SİYASAL REKLAMLARIN GÖSTERGEBİLİMSEL YÖNTEMLE ANALİZİ: CHP 2017 HALKOYLAMASI REKLAM FİLMİ ÖRNEĞİ

Yıl 2018, Cilt: 18 Sayı: 2, 149 - 164, 30.06.2018

Bayram Oğuz Aydın Betül Süslen

Öz

Siyasi aktörler bir seçim ya da halkoylaması öncesi iletişim araçlarını kullanarak yoğun bir iletişim sürecine girmektedir. Bu iletişim sürecinde siyasal reklamlar seçmeni siyasi konular hakkında bilgilendirme, tutumlarını etkileme ve ikna etmeyi amaçlayarak çeşitli formlarda medya aracılığıyla halka iletilmektedir. Bu amaçları gerçekleştirmek için siyasal reklamlarda konu, imaj, negatif, pozitif içerik ve korku çekiciliği gibi duygusal formları kullanılmaktadır. Bu çalışma siyasal reklamlarda işitsel ve görsel göstergelerin siyasal iletişim amaçlı olarak seçmen kitlede bırakmak istediği etkide aracı olarak kullanılan dizgelerin ortaya konulmasını amaçlamaktadır. Çalışmanın amacını gerçekleştirmek için, 2017 Anayasa Değişikliği Halkoylaması sürecinde Cumhuriyet Halk Partisinin siyasal kampanya sürecinde kullandığı “Geleceğim için hayır” isimli siyasal reklam filmi göstergebilimsel yöntemle analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda filmdeki olumsuz mesaj içeriklerinin müziğin olumlu temasıyla ve Türk toplumu için önemli olan sembollerle birlikte seçmenleri ikna etmek amaçlı kullanıldığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, Siyasal Reklamlar, Halkoylaması, Göstergebilim

Kaynakça

• Aziz, Aysel (2003). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Balcı, Şükrü (2007). “Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanımı”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 1 (17): 73–106.
• Balcı, Şükrü, ve Tuba Bor (2015). “Siyasal Bilgilenmede Televizyonun Önem Düzeyi: Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir İnceleme”. Global Media Journal Turkish Edition 5 (10): 47–70.
• Barthes, Roland (2014). Görüntünün Retoriği, Sanat ve Müzik.. Çev. A. Koş ve Ö. Albayrak. Ed. K. E. Erdur. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Benhür, Çağatay (2007). “14 Mayıs 1950 Genel Seçimlerinde CHP ve DP’nin Seçim Kampanyalarının Ana Hatları”. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi (SEFAD) / Selçuk University Journal of Faculty of Letters 17: 61–75.
• Bodur, Feyyaz (2006). “Fotoğraf ve Renk: Fotoğraftaki Renklerin iletilerin Algılanmasındaki Rolleri”. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 15 (1): 77-86.
• Burgaç, Murat (2013). “1946 Genel Seçimlerinde Propaganda”. Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi, 26: 163–84.
• Glaser, Jack ve Peter Salovey (1998). “Affect in Electoral Politics”. Personality and Social Psychology Review 2 (3): 156–72.
• Gürbüz, Sait, ve Faruk Şahin (2016). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Felsefe, Yöntem, Analiz. 3.baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Güven, Süleyman (2016). “Türkiye’de Siyasal Hayatta Dönüşüm ve Lider Odaklı Siyaset”. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi 9 (3): 90–118.
• İrak, Hakan ve Raci Taşçıoğlu (2017). “Türkiye’de Negatif Siyasal Reklam Uygulamaları: 2007, 2011 ve 2015 Genel Seçimleri Örneğinde Bir Analiz”. Atatürk İletişim Dergisi 12: 43–68.
• Kaid, Lynda Lee (2004). Handbook of Political Communication Research. Mahwah, N.J: Lawrence Erlbaum Associates.
• Kalender, Ahmet (2014). Siyasal İletişim Seçmenler ve İkna Stratejileri. Konya: Tablet Kitabevi Yayınları.
• Kayış, Yasin. (2008) “1946 Belediye Seçimleri ve Basın”. Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi 7 (16): 397–419.
• Kırık, Ali Murat (2013). “Sinemada Renk Öğesinin Kullanımı: Renk ve Anlatım İlişkisi”. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 2 (6): 71-83.
• Knoke, David (1994). Political Networks: The Structural Perspective. Cambridge. Cambridge Univ. Press.
• Lilleker, Darren G. (2006). Key Concepts in Political Communication. SAGE Key Concepts. London ; Thousand Oaks, Calif: Sage.
• Lilleker, Darren G. (2014). Political Communication and Cognition. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
• Marmor-Lavie, Galit, ve Gabriel Weimann (2006). “Measuring Emotional Appeals in Israeli Election Campaigns”. International Journal of Public Opinion Research 18 (3): 318–39.
• Oktay, Mahmut (1993). “Demokratik Sürecin Sağlıklı İşleyişi Açısından Siyasal İletişimde Sosyal Sorumluluk Meselesi”. Marmara İletişim Dergisi 2: 75–113.
• Rawnsley, Gary D. (2005). Political Communication and Democracy. Houndmills. New York: Palgrave Macmillan.
• Rifat, Mehmet (2013). XX. Yüzyılda Dilbilim ve Göstergebilim Kuramları 1. Tarihçe ve Eleştirel Düşünceler. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Saydam, Ali. (16 Mart 2017). “CHP’den Mavi Boncuk…”. Yeni Şafak. (https://www.yenisafak.com/yazarlar/alisaydam/chpden-mavi-boncuk-2036779, 16 Nisan 2018'de erişildi).
• Tuğuz, Zeliha. 2011. “‘Evet, Hayır’ Sözcüklerinin Türü Üzerine”. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi 1 (1): 35–39.
• Uslu, Zeynep Karahan (1996). “Siyasal İletişim ve 24 Aralık 1995 Genel Seçimleri”. Yeni Türkiye Dergisi 11: 790–811.
• Vodinalı, Selcen, ve Nesrin Akıncı Çötok (2015). “Siyasal Propaganda Bağlamında Siyasal Reklamlar: 2015 Türkiye Genel Seçimlerinde Akp/Chp/Mhp Partileri TV Reklamları Üzerine Bir Değerlendirme”. Global Media Journal Turkish Edition 6 (11): 497–531.