Teorisinde Klasikten Neoklasiğe Geçiş: Yönetimsellik Perspektifinden Bir Analiz

Öz

Bu çalışma Michel Foucault’nun yönetimsellik analizine başvurarak, 18. yüzyıl klasik politik iktisadın ve Ricardo sonrası iktisatta gelişim gösteren neoklasik aklın maliye teorisini liberalizmin dönüşümü bağlamında ele almaktadır. Genel yaklaşım klasik ve neoklasik ayrımını 19. yüzyılın son çeyreğine yerleştirirken, Keynes’in Ricardo sonrası iktisadı ‘klasik’ olarak niteleyip kendi teorisini ayrıştırması maliye teorisinde klasik-neoklasik ayrımının muğlaklaşmasına neden olmaktadır. Keynes’in tanımladığı bu ayrımın anlamının belirginleştirilmesi liberalizmin yönetim mantığı, etik felsefesi ve siyaseti üzerinden sağlanabilir. 18. yüzyıldan itibaren dönüşen liberal yönetimsel aklın ve sorunsallarının en somut hali kamu maliyesi üzerinden gözlemlendiğinden ötürü maliye teorisinin klasikten neoklasiğe, oradan Keynes’e ve devamında neoliberalizme geçişinin bu analiz ışığında değerlendirilmesi mümkündür. Foucault’nun yönetimsellik tarihi ve analitiği kamu maliyesinin tarihini ve teorisini farklı bir perspektifle ele alabileceğimiz bir çerçeve, yöntem ve araçlar seti sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Klasik politik iktisat, Neoklasik iktisat, (Neo)liberalizm, Maliye teorisi, Yönetimsellik

Kaynakça

• Referans 1 Backhouse, Roger E. (2008), “Keynesçi Devrim”, Backhouse, Roger E. ve Bradley W. Bateman (Der.), Keynes (Ankara: Dost): 28-45 (Çev. Müfit Günay).