SOSYAL HİZMET BÖLÜMÜ İLE FİZİK TEDAVİ VE REHABİLİTASYON BÖLÜMÜ ÖĞRENCİLERİNİN DUYGUSAL ZEKÂ DURUMLARININ KARŞILAŞTIRILMASI

Yıl 2018, Cilt: 18 Sayı: 2, 235 - 260, 30.06.2018

Cemil Bülent Şen

Öz

Bu araştırmada, Sosyal Hizmet Bölümünü seçen öğrencilerin duygusal zekâ durumlarını tespit etmek maksadıyla; Lefke Avrupa Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi bünyesinde bulunan Sosyal Hizmet (Sosyal Bilimler) ile Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon (Fen Bilimleri) Bölümlerinde öğrenim gören üniversite öğrencilerinin duygusal zekâ (EQ) seviyelerinin belirlenerek alt boyutlar ve cinsiyet yönünden karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırma tarama modelinde ve tanımlayıcı bir çalışmadır. Bu araştırmanın çalışma grubunu, her iki bölümün 1. ve 2. sınıfında okuyan 104 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada, Reuven Bar-On (1997) tarafından geliştirilen ve Acar (2001) tarafından Türkçe’ye uyarlanan duygusal zekâ envanteri (EQ-i) kullanılmış olup ölçeğin Cronbach Alfa iç tutarlık güvenirlik katsayısı .92’dir. Araştırmada bağımsız örneklem t-testi kullanılmıştır. Her iki bölümde okuyan öğrencilerin duygusal zekâ puanlarının birbirine yakın olduğu, cinsiyet yönünden istatistiki olarak anlamlı bir farkın olmadığı; dört alt boyutta istatistiki olarak anlamlı bir farkın olmadığı; yalnızca uyumluluk alt boyutunda ve esneklik ile problem çözme detaylarında Sosyal Hizmet Bölümünde okuyan öğrenciler lehine istatistiki olarak anlamlı bir farkın olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Duygu, Zekâ, Duygusal Zekâ, Sosyal Hizmet, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon

Kaynakça

• Acar, Füsun Tekin (2001). Duygusal Zekâ Yeteneklerinin Göreve Yönelik ve İnsana Yönelik Liderlik Davranışları İle İlişkisi: Banka Şube Müdürleri Üzerine Bir Alan Araştırması. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 105020.
• Akarsu, Bedia (1975). Felsefe Terimleri Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları. (http://kutucugum.com/fatihpelle/e-kutuphane-13467/bedia-akarsu-felsefe-terimleri-sozlugu,90121.pdf, 28 Ağustos 2016’da erişildi.)
• Akbaş, Elif (2006). İstanbul İli Fatih İlçesi İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Duygusal Zekâ Düzeylerinin Belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 190096.
• Alper, Dilek (2007). Psikolojik Danışmanlar ve Sınıf Öğretmenlerinin Duygusal Zekâ Düzeyleri-İletişim ve Empati Becerilerinin Karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. YÖK Tez No: 211617.
• Anderson, Dinah (2000). “Coping Strategies and Burnout Amongst Veteran Child Protection Workers”. Child Abuse and Neglect 24(6), 839–848.
• Aslan, Şebnem (2013). Duygusal Zekâ: Dönüşümcü ve Etkileşimci Liderlik. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Avşar, Gülçin ve Kaşıkçı, Mağfiret (2010). “Hemşirelik Yüksekokulu Öğrencilerinde Duygusal Zekâ Düzeyi”. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi 13(1): 1-6.
• Aydın, Betül (2010). Üniversite Öğrencilerinin Duygusal Zekâ ve Umut Düzeyleri İle Psikolojik Sağlamlıkları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 270930.
• Baltaş, Acar (2000). Ekip Çalışması ve Liderlik, İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Bar-On, Reuven (1997). The Emotional Quotient Inventory (EQ-i): A Test of Emotional Intelligence. Toronto: Canada, Multi-Health Systems.
• Bar-On, Reuven (2006). “The Bar-On Model Of Emotional-Social İntelligence (ESI). Psicothema, 18, Supl.: 13-25. (http://www.eiconsortium.org/pdf/baron_model_of_emotional_social_intelligence.pdf, 14 Temmuz 2016’da erişildi.)
