Bazı baklagil yem bitkileri ile arpa karışım oranları belirlenerek yem verimi ve kalitesine etkisinin araştırılması

Yıl 2020, , 289 - 296, 30.12.2020

Seyithan Seydoşoğlu , Nizamettin Turan , Aylin Oluk

https://doi.org/10.29278/azd.737554

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmanın amacı, yaygın (Vicia sativa L.) ve tüylü fiğ (Vicia villosa L.) ile arpa (Hordeum vulgare) karışım oranlarının belirlenerek yem verimi ve kalitesine etkisini incelemektir. Deneme, Siirt Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında kışlık olarak 2017-18 ve 2018-19 yetiştirme periyodunda iki yıl süreyle yürütülmüştür. Çalışma tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Yaygın fiğ, tüylü fiğ ve arpa bitkileri yalın ve arpa ile dört farklı karışım oranında (80:20, 60:40, 40:60, 20:80) ekilerek yeşil ve kuru ot verimi, asitte çözünmeyen lif (ADF), nötr çözünmeyen lif (NDF), sindirilebilir kuru madde oranı, kuru madde tüketim oranı, nispi yem değeri, ham protein oranı ve ham protein verimi değerleri belirlenmiştir. En yüksek yeşil ve kuru ot verimi yalın arpadan elde edilmiştir. Genel olarak aranın girdiği karışımlarda, arpanın oranı artıkça yeşil ve kuru ot verimi de artmıştır. En yüksek ham protein oranı yalın ekilen baklagillerde, bunların arasında yaygın fiğde belirlenmiştir. Karışımdaki baklagillerin oranının artmasıyla ham protein oranı da artmıştır. Yalın ekilen baklagillerin ADF ve NDF oranı en düşük olmuştur. Karışımdaki baklagilleri oranı düştükçe ADF ve NDF oranının arttığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak, yalın ekimlerin verimi yüksek çıksa da ot kalitesinin yüksek olması açısından baklagil karışımına %80 oranında arpanın ilave edilip ekilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Karışım oranı, kalite, verim, protein

