Bazı kuru fasulye (Phaseolus vulgaris L.) çeşitlerinde kaolin uygulamalarının verim ve verim öğeleri üzerine etkisi

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 2, 389 - 396, 03.12.2021

Nuri Yılmaz , Tansu Uzun

https://doi.org/10.29278/azd.895878

Öz

Bu araştırma, 2017 yılı bahar üretim döneminde Ordu Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri deneme arazisinde yürütülmüştür. Çalışmada bazı fasulye çeşitlerinde (Göksun, Göynük-98, Akman-98) kaolin uygulamalarının verim ve verim öğeleri üzerine etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Kaolin dozları (%0, %2.5, %5, %7.5, %10) solüsyon olarak hazırlanıp çiçeklenme başlangıcında bitkinin bütün aksamına uygulanmıştır. Deneme tesadüf bloklarında faktöriyel düzenleme deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Hasat zamanına gelen her parselden 10 adet bitki üzerinden değerlendirme yapılmıştır. Elde edilen veriler ile yapılan istatistiksel analiz sonucunda çeşitler arasında verim ve verim ögeleri bakımından istatistiksel olarak önemli farklılıkların olduğu tespit edilmiştir. Göksun çeşidinin diğer çeşitlere göre verim bakımından öne çıktığı görülmüştür. Kaolin uygulamalarının ise üç çeşitte de verim ve verim ögeleri üzerine etkisinin istatistiksel olarak önemli olmadığı görülmüştür. Bununla birlikte çeşitlerin ortalaması olarak değerlendirildiğinde, %2.5 kaolin uygulamasında birim alan veriminin artış eğiliminde olduğu ve daha sonraki dozlarda verimin düşüş eğilimine geçtiği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Kuru fasulye, verim, verim öğeleri, kaolin

Kaynakça

• Anlarsal, A. E., Yücel, C., & Özveren, D., (1998). Çukurova koşullarında bazı fasulye (Phaseolus vulgaris l.) çeşitlerinde tane verimi ve verimle ilgili özellikler ile bu özellikler arası ilişkilerin saptanması. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 24(1), 19-29.
• Birsin Avcı, M., & Adak, M. S. (2009). Fasulye (Phaseolus vulgaris L.)’de kaolin uygulamasının verim ve bazı verim ögelerine etkisi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19-22 Ekim, Hatay, 1,332-335.
• Bouyoucous, G. L. (1951). A recalibration of hydrometer method for making mechanical analysis of soils. Agronomy Journal, 43, 434-438.
• Bozoğlu, H., & Gülümser, A. (1998). Kuru fasulyede bazı tarımsal özelliklerin genotip çevre interaksiyonları ve stabilitelerinin belirlenmesi. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 24(1),211–220.
• Bremner, J.M. (1965). Total Nitrogen Methods Of Soil Analysis. Part 2. Chemical and Microbiological Properties. Ed. C.A. Black. American Society of Agronomy Series. No: 9, Madison, Wisconsin, U.S.A. 1149-1178.
• Cengiz, B. (2007). Sakarya ve Eskişehir lokasyonlarında yetiştirilen bazı kuru fasulye çeşitlerinin kalite özellikleri. Namık Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Gıda Mühendisliği Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Tekirdağ.
• Düzdemir, O. (1998). Kuru fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinde verim ve diğer bazı özellikler üzerine bir araştırma. Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Tokat.
• Glenn, D. M., Puterka, G. J., Vanderzwet, T., Byers, R. E., & Feldhake, C. (1999). Hydrophobic particle films: a new paradigm for suppression of arthropod pests and plant diseases. Journal of Economic Entomology, 92(4), 759-771.
• Hakyemez, H. (2005). Çanakkale ekolojik şartlarında bölge koşullarına uygun, yüksek verimli, iri daneli çeşitlerin belirlenmesi Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi, 5-9 Eylül, 2005, Cilt: 2, 785-789, Antalya.
• Hızalan, E., & Ünal, H. (1966). Topraklarda önemli kimyasal analizler. AÜ Ziraat Fakültesi Yayınları, 278.
• Jackson, M. L. (1958). Soil Chemical Analysis. Prentice Hall, Englewood Cliffs, New Jersey, USA.
• Lindsay, W. L., & Norvell, W. L. (1978). Development of DTPA Soil Test for Zinc, Iron, Manganese, Copper. Soil Science Society of America Journal, 42, 421-428.
• Maas, E. V. (1986). Salt Tolerance of plants. Applied Agricultural Research, 1, 12-26.
• Nelson, D. W., & Sommers, L.E. (1982). Total Carbon, Organic Carbon and Organic Matter. In ‘ Methods of analysis. Chemical and Microbiological Propertise, 539-580.
• Pekşen, E. (2005). Samsun koşullarında bazı fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin tane verimi ve verimle ilgili özellikler bakımından karşılaştırılması. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 20(3):88-95.
• Richard, L. A. (1954). Diagnosis and Improvement of Saline and Alkali Soils. Agriculture Handbook, No: 60, U. S. Department of Agriculture. U. S. Grovement Priting Office, Washington D. C.
• Sözen, Ö. (2006). Artvin ili yerel fasulye (Phaseolus vulgaris L.) populasyonlarınınn toplanması tanımlanması ve morfolojik varyabilitesinin belirlenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
• TÜİK, 2017. Türkiye İstatistik Kurumu. www.tuik.gov.tr Erişim tarihi: 02.03.2019.
• Vanoğlu, T. G. (2015). Okitsu wase satsumalarında farklı doz ve zamanlardaki kaolin uygulamalarının bazı morfolojik, fizyolojik, verim ve kalite özelliklerine etkileri. Mustafa Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, Hatay.
• Varankaya, S. (2011). Yozgat ekolojik şartlarında yetiştirilen fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin bazı tarımsal özelliklerinin belirlenmesi. Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Konya.
• Watanable, F. S., & Olsen, S.R. (1965). Test of an ascorbic acid method for determining phosphorus in water and NaHCO3 extracts from soil. Soil Science Society of America Proceedings, 29(1), 677-678.
• Yiğitarslan U. (2010). Fasulye’de kaolin uygulamasının verim, verim öğeleri ve tane kalitesine etkisinin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.