• Bayraktar, Özlem. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Algılanan Sosyal Destek Düzeyleri ile Duygusal Zekâları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. YÖK Tez No: 278678.
• Beesley, Paula; Watts, Melanie ve Harrison, Mary (2017). Devoloping Your Communication Skills in Social Work, California: SAGE.
• Brackett, Marc; Mayer, John ve Warner, Rebecca (2004). “Emotional İntelligence and its Relation To Everyday Behavior”. Personality and Individual Differences 36: 1387–1402.
• Brandon, Marian; Thoburn, June; Lewis, Ann ve Way, Ann (2000). Safeguarding Children with the Children Act 1989. London: TSO.
• Caruso, David ve Salovey, Peter (2004). The Emotionally Intelligent Manager. San Francisco: Jossey-Bass.
• Çerik, Şule (2002). “Ailelerinin Gençlere Karşı Tutumları ve Gençlerin Ailelerinin Tutumlarını Algılayışına Yönelik Üniversite Gençliği Üzerine Bir Araştırma”. Ege Akademik Bakış 2(1): 1-4.
• Deniz, Mehmet Engin ve Yılmaz, Ercan (2004). “Üniversite Öğrencilerinin Duygusal Zekâ Yetenekleri ve Yaşam Doyumları Arasındaki İlişki”. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. Malatya: İnönü Üniversitesi.
• Department of Health (2000). Framework for the Assessment of Children in Need and Their Families. London: HMSO.
• (http://webarchive.nationalarchives.gov.uk/20130107105354/http:/www.dh.gov.uk/prod_consum_dh/groups/dh_digitalassets/@dh/@en/documents/digitalasset/dh_4014430.pdf, 10 Haziran 2016’da erişildi).
• Department for Education and Skills (2004). Common Core of Skills and Knowledge for the Children’s Workforce. London: TSO. (http://www.yor-ok.org.uk/YorOK-Workforce/Common%20core%20of%20skills%20and%20knowledge%20for%20the%20childrens%20workforce.pdf, 21 Haziran 2016’da erişildi.)
• Duyan, Veli (2010). Sosyal Hizmet: Temelleri, Yaklaşımları ve Müdahale Yöntemleri. Ankara: Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği Yayın No: 16: 32-126.
• Ekman, Paul (1985). Telling Lies: Clues to Deceit in the Marketplace Marriage and Politics. New York: Norton.
• Erdoğdu, M. Yüksel (2008). “Duygusal Zekânın Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi 7 (23): 62–76.
• Fatt, James Poon Teng ve Howe, Irene Chew Keng (2003). “Emotioanl İntelligence of Foreign and Local University Students in Singapore: Implacations for Managers”. Journal of Business and Psychology 17(3): 345-367.
• Fosha, Diana. (2003). Dyadic Regulation and Experiencial Work With Emotion and Relatedness in Trauma and Disorganised Attachment’, in Ed. Soloman, M. and Siegal, D. Healing Trauma: Attachment Mind Body and Brain. New York: Basic Books.
• Gerits, Linda; Derksen, Jan; Verbruggen, Antonie ve Katzko, Michael (2005). “Emotional İntelligence Profiles of Nurses Caring for People with Severe Behaviour Problems”. Personality and Individual Differences 38(1): 33–43.
• Goleman, Daniel. (1996). Duygusal Zekâ EQ Neden IQ’dan Daha Önemlidir? Çev. B. Seçkin Yüksel. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Goleman, Daniel. (1998). İşbaşında Duygusal Zekâ. Çev. H. Balkara. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Goleman, Daniel; McKee, Annie ve Boyatzis, Richard (2002). Primal Leadership. Boston: Harvard Business School Press.
• Goleman, Daniel ve Lippincott, Matthew. (2017). Without Emotional Intelligence, Mindfulness Doesn’t Work. Harvard Business Review. https://hbr.org/2017/09/sgc-what-really-makes-mindfulness-work, (09.10.2017 tarihinde erişildi.)
• Göçet, Emine. (2006). Üniversite Öğrencilerinin Duygusal Zekâ Düzeyleri ile Stresle Başa Çıkma Tutumları Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 186622.
• Gregory, Marilyn ve Holloway, Margeret (2005). “Language and The Shaping of Social Work”. British Journal of Social Work 35(1): 37–53.
• Güler, Ayşe. (2006). İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Duygusal Zekâ Düzeyleri ile Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi.
• Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 190268.