Kaynakça

• Anonim, (2020). Siirt Valiliği Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü. Siirt İli 2018 Yılı Çevre Durum Raporu 12.02.2020 tarihinde, https://webdosya.csb.gov.tr/db/ced/icerikler/s--rt_-cdr2018-20191115094458.pdf) adresinden erişildi.
• Anonim, (2019). Baklagil Yem Bitkileri Tarımsal Değerleri Ölçme Denemeleri Teknik Talimatı. T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğü, 12.02.2020 tarihinde,https://www.tarimorman.gov.tr/BUGEM/TTSM/Belgeler/Duyuru%20Belgeleri/2019/%C3%A7ay%C4%B1r%20mera/baklagil%20yem%20bitkileri.pdf adresinden erişildi.
• Avcıoğlu, Ş. ve Avcıoğlu, R. (1982). Değişik karışım oranları ile biçim zamanlarının adi fiğ+yulaf hasıllarının verim ve diğer bazı özellikleri üzerine bir araştırma. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 19 (2), 123-136.
• Anlarsal, A. E. Ülger, A. C. Gök, M. Yücel, C. Çakır, B. Onaç, I. (1996). Çukurova’da tek yıllık baklagil yem bitkisi + mısır üretim sisteminde baklagillerin ot verimleri ile azot fiksasyonlarının saptanması ve mısır üretiminde azot kullanımını azaltma olanakları, Türkiye 3. Çayır-Mer’a ve Yem bitkileri Kongresi, Erzurum, 362-368.
• Ay, İ. Mut, H. (2017). Yaygın fiğ ile yem bezelyesinin arpa ve yulaf ile karışımlarında uygun karışım oranının belirlenmesi. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi 5(2): 55–62.
• Cherney, J. H. Volanec, J. J. Nyquist, E. W. (1985). Sequential fiber analysis of forage as ınfluenced by sample weight. Crop Science 5(1):1113-1115.
• Gündüz T. E. (2010). Diyarbakır koşullarında karışım oranının macar fiği (Vicia pannonica Crantz)+buğday (Triticum aestium var. aestium L.) karışımında ot verimi ve kalitesine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi), Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana.
• Hatipoğlu, R. Çil, A. ve Gül, İ. (1999). Diyarbakır koşullarında karışım oranının fiğ+tritikale karışımında ot verimi ve ot kalitesine etkileri üzerinde bir araştırma. GAP 1.Tarım Kongresi, 26-28 Mayıs, 667-674, Şanlıurfa.
• Kavut, Y. T. Geren, H. Soya, H. Avcıoğlu, R. Kır, B. (2014) Karışım oranı ve hasat zamanlarının bazı yıllık baklagil yem bitkileri ile italyan çimi karışımlarının kışlık ara ürün performansına etkileri. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 51(3): 279-288.
• Kır, H. Karadağ, Y. Yavuz, T. (2018) The factors affecting yield and quality of hungarian vetch+cereal mixtures ın arid environmental conditions. Fresenius Environmental Bulletin 27(12A): 9049-9059.
• Kacar, B. (1972). Bitki ve Toprağın Kimyasal Analizleri II. Bitki analizleri. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara s. 646
• Karakurt, E. (2014). Bazı fiğ türlerinde verim ve verim komponentleri arasındaki ilişkilerin Path Analizi ile Değerlendirilmesi. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi 1(1):10-16.
• Karadağ, Y. ve Büyükburç, U. (2004). Forage qualities, forage yields and seed yields of some legume-triticale mixtures under rainfed conditions, Acta Agriculturae Scandinavica, 54(3): 140-148.
• Linn, J. G. and Martin, N. P. (1999). Forage quality Tests and Interpretations. 15.02.2020 tarihinde, https://www.extension.org/pages/68573/managing-dairy-nutrition-for-the-organic-herd:-forage-testing-and-interpreting-lab-analyses adresinden erişildi.
• Mutlu, Z. (2012). Bazı kışlık fiğ türlerinde biçim zamanının ot verimine etkisi. (Doktora Tezi), Ankara Üniversitesi, Tarla Bitkileri Bölümü Anabilim Dalı, Ankara.
• Pınar, İ. (2007). Değişik karışım oranlarının tüylü fiğ (Vicia villosa Roth)+ arpa (Hordeum vulgare L.) ve macar fiği (Vicia pannonica Crantz)+ arpa (Hordeum vulgare L.) karışımlarının verim ve verim özelliklerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi) Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Seydoşoğlu, S. Bengisu, G. (2019). Effects of different mixture ratios and harvest periods on grass quality of triticale (xTriticosecale wittmack) –forage pea (Pisum sativum L.) intercrop. Applied Ecology And Environmental Research 17(6):13263-13271.
• Sheaffer, C. C., Peterson M. A., Mccalın M., Volene J.J., Cherney,J.H., Johnson K.D.,Woodward W.T. Viands D.R. (1995). Acid Detergent Fiber, Neutral Detergent Fiber Concentration And Relative Feed Value, North American Alfalfa İmprovement Conference, Minneapolis.
• Oddy, V.H., Robards, G.E., Low, S.G. (1983). Prediction of in vivo dry matter digestibility from the fiber nitrogen content of a feed. In: Robards, G.E., Packham, R.G. (Eds.), Feed Information and Animal Production. Commonwealth Agricultural Bureaux, Farnham Royal, UK, pp. 395-398.
• Van Soest, P.J., Robertson, J.B., ve Lewıs, B.A. (1991). Method for Dietary Fiber, Neutral Detergent Fiber, and Nonstarch Polysaccharides in Relation to Animal Nutrition. J. Dairy Sci., 74: 3583- 3597.
• Tan, M. ve Serin, Y. (1996). Değişik fiğ + tahıl karışımları için en uygun karışım oranı ve biçim zamanının belirlenmesi üzerine bir araştırma. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 27 (4): 475-489.
• Tan, M., Menteşe, Ö. (2003). Yem bitkilerinde anatomik yapı ve kimyasal kompozisyonun besleme değerine etkileri. Atatürk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 34 (1): 97-103.
• Yıldırım, S., Özaslan-Parlak, A. (2016). Tritikale ile bezelye, bakla ve fiğ karışım oranlarının belirlenerek yem verimi ve kalitesine etkileri. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi 4(1): 77–83