• Gürol, Özlem. (2008). “İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Duygusal Zekâ Düzeyleri ile Stresle Başa Çıkma Becerileri Arasındaki İlişki”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 227448.
• IFSW (2000). “Definition of Social Work”. (http://ifsw.org/get-involved/global-definition-of-social-work/10 Haziran 2016’da erişildi.)
• İkiz, Ebru ve Totan, Tarık (2012). “Üniversite Öğrencilerinde Öz-Duyarlık ve Duygusal Zekânın İncelenmesi”. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 14 (1): 51-71.
• Isen, Alice. (2000). “Positive Affect and Decision Making”. in Ed. Lewis, M. and Haviland-Jones, J. The Handbook of Emotions. New York: Guilford Press.
• İşmen, A. Esra (2001). “Duygusal Zekâ ve Problem Çözme”. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi 13: 111-124.
• Friedman, Howard ve Riggio, Ronald. (1981). “Effect of Individual Differences in Non Verbal Expressiveness on Transmission of Emotions”. Non Verbal Behaviour 6: 32–58.
• Goldenberg, Irina; Matheson, Kimberly ve Mantler, Janet. (2006). “The Assessment of Emotional İntelligence: A Comparison of Performance-Based and Self-Report Methodologies”. Journal of Personality Assessment 86 (1): 33–45.
• Kavcar, Barış. (2011). Duygusal Zekâ ile Akademik Başarı ve Bazı Demografik Değişkenlerin İlişkileri: Bir Devlet Üniversitesi Örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 273328.
• Kaynak, Ahmet. (2013). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Duygusal Zekâ Düzeyleri ile Saldırganlık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep: Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. YÖK Tez No: 345543.
• Kemper, Theodore. (2000). “Social Models in the Explanation of Emotions”. in Ed. Lewis, M. and Haviland Jones, J. The Handbook of Emotions. New York: Guilford Press.
• Keskin, Demet Duman. (2010). Hemşirelik Yüksekokulu Birinci Sınıf Öğrencilerinin Duygusal Zekâ Düzeyleri ile Empati Becerileri Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. YÖK Tez No: 302671.
• Kızıl, Zeynep. (2012). Eğitim Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Duygusal Zekâlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. YÖK Tez No: 311780.
• Korkut, Fidan (2005). “Yetişkinlere Yönelik İletişim Becerileri Eğitimi”. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28: 143-149.
• Kurt, Güncem. (2007). Ondokuz Mayıs Üniversitesi PDR Bölümü Öğrencilerine Verilen Duygusal Zekâ Düşünme Becerileri Eğitiminin Empatik Beceri Düzeylerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 214376.
• Libbrecht, Nele; Lievens, Filip ve Carette, Bernd (2014). “Emotional Intelligence Predicts in Medical School”. Emotion 14(1): 64-73.
• Malak, Kadriye. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Kendini Toparlama Gücü ile Duygusal Zekâ Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 280622.
• Mavroveli, Stella; Petrides, K. V; Rieffe, Carolien ve Bakker, Femke (2007). “Trait Emotional İntelligence, Psychological Well-Being and Peer-Reted Social Competence in Adolescence”. British Journal of Developmental Psychology 25 (2): 263-275.
• Mayer, John; Salovey, Peter ve Caruso, David (2002). Mayer Salovey Caruso Emotional Intelligence Test (MSCEIT) User’s Manual. Toronto, Ontario: Multi-Health Systems Inc.
• McKeown, Kieran (2000). A Guide to What Works in Family Support Services for Vulnerable Families. Dublin: Department for Health and Children. (http://www.dcya.gov.ie/documents/publications/A_Guide_to_what_Works_in_Family_Support_Serviecs_for_Vunerable_Families.pdf, 27 Haziran 2016’da erişildi).
• Morrison, Tony (1996). “Partnership and Collaboration: Rhetoric and Realities”. Child Abuse and Neglect 20(2): 127–140.
• Morrison, Tony (1997). “Emotionally Competent Child Protection Organisations: Fallacy, Fiction or Necessity?”, in Ed. Bates, J., Pugh R. and Thompson, N. Protecting Children: Challengers and Changes. Arena: Aldershot.
• Morrison, Tony (2006). “Emotional Intelligence, Emotion and Social Work: Context, Characteristics, Complications and Contribution”. British Journal of Social Work: 1-19. doi:10.1093/bjsw/bcl016.
• Özdemir, Meryem ve Dilekmen, Mücahit (2016). “Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Duygusal Zekâ ve Yaşam Doyumlarının İncelenmesi”. Sakarya University Journal of Education, 6 (1): 98-113.
• Quebbeman, Amanda ve Rozell, Elizabeth (2002). “Emotional Intelligence and Dispositional Affectivity as Moderators of Workplace Aggression, The Impact on Behavior Choice”. Human Resource Management Review 12: 125-143.
• Robbins, Stephan ve Judge, Timothy (2012). Örgütsel Davranış. Çev. İ. Erdem. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Rudowicz, Elizabeth ve Au, Elaine (2001). “Help-Seeking Experiences of Hong Kong Social Work Students: Implications for Professional Training”. International Social Work 44(1): 75–91.
• Salovey, Peter ve Mayer John (1990). Emotional Intelligence. NY: Baywood Publishing.
• Sanchez-Ruiz, Maria Jose; Perez-Gonzalez, Juan Carlos ve Petrides, Konstantinos V. (2010). “Trait Emotional Intelligence Profiles of Students from Different University Faculties”. Australian Journal of Psychology 62(1): 51-57.
• Shulman, Lawrence (1999). The Skills of Helping: Individuals and Groups. Illinois: Peacock.
• Siegal, Daniel (1999). The Developing Mind: How Relationships and the Brain Interact to Shape Who We Are. London: Guilford Press.
• Spratt, Trevor ve Callan, Jackie (2004). “Parents’ Views on Social Work Interventions in Child Welfare Cases”. British Journal of Social Work 34: 199–224.
• Stevens, Martin ve Higgins, Daryl (2002). “The Influence of Risk and Protective Factors in Burn Out by Those Who Work with Maltreated Children”. Child Abuse and Neglect 11: 313–331.
• Şahin, Fatih (2016). “Sosyal Hizmet Nedir? Ne Değildir?”. (http://www.sosyalhizmetuzmani.org/shizmetnedirnedegildir.htm 10 Mayıs 2016’da erişildi).
• Training Organisation for Personal Social Services (2002). National Occupational Standards for Social Work. London: TOPSS. (https://www3.shu.ac.uk/HWB/placements/SocialWork/documents/SWNatOccupStandards.pdf, 21 Haziran 2016’da erişildi).
• Trevithick, Pamela (2003). “Effective Relationship-Based Practice: A Theoretical Explanation”. Journal of Social Work Practice 17(2): 163–176.
• Ünsar, Serap; Fındık, Yıldız; Sadırlı, Seda; Erol, Özgül ve Ünsar, Sinan (2009). Edirne Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Duygusal Zekâ Düzeyleri. Üniversite ve Toplum 9(1): 13-27.
• Yıldırım, Gülhan Gökçe (2015). Fen ve Sosyal Bilimlerde Öğrenim Gören Üniversite Öğrencilerinin Duygusal Zekâlarının Bazı Alt Boyutlar Yönünden Karşılaştırılması.
• Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK Tez No: 410232.
• Yoo, Jane (2002). “The Relationship Between Organisational Variables and Client Outcomes: A Case Study in Child Welfare”. Administration in Child Welfare 26(2): 39–61.
• Youth Justice Board (2000). The ASSET Form. London: Youth Justice Board. (http://yjbpublications.justice.gov.uk/Resources/Downloads/AssetSum.pdf, 10 Haziran 2016’ da erişildi).
• Youth Justice Trust (2003). On the Case: Survey of 1000 Children and Young People Under Supervision by Youth Offending Teams in Greater Manchester and W. Yorkshire. Manchester: Youth Justice Trust. (http://www.scie-socialcareonline.org.uk/on-the-case-a-survey-of-over-1000-children-and-young-people-under-supervision-by-youth-offending-teams-in-greater-manchester-and-west-yorkshire/r/a11G00000017ueOIAQ, 10 Haziran 2016’da erişildi).
• Wells, K. (2004). Emotional Intelligence as an Ability and its Relationship with Openness to Differerence. Dissertation ISSN: 0419–4217. San Diego: Alliant International University.
• Wolgien, Cyril ve Coady, Nick (1997). “Good Therapists’ Beliefs About The Development of Their Helping Abilities: The Wounded Healer Paradigm Revisited”. Clinical Supervisor 15(2): 19–35.